God Is An Astronaut – Absent Without Leave
06/02/2011, Κύτταρο Club, Αθήνα
Μια πολύ κουραστική εβδομάδα λόγω απεργιών, εξεταστικής και διάφορων άλλων μικρής σημασίας γεγονότων ήταν μια τέλεια αφορμή για να κατηφορίσουμε προς Κύτταρο μεριά, για να τελειώσει χαλαρά η βδομάδα. Αλλά μήπως έκανα λάθος; Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Έφτασα στο χώρο μετά τις 9, γεγονός που σήμαινε πως είχα ήδη χάσει λίγο από το opening act. Στην λίγη ώρα που τον πρόλαβα, και λέω «τον» επειδή ο Absent Without Leave είναι ένα άτομο, με ταξίδεψε πραγματικά. Έχει πλούσιο live βιογραφικό καθώς οι god is an astronaut, οι piano magic και ο manyfingers τον έχουν προσκαλέσει προσωπικά για να ανοίξει live τους ενώ μεταξύ άλλων έχει εμφανιστεί live με καλλιτέχνες όπως οι 65daysofstatic, port-royal, millimetrik και οι section 25 καθώς και στο synch festival 2007. Ήταν πραγματικά ένα συγκρότημα μόνος του γιατί κάθε ήχος προερχόταν από τον ίδιο και τα διάφορα περίεργα (μουσικά) όργανά του. Δυστυχώς όμως, το ελληνικό κοινό δεν έχει «εκπαιδευτεί» για τέτοιου είδους μουσική καθώς την περισσότερη ώρα του set του υπήρχε μια βαβούρα, βάλε και το ότι ήταν πολύ ήρεμη μουσική, έρχονται και δένουν όλα αυτά μαζί. Λίγο μετά τις 10, και οι GIAA εμφανίζονται στην σκηνή μπροστά σ’ ένα κατάμεστο Κύτταρο που περίμενε υπομονετικά να τους ακούσει και το οποίο απαρτιζόταν από όλης της ηλικίας άτομα κάτι που με χαροποίησε ιδιαιτέρως. Ο κιθαρίστας μας καλησπέρισε παρουσιάζοντας μας το ολοκαίνουριο μέλος της μπάντας, βγαλμένο από το κουτί, τον keyboard player Jamie Dean, του οποίου ήταν η δεύτερη φορά που εμφανιζόταν με το συγκρότημα. Κάπως έτσι ξεκίνησαν μ’ ένα κομμάτι που δεν το είχαν ξαναπαίξει live. Συνέχισαν καταπληκτικά για μιάμιση ώρα παρασέρνοντας όλο το μαγαζί στο να κουνηθεί στον περίεργο και ταξιδιάρικο ρυθμό τους. Ο ήχος ήταν απλά άψογος, καθαρότατος και σίγουρα από τους καλύτερους που έχω ακούσει σε συναυλία. Παράλληλα, κλασσικά, έπαιζαν ενίοτε στο video wall από πίσω διάφορα βίντεο με διάφορα θέματα όπως το διάστημα και αστροναύτες(Ω! Τι περίεργο!), παλιές ταινίες όπως το Νοσφεράτου(από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς για μένα γιατί το οπτικοακουστικό υλικό έδενε απίστευτα και σου προκαλούσε το λιγότερο ρίγος) καθώς και αποσπάσματα από το βίντεο του stalker της Bjork που τελικά αυτοκτόνησε on camera, το οποίο μου φάνηκε κάπως αλλόκοτο αλλά ταίριαζε τόσο όμορφα που δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο παρά να παρασυρθώ σε όλη αυτή τη μαγεία. Πολύ δυνατή σκηνική παρουσία, άψογος ήχος και τέλεια εκτελεσμένα κομμάτια(ειλικρινά πιστεύω πως ο drummer δεν έχασε ούτε μία φορά το μέτρημα και respect για τις δίκασες που έριξε)συντέλεσαν για ένα όμορφο Κυριακάτικο βράδυ. Θέλω επίσης να δώσω τα συγχαρητήριά μου στην μπροστινή σειρά η οποία δεν σταμάτησε λεπτό να κοπανιέται(πραγματικό headbanging)λες και βρισκόντουσαν σε συναυλία των Maiden. Τελικά έκανα λάθος. Μπορεί η εβδομάδα να μην έκλεισε τόσο χαλαρά όσο αρχικά πίστευα, αλλά σίγουρα έκλεισε ανυπέρβλητα. Ευχαριστούμε τον Θεό που είναι αστροναύτης.
Τένια Λάρδα
