Dying Fetus, In Utero Cannibalism, Progress Of Inhumanity
Τρίτη 09/06/2015, An Club, Αθήνα
Η Τρίτη 9 Ιουνίου έμενε να μείνει σημαδιακή για το An Club, που αυτή τη φορά θα φιλοξενούσε στη σκηνή του, ένα ίσως από τα πιο σεβαστά underground ονόματα της ακραίας μουσικής, τους Αμερικάνους Dying Fetus. Πρώτη φορά σαν Headliners στην χώρα μας και μετά από πολύ καιρό από την τελευταία τους επίσκεψη (αν δεν κάνω λάθος μετά από 6 χρόνια), θα περίμενε κανείς ότι η προσέλευση του κόσμου θα ήταν ασφυκτική. Δυστυχώς, αν και αρκετός κόσμος ήρθε, το An δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ασφυκτικά γεμάτο. Είναι κρίμα να παραπονούμαστε ότι δεν βλέπουμε καλά live γιατί όταν αυτά λαμβάνουν χώρα, απλά δεν τα τιμάμε με την παρουσία μας.
Με ένα δυνατό πακέτο, το οποίο συμπεριελάμβανε τους Έλληνες In Utero Cannibalism και Progress Of Inhumanity, η βραδιά διαφαινόταν ότι θα κυλούσε σε πολύ ακραίους ρυθμούς και με τόνους χυμένου ιδρώτα στο pit.
Δεν είχα ξαναδεί τους Progress Of Inhumanity ζωντανά και όταν γύρω στις 20:50 ανέβηκαν στη σκηνή, ένας φίλος με προειδοποίησε λέγοντας μου “Ετοιμάσου”… και όντως το κουαρτέτο, αν και έπαιξε σε ένα σχετικά άδειο χώρο, παρέδωσε μαθήματα grindcore. Για περίπου 20 με 25 λεπτά, έπαιξαν 19 κομμάτια, αναγκάζοντας τους λίγους που υπήρχαν να σχηματίζουν κάποια circle pits. Γεμάτοι ενέργεια και αρκετά δεμένοι, μας παίρνουν τα κεφάλια με ένα set που χαρακτηρίζεται, ως επί το πλείστον, από υψηλές ταχύτητες αλλά μπορώ να διακρίνω στη μουσική τους και κάποια λίγα groove, thrash και punk στοιχεία. Απίθανη ενέργεια και φωνητικές δυνατότητες από τον Δημήτρη, που χοροπηδούσε συνεχώς, αλλά και με πολύ καλή τεχνική κατάρτιση όλων των μελών. Δυστυχώς ο ήχος τούς πρόδωσε στην αρχή, με πάρα πολλά πρίμα και τα τύμπανα πιο ψηλά από ότι ίσως θα έπρεπε, αλλά αυτό βελτιώθηκε προς το τέλος του set. Οι Progress Of Inhumanity άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις σε όσους τους είδαν και, προσωπικά, παρόλο που δεν είμαι οπαδός του είδους, με κέρδισαν με την ενέργεια τους.
Setlist: “Unresolved”, “Expendable bliss”, “Bonghead haunt”, “Modern opportunist”, “Talk the walk”, “Boss’ pet (Stomp on your own kind)”, “Safety off”, “Assimilation weight”, “Herbs fringe”, “Tit for tat”, “Greedy ruthless nation”, “Economy extortion”, “All looks no substance (Never trust a hipster)”, “Yearning vastness”, “The shift delusion”, “Sweaty hands”, “Inside change”, “Zero achievement”, “Uncertain future”
Με μια μικρή καθυστέρηση και ενώ περισσότερος κόσμος είχε κάνει την εμφάνιση του, ανέβηκαν στη σκηνή οι In Utero Cannibalism έχοντας στα χέρια τους μια καινούργια κυκλοφορία, το “Butcher While Others Obey”. Δεν τους είχα ακούσει. ούτε τους είχα δει ζωντανά στο παρελθόν, αλλά η μουσική τους ταίριαζε απόλυτα σε αυτή των headliners. Αμερικάνικο pure death metal, ελάχιστα grooveάτο και ελάχιστα τεχνικό, όπως το έχουν ορίσει μπάντες όπως οι Deicide και οι Cannibal Corpse. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή του set τους, μου φάνηκαν κάπως σφιγμένοι και όχι τόσο ενεργητικοί. Γεγονός που επιβεβαιώθηκε από τα λεγόμενα του Βασίλη πιο μετά, ότι είχαν σχεδόν 2 χρόνια να παίξουν ζωντανά και ότι υπήρχαν καινούργια μέλη στη μπάντα. Παίζοντας για σχεδόν 40 λεπτά και παρουσιάζοντας μας με ΑΨΟΓΟ ήχο στιγμές από όλη τους την καριέρα, μπορώ να πω ότι προσπάθησαν αρκετά, αλλά μάλλον τους λείπουν τα χιλιόμετρα από τις ζωντανές εμφανίσεις. Ο κόσμος δεν δημιούργησε κάποιο mosh και απλά επιβράβευε την μπάντα μετά από κάθε τραγούδι. Άψογοι τεχνικά και με μια διασκευή στο “Once Upon The Cross” των Deicide, μας ζέσταναν ελαφρά για την έλευση του κυρίως πιάτου.
Setlist: “Playing with dummy”, “Slow horrid death”, “God of the inverted”, “Lockdown”, “Exile”, “Inferor waste”, “Once upon the cross” (διασκευή Deicide), “In utero cannibalism”, “Organized perversion”, “Psychopathy unrest”, “Vile bressings”, “Chronic molestation”, “For those who defy”.
Τους Dying Fetus τους είχα δει πριν από αρκετά χρόνια, όταν και έπαιξαν support στους Testament (σ.σ. άντε να δούμε πότε θα έρθουν αυτοί ξανά). Με είχαν εντυπωσιάσει τεχνικά, αλλά μουσικά δεν μπορώ να πω ότι μου έλεγαν κάτι. Ο χώρος, όπως είπαμε, δεν είχε γεμίσει τελείως, αλλά με τις πρώτες νότες του “In the trenches” όλοι καταλάβαμε τι πρόκειται να γίνει στο An. Τα stage dives ξεκινούν και τα mosh κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους. Πολύ καλός ήχος, ο οποίος θα διατηρηθεί καθόλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους ενώ το τρίο από το Maryland σε μεγάλα κέφια μας σκοτώνει με κάθε τραγούδι του. Απίστευτοι τεχνικά, οι Sean Beasley (μπάσο) και John Gallagher (κιθάρα) εναλλάσσουν ρόλους στα φωνητικά και παίζουν στην κυριολεξία τις κάλτσες τους, κάνοντάς με να τους χαρακτηρίσω ως τους Dream Theater του death metal. Σαν οδοστρωτήρες συνεχίζουν με τα “One shot, one kill” και “Killing on adrenaline” ενώ στο ‘hit’ τους “Homicidal retribution” γίνεται ο απόλυτος χαμός στα circle pits αλλά και από την οροφή του An όπου αρκετές φορές κρεμόντουσαν άτομα. Κάπως έτσι συνεχίζουμε ενώ στο “Your treachery will die with you” ο κόσμος σταματάει τα πάντα για να τους θαυμάσει στα τεχνικά σημεία. Η ώρα περνάει πολύ γρήγορα και ο ιδρώτας που χύνει ο κόσμος αλλά και οι Dying Fetus στη σκηνή μετριέται μόνο σε τόνους. Στα “Eviscerated” και “Womb Τo Waste” οι ρυθμοί πέφτουν κάπως και ο κόσμος δεν είναι και τόσο ενεργητικός, λόγω των αρκετών τεχνικών στοιχείων των κομματιών, κάτι που διορθώνεται όμως στο “Pissing in the mainstream” στο οποίο ακούμε κολλητά στο τέλος και λίγο από το “Kill your mother/Rape your dog”, το οποίο μας θύμισε και τις grindcore μέρες της μπάντας και στο οποίο επικράτησε απόλυτος χαμός. Μετά από μόλις 1 ώρα και κάποια λεπτά, ο John μας ανακοινώνει ότι θα παίξουν άλλο ένα τελευταίο κομμάτι και ότι δεν θα υπάρχουν encore. Δεν κατάλαβα το λόγο που δεν έπαιξαν παραπάνω και θεωρώ ότι 1 ώρα και κάτι είναι πολύ λίγο για οποιοδήποτε headline συγκρότημα, αλλά ας όψεται, αφού μας παρακάλεσε να μην τους κακολογήσουμε για το λίγο χρόνο που είχαν. “Praise the lord (Opium of the masses)” και ο απόλυτος πανικός και το απόλυτο ξύλο επικρατεί μέσα στο An. Κάπου εκεί, οι Dying Fetus εγκατέλειψαν τη σκηνή ευχαριστώντας μας για την παρουσία και υποσχέθηκαν ότι θα ξαναγυρίσουν σύντομα. Κάτι που ελπίζω να γίνει και με ένα καινούργιο δίσκο, αφού έχουν καθυστερήσει αρκετά. Κυριολεκτικά οδοστρωτήρες και μπετόν αρμέ, οι Dying Fetus χωρίς φανφάρες έδωσαν μαθήματα death metal και όσοι τους χάσατε… δυστυχώς χάσατε μια φοβερή μπάντα. Όταν με το καλό έρθουν ξανά, μην κάνετε το λάθος να λείψετε.
Setlist: “In the trenches”, “One shot, one kill”, “Killing on adrenaline”, “Homicidal retribution”, “Induce terror”, “Justifiable homicide”, “Your treachery will die with you”, “Grotesque impalement”, “Second skin”, “Eviscerated”, “Womb to waste”, “Pissing in the mainstream/Kill your mother/Rape your dog”, “Praise the lord (Opium of the masses)”
Ανταπόκριση: Δημήτρης Σταύρος
Φωτογραφίες: Διονύσης Τσέπας
