Σας αρέσει το proggresive heavy metal; Τότε, αν το είδος αυτό είναι στα αγαπημένα σας, θεωρείστε την βαθμολογία στο τέλος του άρθρου ένα βαθμό πιο πάνω. Αυτή τη φορά ερχόμαστε σε μία μπάντα, που «χτυπάει» για δεύτερη φορά. Ακούνε στο όνομα Awaken και ο τίτλος αυτής της δεύτερης επίσημης κυκλοφορίας τους, “Out Of The Shadows”.
Πρωτεργάτης στην δημιουργία αυτής της μπάντας, ο τραγουδιστής του EP των Lazarus της Νέας Υόρκης, “Episode One” (2007). Το όνομά του, Glen DaGrossa. Στο πρώτο LP των Awaken, με ομώνυμο τίτλο το 2012, όλα τα μέλη προέρχονταν από τους Lazarus πλην ενός, οπότε αρχικά το πιο πιθανόν είναι ότι επρόκειτο για μετονομασία της μπάντας. Οχτώ χρόνια μετά βέβαια, στο “Out Of The Shadows”, του 2020, ο Glen είναι ο μόνος εναπομείναν παράγων της μπάντας από το πρώτο τους LP.
Πάμε να δούμε λοιπόν τι έχουμε στα νέα μέλη πλέον. Τα τύμπανα έχει αναλάβει πλέον ο Mike Marrone, πρώην μέλος των DesDemon και Livesay. Συμμετέχει βέβαια και σε άλλες δύο μπάντες. Metadox και The Cutting Edge. Στο μπάσο πλέον ανέλαβε ο Eddie Jucius, ταυτόχρονα μέλος των Great Gods Of Greed, με τους οποίους έχει ήδη ένα LP στο ιστορικό του. Ο Andrew Colyer «υπογράφει» την πρώτη του κυκλοφορία LP με τους Awaken, στην θέση των πλήκτρων και του πιάνου. Τελευταίο μέλος προς αναφορά, ένας σπουδαγμένος κιθαρίστας, με δύο έτη στο Berkley, λάτρης της μουσικής από μικρός, ονόματι Eric Wirsing. Από ότι καταλαβαίνετε βέβαια, όταν ένα συγκρότημα αλλάζει όλους τους μουσικούς πλην ενός, δεν είναι δυνατό να μην υπάρξει αλλαγή και στην απόδοση.
Στο “Out Of The Shadows” των Awaken πλέον έχουμε δισκογραφική, την Pure Steel Promotion. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν πλέον πιο αξιόλογη παραγωγή σε σχέση με το πρώτο LP τους. Δεν είναι τέλεια, για τα δεδομένα του 2020, αλλά είναι αξιοπρεπής. Θα βρείτε τα φωνητικά λίγο ανεβασμένα και το distortion της ηλεκτρικής να έχει λίγο παραπάνω παραμόρφωση από ότι θα έπρεπε. Οι ανατολίτικες κλίμακες κάνουν συχνά την εμφάνισή τους σε αυτό το, μίας ώρας διάρκεια, album.
Κορυφή του συγκροτήματος ο κιθαρίστας Eric και ο drummer Mike. Οι ικανότητές τους είναι καλυμμένες από τεχνική και δεν κουράζουν πουθενά. Οι σολιστικές προτάσεις έχουν υπόβαθρο κλασικής μουσικής. Τα φωνητικά φτάνουν στ’ αυτιά μας απλά αξιοπρεπή και σίγουρα θα σας φέρουν στο νου τον Biff Byford (Saxon) και λίγο Bruce Dickinson (Iron Maiden). Το μπάσο είναι σεβαστό αλλά απλά πάνω στις συνθέσεις των υπολοίπων και τα πλήκτρα δεν εμφανίζουν κάτι το τρομερό, πέραν του να δημιουργούν μια ελαφρώς σκιερή ατμόσφαιρα πάνω στο αμερικάνικου τύπου progressive heavy metal.
Δεν είναι μια μέτρια δουλειά αλλά δεν μπορώ να πώ ότι εντυπωσιάστηκα κιόλας. Αν κάποιος είναι λάτρης του όγκου στις κιθάρες και όταν έχουμε να κάνουμε με progressive metal, θα το θέλει στην προσωπική του συλλογή. Εγώ εάν ήμουν, θα το αγόραζα.
6,5/10
Σπύρος Γρηγορίου
spyridongrigoriou@yahoo.com
