Queensryche, Meden Agan
Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019, Fuzz Club, Αθήνα
Η βραδιά που όλοι οι οπαδοί του US metal περίμεναν από την στιγμή της ανακοίνωσης αυτής της εμφάνισης είχε φτάσει. Οι Queensryche με το πιο δυνατό από τα τρία album που έχουν κυκλοφορήσει στην μέτα-Tate εποχής τους ξεκινήσουν την Ευρωπαϊκή τους περιοδεία από την χώρα μας, μια μέρα πριν είχαν εμφανιστεί στην όμορφη Θεσσαλονίκη και τα βίντεο που είχαν ανέβει ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακά. Όλοι ξέρουμε ότι το σχήμα περνά μια δεύτερη νιότη από την στιγμή που τα νομική προβλήματα έληξαν (τουλάχιστον προς τα έξω).
Με το γεγονός ότι μόλις πριν μια μέρα είχαν εμφανιστεί οι φοβεροί Annihilator είχα μεγάλο ενδιαφέρον να δω πόσο κόσμο θα μάζευαν οι Q. Το γεμάτο λίγο αργότερα Fuzz μου έλυσε την απορία αυτή. Κατέβηκα νωρίς λοιπόν και σύντομα έπιασα κουβεντούλα με τις γνωστές και αγαπημένες φάτσες των φίλων μου.
Το πρόγραμμα τηρήθηκε ευλαβικά και 8 η ώρα οι πόρτες άνοιξαν. Η Century Media δεν έστειλε ποτέ merchandise οπότε γλίτωσα την κατάθεση και την αγορά του 11ου Queensryche t-shirt (το ξέρω, έχω πρόβλημα). Ανέβηκα εξώστη με την υπόλοιπη γερουσία και ετοιμάστηκα για το opening act, τους Meden Agan. Ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές είμαι διχασμένος για την επιλογή τους. Από την μια μιλάμε για ένα καταπληκτικό συγκρότημα το οποίο έχει αφήσει έτη φωτός πίσω του υπόλοιπους “ανταγωνιστές” στο συμφωνικό metal από την άλλη θεωρώ ότι μουσικά δεν κολλάνε με τους Q.
Όπως και να έχει ανέβηκαν στην ώρα τους με ήχο πολύ δυνατό. Έχω την χαρά να τους έχω δει αρκετές φορές και πιστεύω ότι η χθεσινή ήταν η καλύτερη τους. Το ότι το σχήμα επιλέχθηκε από των management των Epica να ανοίξει την συναυλία τους στο Ισραήλ πιστεύω λέει πολλά. Απόλυτα επαγγελματίες και καλοστημένοι παρουσίασαν κομμάτια από όλη την μέχρι σήμερα πορεία τους. Τους θεωρώ όλους καλούς παίκτες αλλά σίγουρα το δυνατό τους χαρτί είναι η Δήμητρα που έχει μια φοβερή φωνή. Πανέξυπνα δεν έχουν πέσει στην λούπα των οπερατικών φωνητικών, τα οποία χρησιμοποιούν με φειδώ. Εξάλλου η Δήμητρα έχει τέτοιο εύρος αλλά και ικανότητα να τραγουδά με διαφορετικούς τρόπους που πραγματικά θα έχαναν πολλά αν έμεναν μόνο σε ένα στυλ.
Κομμάτια όπως το “The Purge” και “Weaver Of Destiny” είναι δυναμίτες επί σκηνής και το σχήμα απόλαυσε κάθε λεπτό την παρουσία του σε αυτήν. Σίγουρα κάποια στιγμή θέλω να τους δω headliners με ένα πλήρες σετ.
Γρήγορη αλλαγή επί σκηνής και δέκα ακριβώς το video wall ξεκινά ένα βιντεάκι με το εξώφυλλο του “The Verdict”. Περιοδεία για την προώθηση του δίσκου είναι και το σχήμα λογικά βγαίνει επί σκηνής με το εναρκτήριο “Blood Of The Levant”. Χαμός. Δεν ξέρω πως αλλιώς να περιγράψω το πόσο δυνατά ακούγονται τα νέα κομμάτια τα οποία ο La Torre μας είπε πως ευελπιστεί στο μέλλον να θεωρούνται και αυτά κλασσικά Queensryche. Συνέχεια με το “I Am I” από το “Promised Land” και στα καπάκια βουτιά στις αρχές του σχήματος με το “NM 156”. Ότι και να πω για τον Torre είναι λίγο, ο άνθρωπος μπορεί να ερμηνεύσει με τόση άνεση κομμάτια από όλο την δισκογραφία του συγκροτήματος.
“Walk In The Shadows” και το Fuzz τρίζει από τον κόσμο που δέχεται τα χαστούκια απανωτά μιας και στο καπάκι ακούμε “Operation: Mindcrime”. Όσοι έχουν δει τους Queensryche ζωντανά ξέρουν πως βγάζουν ένα ιδιαίτερο vibe. Δεν είναι το συγκρότημα που θα χτυπηθεί επί σκηνής. Είναι cool τύποι που δείχνουν την χαρά τους στην ανταπόκριση του κόσμου με χαμόγελα (που στιγμή δεν έσβησαν από το πρόσωπο τους) και μικρές κινήσεις αλληλοσεβασμού απέναντι σε όσους τους ακολουθούν όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Torre μας λέει πόσο χαρούμενος που είναι ξανά εδώ στην Ελλάδα και το ότι η ανιψιά του που είναι δέκα ετών είναι παρούσα και πως αυτό είναι το πρώτο live της. Τι καλύτερο λοιπόν από το να μας δώσει το “Queen Of The Reich”. Ακολουθούν το πανέμορφο “Silent Lucidity” που ακόμα και μετά από τόσα χρόνια προκαλεί ανατριχίλα.
Σταματάω να γράφω άλλα τραγούδια. Έρχεται το “Eyes Of A Stranger” να κλείσει το show και όλοι αναρωτιόμαστε πότε πέρασαν 90 λεπτά. Λογικό, 90 λεπτά στον παράδεισο του US metal περνάνε σε μια αναπνοή. Όλοι αποχωρούμε με ένα τεράστιο χαμόγελο αλλά και χαρούμενα μουδιασμένοι μετά από αυτό το ηλεκτροσόκ που δεχθήκαμε.
Κλείνω αυτή την ανταπόκριση με τρεις σκέψεις:
Πρώτον: έχω δει όλες τις εμφανίσεις των Queensryche επί Ελλάδος και αυτή ήταν με διαφορά η καλύτερη. Το σχήμα διασκεδάζει επί σκηνής και αυτό βγαίνει προς τα έξω.
Δεύτερον: Όσοι ελιτιστές θεωρούν ότι Queensryche χωρίς Tate και Degarmo δεν υφίστανται τους αφήνω να ζουν στο χθες.
Τρίτον: US metal reigns supreme!
Κείμενο & φωτογραφίες: Μιχάλης Νταλάκος
