Sepultura – Suicidal Angels – Flames – Hammercult – Verdict Denied
02-06-2012, Fuzz Club, Αθήνα
Τι καλύτερο από ένα thrashαριστό Σαββατιάτικο live? Ο καιρός είναι τέλειος και κατά τις 18:30 ξεκινάμε για Ταύρο μιας και οι μπάντες που θα εμφανιστούν σήμερα, είναι πέντε και το βράδυ προβλέπεται μεγάλο! Για πάμε στο Fuzz, σιγά σιγά…το οποίο δεν έχει πάνω από είκοσι άτομα απ’ έξω. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως πολλοί θα παρακολουθούν το σημαντικό ματς των «αιωνίων» αντίπαλων. Τουλάχιστον το πρόγραμμα τηρείται κατά γράμμα και κατά τις 19:00, η πρώτη μπάντα βρίσκεται επί σκηνής.
Αυτοί είναι οι Αθηναίοι Verdict Denied. Δεν τους ήξερα από παλιά, αλλά πριν λίγες μέρες έτυχε να δω την πολύ καλή τους απόδοση και σκηνική παρουσία, στο 7 Sins Club. Εκεί λοιπόν, πήρα μια πρώτη γεύση από το progressive / τεχνικό thrash metal τους. Σήμερα είχαν την ατυχία να παίζουν σε τραγικά λίγο κόσμο – ένεκα του αγώνα που ανέφερα πριν – αλλά αυτό δεν τους ανησύχησε στο παραμικρό. Άνετοι και αστειευόμενοι πολλές φορές μεταξύ τους, έδωσαν στο κοινό μια τίμια εμφάνιση, παίζοντας υλικό από την μικρή τους δισκογραφία και το τελευταίο τους άλμπουμ “Condamned”, για να ζεστάνουν ανάλογα τους οπαδούς τους και να κερδίσουν (γιατί όχι?) και νέους. Δυστυχώς, ο χρόνος τους ήταν περιορισμένος σε λιγότερο από σαράντα λεπτά, είχαν ολοκληρώσει.
Setlist: Fake Alibis / Dark Twisted Laughter / άτιτλο κομμάτι από το νέο 7άρι τους / Action Defensive / Twisted And Menacing My Stare / The Last Act
Δεύτεροι στο line up του σημερινού billing, είναι οι Ισραηλινοί (Τελ Αβίβ) thrashers Hammercult. Νέα μπάντα, με αρκετή συναυλιακή εμπειρία και συμμετοχή ακόμα και στο Wacken Open Air, θα μας ξεσηκώσουν με κομμάτια από το περσινό ΕΡ τους “Rise Of The Hammer” και το πρόσφατο πόνημα τους “Anthems Of The Damned”. Και ακριβώς έτσι έγινε! Τζαμάροντας το “Ace Of Spades (Motorhead)” για να τσεκάρουν τον ήχο τους, μας ανάγκασαν να σχηματίσουμε τα πρώτα χαμόγελα. Η λογική εξέλιξη ήταν η απανωτή επίθεση που εξαπέλυσαν στο κοινό, με συνεχόμενα full death-o-thrash κομμάτια! Εντύπωση μου έκανε ο καταπληκτικός ήχος στα τύμπανα και η ευγένεια του επικοινωνιακού Yakir Shochat (φωνητικά), ο οποίος δεν φλυάρησε, αλλά άφησε τη μουσική να μιλήσει εκ μέρους τους. Αν και ήταν λίγο χαμηλά ο ήχος στο μικρόφωνο του, το στιλ του ήταν πιο «ξερό» από τα δεύτερα brutal φωνητικά του Yotam Nagor (κιθάρα) και πολλές φορές συνεργάζονταν σ’ εναλλαγές που γίνονταν, ανάλογα τα κομματια. Σε απίστευτο felling, δέσιμο και πολύ καλά προβαρισμένοι, οι Hammercult κέρδισαν εύκολα το κοινό, με το ατελείωτο κοπάνιμα που προκαλούσαν τα speedάτα κομμάτια τους. 21:30 τελείωσαν το σετ τους, ευχαριστώντας και αποχαιρετώντας το Ελληνικό κοινό. Από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της βραδιάς (τσεκάρετε δισκογραφία) και προσωπικά, περιμένω σύντομα να τους ξαναδώ ζωντανά.
Setlist: Black Horseman / Let The Angels Burn / Riding Through Hell / Diabolic Overkill / We Are Hammercult / Into The Death Gate / Hell’s Unleashed / Hellbent / Stealer Of Souls
Συνεχίζουμε με τους παλαίμαχους Flames, οι οποίοι μετρούν από τη δεκαετία του ’80, στον underground Αθηναϊκό χώρο. Είχα την ευκαιρία να τους δω ζωντανά και για πρώτη φορά πριν αρκετά χρόνια, στο metal festival που διοργάνωνε κάποτε ο Δήμος Καλλιθέας και λίγο πιο πρόσφατα στο Gagarin 205, στο γενέθλιο live που έκαναν για να γιορτάσουν τη σταδιοδρομία τους. Σήμερα εμφανίζεται μαζί τους ο Alex (φωνητικά), μετά από αρκετά χρόνια απουσίας. Η χαρά του είναι εμφανής και σε όλο το live κοπανιέται και ζει την κάθε στιγμή μαζί με την υπόλοιπη μπάντα, η μουσική της οποίας είναι “take it or leave it” κατά μια έννοια, καθώς είναι λιγότερη «μελωδική» και πιο ακραία από των υπολοίπων και απευθύνεται σε πιο συγκεκριμένο κοινό. Πολλοί από τους παρευρισκόμενους έδειχναν να περνάν καλά όπως και να έχει, εφόσον κοπανιόντουσαν συχνά στον ρυθμό που έδινε ο «τιμωρός» Alex (τύμπανα), ο οποίος έκανε και ένα mini drum solο, λίγο πριν το τέλος στις 22:00. Έπαιξαν αρκετά κομμάτια απ’ όλη τη δισκογραφία τους και σε αρκετό κοινό εφόσον η ώρα είχε περάσει, δυστυχώς όμως δεν είχαν και τον καλύτερο ήχο.
Setlist: Revenge / Red Terror / Deathra / Jesus Christ / Legions Of Death / Never Ending Suicide / Bombenhagel / Pollution Attack / Agnostic Front / Alcohol And Beer / Rotten Life / Silo / Summon The Dead / Eastern Front / Slaughterhouse
Όλοι ξέρουμε τους Αθηναίους επίσης Suicidal Angels και την τρομερή επιτυχία που έχουν κάνει σε Ελλάδα κι εξωτερικό, τα τελευταία χρόνια. Ότι κατάφεραν, το έκαναν με πολύ κόπο, προσπάθεια, δουλειά, στερήσεις και συγκέντρωση σε αυτό που αγαπούν. Σήμερα έπαιξαν για καμιά ώρα, επιτυχίες απ’ όλη τη δισκογραφική τους πορεία, παρουσιάζοντας live και για πρώτη φορά στην Ελλάδα το νέο τους δίσκο “Bloodbath”, κάτι που θα κάνει τη σημερινή βραδιά ιδιαίτερη για μας, αλλά και για τους ίδιους. Κρίμα γι’ αυτούς το ότι στην αρχή του σετ τους (σχεδόν στα 4 πρώτα κομμάτια) και λίγο πριν το τέλος του, είχαν πολύ κακό ήχο – τουλάχιστον στη μέση που καθόμουν εγώ, αυτό κατάλαβα – και άσκοπα / υπερβολικά, δυνατό. Ευτυχώς βελτιώθηκε ση συνέχεια και το “moshing crew” είχε την τιμητική του, όπως και τα δυο “wall of death” που δημιουργήθηκαν στην πορεία. Κατά τ’ άλλα, είχαν όπως πάντα, απίστευτη απόδοση κι ενέργεια. Ο Πάνος (κιθάρα) και ο Άγγελος (μπάσο) δεν σταμάτησαν λεπτό να κοπανιούνται, ενώ ο ευγενικός πάντα Νίκος, (κιθάρα, φωνητικά) ηγούταν του παραληρήματος που γινόταν στο φανατικό τους κοινό, το οποίο κάλεσε προς το τέλος ν’ ανέβει στη σκηνή για να τους συνοδέψει σ’ ένα κομμάτι. Δυνατή, ρυθμική μηχανή πίσω από τα τύμπανα ο Ορφέας, που χαροποίησε αρκετούς όταν μοίρασε μερικές από τις μπαγκέτες του στο κοινό και κατά τις 23:20, μας αποχαιρέτισαν πανηγυρικά.
Setlist: Intro (The Jaws) / Bloodbath / Bleeding Holocaust / Reborn In Violence / Face of god / Chaos (The curse is burning inside) / Torment Payback / Final Dawn / Morbid Intension To Kill / Bleeding Cries / The Pestilence Of Saints / Moshing Crew / Apokathilosis / Outro (ZZ Top cover – Sharp Dressed Man)
Δεν έχω ξαναδεί δυστυχώς ποτέ τους Βραζιλιάνους Sepultura ζωντανά, όπως επίσης και ό, τι αφορά διάφορα projects και μπάντες που έχουν σχέση με τα μέλη τους, οπότε ομολογουμένως είχα μεγάλη αγωνία για τη σημερινή τους εμφάνιση, εδώ και καιρό. Αγαπημένη μπάντα που άκουγα από μικρός…Κρίμα που βασικά της μέλη αποχώρησαν (Max Cavalera, Igor Cavalera) και άλλα εισχώρησαν (Derrick Green, Eloy Casagrande) στη original σύνθεση της. Ανάγκασαν πολλούς να τους «χάσουν» σε κάποια φάση της καριέρας τους, αλλα αναπόφευκτα κέρδισαν και κάποιους άλλους οπαδούς που ίσως συμπάθησαν περισσότερο το νέο μουσικό τους ύφος. Το 2012 τους θέλει με δυναμικό come back κι επιστροφή στις thrashαριστές τους ρίζες, μαζί με «νέο αίμα» πίσω από τα τύμπανα, όπως προανέφερα. Ο λόγος για τον Eloy Casagrande που απόψε θα δούμε γιατί πολλοί ονομάζουν «drummer φαινόμενο». Το show τους αρχίζει λίγο πριν τις 00:00 με τα μεγαλοπρεπή τύμπανα του Eloy, να δεσπόζουν τη σκηνή. Οι Sepultura (που είχαν τον μακράν καλύτερο, ποιοτικότερο κι επαγγελματικότερο ήχο, της βραδιάς) μπαίνουν δυναμικά με intro και το Beneath The Remains – να σπέρνει ασύστολα – κομμάτι από το πρώιμο παρελθόν της μπάντας και με τον τεράστιο Derrick Green, να χοροπηδάει στο ρυθμό. Σε μερικά κομμάτια συνόδευε ρυθμικά τα τύμπανα, όντας εξοπλισμένος μ’ ένα δικό του ζευγάρι μπαγκέτες και κοπανώντας ένα μικρό «βαθύ» που ήταν στημένο μπροστά από τα τύμπανα. Οk δεν είναι σίγουρα σαν τον Μax, αλλα έχει δώσει νέα πνοή στη μπάντα (όσο αφορά τα νέα κομμάτια και το όλο vibe και την επικοινωνία που έχει με το κοινό) και κάνει ό, τι μπορεί για να αποδώσει όσο ποιο «τέλεια» γίνεται την κληρονομιά που άφησε ο παλιός μπροστάρης, από τότε που έφυγε από τη μπάντα. Αν και πιστεύω ότι τα κομματια θ’ ακούγονταν πολύ καλύτερα με μια δεύτερη κιθάρα, ο τιτανοτεράστιος Andreas Kisser φρόντισε να μας κάνει να ξεχάσουμε αυτό το σενάριο, παίζοντας με απίστευτη ευκολία, ήχο και απόδοση, όλα τα κιθαριστικά μέρη και σαν να μην πέρασε μια μέρα από το ένδοξο παρελθόν. Σε κάποια φάση μας σύστησε και τον πιτσιρικά νέο drummer τους, Eloy Casagrande που ήταν ένα κτήνος σε όλο το live set, ξεφτιλίζοντας τα τύμπανα (τα οποία είχαν τρομερό ήχο) του σε κάθε κομμάτι και παίζοντας ένα μικρό solo σε κάποια φάση. Ο Paulo Jr. (μπάσο) συνόδευε διακριτικά σε κάθε κομμάτι, ενώ το κοινό δεν σταμάτησε να κοπανιέται σε κάθε κομμάτι και σε κάθε άκρη του venue, για να ηρεμήσει (τουλάχιστον σωματικά), κατά τις 01:30. Ένα είναι σίγουρο: περάσαμε ΤΕΛΕΙΑ!
Setlist: Intro / Beneath The Remains / Refuse – Resist / Kairos / Relentless / D.E.C. / Convicted / Dialog / Attitude / What I Do / Choke / Mask / Schizo – Escape / Repulnation / Subtraction / Just One Fix / Territory / Inner Self / Arise Encore: Rattamahata / Roots
Εν κατακλείδι, ήταν μια τέλεια συναυλιακή βραδιά (αν αφαιρέσουμε κάποιες άτυχες στιγμές στην ποιότητα του ήχου) και πιστεύω ότι τελικά όλοι έμειναν ευχαριστημένοι από την απόδοση του «αμφισβητούμενου» Derrick. Σίγουρα οι φανατικοί του Max που ίσως να μην ήρθαν γι’ αυτό το λόγο, θα τον είχαν συμπαθήσει λιγο περισσότερο! Συγχαρητήρια στη διοργάνωση για την τήρηση του χρονοδιαγράμματος και για το όλο πακετάκι, που δικαιολόγησε τελικά τα 25e του εισιτηρίου.
Άγγελος Kilmistered
