Sepultura

Sepultura
Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014, Stage Volume One, Αθήνα

Θυμάμαι πολύ καλά όταν, πριν 20 και κάτι χρόνια ένας φίλος μου έγραψε μια κασέτα συλλογή η οποία άνοιγε με τρία τραγούδια από μια μπάντα με το όνομα Sepultura…. “Refuse/Resist”, “Territory” και “Propaganda”. Το ευχάριστο “βάρος” που ένιωθα στο στήθος μου ακούγοντας τον Max να ξελαρυγγιάζεται σε αυτά τα τρία τραγούδια είναι κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω και ένα συναίσθημα που δεν ένιωσα ποτέ ξανά… Φανταστικές εποχές…

Από τότε μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά στους Sepultura, με την φυγή του Max και τις διαμάχες του με τον Kisser να είναι πλέον κλασσικές για το αν οι σημερινοί Sepultura είναι true ή όχι… Σε αυτό το δίλημμα λοιπόν είμαι σίγουρος ότι όλοι όσοι ήταν παρών το βράδυ της 3ης Ιουλίου στην συναυλία της Αθήνας έχουν την απάντηση.

Περίμενα πως και πως την βραδιά εκείνη. Πέμπτη, ημέρα καθημερινή, ημέρα εργασίας και η ζέστη, βασανιστική δεν άφηνε λεπτό να περάσει χωρίς να ιδρώσεις… Κατά τις 20:30 έφτασα έξω από το Stage Volume 1… Ήξερα ότι οι Sepultura έβγαιναν στις 22:00 αλλά πάντα μου αρέσει να πηγαίνω αρκετά πιο νωρίς στις συναυλίες. Δεν ήμουνα μόνος. Μαζί μου περίμεναν καμιά 30αριά άτομα έξω απο το νεοκλασικό και άλλα τόσα στο εσωτερικό του club απολαμβάνοντας τις μπύρες τους στην κλιματιζόμενη αίθουσα. Ο κλειστός εξώστης με παραξένεψε αλλά σκέφτηκα οτι θα ανοίξει μόλις έρθει ο κόσμος, ήταν ακόμα νωρίς στο κάτω, κάτω.

Η ώρα πέρναγε και κατά τις 21:30 δεν μέτραγα παραπάνω από 200 – 250 κεφάλια μέσα στον χώρο όμως o κόσμος έμπαινε σιγά, σιγά και σκέφτηκα ότι το club θα γεμίσει. 10 λεπτά πριν ξεκινήσει το live ο χώρος είχε πια υποδεχτεί και τους τελευταίους… Πάνω από 500-600 άτομα δεν ήμασταν. Όλοι μοιάζαμε όμως ιδιαίτερα ανυπόμονοι να υποδεχθούμε τους Seps και η ώρα είχε πια φτάσει..

Οι καμπάνες του Βατικανού άρχισαν να χτυπάνε και οι Sepultura κάτω από τις ενθουσιώδεις φωνές του κοινού ανεβαίνουν στην σκηνή ξεκινώντας με το “Vatican” από το τελευταίο τους άλμπουμ “The mediator between head and hands must be the heart”, ένα από τα καλύτερα κομμάτια αυτού του κατά τ’ άλλα μέτριου άλμπουμ. Η συνέχεια δόθηκε με το “Kairos” και ο κόσμος άρχισε να τρελαίνεται. Η έλλειψη κόσμου έδωσε από την αρχή της συναυλίας τον χώρο για το απαραίτητο circle pit που το κλοτσομπουνίδι έπεσε σύννεφο.

“There are a lot of haters out there…” λέει ο Derrick Green για τους εχθρούς των σημερινών Sepultura, με τον ίδιο να καταλήγει να λέει μετά από ένα σύντομο λόγο… “We are the true Sepultura” και οδηγεί τον κόσμο σε νέο χαμό με το “Propaganda”! Επιστροφή στο “Mediator…” με “Impending Doom” και “Manipulation of Tragedy” για να το γυρίσει στο “Roots” με το “Dusted” και το “Attitude” και μετά ακόμα πιο πίσω με το “Dead Embryonic Cells” και ο πανικός στο pit όλο και δυναμώνει…

“Biotech is Godzilla” και “Spectrum” και είμαι σίγουρος ότι κάτι ξεχνάω, δίνουν με την σειρά τους το βήμα στον Andreas Kisser να πάρει το μικρόφωνο για να τραγουδήσει το “Da Lama Ao Caos” και το Stage Volume 1 δονείται από τα βραζιλιάνικα κρουστά μόνο και μόνο για να κάνουμε ένα πισωγύρισμα στον χρόνο και να ακούσουμε τα “Inner Self”, “Territory”, “Arise” το οποίο το αφιέρωσαν στους δικούς μας Suicidal Angels και να “κλείσουν” με το “Refuse/Resist” και ένα Stage Volume 1 να γίνεται πουτάνα και το pit να έχει γεμίσει κόσμο.

Οι ιαχές του λιγοστού αλλά ιδιαίτερα δυναμικού κοινού έφεραν τους Sepultura ξανά στην σκηνή με τον Derrick να είναι ιδιαίτερα κεφάτος και να αστειεύεται με το κοινό και ταυτόχρονα να μας ευχαριστεί που βρεθήκαμε εκεί μαζί τους ξεκινώντας το encore με το “Trauma of War” και κλείνοντας με τα αγαπημένα του ελληνικού κοινού “Ratamahatta” και “Roots Bloody Roots”, προκαλώντας για τελευταία φορά τον ντελίριο στο κοινό που… ευχαριστήθηκε ξύλο!

Τα τελικά πορίσματα από την βραδιά της 3ης Ιουλίου είναι ότι: 1) Oι Sepultura μπορούν να είναι Sepultura και χωρίς τα αδέρφια Cavalera, 2) O Derrick Green είναι τεράστιος performer και ο πούστης έχει τον ρυθμό μέσα του, 3) Ο Eloy Casagrande τρώει για πρωινό τον Igor Cavalera και 4) Όσοι δεν ήρθατε χάσατε μια από τις καλύτερες συναυλίες του καλοκαιριού…

Φεύγοντας πέτυχα ένα παλικαράκι στο μετρό και το ρώτησα πως του φάνηκαν… “Τι να πω… Επιτέλους τους είδα” ήταν η απάντηση του και το χαμόγελο του μου έδωσε να καταλάβω οτι οι Seps είναι ιδέα… όχι συγκρότημα.

Set list: The Vatican / Kairos / Propaganda / Impending Doom / Manipulation of Tragedy / Convicted in Life / Dusted / Attitude / Dead Embryonic Cells / Biotech Is Godzilla / Spectrum / Da Lama ao Caos (Chico Science & Nação Zumbicover) / Inner Self / Territory / Arise / Refuse/Resist Encore: / Trauma of War / Ratamahatta / Roots Bloody Roots

Κωνσταντίνος Καραγεώργος
[email protected]