Wintersun, Whispered
Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017, Piraeus Academy 117, Αθήνα
Μία συναυλία με ξεχωριστή και ιδιαίτερη σημασία, καθώς οι Wintersun του Jari Mäenpää (κιθάρα και φωνητικά στους Ensiferum μέχρι το 2004), θα εμφανίζονταν για πρώτη φορά επί ελληνικού εδάφους. Μία συναυλία που εν τέλει πέρασε από χίλια κύματα, αφού το tour bus των Wintersun τράκαρε και αυτό είχε ως αποτέλεσμα το live να καθυστερήσει, ο κόσμος να περιμένει αναγκαστικά σαν τα πρόβατα. Οι Ιταλοί Black Therapy που ήταν το αρχικό support δεν έπαιξαν καν, ενώ αναγκαστικά κόπηκε και το μισό τουλάχιστον setlist των Whispered. Όλα αυτά για να μη βγει το όλο event «εκτός προγράμματος»…! Δε χρειάζεται να κάτσω και να αποδώσω ευθύνες σε κανέναν, στη διοργάνωση για παράδειγμα ή να κράξω. Δε νομίζω εξάλλου ότι έφταιγαν αυτοί, παρά μόνο αυτός που ευθύνεται για το τρακάρισμα. Γνώμη μου είναι πάντως ότι ακόμα και σε αυτή την περίπτωση του τρακαρίσματος, καλό θα ήταν να υπάρχει μία άμεση εναλλακτική λύση. Και για να μην περιμένει ο κόσμος καμιά ώρα παραπάνω και για να μην την πλήρωναν τα δύο support σχήματα, αλλά και για να μην ήταν τόσο τραγικός ο ήχος, αφού δεν έγινε καλά καλά soundcheck… Anyway….
Οι Φινλανδοί Whispered βγήκαν στη σκηνή μετά τις 21:30. Ο κόσμος δεν ήταν όσο αρκετός έδειχνε νωρίτερα στον έξω χώρο και το Piraeus Academy ήταν μισογεμάτο, ίσως και λίγο λιγότερο. Και αυτό λογικό αν αναλογιστεί κανείς ότι ήταν καθημερινή αλλά και ότι το εισιτήριο δε το λες και φθηνό. Δεν έχω φυσικά τίποτα με τους Wintersun, γουστάρω τις φοβερές τους μουσικές και αυτά που ακούσαμε αργότερα, αλλά έχουν έρθει μεγαλύτερα και πιο επιτυχημένα σχήματα στη χώρα μας και η τιμή του εισιτηρίου ήταν πιο λογική. Πάρτε παράδειγμα τους Kreator, το εισιτήριο γύρω στο 30άρι, Iced Earth πάλι κάπου εκεί, ακόμα και Grand Magus που είδαμε κάποιοι τις προάλλες, η προπώληση για τα πρώτα εισιτήρια ήταν στα 20 ευρώ. Θεωρώ λοιπόν ότι για το συγκεκριμένο live 15-20 ευρώ θα ήταν μια χαρά.
Παρένθεση τέλος, ο ήχος ήταν απλά κακός αλλά και αρκετά πιο χαμηλός από ότι θα έπρεπε. Λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι δεν έγινε καν soundcheck. Ξεχώρισε η έντονη σκηνική τους παρουσία με τις κόκκινες ιαπωνικές αλά Samurai στολές και το μερικό βάψιμο στα πρόσωπά τους. Γενικά έχουν αναφορές και στοιχεία από την Ιαπωνία, όπως φαίνεται και σε τίτλους τραγουδιών τους, αλλά και στα εξώφυλλα. Αυτός που μου έκανε ιδιαίτερα καλή εντύπωση και ξεχώρισε ήταν ο ντράμερ τους Jussi Kallava, ο οποίος και τα έσπασε. Πολύ καλός και καταπληκτικός ντράμερ, γεμάτος ενέργεια και βγάζοντας πάθος. Η μουσική τους έχει αρκετά στοιχεία από μελωδικό death, αλλά και από folk φυσικά, τυπικά πράγματα και παρόμοια με κάμποσες μπάντες του ίδιου ακριβώς είδους, ενώ στα κομμάτια που μας παρουσίασαν αρκετά σημεία είτε στην αρχή είτε πιο μετά, τα ακούγαμε με playback. Δε μπόρεσα να διακρίνω ή να καταλάβω καλύτερα κάποιο κομμάτι ή τίτλο από τα πολύ λίγα που ακούστηκαν, δε νομίζω ότι ήταν και τόσο εύκολο με τέτοιο, τόσο κακό ήχο. Μάλλον πολλοί θα σκέφτηκαν το ίδιο με εμένα, να μην είναι δηλαδή μετά ο ήχος το ίδιο κακός. Μερίδα του κοινού πάντως έδειξε να ανταποκρίνεται αρκετές φορές, ότι τους γνωρίζει και τους ακούει, ενώ ο κόσμος φώναζε ρυθμικά και το όνομά τους.
Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η εμφάνιση των Whispered μου φάνηκε σαν «ξεπέτα» και «γρήγορα να τελειώνουμε». Τελικά οι Wintersun εμφανίστηκαν στη σκηνή πάνω κάτω κατά τις 22:20. Με τον κόσμο να δείχνει γεμάτος ενθουσιασμό και πώρωση, ξεκίνησαν το setlist τους με το “Awaken From The Dark Slumber (Spring)”, από το ολόφρεσκο και φανταστικό “The Forest Seasons”. Τα headbanging έδιναν και έπαιρναν, όπως και γενικά η πώρωση όπως φαινόταν. Δυστυχώς όμως, ο ήχος ήταν μετριότατος, με πάρα πολλά προβλήματα, κάτι που συνεχίστηκε τουλάχιστον μέχρι τη μέση του setlist των Wintersun. Αυτό πάντως δε φάνηκε να πειράζει το συγκρότημα, τα μέλη του οποίου μέχρι το τέλος έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, με μπόλικη ενέργεια και χωρίς να δείχνουν ιδιαίτερα επηρεασμένοι με το ατύχημα πιο πριν. Ακολούθησε το “Winter Μadness” με τον κόσμο να δείχνει για άλλη μία φορά τον έντονο ενθουσιασμό του, ενώ μετά ήρθε η απλά επική στιγμή και τα φοβερά riffs του “Beyond The Dark Sun”. Ο ήχος παρέμεινε κακός, σε καμία περίπτωση καθαρός, ακόμα και τα solo της κιθάρας ακούγονταν δύσκολα και σίγουρα όχι καθαρά. Soundcheck είχε γίνει πιο πριν, αλλά όχι σωστά και όχι στο βαθμό που έπρεπε. Η πρώτη φοβερή στιγμή πάντως, μέχρι την αμέσως επόμενη(!) και αφού άλλαξαν οι κιθάρες και έγιναν πράσινες, ήταν το “Death And The Healing”, σίγουρα ένα από τα καλύτερα κομμάτια της μπάντας και τραγούδι που πραγματικά ήθελα πάρα πολύ να ακουστεί. Υπέρτατη στιγμή και ανατριχίλα, ένα πάρα πολύ ωραίο συναίσθημα, ενώ δε χρειάζεται να πω πολλά για την αντίδραση του κόσμου. Τα ίδια ισχύουν βεβαίως και για το “Sons Of Winter And Stars” στο οποίο έγινε ένας χαμός! Εύκολα το highlight της βραδιάς, ήταν μία εντυπωσιακή και πανέμορφη στιγμή να βλέπεις όλους τους μουσικούς να τραγουδάνε μαζί, παρέα και με το κοινό, όπου σε κάποια φάση, σχεδόν όλο είχε ανάψει αναπτύρες, δημιουργώντας εντυπωσιακή ατμόσφαιρα. Ο Jari απλά εξαιρετικός, άνετος και με φοβερές ερμηνείες σε όλα τα κομμάτια. Η φωνή του επίσης, ήταν το μόνο «όργανο», που από την αρχή του live δε παρουσίασε το παραμικρό πρόβλημα στον ήχο και ακουγόταν πεντακάθαρα. Αν και μπουκωμένος και με αρκετά προβλήματα ο ήχος γενικά, θα μπορούσες να πεις ότι βελτιώθηκε κάπως στα τελευταία κομμάτια. Στα καινούρια “Loneliness (Winter)” και “Eternal Darkness (Autumn)”, μπορώ να πω ότι πέρα από όλη την πόρωση, ηχητικά ήταν όσο πιο κοντά γινόταν στις studio εκτελέσεις, περνώντας μας τη μαγεία των κομματιών και από εκεί. Ειδικά το πρώτο, ήταν η πιο ατμοσφαιρική στιγμή του live και από τις πιο ατμοσφαιρικές στιγμές των Wintersun γενικώς. Τo ευχαριστήθηκα με την ψυχή μου. Στο δεύτερο ξεχώρισαν κάποιες φορές, όταν ακούγονταν περισσότερο και τα brutal backing φωνητικά του μπασίστα Jukka Koskinen. Είχαμε επίσης κάποια σημεία που ξανά τραγούδαγαν όλοι μαζί, παρέα με τον Jari. Ενδιάμεσα μεσολάβησε το “Starchild” με καπνούς να βγαίνουν στην αρχή, είχε ζητηθεί και νωρίτερα, άλλη μία υπέροχη και ξεσηκωτική στιγμή από το ντεμπούτο τους του 2004. Μακάρι να ακούγαμε και το “Battle Against Time” (πρωτίστως) ή το “Sadness And Hate” από εκεί. Το φινάλε μας επιφύλλασε το “Time”, από το δεύτερο ομώνυμο δίσκο (2012) φυσικά, θα το χαρακτήριζα με μία λέξη. Απλά κορυφή! Όλη η μαγεία της μουσικής των Wintersun και όλου αυτού που κάνουν, σε ένα μεγάλο και καθηλωτικό κομμάτι, με τους στίχους για άλλη μία φορά να τραγουδιούνται σχεδόν από όλους, κυρίως μπροστά. Σε έκανε να αισθάνεσαι πολύ όμορφα και χαρούμενος που βρίσκεσαι εκεί, χωρίς να σε νοιάζει τίποτα εκείνη την ώρα. Με αυτό το συναίσθημα σε αφήνει.
Συνοψίζοντας, ένα live που παρόλα αυτά που έγιναν στην αρχή και τα προβλήματα στον ήχο, νομίζω μας άφησε με καλές εντυπώσεις και δε μετάνιωσε κανείς που παρευρέθηκε εκεί. Ακόμη, ένα live που κυρίως αυτοί που ακολουθούν από την αρχή τους Wintersun, πίσω στο 2004, δεν έπρεπε να χάσουν. Πιστεύω ήταν μία πολύ καλή και αξιόλογη εμπειρία για τους περισσότερους. Πρώτη και τελευταία φορά μάλιστα που είχαμε την ευκαιρία να δούμε το συγκρότημα, καθώς από ότι άκουσα, πολύ χλωμό να μας επισκεφτούν ξανά, λόγω της χαμηλής προσέλευσης (το εισητήριο που έλεγα πριν;). Αν μάλιστα δεν υπήρχαν αυτά που έγραψα πιο πάνω, θα μέναμε με μόνο καλά πράγματα να θυμόμαστε από τη συναυλία. Η μπάντα εξάλλου έδωσε τον καλύτερο της εαυτό και δεν έδωσε δικαιώματα για κακά σχόλια όσον αφορά την απόδοσή τους και όλα τα υπόλοιπα επί σκηνής. Θα επιστρέψω σε αυτό που έγραψα στην αρχή, η οργάνωση και όλοι οι υπεύθυνοι οφείλουν να έχουν μία, σίγουρα πιο άμεση εναλλακτική λύση, για να μη τρέχουν όλοι στο τελος – από υπεύθυνους διοργάνωσης κ.λ.π. μέχρι ηχολήπτες και συγκροτήματα – και να μη φτάνουν. Για το τέλος, θέλω να γράψω ότι όταν ανακοινώνεται το πρόγραμμα της συναυλίας, λίγες μέρες πριν, δε χρειάζεται να γράφεται ότι το headline συγκρότημα (στην προκειμένη οι Wintersun) θα παίξει δύο ώρες (22:00 – 00:00 έγραφε), όταν παίζουν σαφώς λιγότερο τελικά. Κι ας είχαμε γεμάτα 90 και ίσως λίγο παραπάνω λεπτά. Απλά δεν υπάρχει κάποιος λόγος.
Wintersun setlist:
01. Awaken From The Dark Slumber (Spring)
02. Winter Madness
03. Beyond The Dark Sun
04. Death and The Healing
05. Sons of Winter and Stars
06. Loneliness (Winter)
07. Starchild
08. Eternal Darkness (Autumn)
Εncore:
09. Time
Κείμενο – Ανταπόκριση: Πέτρος Μυστικός
Φωτογραφίες: Διονύσης Τσέπας
