Bolt Thrower – Suicidal Angels – Inveracity
Κυριακή 30 Μαΐου 2010
Gagarin 205, Αθήνα
Ήρθε επιτέλους η στιγμή της εκπλήρωσης πολλών ευσεβών πόθων των ταγμένων Bolt Thrower οπαδών και όχι μόνο. Όλοι μας το επιβεβαίωσαν με ένα επικό sold-out της συναυλίας περίπου μια βδομάδα πριν. Φτάνοντας λοιπόν κατά τις 8 στο Gagarin, η ατμόσφαιρα είχε πάρει φωτιά καθώς οι πόρτες όχι μόνο ήταν ορθάνοιχτες αλλά μόλις είχαν καταλάβει τη σκηνή οι δικοί μας Inveracity και ο πόλεμος είχε ήδη αρχίσει. Οι Inveracity είναι μια μπάντα αρκετά γνωστή τους underground κύκλους, που όμως δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να ακούσω ζωντανά. Η αλήθεια είναι πως υπήρξαν ελαφρώς αμήχανοι πάνω στη σκηνή αλλά αφενός κοτζάμ Bolt Thrower υποστήριζαν και αφετέρου αυτό δεν επηρέασε τις αποδόσεις τους. Το βάρβαρο τεχνικό death metal τους κέρδισε αμέσως το κοινό και μερικοί δεν σταμάτησαν στιγμή να χτυπιούνται, ενώ είναι από τις πρώτες φορές που αντιλαμβάνομαι να γίνεται mosh-pit στην πρώτη support μπάντα. Ωραίοι οι παίχτες… Μετά από 40 λεπτά ποιοτικής death βιαιότητας, σειρά είχαν οι επίσης δικοί μας Suicidal Angels, οι οποίοι μετά την εισαγωγή τους στην πολυπόθητη για πολλούς Nuclear Blast, έχουν σημειώσει τεράστια άνοδο σε Ελλάδα και εξωτερικό. Άλλωστε πόσες ελληνικές μπάντες έχουν καταφέρει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να κλείσουν περιοδεία με Overkill; Στο θέμα μας όμως, αν οι Inveracity προθέρμαναν το κοινό, οι Suicidal του έβαλαν απλά φωτιά. Το τεχνικό old-school thrash που παίζουν αλλά και η επαγγελματικότατη σκηνική παρουσία τους έχουν κερδίσει πολλούς περισσότερους οπαδούς απ’ όσους φανταζόμουν, καθώς ο κόσμος φαινόταν να γνωρίζει τα κομμάτια τους, ενώ πολλοί επιδίδονταν σε ασταμάτητο stage-diving. 40 λεπτά μετά οι Suicidal μας αποχαιρετούν το ίδιο φιλικά και θερμά όσο και κατά την είσοδό τους και η αναμονή αρχίζει. Σε συνδυασμό με την αφόρητη ζέστη μας έκαναν ένα φονικό κοκτέιλ σε όποια γωνιά του Gagarin και αν καθόσουν, το οποίο βέβαια δεν φαινόταν να ενοχλεί και πολλούς. Κατά τις 22:10 και μετά πολεμικών εμβατηρίων την σκηνή καταλαμβάνουν οι Bolt Thrower και το κοινό παραληρεί. Ξεκινούν δυναμικά με το ‘4th Crusade’ και κάπου εκεί το κύμα άρχισε να με πηγαινοφέρνει. Πώρωση. Έγινα ξανά 16 (Hail στους τυπάδες που πιάστηκαν στις μπουνιές. Θα το εκτιμούσα αν δεν με έπαιρνε και μένα η μπάλα!). Ξύλο μετά μουσικής συνέχεια με ‘Rebirth of Humanity’, ‘Mercenary’ και ‘At First Light’. Ήταν γεγονός πως αν βρισκόσουν κοντά στη σκηνή είχες πρόβλημα. Συνεχίζουν ακάθεκτοι όμως κάνοντας το κοινό τους να παραμιλάει με τα ‘When Glory Beckons’, ‘World Eater’ και αμέσως μετά ‘Cenotaph’. Και καθώς ο ενθουσιασμός ήταν παντού διάχυτος στην ατμόσφαιρα, μας απαντούν με ‘Anti-Tank (Dead Armour)’, ‘Salvo’ και φυσικά το θρυλικό ‘No Guts, No Glory’ μετατρέποντας το Gagarin σε μια μεγάλη ενιαία πολεμική κραυγή. Φτάνοντας στο τέλος και χωρίς να υπάρχουν πολλές οπαδών απώλειες, ακούστηκαν τα ‘Eternal War’, ‘The Killchain’ (κυριολεξία!) ‘Powder Burns’ και ένα από τα προσωπικά αγαπημένα ‘Pride’.Θεωρώ άξιο αναφοράς ότι ήταν η πρώτη φορά που βλέπω το εν λόγω club τόσο ασφυκτικά γεμάτο και το κοινό τόσο οργισμένο. Η μπάντα αποσύρεται για μερικά δευτερόλεπτα και επιστρέφει, χαρίζοντάς μας για encore τα ‘In Battle There Is No Law’ και το τρισμέγιστο ‘…For Victory’. Καθώς γύρισαν προς τη έξοδο πιστεύοντας πως η συναυλία είχε λάβει τέλος και κουβαλώντας πάνω μου 54 διαφορετικά είδη ιδρώτα, η μπάντα επανεμφανίζεται στη σκηνή προς μεγάλη έκπληξη του κοινού, δίνοντάς μας απλόχερα κάτι που όλοι απορούσαν γιατί δεν παίχτηκε, το ‘This Time It’s War’. Και όντως ήταν….
Αγγελική Καπίρη
