Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι ζήλεψα πραγματικά στο συγκεκριμένο live…Και γιατί ζήλεψα? Διότι το rock κοινό της χώρας αποδείχτηκε πολύ πιο παθιασμένο και πολυπληθές από το metal αντίστοιχο του. Ζήλια λοιπόν από τη μία γιατί σε πάμπολλες metal συναυλίες το τελευταίο διάστημα (και μάλιστα σε μικρότερα venues) όπως Swallow The Sun, Draconian, Avatarium κτλ δεν καταφέραμε να βρεθούμε πάνω από 250-300 νοματαίοι, από την άλλη χαρά που 1000 και βάλε άτομα βρέθηκαν το βράδυ του Σαββάτου στο Gagarin (μεταξύ των οποίων και πολλές μικρές ηλικίες) και τίμησαν μια υπέροχη rock βραδιά. Η Smoke The Fuzz έπιασε τζακ ποτ με τη συγκεκριμένη βραδιά και εμείς ευχόμαστε πολλές άλλες τέτοιες sold out διοργανώσεις για το μέλλον. Άξια και το Happy Birthday που τραγούδησε όλο το club στην Ελίνα κάποια στιγμή στη διάρκεια του set list των Asteroid. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή…
Πρώτοι και ενώ η ώρα έδειχνε 8:30 πάτησαν το πόδι τους στο σανίδι οι δικοί μας The Noise Figures, ή αλλιώς οι κύριοι Γιώργος Νίκας και Στάμος Μπάμπαρης. Ομολογώ ότι τα παιδιά δεν τα ήξερα αλλά επίσης ομολογώ ότι κέρδισαν έναν καινούργιο οπαδό εκείνο το βράδυ. Είναι εντυπωσιακό πως μια κιθάρα, ένα σετ drums και μια φωνή μπορούν να γεμίσουν τόσο το χώρο και να φτιάξουν τόσο ωραία μουσική. Το τζαμαριστό ροκ τους ήταν ότι έπρεπε να ανοίξουν τη βραδιά και η παρουσία τους γέμισε άνετα τη σκηνή του Gagarin.
Μισάωρο διάλειμμα και δεύτερο support οι εκ Σουηδίας ορμώμενοι Asteroid. Support είπα? Ξεχάστε το… Περίπου 100’ έπαιξαν τα παλικάρια… Και τι και αν ο κόσμος ανυπομονούσε για All Them Witches και δεν τους χάρισε την προσοχή που άξιζαν; Αυτοί στάθηκαν σαν headliners, έφεραν τα 70s στο χώρο, απέδειξαν πόσο μεγάλοι παιχταράδες είναι και σίγουρα έγιναν η λατρεία των πιο υποψιασμένων για τη συγκεκριμένη νύχτα. Όποιος δεν έχει ασχοληθεί μαζί τους οφείλει να το κάνει. Θα έχει κερδίσει έναν καινούργιο μουσικό έρωτα.
Η ώρα έχει φτάσει 23:30 και η λαχτάρα του κόσμου φτάνει στο τέλος της και δίνει τη θέση της στον ενθουσιασμό και την παράνοια. Οι All Them Witches με ντυσιματάκι πρωινού περιπάτου στο Μοναστηράκι, βγαίνουν στη σκηνή και ξεκινούν να μοιράζουν εγκεφαλικά (στους περισσότερους τουλάχιστον). Παίζουν κομμάτια από όλη τους τη δισκογραφία με κύρια βάση το δεύτερο τους “Lightning At The Door” καθώς και το πιο πρόσφατο “Dying Surfer Meets His Maker”, χωρίς να αμελούν το ντεμπούτο τους. Ο ήχος είχε προβλήματα μόνο στην αρχή αλλά μετά το δεύτερο τραγούδι άκουγες τα πάντα πεντακάθαρα και διέπρεψαν σε όλους τους τομείς. Η επαφή με το κοινό θα μπορούσε να ήταν λίγο πιο ζεστή καθώς μετριάστηκε σε μόλις λίγες ατάκες αλλά από την άλλη οι All Them Witches άφησαν τη μουσική τους να μιλήσει για αυτούς.
Δε νομίζω πως υπάρχουν άνθρωποι που έφυγαν δυσαρεστημένοι από το Gagarin το βράδυ της 27ης Φλεβάρη. Είναι από αυτές τις νύχτες που έχεις να θυμάσαι. Που βλέπεις μια γκρουπάρα στα ξεκινήματα της και λες ήμουν και εγώ εκεί. Που χαζεύεις το πόσος διαφορετικός κόσμος είναι γύρω σου και λες πως στις εποχές που ζούμε υπάρχει ακόμα πάθος και αγάπη για κάτι, πέρα από τις οθόνες του υπολογιστή και τα υψωμένα κινητά στον αέρα. Πάντα τέτοια.
All Them Witches setlist
Blood and Sand / Milk and Endless Waters
Call Me Star
Charles William
Dirt Preachers
Elk Blood Heart
Funeral for a Great Drunken Bird
Heavy Like a Witch
My Middle Name Is The Blues (Abner Jay cover)
Open Passageways
Swallowed by the Sea
Talisman
Death of Coyote Woman
When God Comes Back
Ανταπόκριση: Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος
