Ανταποκρίσεις

Skid Row

Skid Row
Δευτέρα 15 Ιουλίου 2019, Κύτταρο Live

Η πικρή αλήθεια είναι πως οι Skid Row ποτέ δεν κατάφεραν να γίνουν μεγάλη μπάντα. Κι αυτό γιατί είχαν την ατυχία να σκάσουν μύτη πολύ πιο αργά απ’ όσο έπρεπε. Επιπλέον, η “instant” μεταμόρφωση ενός ταπεινού ξανθού ομορφόπαιδου με χαρακτηριστικές ψιλές στην απόλυτη “φτασμένη” ντίβα συνετέλεσε με τον τρόπο της ώστε να χάσουν μία από τις πιο αναγνωρισμένες περσόνες στο χώρο του hard rock, κάτι το οποίο τους στοίχισε πολύ κι ας μη  το παραδέχονται. Σε αυτή τη χρόνια μετά-Bach εποχή, λοιπόν, ήθελε η μοίρα να δω για πρώτη φορά live το σχήμα από το ένδοξο New Jersey. “Έλα μωρέ, Skid Row με τραγουδιστή Dragonforce;”, “Άσε μας ρε με τις αρπαχτές” ήταν λίγα από τα σχόλια που απέσπασα όταν πρότεινα σε γνωστούς να με ακολουθήσουν. Τελικά αυτοί ήταν και οι μόνοι χαμένοι, καθώς αδαείς φίλοι μου οι hard rockers μπορεί να μην είναι μεγάλη μπάντα αλλά σαν μεγάλη μπάντα έπαιξαν!

Οι πόρτες άνοιξαν στις 20:30, κάτι που στην αρχή φάνταζε υπερβολικά νωρίς δεδομένου πως το show θα ξεκινούσε λίγο μετά τις 22:00 και με την πλήρη απουσία κάποιου support act. Ευτυχώς όμως, γιατί αυτό που έγινε αργότερα με την προσέλευση του κόσμου δεν είχε προηγούμενο. Sold-out της τελευταίας στιγμής, μπορεί να έλεγε κάποιος και θα ‘χε δίκιο. Ας περάσουμε στα της εμφάνισης.

Τα φώτα έσβησαν στις 22:15 υπό τους ήχους του – πιο εύστοχου δε γίνεται – Blitzkrieg Bopτων Ramones, ανάβοντας όσο χρειαζόταν τα αίματα στο venue. Το ξεκίνημα έπιασε τους πάντες απ’ το γιακά, μιας και δε νομίζω να υπήρχε κεφάλι ακούνητο όταν μπήκε η riff-άρα του Slave To The Grind. Η συνέχεια ήταν εξίσου συγκλονιστική με ένα εξαιρετικό setlist του οποίου το 99% αποτελούνταν από τους δύο πρώτους κλασικούς δίσκους. Κι όταν έχεις στο ρεπερτόριο σου κομμάτια όπως Get The Fuck Out, Big Guns, MakinA Mess”” και LivinOn A Chain Gangδε σε πολυαπασχολεί το ότι έχεις απέναντί σου μόνο τα 3/5 της original σύνθεσης. Το καταλάβαινες κι από τις αντιδράσεις του κοινού.

Ο ήχος ήταν ικανοποιητικός έως πολύ καλός χωρίς τεχνικά προβλήματα, ενώ η απόδοση και το δέσιμο της μπάντας επί σκηνής αποτέλεσε σεμινάριο για τις νέες μπάντες που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με το hard rock. Το μήλον της έριδος ήταν για πολλούς ο ZP Theart. Αυτό όμως πριν το live. Πάνω στη σκηνή ο Νοτιο-αφρικανός frontman έκλεισε πολλά στόματα και εξανέμισε κάθε προκατάληψη ερμηνεύοντας με ψυχή και δίχως το άγχος της επισκίασης από τον περιβόητο προκάτοχό του, ακόμα και σε πιο δύσκολα κομμάτια. Κι από τη στιγμή που πέρασε το προσωπικό μου τεστ στην τσιρίδα του In A Darkened Room μπορώ πανεύκολα να λέω πως δεν έχει να ζηλέψει τίποτα και κανέναν. Μοναδικά μέτρια σημεία(και θα συμφωνήσει πολύς κόσμος) ήταν αναμφίβολα οι εκτελέσεις των Ghostκαι We Are The Damnedγεγονός που μαρτυράει πως κανείς δε θα δώσει ποτέ βάση στα τελευταία Skid Row albums όσα χρόνια κι αν περάσουν, ενώ το ξεχείλωμα στο jamming ενδιάμεσα του Monkey Businessθα μπορούσε να είχε αποφευχθεί μιας και το “ψιλοχαντάκωσε”.

Ένα ευχάριστο punk “διαλειμματάκι” είχαμε στη Psycho Therapyδιασκευή σε Ramones από το ξεχασμένο BSides OurselvesEP και ερμηνευμένο από το Rachel Bolan, όντας γνωστός λάτρης του είδους. Τα highlights λίγο-πολύ ήταν αναμενόμενο ποια θα είναι, ήδη πολλές βδομάδες πριν το live. “18 And Lifeμε τη μπάντα κυριολεκτικά να μην ακούγεται από τις φωνές του κοινού και Youth Gone Wildτο οποίο ναι μεν φάνταζε ολίγον τι αστείο με τους μισούς εκεί μέσα να είναι άνω των 40, αλλά έκανε αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε να κάνει. Να φτιάχνει “ανθεμική” ατμόσφαιρα, είτε μιλάμε για αρένες είτε για μικρά venues όπως αυτό. Μιάμιση ώρα μετά, η μπάντα μας αποχαιρέτησε οριστικά και ανανέωσε το ραντεβού της για την επόμενη φορά, πράγμα που αν με ρωτήσετε είναι πολύ πιθανό να συμβεί στο μέλλον βάσει του κόσμου που είδαν και των εισητηρίων που κόπηκαν.

Όπως είπε και ο Dave The SnakeSabo κάπου στα μισά, το εν λόγω live έμοιαζε σα να έχει μαζευτεί μία μεγάλη παρέα για να περάσει καλά. Και έτσι έγινε. Ούτε φανφάρες, ούτε πυροτεχνήματα, ούτε μεγάλα σκηνικά. Μόνο ένα συγκρότημα που βαριέται να μεγαλώσει. Προσωπικά δε με ενδιαφέρει τι θα μπορούσε να γίνει αν στο σχήμα ήταν ακόμα ο Sebastian Bach. Τη στιγμή που μπόρεσαν να μετατρέψουν το Κύτταρο σε χρονοκάψουλα και να μας πάνε πάλι πίσω, αυτό εμένα μου αρκεί.

Setlist: Slave To The Grind / Sweet Little Sister / Get The Fuck Out / Big Guns / 18 And Life / Piece Of Me / Livin’ On A Chain Gang / Ghost / Psycho Therapy (Ramones cover) / I Remember You / Monkey Business / Makin’ A Mess / We Are The Damned / In A Darkened Room / Youth Gone Wild

Κείμενο: Χάρης Μπελαδάκης
Φωτογραφίες: Νίκος Δρακόπουλος

Υ.Γ.: Μεγάλο respect στο “nose-to-ear” σκουλαρίκι του Bolan που εξακολουθεί να κοσμεί τη μάπα του ακόμα και τώρα, 30 χρόνια μετά.

Tatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X