Katatonia
Fuzz Club, Σάββατο 14 Μαίου 2011
Εκείνο το βράδυ του Σαββάτου, οι αρκετά γνωστοί στη χώρα μας Katatonia είχαν την ευκαιρία να γιορτάσουν και αυτοί τη δική τους επέτειο, καθώς φέτος συμπληρώνουν 20 χρόνια ύπαρξης. Αν και το live είχε αρκετά χαμηλή προπώληση, η διάθεση όσων ήταν εκεί ήταν στα ύψη. Όταν έφτασα έξω από το Fuzz ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να μπαίνει και πολύ γρήγορα μάλιστα αφού, λόγω ασυννενοησίας, merchandise δεν υπήρχε, κάνοντας τη διέλευση πιο εύκολη. Μέσα στο χώρο, κάτι φάνηκε πως δεν πήγαινε καλά. Η γαλαρία ήταν κλειστή, ενώ κάτω είμασταν τόσοι λίγοι που άνετα έκανες ποδήλατο εκεί μέσα. Αλλά επειδη οπώς είναι παγκοσμίως γνωστό πως, σαν Έλληνες είμαστε άνθρωποι της τελευταίας στιγμής, το Fuzz δε γέμισε παρά μόνο ένα τέταρτο πριν αρχίσει το live. Χωρίς κανένα support συγκρότημα και με ένα πανό από τον τελευταίο τους δίσκο Night Is The New Day να κοσμεί τη σκηνή, οι Σουηδοί εμφανίστηκαν στο ελληνικό κοινό λίγο μετά τις 21:30. Εν αντιθέσει με την περσινή τους επίσκεψη για το προαναφερθέν album, αυτή τη φορά επέλεξαν να ακολουθήσουν το trend της εποχής, εκτελώντας ζωντανά ένα album τους. Και αυτό ήταν το Last Fair Deal Gone Down. Παράξενη επιλογή, αν σκεφτείς ότι διέθεταν ένα Discouraged Ones ή ένα Viva Emptiness. Όπως και να ‘χει, ακούσαμε τα κλασικά Dispossession, Chrome, Teargas, τα τέλεια παιγμένα Tonight’s Music και The Future Of Speech, αλλά και πολλά fillers του δίσκου όπως We Must Bury You, Passing Bird και Don’t Tell A soul. Ο ήχος ήταν τέλειος μέχρι τέλους, πράγμα που καθιστά τους Katatonia από τους λίγους επιζώντες στο κακής ηχητικής ποιότητας Fuzz. Μετά και το τελευταίο κομμάτι, αποχώρησαν από τη σκηνή για ένα 20λεπτο διάλειμμα για να επιστρέψουν για το best-of compilation. Εκεί είχαμε πολλές εκπλήξεις. Και ευχάριστες, αλλά και δυσάρεστες. Δηλαδή πως να μην εκπλαγείς όταν στα ξαφνικά πάνε χρόνια πίσω και παίζουν το Brave με όλα τα 10 του λεπτά; Τα hit-άκια του The Great Cold Distance, My Twin και July, δε θα μπορούσαν να λείπουν ενώ ο τελευταίος τους δίσκος για άλλη μία φορά τιμήθηκε παραπάνω από όσο έπρεπε, αφήνοντας απ’ έξω ΟΛΟ το Viva Emptiness (εξαιρουμένου ενός κομματιού από τα sessions, Wait Outside, που πέρασε απαρατήρητο), στραβομουτσουνιάζοντας πάρα πολύ κόσμο. Τα I Break και Right Into The Bliss δε στάθηκαν αρκετά να δικαιολογήσουν την απουσία τραγουδιών όπως Ghost Of The Sun ή Evidence. Για να μη μακρυγορούμε, το setlist των Katatonia ήταν πολύ καλό από τη στιγμή που συνειδητοποιήσαμε ότι οι επιλογές των κομματιών τους αδικούσαν. Στα συν του live εννοείται πως βάζω την άριστη απόδοση της μπάντας, καθώς και τις -σχεδόν- δυόμιση ώρες που διήρκεσε. Την επόμενη φορά λίγη προσοχή στις “εκπλήξεις”.
Χάρης Μπελαδάκης
