Sleep
Gagarin 205, Αθήνα 21/05/2012
Υπάρχουν πολλοί που κράζουν στο άκουσμα των reunions, αλλά πιστεύω δεν υπήρξε ούτε ένας που τον χάλασε το συγκεκριμένο. Κυριακή, ωραίος χώρος για καλό ήχο και η υπερμπαντάρα του stoner, κυριολεκτικά και μη, για να μας ταξιδέψει αλλού. Η προσέλευση του κόσμου στην αρχή ήταν χαμηλή, κάτι που δεν άλλαξε στη διάρκεια της βραδιάς, καθώς ήμασταν αρκετά άνετα θα έλεγα. Πρώτη φορά των Sleep στην Ελλάδα, λοιπόν, και όσος κόσμος ήρθε ήταν αρκετά πιστός και ευλαβικός προς το συγκρότημα. Λίγο μετά της 9.30 και η σκοτεινή φιγούρα του Al έκανε την εμφάνιση της υπό τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες του κοινού και σιγά σιγά ο ημίγυμνος, κλασσικά, Matt και ο Jason ανέβηκαν και αυτοί στην σκηνή του Gagarin. Τα φώτα σβήνουν και η μυσταγωγία ξεκινά. Ο Matt μας εισαγάγει στην ιεροτελεστία του dopesmoker και αμέσως καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει γυρισμός, σίγουρα θα φύγεις κουφός, καθώς όλος αυτός ο συμπαγής, ογκώδης και βαρύς ήχος εισβάλλει τόσο βίαια, αλλά εσύ απλά κοιτάς σαν χαζός και γουστάρεις. Μα τι ήχος ήταν αυτός;! Τιτανοτεράστιος, ανυπέρβλητος, «σάπιος», ιδρωμένος και βαπτισμένος στον «καπνό». Και φανταστείτε ότι όλα αυτά γίνονται με τρία άτομα. Η κιθάρα, το μπάσο και τα τύμπανα έμοιαζαν με όπλα μαζικής καταστροφής στα χέρια της μπάντας. Ο Al έπαιζε με τον δικό του περίεργο τρόπο, λες και εκτελούσε τη δική του ιεροτελεστία βγάζοντας τις ακόμα πιο χαμηλές συχνότητες από τον Matt, ο οποίος έδινε πραγματικό πόνο είτε με τα γιγαντιαία riffs ή με solos. Πίσω τα τύμπανα, ήταν σε άλλη διάσταση, καθώς είχαμε την τύχη(;) να δούμε ένα μέλος των Neurosis(Ok, είναι και ο Scott Kelly, αλλά αυτός ήταν acoustic δεν μετράει)να τα κοπανάει. Ξεκίνησαν και τελείωσαν με το dopesmoker, χωρισμένο σε 2 μέρη και στα ενδιάμεσα άλλη μία ώρα set με «χιτάκια» όπως Holy Mountain, Dragonaut, Sonic Titan. Συνολικά δηλαδή 2 ώρες «καψίματος». Το doom(άνι) και το stoner που έπαιξαν την Κυριακή οι Sleep ήταν μάθημα για πολλούς όσο για τον ήχο παρέδωσαν απλά σεμινάριο. Πολλοί θυμήθηκαν τα νιάτα τους, άλλοι τα έζησαν εκείνη την μέρα, άλλοι απλά ταξίδεψαν και κοπανήθηκαν στα mega monster riffs. Όπως και να ‘χει ήταν μια όμορφη βραδιά. Ναι, ήταν.
Tένια Λάρδα
