Eindhoven Metal Meeting
Παρασκευή 16 & Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016
Το Eindhoven Metal Meeting είναι εδώ και χρόνια ένα από τα καλύτερα Ευρωπαϊκά φεστιβάλ τα οποία πραγματοποιούνται σε κλειστό χώρο μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Έτσι και το φετινό είχε προγραμματιστεί για τις 16 και 17 του Δεκέμβρη, στην πανέμορφη πόλη του Eindhoven, κοντά στα σύνορα με το Βέλγιο και την Γερμανία, στην Ολλανδία. Το Effenaar, ο χώρος όπου το φεστιβάλ έλαβε χώρα, βρίσκεται στο κέντρο της πόλης ώστε να έχει ο επισκέπτης εύκολη πρόσβαση ακόμα και με τα πόδια χωρίς να πρέπει να πάρει κάποιο μέσο μεταφοράς (μπορείτε όμως άνετα να νοικιάσετε ποδήλατο, αφού όλη η πόλη είναι γεμάτη από αυτά). Μπαίνοντας στον χώρο θα συναντήσεις τα σκαλοπάτια τα οποία θα σε οδηγήσουν στην μεγάλη σκηνή, ενώ πριν από αυτά μπορείς να πας στην μικρή σκηνή και στον χώρο όπου υπάρχει το επίσημο merchandise του φεστιβάλ και των συγκροτημάτων που συμμετέχουν. Ας ξεκινήσουμε όμως με την πρώτη μέρα του φεστιβάλ.
Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου 2016
Η πρώτη μέρα λοιπόν για εμένα προσωπικά ξεκίνησε με σκοπό να δω επιτέλους για πρώτη φορά τους τεράστιους Illdisposed που φέτος συμπλήρωσαν εικοσιπέντε χρόνια πορείας στον χώρο. Η απόδοσή τους ήταν εκπληκτική καθώς φάνηκαν πολύ ορεξάτοι πάνω στην σκηνή μπαίνοντας με το “I Believe In Me” όπου και επικράτησε ο σχετικός χαμός. Με το σετ τους, αν και περιορισμένο λόγω του ότι εμφανίστηκαν σχετικά νωρίς, τίμησαν το ντεμπούτο άλμπουμ παίζοντας το “Reversed” και ολοκλήρωσαν με το “Submit” από τον ομώνυμο δίσκο. Από τις καλύτερες στιγμές του φεστιβάλ με μόνο αρνητικό το ότι ο χώρος δεν ήταν γεμάτος όπως θα έπρεπε. Η συνέχεια αποδείχθηκε εξίσου καλή με τους Soulburn να εμφανίζονται στην μικρή σκηνή του Effenaar με την προσέλευση να μην είναι πάλι ικανοποιητική, αν και εντός έδρας. Ο κόσμος που ήταν παρών φάνηκε να περνάει καλά καθώς το headbangingήταν ασταμάτητο σε όλη την διάρκεια της εμφάνισής τους. Οι υπόλοιποι, απλά έχασαν. Μετά τους Soulburn σειρά είχαν οι Hail of Bullets, που όπως είναι λογικό, έπαιξαν στην μεγάλη σκηνή που απ’ ότι φάνηκε ήταν μικρή για το μέγεθός τους. Να σημειώσουμε εδώ ότι ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή εμφάνιση του Dave Ingram στα φωνητικά, ο οποίος απέδειξε ότι είναι άξιος αντικαταστάτης του Martin van Drunen. Μεγάλη στιγμή των Hail of Bullets ήταν η αφιέρωση του “Tokyo Napalm Holocaust” στην μνήμη του Martin “Kiddie” Kearns (Bolt Thrower). Εικοσιπέντε λεπτά μετά ανέβηκαν στην ίδια σκηνή οι Destruction, οι οποίοι στην μια ώρα που είχαν στην διάθεσή τους έπαιξαν κομμάτια από το καινούριο “Under Attack”,από τα παλιότερα “All Hell Breaks Loose”, “The Antichrist” αλλά και από τα πρώτα “Infernal Overkill” και “Eternal Devastation”. Η ώρα πλησίαζε για την στιγμή των Watain όπου θα έπαιζαν ζωντανά όλο το “Casus Luciferi”. Ο κόσμος πλέον είχε γεμίσει ασφυκτικά τον χώρο της μεγάλης σκηνής ανυπομονώντας να δει το show της μπάντας, συνοδευόμενο από φωτιές, ανάποδους σταυρούς και νεκροκεφαλές. Σε όλη την διάρκεια της πολύ καλής εμφάνισης της μπάντας και απόδοσης του “Casus Luciferi” ο κόσμος απολάμβανε το ένα εκ των δύο special show της ημέρας. Και μια και μιλάμε για special show, ήρθε το δεύτερο και το μεγαλύτερο με τους headliners Mayhem να παρουσιάζουν όλο το “De Mysteriis Dom Sathanas”. Ήχος πολύ καλός και απόδοση της μπάντας σε υψηλά επίπεδα χωρίς πολλά πολλά. Εδώ καλύτερα να μην πούμε περισσότερα αφού θα εμφανιστούν στις 13 Απρίλη στην Αθήνα.
Σάββατο, 17 Δεκεμβρίου 2017
Η δεύτερη μέρα για μένα ξεκίνησε με τους Memoriam, όπου αν και καινούρια μπάντα, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις καθώς αποτελούνται από μεγάλες μορφές του Death Metal όπως ο Karl Willetts και Andrew Whale από τους τεράστιους Bolt Thrower και Frank Healy, Scott Fairfax από Benediction. Το set τους το αποτέλεσαν κυρίως κομμάτια από τον επερχόμενο δίσκο τους, “For The Fallen”, που θα κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Μάρτιο, καθώς και τρείς διασκευές στα “Spearhead”, “PowderBurns” και “Inside The Wire” από τους Bolt Thrower, όπου στο τελευταίο μάλιστα ανέβηκε στην σκηνή ο Dave Ingram, χαρίζοντάς μας μία από τις καλύτερες αναμνήσεις στο φεστιβάλ. Για την συνέχεια είχαμε τους Aura Noir, αποτελούμενοι και αυτοί από μέλη all-star. Ο ήχος συνεχίζει να είναι πολύ καλός και το τρίο από την Νορβηγία να δείχνει ότι είναι σε μεγάλα κέφια οδηγούμενοι από τον Aggressor, που μετά το ατύχημα παίζει καθισμένος σε καρέκλα. Η περιέργεια μου ήταν μεγάλη για τους Hell, που ακολούθησαν μετά. Ο ήχος άρχισε να μας τα χαλάει και κάπου εκεί εγκατέλειψα κάθε προσπάθεια να συνεχίζω να τους βλέπω. Ακολούθησαν οι Pro-Pain, με τους οποίους έμεινα με το στόμα ανοιχτό και κατά την γνώμη μου ήταν η καλύτερη στιγμή σε όλο το φεστιβάλ. Με πολύ καλό ήχο κατάφεραν να κάνουν ένα club νακοπανιέται σε κάθε τους τραγούδι και την μπάντα να ανταποδίδει στο μέγιστο. Η ώρα έχει πάει 22.40 και την σκυτάλη παίρνουν οι Moonspell για να παίξουν όλο το “Irreligious” με τον κόσμο να τους αγκαλιάζει από τις πρώτες νότες του “Opium”. Το σετ τους συμπληρώθηκε από τα “Vampiria”και “Alma Mater” σε μια ακόμα εμφάνιση εγγύηση όπως μας έχουν συνηθίσει. Headliners της δεύτερης μέρας ήταν οι Tiamat, που δεν είχαν την κατάλληλη ανταπόκριση του κόσμου λόγω της επιλογής των τραγουδιών. Αυτό φάνηκε όταν έπαιξαν τα “Cain”, “The Sleeping Beauty” και “Gaia” όπου ο κόσμος ζωήρεψε αρκετά και τα οποία ήταν και οι καλύτερες στιγμές τους. Τελευταία μπάντα ήταν οι Batushka, με τα κλασικά πλέον ράσα, θυμιατά και εικόνες της Παναγίας, να παίζουν όλο το “LItourgiya”. Παρά το γεγονός ότι είχε περάσει η ώρα ο κόσμος έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τους Πολωνούς με τους οποίους έκλεισε και το φεστιβάλ.
Σε γενικές γραμμές έχουμε να κάνουμε με ένα φεστιβάλ στο οποίο υπάρχει άψογη οργάνωση, πολύ καλός ήχος σχεδόν σε όλες τις μπάντες, παρά τις δύο σκηνές και το πλεονέκτημα ότι τα έχεις όλα χωρίς να χρειάζεται να βγεις από τον χώρο (φαγητό, ποτά κτλ) και σε μια πολύ όμορφη πόλη. Μεγάλο μειονέκτημα ότι δεν πρόκειται να δεις μεγάλο όνομα. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα!
Ανταπόκριση: Χρήστος Καραγιαννόπουλος
