Lacuna Coil, Cellar Darling, Sinheresy
Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017, Piraeus Academy 117, Αθήνα
Σχεδόν πέντε χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία εμφάνιση των Lacuna Coil στην Αθήνα και φαίνεται σαν να είναι τώρα. Καιρός του λοιπόν ήταν να επιστρέψουν για την τέταρτη επί αθηναϊκού εδάφους εμφάνιση τους, έχοντας παράλληλα στις αποσκευές τους το περσινό τους “Delirium”, δίσκο υπ’ αριθμόν #8 στην πορεία τους έως σήμερα. Τότε άλλωστε ήταν και στα πλαίσια προώθησης του επερχόμενου τους δίσκου, “Dark Adrenaline”. Πολλά άλλαξαν και πάνω από όλα αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο τρελοί επαγγελματίες έχουν γίνει και πόσα επίπεδα πάνω έχει ανέβει η μπάντα. Πάμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως…
Πρώτοι κλήθηκαν να “ζεστάνουν” το Αθηναϊκό κοινό οι εκ Τεργέστης Ιταλίας symphonic metallers Sinheresy, οι οποίοι παρουσίασαν για πρώτη φορά την μουσική τους και δε το πολύ καλό φετινό τους άλμπουμ “Domino”. Περίμενα να τους ακούσω ζωντανά γιατί το προαναφερθέν άλμπουμ μου είχε κάνει πολύ εντύπωση. Ενώ έκαναν φιλότιμες προσπάθειες επί σκηνής να ξεσηκώσουν τον κόσμο, δεν είχαν τόσο καλό ήχο. Η κιθάρα ήταν “θαμμένη” στο μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισης τους ενώ και τα προηχογραφημένα σημεία ήταν αρκετά δυνατά. Βέβαια αυτό δεν πτόησε επ’ ουδενί το σχήμα, αφού οι τραγουδιστές τους, Cecilia Petrini και Stefano Sain, έκαναν πολύ καλά την δουλειά τους και φάνηκαν να δίνουν ιδιαίτερο τόνο στην εμφάνιση των Ιταλών. Να σημειωθεί επίσης ότι τον Alex Vescovi, που πρόσφατα αποχώρησε, αντικατέστησε στα τύμπανα ο Michele Manfredi (ex-Aisling) για το πρώτο μισό της περιοδείας τους ενώ ο Simone Morettin (ex-Elvenking) θα καλύψει στο υπόλοιπο σκέλος. Τα κομμάτια που ακούστηκαν άνηκαν αποκλειστικά στο “Domino”, με μοναδική εξαίρεση το “Paint The World” από τον ομότιτλο δίσκο.
Set list: Star Dome / Domino / My Only Faith / Paint the World / Ocean of Deception / Believe
Με τους Cellar Darling με συνδέει μια ιδιαίτερη φιλία, από την εποχή που τα μέλη του σχήματος αποτελούσαν μέλη των Eluveitie με τους οποίους και έγιναν ευρύτερα γνωστοί, οπότε περίμενα πως και πώς να δω τους φίλους μου να επιστρέφουν στην Αθήνα με το νέο τους σχήμα. Φοβερά προβαρισμένοι, ακομπλεξάριστοι, φαίνεται ότι έχουν “γράψει χιλιόμετρα” πάνω στο σανίδι, παρουσίασαν στο κοινό τους το ντεμπούτο άλμπουμ τους “This Is The Sound”, το οποίο είναι μια πραγματική αποκάλυψη. Την παράσταση όπως ήταν αναμενόμενο έκλεψε η Anna Murphy με την αιθέρια φωνή της αλλά και με σύμμαχο το Hurdy gurdy και το φλάουτο της έδωσε έναν ιδιαίτερο αέρα, παρόλο που έμενε αναγκαστικά ακίνητη. Βέβαια οι Ivo Henzi στις κιθάρες “έδινε και έπαιρνε” ενώ ο Merlin Sutter από την άλλη “κοπάναγε” ανελέητα τα τύμπανα του. Το setlist τους ήταν αψεγάδιαστο. Από το αγαπημένο “Black Moon” που ξεκίνησαν στο “Hullaballoo” και το “Avalanche” προκάλεσαν πανικό. Θα πρέπει δε να τους ευχαριστήσω καθώς στο setlist ύστερα από παράκληση έπαιξαν το “Rebels” αντί του “Redemption” όπου αρχικά είχαν στο πλάνο τους. Και απλά μάγεψαν! Έκλεισαν θριαμβευτικά με το “Fire, Wind & Earth”, κάνοντας το κοινό να παραμιλά! Σίγουρα ένα από τα πάρα πολύ υποσχόμενα ονόματα στο χώρο.
Setlist: Black Moon / Hullaballoo / The Hermit / Avalanche / Six Days / Rebels / Starcrusher / Challenge / Fire, Wind & Earth
Η ώρα πλέον για τους Lacuna Coil είχε ζυγώσει. Με μια κοινή αμφίεση, μέρος του όλου τελετουργικού που αναμενόταν να μας παρουσιάσουν, ξεχύθηκαν στην σκηνή του Piraeus Academy με το “Ultima Ratio” από το τελευταίο τους (περσινό) άλμπουμ, “Delirium”. Με άλλο αέρα η μπάντα σε σχέση με την τελευταία τους φορά επί ελληνικού εδάφους, “πάτησε σανίδι” και προϊδέασε τον κόσμο ότι θα είναι μια εκπληκτική βραδιά. Μεγάλοι πρωταγωνιστές όπως θα ήταν αναμενόμενο οι Andrea Ferro & Christina Scabbia, με τον πρώτο να παραχωρεί χώρο ερμηνευτικά στην κυρία του σχήματος, όπως συμβαίνει και στον τελευταίο τους δίσκο, και αυτή να το λαμβάνει “ως κομπλιμέντο” και να δείχνει με την ερμηνεία της πόσο εκπληκτική τραγουδίστρια είναι.
Ακολούθησε το “Spellbound” όπου το κοινό άρχισε από νωρίς να τραγουδά μαζί με τους Μιλανέζους, όπως συνέβη και σε άλλες στιγμές μέσα στο set τους. “Kill The Light”, “Swamped”, “Ghost In The Mist” είναι μερικές από τις στιγμές που το επιβεβαιώνουν. Εκεί που βγάζω το καπέλο στην μπάντα είναι η αφιέρωση του σχήματος με κομμάτια όπως τα “Victims” – αφιερωμένο σε όλους όσους προσπαθούν να αλλάξουν τα πράγματα στο κόσμο και να τον κάνουν πιο όμορφο – και “Downfall” – το οποίο το χάρισαν σε όλους εκείνους που έφυγαν νωρίς. Εμένα πάντως με εξέπληξε η dual αναφορά στο “Karmacode” του 2006 (πόσα χρόνια έχουν περάσει; Σαν χθες φαίνεται…) με τα “Enjoy the Silence” (διασκευή Depeche Mode; ο κόσμος οργίαζε και τραγουδούσε πραγματικά ΠΟΛΥ δυνατά) & “Our Truth” λίγο πριν το encore…
… όπου στο encore η μπάντα ξάφνιασε ευχάριστα επιστρέφοντας στην σκηνή αφού πρώτα είχαν τοποθετηθεί κουδουνάκια, φουσκωτά έλατα, χιόνια για να παίξουν το “Naughty Christmas”, βάζοντας μας στο κλίμα μιας και έρχονται Χριστούγεννα. Με τα “Heaven‘s A Lie” & “The House of Shame” αποχαιρέτησαν το Αθηναϊκό κοινό σε κλίμα έκστασης.
Αυτό που έχω να πω είναι ότι η μπάντα έχει “τρομαχτικά ξεφύγει” σε απόδοση, έχουν καταφέρει να σβήσουν από την μνήμη μου την προηγούμενη τους εμφάνιση. Έχουν γίνει πραγματικοί επαγγελματίες, οι νεοεισελθέντες Ryan Folden (τι drummerάκλα!!!) και Diego Cavallotti έχουν δώσει εξαιρετικά δείγματα, το set list κάλυψε σχεδόν όλο το φάσμα της καριέρας τους (άφησαν εκτός κομμάτια από τα πρώτα δυο άλμπουμ τους) και παραπονεμένος δεν έμεινε κανείς! Στο επανείδειν…
Setlist: Ultima Ratio / Spellbound / Die & Rise / Kill the Light / Swamped / Blood, Tears, Dust/ Ghost in the Mist / Victims / My Demons / Trip the Darkness / Downfall / Enjoy the Silence (Depeche Mode cover) / Our Truth / Delirium / Zombies / Nothing Stands in Our Way
Encore: Naughty Christmas / Heaven’s a Lie / The House of Shame
Κείμενο: Νίκος Σιγλίδης
Φωτογραφίες: Διονύσης Τσέπας
