Septicflesh, Hypocrisy, The Agonist, Horizon Ignited
Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2022, Fuzz Club
Έφτασε επιτέλους η ώρα για ένα live με πολύ δυνατό line-up, που περιμέναμε καιρό. Μία συναυλία που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο μιας αρκετά μεγάλης ευρωπαϊκής περιοδείας, η οποία περιλάμβανε μία στάση στην Αθήνα και την επόμενη μέρα, μία στη Θεσσαλονίκη.
Παρασκευή απόγευμα λοιπόν και από νωρίς αρκετός κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται έξω από το Fuzz Club. Όλα πήγαν σύμφωνα με το πρόγραμμα. Ευτυχές το γεγονός ότι πλέον στις περισσότερες διοργανώσεις τηρείται αυστηρά, με δεδομένο ότι πριν κάποια χρόνια τρώγαμε καθυστερήσεις και αναμονή «με το κουτάλι». Για να δούμε λοιπόν εν συντομία τι έγινε στο αθηναϊκό event…
Λίγο πριν τις 19:00 στη σκηνή ανέβηκαν οι Horizon Ignited, ένα σχετικά νέο σχήμα μελωδικού death metal, από τη Φινλανδία. Αποτέλεσαν σίγουρα μία ευχάριστη έκπληξη, αφού μέσα στο μισάωρο που είχαν στη διάθεσή τους κατάφεραν με ευκολία να ζεστάνουν το κοινό, παίζοντας κομμάτια από το ντεμπούτο τους, “After The Storm”, και φυσικά από τον δεύτερο δίσκο τους, “Towards The Dying Lands”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Δε γνωρίζω κατά πόσο είχαν ήδη φίλους στην Ελλάδα, αλλά νομίζω πως σίγουρα απέκτησαν αρκετούς μετά από αυτή την εμφάνιση. Ο κόσμος έδειχνε να απολαμβάνει τη μουσική και τη σκηνική τους παρουσία, αλλά και οι ίδιοι φάνηκαν να το χαίρονται εξ’ ίσου. Win win situation, θα έλεγε κανείς.
Setlist: Beyond Your Reach / Servant / Equal In Death / Carry Me / Leviathan / Towards The Dying Lands
Σειρά για τους Καναδούς The Agonist να ανέβουν στη σκηνή. Μαζί τους είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και την Ελληνίδα τραγουδίστρια Βίκυ Ψαράκη, που είναι πίσω από το μικρόφωνο της μπάντας αρκετά χρόνια πια. Όλοι τους γεμάτοι ενέργεια και ενθουσιασμό, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, παρά το γεγονός ότι δεν είχαν τον ήχο με το μέρος τους.
Στο σημείο που βρισκόμουν εγώ τουλάχιστον, άκουγες μόνο μία βαβούρα, με φωνητικά και κιθάρες θαμμένα κάπου στο βάθος. Ευτυχώς στην πορεία διορθώθηκε κάπως η κατάσταση. Έπαιξαν τραγούδια εστιάζοντας στην πιο πρόσφατη δισκογραφία τους. Δηλαδή κυρίως από το τελευταίο ολοκληρωμένο άλμπουμ “Orphans” του 2019, και από το πιο πρόσφατο EP τους, “Days Before The World Wept”. Κάπως έτσι μας κράτησαν συντροφιά για περίπου 50 λεπτά, που το κοινό έδειξε να εκτιμά ιδιαιτέρως.
Setlist: In Vertigo / Blood As My Guide / Remnants In Time / Resurrection / Perpetual Notion / Orphans / Immaculate Deception / Days Before The World Wept
Το ρολόι έδειχνε 20:45 και είχε φτάσει η στιγμή για να απολαύσουμε τους Hypocrisy… and I’m not saying it was aliens, but it was aliens! Αλήθεια ό,τι και να πει κανείς για τον σπουδαίο Peter Tägtgren, αλλά και την υπόλοιπη παρέα του είναι λίγο, καθώς η μακροχρόνια πορεία τους στον χώρο μιλάει από μόνη της. Μπορεί να μεσολάβησαν 18 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία τους επίσκεψη στα μέρη μας, αλλά φρόντισαν να ανταμείψουν το κοινό με μία «εκρηκτική» performance. Σε συνδυασμό με ένα όμορφο σκηνικό και εντυπωσιακά φώτα, παρέδωσαν μαθήματα σκηνικής παρουσίας.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Hypocrisy τίμησαν ιδιαιτέρως την τελευταία τους κυκλοφορία, “Worship”, ξεκινώντας μάλιστα την εμφάνισή τους με το ομότιτλο κομμάτι. Στα 75 λεπτά που τους αναλογούσαν, έκαναν επίσης ένα πέρασμα από την μισή δισκογραφία τους, επιλέγοντας μερικά από τα πιο δυνατά τους τραγούδια, όπως το χαρακτηριστικό “Roswell 47”, με το οποίο και μας αποχαιρέτησαν. Με λίγα λόγια, ήρθαν, είδαν, νίκησαν και έφυγαν αφήνοντας πίσω τους το χάος… δηλαδή ένα πολύ χαρούμενο κοινό.
Setlist: Worship / Fire In The Sky / Mind Corruption / Eraser / Inferior Devoties / Chemical Whore / Don’t Judge Me / Children Of The Gray / Warpath / Final Chapter / Fractured Millennium / Adjusting The Sun / Roswell 47
Την «καμένη γη» παρέλαβαν οι Septicflesh. Η κατ’ εξαίρεση haidline εμφάνισή τους στις δύο συναυλίες της Ελλάδας φάνηκε πολύ καλή ιδέα, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι θα μας χάλαγε να ήταν οι Hypocrisy στη θέση αυτή. Είναι γεγονός ότι, χρόνια τώρα, οι Septicflesh κατέχουν επάξια μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά του ελληνικού κοινού. Ο κόσμος εδώ αδημονούσε να τους δει, να ακούσει ζωντανά και να τραγουδήσει μαζί τους κομμάτια τόσο από την τελευταία τους δουλειά, “Modern Primitive”, όσο και αγαπημένα τραγούδια από το παρελθόν.
Οι Septicflesh δεν απογοήτευσαν. «Κατεδάφιζαν» με χαρακτηριστική άνεση επί 90 λεπτά, ένα ασφυκτικά (σε σημείο δυσφορίας) γεμάτο Fuzz. Το κοινό, απτόητο από το στρίμωγμα, συμμετείχε επίσης σε αυτή τη «μάχη» με όλες του τις δυνάμεις. Ανταποκρινόταν κάθε φορά στο κάλεσμα του Σπύρου Αντώνιου, ο οποίος δεν έπαψε στιγμή να μεταδίδει την ενέργεια της μπάντας στον κόσμο. Ήταν μία εξαιρετική εμφάνιση, με τους μουσικούς να μοιάζουν ακούραστοι, παρά το γεγονός ότι ήταν ήδη στα μισά της περιοδείας. Η παρουσία του Σωτήρη Βαγενά ήταν τουλάχιστον επιβλητική, ο Χρήστος Αντώνιου και ο Psychon στις κιθάρες ήταν εντυπωσιακοί και φυσικά ο Krimh πίσω από τα drums ήταν ο εξωπραγματικός «οδοστρωτήρας» που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε.
Πάντα τέτοια λοιπόν, μα πάντα και με την κρυφή ελπίδα να έχουμε μία μέρα τη χαρά μίας εμπειρίας παρόμοιας του “Infernus Sinfonica MMXIX”. Δύσκολο, το ξέρω.
Setlist: Portrait Of A Headless Man / Pyramin God / Neuromancer / The Vampire Of Nazareth / Hierophant / Martyr / Desert Throne / Prototype / Enemy Of Truth / Communion / Prometheus / Collector / Persepolis / Anubis / Dark Art
Ανταπόκριση/ Φωτογραφίες: Βίκυ Αθανασοπούλου
