Ο κύριος Ηρακλής Χωραίτης ή Herc πλέον αν προτιμάτε, ήταν το μυαλό πίσω από τους Ηρακλιώτες Arkenstone, οι οποίοι τον καιρό που demo-γραφούσαν (βλ. το εκπληκτικό διαμάντι “Whispers Of Fire” (2000) & το “The Sentinel Of The Dwarven Gate” (2004)) έπαιζαν Blind Guardian-ικής κοπής power metal ενώ μουσικά μετά πήραν στροφή. Ο Ηρακλής λοιπόν τιμώντας το παρελθόν αυτό, μιας και το σχήμα δεν υφίσταται, έχει καταφέρει να σαγηνεύει με τον τρόπο που τραγουδά ως μια “ανδρική σειρήνα” τον ακροατή και να τον βυθίσει τον μαγικό κόσμο του John Ronald Reuel Tolkien ή απλά J.R.R .Tolkien και συγκεκριμένα στην ιστορία του έπους “The Hobbit”.
Πήρε λοιπόν τα δυο demo αυτά, πειράζοντας τα κομμάτια σε ενορχήστρωση, σε σημεία που λες ότι είναι τελείως αγνώριστα, και τους έδωσε μια άλλη εναλλακτική υφή που εγώ προσωπικά δεν θα το φανταζόμουν ποτέ! Όσο λάτρευα τα κομμάτια εκείνα όταν ήταν πιο “ηλεκτρικά”, άλλο τόσο μου αρέσουν τώρα που είναι ημίακουστικά, που σε στιγμές για τις ανάγκες ηλεκτρίζουν και πάλι. Άλλωστε η αγάπη του για το power metal δεν την έκρυψε ποτέ. Τα περισσότερα δε μεγάλωσαν και σε διάρκεια αλλά για τους σκοπούς του concept μονάχα σε καλό βγήκε αυτό. Πέραν όμως των δεκατριών συνολικά συνθέσεων προστέθηκαν και οι εξής ακόλουθες: “Towards The Mountains”, “A Gift From Below”, “Beyond The Mist”, “Under The Shades Of Mirkwood”, “Laketown” (το οποίο υπήρχε στον πρώτο του προσωπικό δίσκο), “Desolation Of The Dragon”, “Back To Hobbiton” & “A Night In Bag End” για να ολοκληρωθεί η ιστορία.
Ο Ηρακλής ανέλαβε όλα τα ανδρικά φωνητικά και τις χορωδίες, έπαιξε ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο (σε σημεία), κάποια τύμπανα και πλήκτρα ενώ σε αυτό του το ταξίδι τον ακολούθησαν με τον δικό τους τρόπο οι Θάνος Τσουάνας (SIANS) στο πιάνο και τα keyboards, οι παλιοί του “συμπαίχτες” στους Arkenstone, Γιώργος Λιόντας & Νίκος Βαχουθιανάκης, σε μπάσο & τύμπανα αντίστοιχα (αμφότεροι νυν μέλοι των Chaos Eternal), ο Mob Böttcher με κάποιο drum programming και ηλεκτρική κιθάρα σε κάποια σημεία, ο Δημήτρης Ιοακιμόγλου (Ανώριμοι, Fire & Steel) με lead κιθάρες και η Άντυ Βαχουθιανάκη με γυναικεία χορωδιακά φωνητικά.
Στο “Towards The Mountain”, το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του Ηρακλή (το πρώτο ήταν το “Of Perilous Realms… And Other Stories” (2004)), αυτό που σε κάνει να τρομάξεις είναι η εκπληκτική ροή στις συνθέσεις όπου για μια μικρή budget παραγωγή (aka home studio) έχει γίνει μια τόσο αξιοζήλευτη δουλειά που μπάντες αναλόγου ηχοχρώματος και ύφους επιρροής θα τα είχαν παρατήσει και θα πήγαιναν σπίτι τους. Θεατρικότητα στο έπακρο, πάθος και αγάπη… Είναι διάχυτα σε τούτη εδώ την δουλειά. Βάλτε στο μυαλό μπάντες τύπου Primordial, Ulver, Enslaved, λίγο Falkenbach, εννοείτε Blind Guardian και είστε μέσα. Στις δυο ώρες(!!!) που κρατά αυτό το αριστούργημα εγγυώμαι προσωπικά πως δεν θα βρεις τον εαυτό σου ούτε ένα λεπτό να βαρεθείς. Δεν υπάρχει η λέξη “filler” για αυτή την δουλειά.
Πρέπει να δείτε επίσης τι δουλειά έχει πέσει και στο εικαστικό κομμάτι από τον ίδιο. Τύφλα να έχουν γραφίστες καταξιωμένοι του χώρου! Το μόνο αρνητικό στην όλη υπόθεση είναι πως δεν έχει αξιωθεί καμία εταιρεία να κυκλοφορήσει αυτό το αριστούργημα. Ήθελα να ήξερα, τόσο κουφοί πια;;;; Ψάξτε και ακούστε το μέσω της επίσημης σελίδας του www.hercband.gr. Θα μείνετε άναυδοι από το συνολικό αποτέλεσμα! Μπράβο Κρητίκαρε, τα σάρωσες όλα!
9/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
