Dare, Noely Rayn
Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2017, The Crow Club, Αθήνα
Πραγματικά δεν μπορεί κανείς να φανταστεί την χαρά μου όταν είδα ότι έρχεται μακράν η αγαπημένη μου μελωδική rock μπάντα στην Αθήνα. Ο λόγος για τους Dare για τους οποίους έχω υπάρξει μεγάλο fan boy και χάρη στην συνεργασία των κυρίων Αλέξη Πολίτη, Νίκου Ρεσπέρη & Γιώργου “Joe” Παπάζογλου δόθηκε στο Αθηναϊκό κοινό η ευκαιρία να παρακολουθήσουν τους Βρετανούς rockers ζωντανά. Τους υπερ-ευχαριστώ γι’ αυτό. Αρχικά πέραν των Noely Rayn, την συναυλία ήταν να ανοίξουν και οι Soundtruck οι οποίοι δυστυχώς ακύρωσαν. Πάμε όμως να δούμε τα πράγματα από την αρχή.
Έτσι λοιπόν οι Noely Rayn ή η μετεμψύχωση των Remember Lizzy με δικό τους υλικό αν προτιμάτε, βγήκαν στην σκηνή έχοντας στις αποσκευές τους το πρώτο τους προσωπικό άλμπουμ, το οποίο τιτλοφορείτε “Escape From Yesterday”, και οι οποίοι κατ’ εμέ αποτέλεσαν την ιδανικότερη επιλογή για να ανοίξουν την συναυλία, αφού δε ηχοχρωματικά εναρμονίζονται & πλησιάσουν πλήρως τους headliners Dare. Έχοντας μια εξαιρετική απόδοση κατάφεραν να ζεστάνουν το κοινό! Ευελπιστώ κάποια στιγμή να τους δω και σε μια δική τους headline εμφάνιση αφού το αξίζουν πλήρως. Όσοι δεν τους γνωρίζετε, ψάξτε τους.
22:10 και με Βρετανική ακρίβεια το ταξίδι ξεκινά… Στην σκηνή πατούν το πόδι τους οι Darren Wharton & Vinny Burns, οι οποίοι με την απόδοση τους έδειξαν ποιοι είναι τα αφεντικά επί σκηνής στο σχήμα. Ειδικά ο δεύτερος έσκισε την κιθάρα και το μόνο που σε έκανε να αναλογιστείς είναι πόσο χαμένος βγαίνει πια ο Gary Hughes που δεν τον έχει πια συνοδοιπόρο στους Ten. Στο ταξίδι αυτό δεν υπήρξε περίπτωση να έμεινε ουδείς ανικανοποίητος. Άλλωστε μπορεί το set να βασίστηκε στο τελευταίο τους πόνημα, το “Sacred Ground”, δίχως να λείπουν κομμάτια τύπου “Sea Of Roses”(με το οποίο και ξεκίνησαν την εμφάνιση τους), “Beneath The Shining Water” (και συγκίνηση στο έπακρο ο δικός σου), “Wings Of Fire”, “Into The Fire” ενώ δεν έλειψε και ο φόρος τιμής στον σπουδαίο Phil Lynott (R.I.P.) με το κλασσικό “Emerald”.
Οι Dare είναι από τις πιο αδικημένες μπάντες στο χώρο του AOR καθότι αν είχαν την προβολή που τους άρμοζε θα είχαν εκτιναχθεί στην στρατόσφαιρα! Εύχομαι τόσο εγώ και όσο οι 200 ασφυκτικά παρευρισκόμενοι του The Crow Club να μας ξανάρθουν σύντομα. Οι ίδιοι βέβαια το υποσχέθηκαν…
Κείμενο: Νίκος Σιγλίδης
