The Haunted, Acid Death
Σάββατο 14 Μαρτίου 2015, Κύτταρο, Αθήνα
Έχει γίνει τόσο συχνή πια η βόλτα μου προς την οδό Ηπείρου και το Κύτταρο που μερικές φορές μου φέρνει στο μυαλό την διαδρομή μου και ζωντανεύει τις αναμνήσεις μου από τον γνωστό προορισμό της οδού Μάρνης, άλλωστε δεν απέχουν και πολύ μεταξύ τους. Μία τέτοια κατάσταση déjà vu βίωσα και το απόγευμα του Σαββάτου 14 Μαρτίου, την ίδια κάψα της αναμονής και τον ενθουσιασμό που είχα τότε ένιωσα και πάλι και είχα σοβαρούς λόγους να πιστεύω πως και αυτή η βραδιά θα ήταν αξιομνημόνευτη. Οι Σουηδοί The Haunted πέρασαν από 40 κύματα και από την απαξίωση μεγάλης μερίδας οπαδών τους, έφτασαν στο χείλος της διάλυσης αλλά όχι μόνο συνέχισαν να υπάρχουν μα οι Jonas Björler και Patrik Jensen επιστράτευσαν τις παλιοσειρές Marco Aro και Adrian Erlandsson, μπολιάστηκαν με το φρέσκο αίμα του Ola Englund και κυκλοφόρησαν και έναν εκπληκτικό δίσκο-επιστροφή στις δόξες τους. Άρα όλοι οι οιωνοί για την εξέλιξη της βραδιάς ήταν με το μέρος μας.
Βρέθηκα στο Κύτταρο λίγα λεπτά μετά τις 20.00 και το θέαμα ήταν αποκαρδιωτικό, καθώς μέσα και έξω από το μαγαζί ήταν δεν ήταν 40 άτομα και σε συνδυασμό με την χαμηλή προπώληση είχαν αρχίσει να με ζώνουν τα φίδια για την πιθανότητα να παίξει η μπάντα σε μισοάδειο κλαμπ. Αργά αλλά σταθερά, η κατάσταση αυτή άρχισε να αλλάζει και κατά τις 21.10 που βγήκαν στην σκηνή οι Acid Death, ο χώρος ήταν αρκετά πάνω από μισογεμάτος. Οι Αθηναίοι technical death metalers έτυχαν πολύ ζεστής υποδοχής από τον κόσμο, πράγμα λογικό αν υπολογίσουμε τις δεκαετίες που βρίσκονται στην πιάτσα και τις ποιοτικότατες δουλειές που μας έχουν χαρίσει. Με ήχο λίγο πιο βαβουριάρικο απ’ότι ήθελα, οι Acid Death έπαιξαν τραγούδια από τον επερχόμενο νέο δίσκο τους “Hall Of Mirrors” και παράλληλα τίμησαν τις παλιότερες δουλειές τους, σε ένα κάπως περιορισμένο χρονικά σετ. Ο Σάββας Μπετίνης έφερε στην μνήμη μας την πρώτη επίσκεψη των The Haunted στην χώρα μας (και με παρέα τους άλλους Σουηδούς θεούς Dark Tranquility) και στην οποία ήταν ξανά εκείνοι που άνοιξαν το πρόγραμμα. Η ανταπόκριση του κοινού ήταν ευχάριστα φωνακλάδικη, ειδικά όταν πληροφορήθηκαν από την μπάντα πως η εμφάνιση βιντεοσκοπείται και πλάνα της θα χρησιμοποιηθούν ως bonus υλικό στον νέο δίσκο, οπότε όσοι ήσασταν παρόντες, αναζητήστε τις φατσούλες σας, κάπου εκεί θα είστε. Η αποχώρηση των Acid Death απ’την σκηνή συνοδεύτηκε από το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου, ο οποίος είχε σχεδόν γεμίσει πλέον το Κύτταρο και ετοιμαζόταν για την επερχόμενη κόλαση.
Τα, δυσανάλογα μεγάλα σε σχέση με τη σκηνή σκηνικά, στήθηκαν, οι τελευταίες λεπτομέρειες του ήχου κανονίστηκαν και ακολουθώντας το πρόγραμμα με ακρίβεια, λίγα λεπτά μετά τις 22.00 τα φώτα έκλεισαν και οι πρώτες νότες από το εισαγωγικό κομμάτι του νέου δίσκου “317” σήμαναν την έναρξη της μάχης. Το “Cutting Teeth” έσκασε σαν κεραυνός στη μέση ενός ανθρώπινου δάσους και η πυρκαγιά που λέγεται moshing έφτασε μέχρι την κονσόλα στο πίσω μέρος της αίθουσας. Ένιωθα πραγματικά λες και άκουγα το CD, τόσο καλός ήταν ο ήχος τους και ακόμα καλύτερος αφού η ένταση που έβγαζαν ειδικά τα τύμπανα και η φωνή δεν περιγράφεται με απλές λέξεις. Καπάκια επίσκεψη στο “The Dead Eye” με τα “The Flood” και “The Medication”, πάνω στη σκηνή ο Aro την βλέπει Anselmo και ματώνει το μέτωπό του με το μικρόφωνο, από κάτω χαμός και ξύλο, το “Hollow Ground” προλογίζεται ως μπαλάντα και αφιερώνεται στις γυναίκες της συναυλίας, αλλά τιμάται δεόντως και από τους άντρες. Απανωτά σπιντάτα τραγούδια που δεν άφησαν το αφιονισμένο πλήθος να πάρει ανάσα και το groove του “All Against All” μας χόρεψε όλους στο ταψί. Και να θέλαμε να χαλαρώσουμε λίγο, το “Undead” που ακολούθησε πολτοποίησε τις ψυχές μας, το πολύ δυνατό νέο κομμάτι “Eye of the Storm” έτυχε υποδοχής ήρωα για να έρθει επιστροφή στο παρελθόν με το “In Vein”. Ακούραστος ο κόσμος, ακούραστη και η μπάντα, συνεχίζει να μας διαολίζει και με τα πολλά φτάνουμε στο encore. Οι γνώριμες νότες του “Dark Intentions” μας προετοίμασαν για το ισοπεδωτικό “Bury Your Dead” και έδωσε πάσα στο “Bullet Hole”, με την σεμνή αυτή τελετή να λαμβάνει τέλος με ένα ακόμα κομμάτι, ΤΟ κομμάτι, το “Hate Song”, με όλο το Κύτταρο να ουρλιάζει στίχους, κραυγές, πανδαιμόνιο! Σε εξαιρετική φόρμα όλοι τους με τον Patrick να χτυπιέται σαν το χταπόδι, τον Jonas να δένει κόμπο το μπάσο συμβάλλοντας στα δεύτερα φωνητικά με τις γκαρίδες του, ο Ola ίσως ήταν πιο «κουμπωμένος» σαν σκηνική παρουσία αλλά δεν έχασε νότα και ο Erlandson είναι ένα ακαταπόνητο κτήνος που βασανίζει το drumkit λες κι έχει μπροστά του τον χειρότερο εχθρό του. Κρατάω για το τέλος τον Marco Aro ο οποίος ήταν πραγματικά εκστασιασμένος, ευχαριστούσε συνεχώς το Ελληνικό κοινό και τον διοργανωτή και κατάφερε να αποδώσει τα μέγιστα παρά τα κάποια φαλτσάκια στα 1-2 σημεία που τραγούδησε καθαρά. Οι The Haunted τίμησαν όλα τα άλμπουμ τους (πλην των αποτυχημένων μουσικά “Versus” και “Unseen”) παίζοντας για περίπου 90 λεπτά, μια διάρκεια αρκετά ικανοποιητική μεν, δεν ήταν όμως ικανή δε να κορέσει τους πόθους των οπαδών μιας και σε όλους μας έλειψε και από κάποιο τραγούδι. Αλλά τι να κάνουμε, για να έφευγαν όλοι ικανοποιημένοι θα έπρεπε η συναυλία να κρατήσει 4 ώρες.
Στο τεφτέρι του λογαριασμού σημειώθηκαν πάρα πολλοί πονεμένοι σβέρκοι, μελανιές, κουβάδες ιδρώτας και κάτι τεράστια χαμόγελα που στόλισαν τα πρόσωπα όλων των τυχερών που παρακολούθησαν αυτό το live. Σίγουρα μπορούσαν και άξιζαν να παίξουν σε μεγαλύτερο χώρο αλλά οι απανωτές συναυλίες και η γενικότερη κρίση έφεραν το Κύτταρο ως πιο λογική επιλογή. Καλύτερα έτσι όμως, λίγοι και καλοί σε αγαπημένο χώρο και με καλό ήχο. Ελπίζω να τους απολαύσουμε ξανά σύντομα.
Setlist The Haunted: 317, Cutting Teeth, The Flood, The Medication, Hollow Ground, Trend Killer, D.O.A., My Enemy, All Against All, Undead, Eye of the Storm, In Vein, No Compromise, Time (Will Not Heal), The Guilt Trip
Encore: Dark Intentions, Bury Your Dead, Bullet Hole, Hate Song
Ανταπόκριση: Νίκος Κεφαλίδης
Φωτογραφίες: Δέσποινα Σταματάκη
