The Ocean, Tides from Nebula, Abraham
Gagarin 205, Αθήνα, 25/11/2013
Δεν περίμενα ποτέ να ήμουν τόσο χαρούμενη που θα ερχόταν η Δευτέρα! Ήθελα πάρα πολύ να δω το εν λόγω συγκρότημα, έχοντας ακούσει και το τελευταίο, άψογο “Pelagial” ανυπομονούσα. Τα support τα βρήκα αρκετά ενδιαφέροντα και αυτά, έχοντας ακούσει τα καλύτερα για τους Πολωνούς Tides from Nebula, και μιας και τους είχα χάσει την προηγούμενη φορά που ήταν headliners, είπα να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος. Όσο για τους πρώτους Abraham δεν είχα καμία επαφή και αμέσως μετά κατάλαβα ότι είχα κάνει ένα τεράστιο και μοιραίο λάθος. Η CTS μας είχε προειδοποιήσει να πάμε από νωρίς γιατί η συναυλία θα άρχιζε αυστηρά στις 20.45, κάτι που δεν κατάλαβαν πολλοί, και ότι πλέον πρέπει να αρχίσει να τηρείτε το πρόγραμμα στα lives από τις διοργανώτριες εταιρείες και η σωστή προσέλευση του κοινού.
Καθώς μπήκα στο χώρο του Gagarin είδα δύο άτομα μόνο στην σκηνή να ουρλιάζουν κάτι ακαταλαβίστικα υπό των ήχο του Moog. Καθώς πλησίασα πιο κοντά προσπάθησα να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει, ενώ ξαφνικά ο ένας πάει πίσω στα τύμπανα και μετά ελευθερώθηκε όλη η Κόλαση. Τι ενέργεια! Τι μπρίο! Τι κέφι! Ο τραγουδιστής είναι μορφή, με προσπάθειες για stand – up comedy, stage divings και σάλτα από τα μεγάλα μόνιτορ στα πλάγια της σκηνής. Η μουσική τους κινείται σε ατμοσφαιρικό Sludge/Post-Metal και κατέθεταν την ψυχή τους πάνω στην σκηνή με τον drummer να κλέβει την παράσταση στα φωνητικά από τον αεικίνητο Renzo Especial. Μια εξαιρετική και αναπάντεχα καλή εμφάνιση από τους Abraham από την Ελβετία, η οποία άναψε τα αίματα για τα καλά και ήταν το ιδανικό εναρκτήριο συγκρότημα.
Επόμενοι ήταν οι post–ηδες Tides from Nebula, γνώριμοι του Ελληνικού κοινού. Είχα ακούσει πολύ καλά λόγια και ανυπομονούσα να τους δω επιτέλους. Άρχισαν πιο χαλαρά μέχρι που έγινε αυτό το μπαμ και μας παρέσυραν στο δικό τους σύμπαν με την ταξιδιάρικη instrumental post – rock/metal. H αλήθεια είναι ότι έριξαν λίγο τα πνεύματα μετά την εκρηκτική εμφάνιση των Ελβετών και ήταν ό, τι ακριβώς χρειαζόμασταν και ο τέλειος σύνδεσμος μεταξύ των συγκροτημάτων. Χαμηλών τόνων και οι ίδιοι(σε σχέση με τις υπόλοιπες μπάντες) έπαιξαν άψογα και ο ήχος τους βοήθησε αρκετά, αν και στο τέλος τους τα χάλασε λίγο με τον κιθαρίστα να «χάλασε» την κιθάρα του όπως μετά δήλωσε και ο ίδιος και να κατεβαίνει στον κοινό και να αγκαλιάζει κόσμο σαν ευχαριστώ. Εκπληκτική στιγμή. Αφού μας ευχαρίστησαν και το πρόγραμμα είχε τηρηθεί στο λεπτό ήταν η σειρά των Γερμανών να μας πάρουν τα μυαλά για ακόμα μια φορά.
Και ενώ ο κόσμος άρχισε σιγά – σιγά να μαζεύεται όλο και περισσότερος, η σκηνή ετοιμαζόταν για την επερχόμενη μεγαλειώδη εμφάνιση των The Ocean. Από το πρώτο κιόλας κομμάτι καταλάβαινες ότι υπήρχε ένα τρελό vibe στην ατμόσφαιρα και ότι θα επακολουθούσε κάτι επικό. Και έτσι έγινε. Είχε δημιουργηθεί ένα κλίμα σαν να είμαστε όλοι μια μεγάλη καλή παρέα. Το μετρίας προέλευσης κοινό τους αποθέωνε σε κάθε στιγμή και γιατί όχι αφού κατέθεσαν την ψυχή τους πάνω στο σανίδι του Gagarin. Τι stage divings από την σκηνή, από τα μεγάλα monitors στα πλάγια, από τον εξώστη (επική στιγμή)!! Ο Loïc Rossetti κατέθεσε ψυχή τε και πνεύματι με τα ουρλιαχτά του αλλά και τα καθαρά φωνητικά του και με την δυναμική σκηνική παρουσία του αλλά και την επικοινωνία με το κοινό. Η μπάντα από πίσω αεικίνητη δεν σταμάτησε λεπτό να κοπανιέται και να εκλύει ενέργεια και vibes. Από πίσω κάποια visuals ενίσχυαν τις εκτελέσεις των κομματιών και ο ήχος τους βοήθησε αρκετά αν και όχι τέλειος. Σε κάποια φάση ανέβηκε ως special guest και ο Renzo των Abraham για να τους βοηθήσει σε ένα κομμάτι και αφού φίλησε τραγουδιστή και κιθαρίστα, λικνιζόταν στον drummer με ένα αρκετά αποπλανητικό τρόπο. Μεγάλη μορφή θα ξαναπώ και απίστευτο δίδυμο.
Πιστεύω πως μπαίνει άνετα στα Top 10 lives ever για εμένα μόνο και μόνο από την ενέργεια που πήρα από κάθε μπάντα.
Δυναμική εμφάνιση και των τριών μπαντών, καταπληκτικό line – up, φοβερές συνθέσεις και ένα τεράστιο respect στη διοργανώτρια εταιρία που εκτός ότι φέρνει σε δύσκολες εποχές πολύ καλά ονόματα με χαμηλό εισιτήριο, σέβεται το κοινό και το γεγονός ότι δεν έχουν όλοι αμάξι και βασιζόμαστε καλώς ή κακώς στα ΜΜΜ, και τηρεί το πρόγραμμα. Ένα βράδυ που δεν θα ξεχάσει ποτέ κανείς μας μάγκα μου! Και εις άλλα…
Τένια Λάρδα
