Kreator, Vader, Dagoba
Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018, Piraeus Academy 117, Αθήνα
Σίγουρα το σημαντικότερο συναυλιακό event αυτού του καιρού, δε νομίζω να υπάρξει μεγαλύτερο. Οι Kreator είχαν να εμφανιστούν επί αθηναϊκού εδάφους από το 2013 και εκείνη την εντυπωσιακή εμφάνισή τους στο Rockwave Festival. Καμία υπερβολή εάν πούμε ότι τα τελευταία 17 χρόνια τουλάχιστον, είναι σταθερά στην κορυφή και σε φόρμα, δίχως να έχουν κυκλοφορήσει μέτριο δίσκο. Συγκρότημα με τεράστια ιστορία και φυσικά κοινό.Οι συγκυρίες τα φέρανε έτσι, ώστε μετά από τη γνωστή ιστορία με τους Decapitated (οι οποίοι τελικά αθωώθηκαν) να έχουμε την μοναδική ευκαιρία να δούμε ένα μεγάλο συγκρότημα, όπως είναι οι Πολωνοί Vader, με ιστορική πορεία 26 χρόνων. Αυτό που έγινε στο Piraeus Academy το βράδυ της Κυριακής σαφώς και μπορεί να περιγραφτεί με λόγια, για αυτό άλλωστε και θα κάνω μία προσπάθεια, ένα όμως είναι σίγουρο. Το ότι όσοι παρευρεθήκαμε στο χώρο, θα θυμόμαστε το συγκεκριμένο live για πάρα πολύ καιρό.
Κατέφτασα έξω από το συναυλιακό χώρο μόλις λίγα λεπτά μετά τις 19:00. Οι πόρτες δεν είχαν ανοίξει ακόμα, όπως ήταν προγραμματισμένο. Ο κόσμος πάντως ήδη ήταν μπόλικος και η ουρά έφτανε μέχρι πίσω. Τελικά οι πόρτες άνοιξαν περίπου στις 19:30 και για κάποιο περίεργο λόγο αφού κάποιοι μπήκαμε, είδαμε τους Γάλλους Dagoba να έχουν ήδη ξεκινήσει το set τους. Μάλλον όλο αυτό για να καλυφθεί ο χαμένος χρόνος και για να μη βγει η όλη φάση εκτός προγράμματος. Κι ας έχουν μπει οι μισοί και λιγότεροι μέσα στο χώρο… Τέλος πάντων, υπό τους ήχους των Dagoba αρκετά άτομα μπροστά μπροστά ήδη είχαν ξεκινήσει το κοπάνημα και να ζεσταίνονται ταυτόχρονα. Ο ήχος τους είχε αρκετά στοιχεία από Machine Head, αυτό ήταν το βασικό στοιχείο που διέκρινα στην αρχή. Από εκεί και πέρα, το τρίτο τους κομμάτι “Inner Sun” χαρακτηρίστηκε από κάποια προηχογραφημένα πλήκτρα, τα οποία δε μου φάνηκε να ταιριάζουν και τόσο με τη μουσική τους, σε πρώτη φάση τουλάχιστον. Ωραίο refrain πάντως, συναυλιακό. Ένα στοιχείο που κράτησα και σε άλλα τους κομμάτια αλλά μέχρι εκεί. Αρκετό grooving επίσης, χαρακτηρίζονται και ως groove metal συγκρότημα. Εμφανής πάντως η απουσία των solo στα κομμάτια τους. Κάπου στη μέση μίλησαν στο κοινό, ήταν επικοινωνιακοί, κάνοντας γνωστό ότι έρχονται από τη Γαλλία (από τη Μασσαλία μάλιστα), αλλά και ότι η περιοδεία τους βρήκε να επιστρέφουν από την Αυστραλία. Μας χαιρέτησαν και όλα καλά. Πιστεύω ξεχάστηκαν γρήγορα, λόγω των τεράστιων εμφανίσεων από τις μπαντάρες που ακολούθησαν.
Dagoba setlist: I, Reptile/The Man You’re Not/Inner Sun/When Winter…/The Sunset Curse/The White Guy (and the Black Ceremony)
Αυτό που ακολούθησε μετά από λίγη ώρα, δεν είχε προηγούμενο! Από τη στιγμή που στη σκηνή ανέβηκαν οι Vader μέχρι και το τέλος ολόκληρης της συναυλίας δυόμισι ώρες μετά, δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Το συγκρότημα βρισκόταν σε πραγματικά απίστευτη φόρμα. Ο ήχος, όπως συμβαίνει κλασικά σε αρκετές συναυλίες, μου φάνηκε να είχε κάποια προβληματάκια στην αρχή, αλλά πολύ λίγο αργότερα έφτιαξε. Τα blastbeats και οι δισολίες έδιναν και έπαιρναν, ενώ όσον αφορά το κοινό και τις αντιδράσεις έγινε απλά ένας πανικός! Χαμός, πώς το λένε! Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν, ότι εκτός από την συντριπτική πλειοψηφία, η οποία είχε αφηνιάσει, αρκετά άτομα νεαρής ηλικίας, έκαναν πραγματικά σαν τρελοί, κοπανιόντας τα κεφάλια τους σαν να μην υπάρχει αύριο και δημιουργώντας χαμό ειδικά στην αρχή με τα mosh pits, σε εκνευριστικό και ενοχλητικό σημείο για αυτούς που απλά ήθελαν να δουν το συγκρότημα. Μου έδωσαν την εντύπωση ότι οι Vader ήταν από τις πρώτες μπάντες που άκουγαν πιο μικροί! Χαρακτηριστικό επίσης, ότι τραγουδήθηκαν πολλά κομμάτια από κάμποσους, οι οποίοι γνωρίζανε πολλού στίχους απ’έξω και φαινόταν ότι αρκετά από αυτά τα κομμάτια είναι από τα αγαπημένα τους. Α και κάτι άλλο, εάν θέλετε σε μία τέτοια συναυλία να κάτσετε μπροστά, αλλά και να πιείτε καποιο ποτό βλέποντας τη μπάντα, πολύ απλά μη το κάνετε. Περιττό να πω ότι το μισό ποτό χύθηκε…! Την εμφάνιση των Πολωνών, εκτός από κορυφαία και επαγγελματική, θα τη χαρακτήριζα ως ρεσιτάλ ποιοτικού και βάρβαρου death metal και ρεσιτάλ τεχνικού παιξίματος όπως πολύ καλά ξέρουν να κάνουν. Να αναφέρω ξανά για τους οργασμούς που προκάλεσε τόσο η κιθάρα του Spider, αλλά κυρίως αυτή του frontman Peter Wiwczarek ; Απίστευτος ήχος, solo και δισολίες. Μην αδικήσω όμως και το rhythm section με τους James Stewart (τύμπανα) και Hal (μπάσο) γιατί και αυτοί τα έσπασαν, δίνοτας τον καλύτερο εαυτό τους. Πραγματικά θεωρώ ότι δε χρειάζεται, δεν υπάρχει λόγος να πω κάτι για κάποιο τους κομμάτι, καθώς όλα, παλιά και καινούρια, βιάσανε πρωκτούς…! Μπορείτε εξάλλου να δείτε το setlist παρακάτω. Άντε, ας αναφέρω μερικά μόνο από τα highlights, ενώ (και) κάτω στο κοινό γινόταν της κολάσεως, “The Crucified Ones”, “The Final Massacre”, “Triumph Of Death” και φυσικά το “Cold Demons” από το “Litany” του 2000. Καλύτερο κλείσιμο νομίζω δε θα μπορούσε να υπάρξει. Ίσως υπερβολικό να παίξουν εννέα κομμάτια (!) από τον τελευταίο τους δίσκο “Dark Age”, ιδίως όταν μετράνε άλλους 12 δίσκους στη μακροχρόνια πορεία τους, αλλά πρώτον και αυτά τα τραγούδια ήταν φοβερά με απίστευτη απόδοση και δεύτερον δεν είδα κανέναν δυσαρεστημένο, ούτε να έχει κάποιο πρόβλημα με αυτό! Και πώς να έχει μετά από τέτοια εμφάνιση. Επίσης λογικό το παραπάνω αν σκεφτεί κανείς ότι τα περισσότερα κομμάτια των Πολωνών είναι μικρής διάρκειας. Anyway, ευχαριστημένοι μείναμε έτσι κι αλλιώς, αφού έπαιξαν άλλα πέντε από τα υπόλοιπα άλμπουμ. Προσωπικά αισθάνομαι πολύ τυχερός που οι συγκυρίες όλου του προηγούμενου καιρού, όπως έγραψα και στην αρχή, μας ευνόησαν για να δούμε το ιστορικό συγκρότημα, να βγάζει τέτοια ενέργεια, δύναμη και φυσικά επαγγελματισμό, σε μία εμφάνιση χωρίς ούτε ένα ψεγάδι, μια εμφάνιση που τα διέλυσαν όλα!
Vader setlist: Dark Age/Vicious Circle/The Crucified Ones/The Final Massacre/Testimony/Chaos/One Step to Salvation/Demon’s Wind/Decapitated Saints/Breath of Centuries/Triumph of Death/Carnal/Send Me Back to Hell/Cold Demons
Δεν πέρασε πολύ ώρα, ούτε περιμέναμε πολύ, εξάλλου όταν έχεις παρέα ο χρόνος περνάει πιο γρήγορα, ώσπου τα φώτα έσβησαν και υπό τους ήχους του ιντερλούδιου “Mars Μantra” όλα ήταν έτοιμα για το ξεκίνημα εχνός εκπληκτικού show! Όπως αναμενόταν μετά την εισαγωγή, η αρχή έγινε με το “Phantom Antichrist” και τον κόσμο να βρίσκεται σε έκσταση. Όσο εντυπωσιακό ήταν το ξεκίνημα των Vader με τα πρώτα τους κομμάτια, άλλο τόσο και παραπάνω ήταν αυτό των Kreator. Η συνέχεια έγινε με το έπος “Hail to The Hordes”, πρώτο κομμάτι που ακούσαμε από το “Gods Of Violence”. Από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου και κατά τη γνώμη μου και του 2017. Οι στίχοι φυσικά και τραγουδήθηκαν από τους περισσότερους, το τραγούδι δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να γίνει κλασικό και είναι λες και το έχουν κυκλοφορήσει εδώ και χρόνια. Ναι το ξέρω, οι στίχοι, οι μελωδίες και το refrain φέρνουν αρκετά σε Amon Amarth. Ναι και τι έγινε; Δεν παύει να σπέρνει! Πάρε και ένα “Enemy Of God” και μία επιβεβαίωση ότι από τα πρώτα λεπτά δε μας άφησαν κανένα περιθώριο κόβωντάς μας τις ανάσες. Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα πολύ και το “Impossible Brutality” από το άλμπουμ “Enemy Of God” (2005), όπως και τα “When The Sun Burns Red” και “Leave This World Behind” (λέμε τώρα!) από το “Outcast” του 1997 (κλασικά ακούσαμε το “Phobia” από εκεί). Πέραν αυτής της απλής αναφοράς, σίγουρα αυτό δεν είναι το live για το οποίο θα γκρινιάξω ή θα παραπονεθώ για κάτι που δεν έπαιξε η μπάντα! Το “Satan Is Real” το γουστάρω πολύ σαν αλληγορικό κομμάτι για αυτό και έμεινα πολύ ευχαριστημένος που το έπαιξαν. Εδώ να σημειώσω ότι ο ήχος δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα και ήταν άψογος, όπως βεβαίως και η απόδοση της μπάντας, το συγκρότημα γενικότερα. Αυτό που ακολούθησε είναι αυτό που λέμε «όλα τα κομμάτια ένα κι ένα». Απλά κοιτάξτε συνολικά το setlist παρακάτω και πιστέψτε με για το πόσο «καρυδάτη» και εντυπωσιακή συναυλία ήταν! Φυσικά και δεν έλειψε το καθιερωμένο “People Of The Lie” (“Coma Of Souls” 1990), ένα από τα καλύτερα τους και αγαπημένο από κάμποσους, αλλά και το “Flag of Hate” αμέσως μετά, όπου έγινε ο κακός χαμός με τα mosh pits, μην μπορώντας να μείνεις σταθερός σε ένα σημείο, όπως ήταν και αναμενόμενο! Μπορώ να πω ότι η όλη φάση με τα pit γίνεται ενοχλητική και εκνευριστική για αυτούς που απλά θέλουν να κοπανηθούν και να δουν το συγκρότημα (βλέπε και σε σχόλειο για Vader), αλλά όπως και να το κάνουμε, αυτή είναι η φύση του thrash metal. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και έγινε με το “Hordes Of Chaos”(A Necrologue for the Elite) και τα “Betrayer” (φυαικά ειδική μνεία και αναφορά στο ιστορικό βίντεο που γυρίστηκε στην Ακρόπολη), “Pleasure To Kill” με τα οποία έκλεισαν. Η μεγάλη έκπληξη έγινε με ένα κομμάτι που ήλπιζα και ήθελα πολύ να ακουστεί, αλλά δε το περίμενα και αυτό ήταν το “Total Death” από το ντεμπούτο τους “Endless Pain”(1985)!! Απλά δε το πίστευα. Φυσικά και τιμήθηκε η προηγούμενη δισκάρα “Phantom Antichrist”, με το “Civilisation Collapse” (πόσο έπος λέμε) και το “From Flood Into Fire” (με τις φωτιές από πίσω). Για το τελευταίο πραγματικά δε καταλαβαίνω γιατί οι αντιδράσεις του κοινού ήταν τόσο ήπιες, αφού πρόκειται για κομματάρα και ένα από τα καλύτερα και περισσότερο μελωδικά της νεότερης ιστορίας των Γερμανών. Επίσης, ότι ισχύει για το “Hail To The Hordes”, ισχύει και για το προσωπικά αγαπημένο από τον τελευταίο δίσκο, “Totalitarian Terror”. Πάρα πολύ κοπάνημα, refrain και στίχοι με έμπνευση, που τραγουδήθηκαν αρκετά. Αν εξαιρέσεις τα κλασικά, η καλύτερη στιγμή του live, αν μπορώ να το πω έτσι καθώς όλο το live ήταν εμπειρία ζωής. Δε χρειάζεται να αναφέρω τι έγινε στο επίσης καθιερωμένο “Violent Revolution” έτσι; Πάθος, οργή, νεύρο, καύλα, επανάσταση (με ή χωρίς εισαγωγικά…). Το αίσθημα αγανάκτησης και το αίσθημα για δικαιοσύνη. Τέλος, η απάντηση στο πώς μπορεί να σε συγκινήσει ένα κομμάτι μελωδικού thrash metal, βρίσκεται στο “Fallen Brother”.
Ο πανζουρλισμός και η τρέλα που επικράτησε από το κοινό στα περισσότερα κομμάτια και κυρίως στα πιο γρήγορα όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο, δε μπορεί να περιγραφτεί εύκολα. Έμπαινες μέσα στο μπάχαλο και στα pit ακόμα και χωρίς να το θέλεις, ή ακόμα και για να ξεμουδιάσεις και να μην πέφτουν πάνω σου όλη την ώρα, κάνοντάς το ανυπόφορο! Η μόνη ένσταση που έχω, αφορά το τεχνικό κομμάτι της συναυλίας. Δε χρειαζόταν τόσο πολύ καπνός σε υπερβολικό βαθμό, που σε συνδυασμό με κάποιους φωτισμούς πολλές φορές δε μας επέτρεψε να μπορέσουμε να αντικρίσουμε καθαρά και αρκετά τον Ventor πίσω από τα drums. Το ίδιο αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό ισχύει και για τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος πλην του Mille. Θα γράψω κάτι που είχα γράψει και παλαιότερα για άλλη συναυλία, εάν περιμένετε να διαβάσετε κάτι πραγματικά αρνητικό ή ενστάσεις για το αν θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι, πραγματικά ψάξτε αλλού! Σε μία δύσκολη από κάθε άποψη εποχή, γεμάτη από γραφικούς τύπους, όπου η βλακεία είναι ακατανίκητη και που μεγάλη μερίδα του κόσμου αδυνατεί να σκεφτεί καθαρά, συμπαρασύροντας και άλλους, είναι σημαντικό να παίρνεις δύναμη μέσα από τη μουσική μας και από μία τέτοια συναυλία. O μεγάλος πυρήνας από οπαδούς των Kreator και γενικά το πολύ μεγάλο κοινό που έχουν, έδειξε για άλλη μία φορά την αγάπη του και την αφοσίωσή του στο συγκρότημα, το οποίο συνέβαλε στα μέγιστα για μία συναυλία που θα μείνει «σταμπαρισμένη» στο μυαλό και στη μνήμη μας. Μακάρι η επόμενη φορά και οι επόμενες να είναι έτσι και γιατί όχι, να έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε και άλλους ύμνους που δεν έπαιξαν. Μέχρι τότε πάντα τέτοια, τους ευχαριστούμε και εις το επανιδείν! “Stronger than fear, stronger than all, we are one, hail to the hordes”.
Kreator setlist: Intro/Mars Mantra, Phantom Antichrist, Hail to the Hordes, Enemy of God, Satan Is Real, Civilization Collapse, People of the Lie, Flag of Hate, Phobia, Gods of Violence, Total Death, From Flood into Fire, Hordes of Chaos (A Necrologue for the Elite), Violent Revolution, Totalitarian Terror Encore: Fallen Brother, Betrayer, Pleasure to Kill
Υ.Γ. : Μη σταματάτε ό,τι και να γίνει! Κάντε mosh pit ακόμα και στα πιο χαλαρά/ήρεμα σημεία και στα παλαμάκια…!
Κείμενο – Ανταπόκριση: Πέτρος Μυστικός
Φωτογραφίες: Διονύσης Τσέπας
