Ανταποκρίσεις

Chania Rock Festival 2019 – Tarja, Uli Jon Roth, Sinheresy, Doomocracy, Decipher

Chania Rock Festival 2019 – Tarja, Uli Jon Roth, Sinheresy, Doomocracy, Decipher
Παρασκευή 5 Ιουλίου 2019, Προμαχώνας Σαν Σαλβαδόρ, Χανιά

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο δρόμος μου με βγάζει μαζί με παρέα εκλεκτών φίλων (και άλλων τόσων που σμίξαμε εκεί) στην όμορφη πόλη των Χανίων, ειδικά μετά από αυτά που ζήσαμε πέρυσι. Σκοπός και πάλι η παρουσία μας στο εξαιρετικό Chania Rock Festival του οποίου την δεύτερη μέρα (05/07) ηγείτο η Φιλανδή τραγουδίστρια Tarja Turunen, μαζί με τον Uli Jon Roth (exScorpions), τους Ιταλούς modern metallers Sinheresy (σ.σ.: οι οποίοι είχαν επισκεφθεί ξανά την χώρα μας ως opening act των Lacuna Coil προ περίπου διετίας), την εξαιρετική Κρητική δύναμη στο χώρο του doom metal, Doomocracy και τους νικητές του διαγωνισμού “Γιώργος Μανουσέλης”, Decipher. Την τρίτη μέρα (06/07) του φεστιβάλ την ηγετική τους εμφάνιση έκαναν οι Demons & Wizards (σ.σ.: ο κύριος πόλος έλξης για τον γράφων ώστε να δει τους ήρωες της παιδικής του ηλικίας), η απόλυτη Ελληνική μπάντα, οι Rotting Christ, οι Σκωτσέζοι cult metallers Holocaust, οι Τυνήσιοι oriental power metallers  Carthagods και η all female cover band Diamond Signs. Ας πάμε να δούμε αναλυτικά τι είδαμε εκεί.

Decipher

Με το λιοπύρι να είναι σε έξαρση, οι Decipher ήταν αυτοί που ξεκίνησαν την δεύτερη μέρα του φεστιβάλ (σ.σ.: είχε προστεθεί και μια ακόμα με τοπικά συγκροτήματα, στην οποία λόγω προγραμματισμού δεν κατάφερα να παραβρεθώ). Η μπάντα κινείται στο χώρο του black metal για όσους από εσάς δεν την γνωρίζουν. Με τον ήχο να είναι να σε ικανοποιητικά επίπεδα, οι Decipher κατάφεραν να αποδώσουν το υλικό τους με επιτυχία, παρά το λιγοστό κόσμο που ήταν μαζεμένος, κλείνοντας δε την εμφάνιση τους με μια διασκευή πάνω στο Deathcrushτων Mayhem.

Doomocracy

Όπως προείπα και πάνω, οι Ηρακλιώτες Doomocracy αποτελούν μια εξαιρετική δύναμη στο χώρο του doom metal, τόσο στον Ελλαδικό χώρο όσο και στον παγκόσμιο, καθώς θεωρώ ότι θα μπορούσαν να “παίζουν μπάλα” εύκολα δίπλα σε μεγάλες μπάντες του χώρου τους. Με σύμμαχο τον εξαιρετικό ήχο και τον κόσμο που άρχισε ολοένα να μεγαλώνει, με έναν frontman σε τρελά κέφια που κατάφερε να “μαγνητίσει” αρκετά βλέμματα με την απόδοση του (σ.σ.: όχι ότι το υπόλοιπο σχήμα δεν τα “σάρωσε” όλα). Το μόνο αρνητικό της όλης υπόθεσης γύρω από την εμφάνιση των Doomocracy είναι ότι η απαράμιλλη μυσταγωγία των κομματιών τους… δεν είναι να αποδίδεται με τον ήλιο ντάλα. Κατά τα άλλα, όποιος δεν τους είδε απλά έχασε.

Sinheresy

Οι Ιταλοί modern metallers ήταν η μοναδική μπάντα που είχα ξαναδεί στο παρελθόν (σ.σ.: Ok, είχα δει και την Tarja προ δεκατεσσάρων ετών με τους Nightwish στο Λυκαβηττό αν αυτό πιάνεται), οπότε είχα ένα μέτρο σύγκρισης σε σχέση με την προηγούμενη εμφάνιση τους. Για εμένα οι Sinheresy με την απόδοση τους αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, αφού και ο ίδιος ο κόσμος φάνηκε να μην αποδέχεται το υλικό τους και να τους περνά αδιάφορο το σχήμα. Ο ήχος τους δεν βοήθησε καθόλου ώστε να ακουστούν σωστά τα προηχογραφημένα μέρη μέσα στα κομμάτια τους, οπότε σε μεγάλο βαθμό δεν μπορούσαν να αποδοθούν έτσι όπως τους αρμόζουν.

Uli Jon Roth

Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο πάλαι ποτέ κιθαρίστας των “Σκορπιών” είναι εξαιρετικός παίκτης. Με περίσσια ντροπή μπορώ να πω ότι τόσα χρόνια κατά τις επισκέψεις του επί ελληνικού εδάφους δεν κατάφερα ποτέ να τον δω επί σκηνής. Αυτό συνέβη πρώτη φορά στα Χανιά. Στο πλάι του ο Roth είχε τέσσερις εξαιρετικούς παίχτες, τους Γερμανούς David Klosinski στην κιθάρα (σ.σ: up the lefties!) και τον Niklas Turmann στην κιθάρα και τα φωνητικά (σ.σ.: τρομακτική ομοιότητα με τον Nic Maeder των Gotthard) καθώς και ένα εξαιρετικό rhythm section αποτελούμενο από τους Βρετανούς Simon Foster και Richard Kirk στο μπάσο και τα τύμπανα αντίστοιχα. Έχοντας ως επίκεντρο της εμφάνισης του την περίοδο 1974-1977 που αποτέλεσε μέλος των Scorpions αλλά και υλικό από τους Electric Sun, δεν παρέλειψε να τιμήσει τον εκλιπόντα αδερφό του, Zeno Roth, με την υπέρτατη κομματάρα Dont Tell The Wind από τον πρώτο ομώνυμο δίσκο των Zeno του 1986. Πραγματικά η εμφάνιση του ήταν αξεπέραστη. Σίγουρα στο μέλλον εάν εμφανιστεί επί Αθηναϊκού εδάφους θα παραβρεθώ καθώς στα Χανιά με άφησε… “σε έκσταση”! Την υπέροχη του εμφάνιση έκλεισε το μαγευτικό The Sails Of Charon”, το οποίο δεν θα μπορούσε να λείπει.

Set list: All Night Long (Scorpions) / Indian Dawn (Electric Sun) / Sun In My Hand (Scorpions) / Don’t Tell The Wind (Zeno) / Just Another Rainbow (Electric Sun) / Enola Gay [Hiroshima Today?] (Electric Sun) / We’ll Burn The Sky (Scorpions) / In Trance (Scorpions) / Pictured Life (Scorpions) / Catch Your Train (Scorpions) / All Along The Watchtower (Bod Dylan) / The Sails Of Charon (Scorpions)

Tarja

Την Tarja Turunen ως καλλιτέχνιδα η τελευταία φορά που την είδα επί Ελληνικού Εδάφους ήταν την 1η Οκτωβρίου 2005, όταν εκείνη είχε εμφανιστεί τότε με τους Nightwish σε μια εξαιρετική εμφάνιση και με ένα τρομερό setlist, στα πλαίσια προώθησης του Once” (2004). Τρεις βδομάδες μετά, τα μέλη της μπάντας της με ανοιχτή επιστολή την έθεσαν εκτός σχήματος και η συνέχεια γνωστή. Όλα αυτά τα χρόνια (αν δεν κάνω λάθος) η Φιλανδή τραγουδίστρια με το προσωπικό της σχήμα έχει εμφανιστεί επί Ελληνικού εδάφους έξι φορές, συμπεριλαμβανομένης και αυτής των Χανίων. Στο πλάι της αυτή την φορά είχε τους εξαιρετικούς Max Lilja (ex-Apocalyptica) στο τσέλο, Alex Scholpp (Sinner, Farmer Boys) στην κιθάρα, Christian Kretschmar στα πλήκτρα και τον θεό Kevin Chown (ex-Artension, ex-Tiles, ex-Tony MacAlpine, ex-Magnitude 9) στο μπάσο. Πλέον με οκτώ άλμπουμ στην πλάτη της και τελευταίο το φετινό In the Raw (σ.σ.: κυκλοφορεί 30 Αυγούστου από την earMUSIC), από το οποίο τίμησε παίζοντας ένα εκ των δυο singles, το Dead Promises”, και υλικό από την πορεία της. Φυσικά δεν θα μπορούσε να παραλείψει τους Nightwish αφού έπαιξε για τους παρευρισκομένους το Planet Hellμέσα από το Once” (2004), ενώ και η διασκευή του “Over The Hills And Far Away” του Gary Moore (σ.σ.: υπήρξε και το ομώνυμο EP του 2001 για τους Nightwish) αποδείχθηκε… λίγο προβληματική καθώς η τραγουδίστρια αρχικά “μπήκε όπου να ναι” αλλά εν τέλει όλα ήρθαν καλώς. Σε γενικές γραμμές, αν και δεν είμαι οπαδός της εν λόγω καλλιτέχνιδας, δεν μπορώ να πω πως απέδωσε τόσο αυτή όσο και το σχήμα της μια εξαιρετική εμφάνιση.

Set list (κατά προσέγγιση και ίσως όχι με σωστή σειρά): No Bitter End / 500 Letters / Demons in You / Love to Hate / Calling from the Wild / Planet Hell (Nightwish) / Undertaker / Victim of Ritual / Innocence / Dead Promises / I Walk Alone / Over the Hills and Far Away (Gary Moore) / Until My Last Breath / Die Alive

Κείμενο: Νίκος Σιγλίδης
Φωτογραφίες: Νίκος Σιγλίδης, Σοφία Μπαλή

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X