Heavy By The Sea Festival: Slayer, Down, Rotting Christ, Napalm Death, Kvelertak
Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013, Πλατεία Νερού, Φάληρο
Το πρώτο Heavy By The Sea Festival πραγματοποιήθηκε με απόλυτη επιτυχία με την συμμετοχή των Slayer, Down, Rotting Christ, Napalm Death & Kvelertak, με το billing του festival να είναι εκπληκτικό και να προσελκύσει fans από όλα τα είδη του metal. Για να δούμε λοιπόν τι συνέβη εκείνη την πρώτη Δευτέρα του Ιούλη στην Πλατεία Νερού στο Φάληρο…
Kvelertak
Οι Kvelertak εμφανίζονταν δεύτερη φορά στην χώρα μας μετά την εμφάνιση τους με τους Megadeth πέρυσι τον Ιούνιο. Θα ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα και ανυπομονούσα αφού και τα δύο τους άλμπουμ και ειδικά το “Meir” μου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Δυστυχώς έφτασα στον συναυλιακό χώρο ένα τέταρτο αφού είχαν ήδη αρχίσει την εμφάνιση τους οι Νορβηγοί, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Αυτό το λίγο όμως που τους είδα μου άφησε καλές εντυπώσεις αφού αν και ο ήχος δεν τους βοήθαγε, ήταν μέτριος θα έλεγα, δεν άφησε τους Kvelertak να απογοητεύσουν μιας και οι ίδιοι ήταν γεμάτοι ενέργεια επάνω στην σκηνή και φάνηκαν να κατευθύνουν καλά τους λιγοστούς, δυστυχώς, που (με κίνδυνο ηλίασης) έσπευσαν κάτω από τον καυτό ήλιο να τους παρακολουθήσουν. Τα “Bruane Bren”, “Kvelertak” και “Blodtorst” καλύτερες τους στιγμές από όσα είδα και μετά περίμενα τους Napalm Death…
Set list: Spring fra livet, Mjød, Fossegrim, Blodtørst, Nekroskop, Ulvetid, Bruane Brenn, Offernatt, Kvelertak.
Napalm Death
Σειρά είχαν οι θεοί του Grind, Νapalm Death. Και ενώ περίμενα εναγωνίως να δω τον Mark “Barney” «κουνιέμαι σαν βλαμμένο επάνω στην σκηνή» Greenway και την παρέα του και ενώ ήμουν έτοιμος να μου ξεριζώσουν τα αυτιά και να με πετάξουν στον απέναντι τοίχο….Τίποτα! Ο ήχος ήταν άθλιος καθ’ όλη την διάρκεια του set άλλαζα πλευρές για να καταλάβω μήπως κάνω εγώ λάθος, αλλά όχι. Ο ήχος ήταν σκατά… Ο ήχος όμως δεν στάθηκε εμπόδιο για τους κύριους Napalm Death αφού φάνηκαν επαγγελματίες και δεν έδειξαν να χάνουν ενέργεια. Κάθε άλλο αφού όταν προς το τέλος του set ο ήχος βελτιώθηκε κάπως και ακούστηκαν καλύτερα τα κομμάτια τους, τα “Scum” και η διασκευή “Nazis Punks FUCK OFF” (Dead Kennedys ντε!) προκάλεσαν ένα μικρό πανικό στο pit με μερικά κεφάλια να φεύγουν αριστερά δεξιά!! Οι τύποι πιστεύω ότι αν είχαν καλύτερο ήχο θα είχε γίνει χαμός… όμως ήρθε επιτέλους η σειρά των Rotting Christ.
Set list: When All Is Said and Done, Suffer the Children, Scum, Leper Colony, Nazi Punks Fuck Off (διασκευή από Dead Kennedys), You Suffer, Siege of Power
Rotting Christ
Οι δίχως αμφιβολία masters της Ελληνικής σκηνής (και αυτοί που έθεσαν το “metal from Greece” μέρος ενός παγκοσμίου χάρτη) ετοιμάστηκαν να πατήσουν το σανίδι του Heavy By The Sea Festival. Η έναρξη δόθηκε με το “The Forest Of N’Gai” από το “Passage To Arcturo” EP του 1991 με τους νέους της μπάντας, Van Ace & George Emmanuel (σε μπάσο και κιθάρα αντίστοιχα), να επιδίδονται σε ανελέητο head banging καθ’ όλη την διάρκεια του κομματιού ενώ έρχεται η σειρά του “Athanati Este” να ξεκινήσει ο μέγας πανικός. Στιβαροί, αρχοντικοί, γεμάτοι πάθος έρχονται να κατακτήσουν το κοινό τους για ακόμα μια φορά. Θέλοντας να τιμήσουν το τελευταίο δισκογραφικό τους πόνημα, “Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού”, το ομότιτλο κομμάτι έκανε την εμφάνιση του (από τον ίδιο δίσκο ακούστηκαν αργότερα τα “In Yumen-Xibalba” & “Grandis Spiritus Diavolos”). Ακολούθησαν κλασσικές στιγμές της μπάντας όπως τα “King Of A Stellar War”, “The Sign Of Evil Existence”, “Non Serviam” ώσπου μετά από μια ώρα (η οποία πραγματικά δεν κατάλαβα πότε πέρασε) μας αποχαιρέτησαν με το “Noctis Era”. Ανανεώνω το ραντεβού μου μαζί τους αρχικά στην Καλαμάτα τον Σεπτέμβρη και εν συνεχεία εν Αθήναις τον Δεκέμβρη…
Set list: The Forest of N’Gai, Athanati Este, Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού, King of a Stellar War, The Sign of Evil Existence, Transform All Suffering Into Plagues, Societas Satanas (διακευή Thou Art Lord), In Yumen-Xibalba, Grandis Spiritus Diavolos, Χάος Γένετω (The Sign of Prime Creation), Non Serviam, Noctis Era
Down
Λίγο μετά τις 9 και ενώ το πρόγραμμα είχε τηρηθεί στο λεπτό, έκαναν την εμφάνιση τους οι 4 Νότιοι, ενώ λίγο πιο πριν είχαμε δει ήδη τα ¾ στους Napalm Death. Δέος και μόνο που βλέπεις την, γερασμένη πια, μορφή του Anselmo αλλά και του «νάνου» Kirk, του Pepper, του Jimmy και του «καινούριου» Pat. Όσοι τους είχαν δει το 2009 στην Μαλακάσα είχαν μια ιδέα τι τους περίμενε. Ο ήχος είχε καλυτερέψει σε σχέση με τα προηγούμενα συγκροτήματα, οπού μερικά τα χαντάκωσε (βλ. Napalm Death) αν και δεν έστρωσε μέχρι τα μισά του set. Ηχητικά, δεν είχα και πολλές ελπίδες από αυτή τη βραδιά, αν και καθόμουνα μπροστά στον ηχολήπτη επίτηδες, λόγω του ότι ήταν ανοιχτό και ότι φύσαγε. Τα «Μάτια του Νότου» άνοιξαν πολύ σωστά την συναυλία, έτσι όπως συνηθίζουν σε αυτήν την περιοδεία, επικεντρώθηκαν στο πρώτο και αξιομνημόνευτο “Nola” και πολύ καλά έκαναν. Ο Anselmo όπως πάντα ομιλητικότατος και ετοιμόλογος είχε την τιμητική του, μιας και ήταν τα γενέθλια του και από κάτω ο κόσμος δεν το ξέχασε να του ευχηθεί. Αστειευόμενος ο Phil, απάντησε ότι δεν θα περίμενε ότι θα έφτανε μέχρι τα 30. Είχε αρκετή όρεξη και αυτό φάνηκε και στις ερμηνείες του αλλά και στο stand – up comedy που μας παρουσίασε ουκ ολίγες φορές ανάμεσα στα τραγούδια. Η μπάντα πιο δεμένη από ποτέ, τα έδωσε όλα καθώς αυτή ήταν η τελευταία συναυλία της περιοδείας τους. Έκαναν και μια μικρή διασκευή στο “The Joker” από Steve Miller Band αλλά με μια πιο χιουμοριστική διάθεση. Ο ήχος είναι η αλήθεια ότι ήταν αρκετά χαμηλός και χανόταν σε σημεία, αλλά το συγκρότημα έκανε τα αδύνατα δυνατά και με μια εμφάνιση που κατά τη γνώμη ξεπερνάει αυτή του 2009(αν έπρεπε δηλαδή με το ζόρι να συγκρίνουμε) μας άφησε με τις καλύτερες των εντυπώσεων και να παρακαλάμε για άλλο. Ας ελπίσουμε να ου δούμε στο μέλλον με καλύτερο ήχο, σε κλειστό χώρο και περισσότερη ώρα. Στο τέλος μας άφησαν με το καθιερωμένο jam του “Bury Me in Smoke” με τον drummer Napalm Death και το road crew να τα σπάνε επί σκηνής ενώ το συγκρότημα χειροκροτούσε τον κόσμο.
Setlist: Eyes of the South, Witchtripper, There’s Something on My Side, Lifer, Lysergik Funeral Procession, Ghosts Along the Mississippi, Pillars of Eternity, Temptation’s Wings. Underneath Everything, Hail the Leaf, Stone the Crow, Bury Me in Smoke
Slayer
Τουλάχιστον τριάντα λεπτά έχουν περάσει από την λήξη του προγράμματος των Down κι έχουμε ακούσει σχεδόν όλο το CD από τους αγαπημένους AC/DC, περιμένοντας εναγωνιωδώς την εμφάνιση των “Σφαγέων”… Αν είναι να μιλήσω σε προσωπικό επίπεδο, θα πρέπει να πω ότι ήμουν πολύ περίεργος για την αποψινή τους απόδοση/επίδοση – αλλά και το γενικότερο κλίμα που θα επικρατούσε – όχι γιατί δεν τους είχα ξαναδεί, αλλά επειδή θα είχαν «νέα» μέλη στη μπάντα, μετά το φιάσκο με τον Dave Lombardo (τύμπανα) και τον άδικο χαμό του Jeff Hanneman (κιθάρα). Σήμερα, τους αντίστοιχους ρόλους των αποχωρησάντων, θ’ αναλάμβαναν οι Paul Bostaph (ex-Forbidden Evil, BlackGates, Hail!, ex-Exodus, ex-Testament, ex-Tim “Ripper” Owens (live), ex-Forbidden, ex-Systematic, ex-Truth About Seafood) και Gary Holt [Exodus, Slayer (live), ex-Sexoturica, ex-Spastik Children, ex-Wardance]… Όπως και να έχει, ποτέ δεν είδα αυτή την κίνηση με καλό μάτι και για μένα ακουμπούσε τα όρια της ασέβειας, ως προς το πρόσωπο – ειδικά – του πολύ πρόσφατα αποθανόντα Jeff, ολόκληρη η περιοδεία τους κι όχι μόνο η σημερινή ημέρα. Κατά τις 23:00 λοιπόν και για να μην σας τα πολυλογώ, οι Slayer έκαναν αντιληπτή την παρουσία τους στο κοινό, μιας και η αντίστοιχη εισαγωγή, άρχισε να παίζει από τα ηχεία. “World Painted Blood” στη μάπα και με το «καλησπέρα σας» και η στιγμή που τόση ώρα περιμέναμε, είχε ήδη αρχίσει…“Disciple” και ο Tom Araya (μπάσο, φωνητικά) καλησπερίζει τον κόσμο και τον ευχαριστεί που είναι παρόν, στο live. Πάμε για “War Ensemble” κι από κάτω να γίνεται της εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα. Κάπου εκεί ανεβαίνει ο Phil Anselmo (Down) για να κάνει κάποια φωνητικά με τον Araya, αλλά και να τον προσκυνήσει (κυριολεκτικά), πάνω στη σκηνή…! “Mandatory Suicide” και “Chemical Warfare” για τη συνέχεια και ο κόσμος να επιδίδεται σε ακατάπαυστο air guitar και drumming, ενίοτε! Σε κάποια φάση ο κόσμος αρχίζει να φωνάζει ρυθμικά “Jeff! Jeff! Jeff!” και η ατμόσφαιρα είναι φανερά ηλεκτρισμένη… Εκεί λοιπόν που θα περίμενε κανείς ν’ αναφερθούν μερικά λόγια για τον πρώην βασικό σύνθετη της μπάντας και χρόνιο ιδρυτικό μέλος, ο Araya σχεδόν ατάραχος, εκμεταλλεύεται την όλη φάση για να προλογίσει απλά το “Postmortem”, λέγοντας πως όλοι φοβόμαστε το θάνατο και είμαστε ένα τίποτα κλπ κλπ γενικότερα…! Μου φάνηκε λίγο «κάπως» και συνεχίζουμε με “Die By The Sword” και το “Dead Skin Mask”, του οποίου τους στίχους, προλόγισε πρώτα acapela ο Tom. “Seasons In The Abyss” και κάτω ν’ ανάβουν καπνογόνα και να γίνεται το έλα να δεις, ενώ λίγο πιο μετά, ξανά-ανεβαίνει στη σκηνή ο Phil, αρχίζοντας να λέει τα δικά του – ανάμεσα σ’ άλλα και το πόσο χρειάστηκε τους Slayer στη ζωή του. Μετά από το σχετικό μπλα – μπλα, επιτέλους και μια από της καλύτερες στιγμές της βραδιάς… Οι Slayer να διασκευάζουν Pantera και το “Fucking Hostile” με τον Anselmo φυσικά στα φωνητικά! ΧΑΜΟΣ! To κομμάτι τελειώνει και φτάνουμε στην στιγμή που οι Slayer αποδίδουν τον σχετικό φόρο τιμής (;) στον Jeff. To πανό με το έμβλημα της μπάντας πέφτει κι από πίσω υπάρχει ένα άλλο με το σχετικό logo που είχε στην κιθάρα του ο Hanneman. Δυστυχώς θυμίζει γνωστή μάρκα βιομηχανίας παραγωγής μπύρας αλλά…πάμε παρακάτω! Στιγμές της βραδιάς για μένα…Ο επίλογος έχει ήδη αρχίζει να γράφεται με το “South Of Heaven” στα καπάκια – να ηχεί στ’ αφτιά μας και το “Raining Blood” να σηματοδοτεί το τέλος, υπό τον ανάλογο κόκκινο φωτισμό και τις ξέφρενες αντιδράσεις των οπαδών τους. Στη μάπα κι αυτό. Ο Tom αποχαιρετά τον κόσμο, ευχαριστώντας τον γι’ ακόμα μια φορά που τους τίμησε με την παρουσία τους, απόψε. Τα «φώτα τέλους» ανάβουν, το CD «καλή σας νύχτα» παίζει και ούτε λόγος για encore. “Περάστε – Σκουπίστε – Τελειώσατε” μου φάνηκε η φάση – κάτι που άφησε περίεργες εντυπώσεις, μαζί με τα δυο προηγούμενα σκηνικά που ανέφερα, γιατί κατά τ’ άλλα, η μπάντα σκοτώνει και σήμερα συγκεκριμένα, έπαιξαν έχοντας τον καλύτερο ήχο της βραδιάς (τουλάχιστον έτσι άκουγα από σχεδόν στη μέση, όπου καθόμουν). Οι Holt και Bostaph (για μένα) δεν πρόκειται ποτέ να καλύψουν το κενό, ή το παίξιμο των Jeff και Lombardo αντίστοιχα, αλλά τουλάχιστον σήμερα ανταποκρίθηκαν, κάνοντας μια πολύ καλή κι αξιοπρεπή εμφάνιση.
Set list: World Painted Blood, Disciple, War Ensemble, Hate Worldwide, At Dawn They Sleep, Mandatory Suicide, Chemical Warfare, Postmortem, Die By The Sword, Dead Skin Mask, Hallowed Point, Seasons In The Abyss, Fucking Hostile (διασκευή σε Pantera), South Of Heaven, Raining Blood, Angel Of Death.
Kvelertak, Napalm Death: Κώστας Καραγεώργος
Rotting Christ: Νίκος Σιγλίδης
Down: Τένια Λαρδά
Slayer: Άγγελος “Kilmistered”
Ευχαριστούμε θερμά την Karla Trainer & το RockinAthens.gr για την ευγενική παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού.
