Ένα live που εγώ προσωπικά περίμενα αρκετά, γράφοντας μάλιστα κάποια λόγια στο αφιέρωμα για τον Marky Ramone (δείτε εδώ)πριν μερικές ημέρες. Γενικά όσοι παρευρέθηκαν στο Piraeus Academy το απόγευμα – προς βράδυ – του Σαββάτου ήξεραν γιατί πηγαίναν εκεί και ότι θα πέρναγαν καλά. Στο χώρο έφτασα κατά τις 8, οι πόρτες είχαν ανοίξει αρκετά λεπτά πριν, αλλά ήταν αρκετά νωρίς ακόμα και ζήτημα να ήμασταν καμιά σαρανταριά άτομα. Το πρόγραμμα ήταν να ξεκινήσει στις 20:30 και με μια μικρή καθυστέρηση ενός τετάρτου, στη σκηνή βγήκαν οι δικοί μας Graviola. Πρόκειται για μπάντα δυο ατόμων, (τύμπανα το ένα άτομο προφανώς), με τον κιθαρίστα να κάνει τα φωνητικά. Παρόλο που περίμενα να ακούσω κάτι σχετικό με punk, τελικά αυτό το κάτι δεν είχε καμία σχέση με το είδος, εάν εξαιρέσεις ίσως το garage στοιχείο Η μουσική τους, πολύ κοντά στο stoner, ενώ όσο περνάγανε τα κομμάτια είχε αρκετό sludge με τον ήχο ογκώδη και αρκετά δυνατό. Ο κιθαρίστας/τραγουδιστής φαινόταν αμήχανος κάποιες στιγμές. Νομίζω ότι εάν υπήρχε μπασίστας θα έσπαγε κάπως αυτή την αμηχανία, αλλά και την μονοτονία που υπήρχε επί σκηνής. Αν και στο τέλος εισέπραξαν χειροκρότημα από αρκετούς, μου φάνηκε ότι πέρασαν απαρατήρητοι, με το κοινό να μην «ψήνεται» ιδιαίτερα και να μη δίνει πολύ σημασία στο συγκρότημα. Παίξανε γύρω στη μισή ώρα. Όσο χρειάστηκε να περιμένουμε για να βγει ο Marky Ramone με τους Blitzkrieg στη σκηνή περίπου στις 21:45!
Εμβληματικός φυσικά ο θρυλικός ντράμερ, φαινόταν αυτό και μόνο από την παρουσία του. Βγήκε στη σκηνή χαρακτηριστικά χαλαρός και με ένα φοβερό «cool ύφος». Είχε το χαλαρό ύφος που έλεγε «όλα θα πάνε σίγουρα καλά, πάμε να παίξουμε rock n’ roll, punk και να κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα», δε μπορώ να εξηγήσω αλλιώς! Χωρίς πολλά λόγια (σχεδόν καθόλου για την ακρίβεια), το πάρτυ με τους διαχρονικούς ύμνους ξεκίνησε με το “Rockaway Beach”. Το headbanging είχε ήδη ξεκινήσει αλλά ο πραγματικός χαμός θα γινόταν μερικά κομμάτια αργότερα. Στις «κατευθείαν» (το χωρίς πολλά λόγια που έγραψα πριν!) και πιο γρήγορες εκτελέσεις των “Teenage Lobotomy” και “Psycho Therapy” και σε συνδυασμό ότι τα κομμάτια είναι εκ φύσεως γρήγορα και μικρά, κατάλαβα ότι θα ακούγαμε πάρα πολύ υλικό από το ιστορικό συγκρότημα (σκέφτηκα ότι θα έπαιζαν σχεδόν τα πάντα). Ναι μεν αυτό έγινε, αλλά τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι και θα γράψω στο τέλος για αυτό. Πολύ καλή η επιλογή του πιο underground σε σχέση με άλλα τραγούδια “I Don’t Care” από το “Rocket To Russia” του 1977. Φοβερή η απόδοση του “Beat On The Brat” από τον κύριο Kenneth Stringfellow, με φουλ ενέργεια, επιθετικότητα και όσο δυνατά χρειάζεται. Άψογη η κάπως αλλαγμένη εκτέλεσή του, που προφανώς δε την είπε όπως την ακούμε από το πρώτο και ομώνυμο studio album των Ramones. Οπωσδήποτε από τις καλύτερες στιγμές της συναυλίας. Ο τραγουδιστής όπως ήταν λογικό, είχε συγκεντρώσει πολλά βλέμματα πάνω του, θυμίζοντας από όλες τις απόψεις αρκετά τον Joey και υιοθετώντας το στυλ του. Εννοείται πως δεν έλειψαν και δεν άργησαν στανταράκια όπως τα “Rock’n’Roll Highschool”, “The Kkk Took My Baby Away”, ή το“Pet Semetary” βεβαίως βεβαίως. Στο “I Believe In Miracles” o κόσμος έδειξε πόσο πολύ λατρεύει το συγκεκριμένο κομμάτι αλλά και την αγάπη του για τη μπάντα. Κάτι που φάνηκε ακόμα και στο “What a Wonderful World” προς το τέλος, με τους στίχους να τραγουδιούνται Γενικά το κλίμα σε όλα τα κομμάτια ήταν φοβερό Από τη μέση και μετά είχε στηθεί τρελό πανηγύρι με αρκετά mosh pit, αλλά και ανθρώπους να χορεύουν με την ευχαρίστηση τους, πράγμα που γούσταρα πάρα πολύ να βλέπω, από κόσμο που ένιωθε το ίδιο πράγμα με εμένα και είχε έρθει για ακριβώς τον ίδιο λόγο! Όταν συμμετέχεις και τραγουδάς στα live κομμάτια των Ramones είναι σαν να πηγαίνεις σε μια άλλη εποχή και το κάνεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Ένα πράγμα ακόμα επίσης που ζωντάνεψε, ξύπνησε αναμνήσεις, όπως και το punk rock feeling των ύμνων των Ramones. Κάτι σαν το “Cretin Hop” αρκετά λεπτά αργότερα. “4-5-6-7 all good cretins go to heaven”. Αυτό νομίζω τα λέει όλα. Εάν τσεκάρει κανείς το setlist παρακάτω, νομίζω θα βρει έναν από τους λόγους που το live ήταν σπουδαίο και θα καταλάβει γιατί κάποιοι από τους παρευρισκόμενους θα μένανε εκεί και μέχρι το πρωί αν γινόταν! Όλα τα παραπάνω φυσικά και εννοούνται, αλλά εμένα προσωπικά στο τέλος το live με άφησε με μια μικρή πικρία. Καταλαβαίνω σίγουρα κάποια πράγματα, όπως π.χ. ότι έχουν να παίξουν και αλλού ή ότι πλέον ο Marky Ramone είναι 64, αλλά νομίζω ότι εάν έπαιζαν δέκα λεπτάκια παραπάνω και όχι μόνο 80 λεπτά σύνολο, δε θα ήταν και τίποτα. Πότε εξάλλου θα έχουμε ξανά την ευκαιρία να ακούσουμε σε «κανονικό» Ramones live, κλασικά και ιστορικά κομμάτια σαν τα “Suzy Is a Headbanger’, “My Brain Is Hanging Upside Down (Bonzo Goes To Bitburg), “We Want The Airwaves” ή “Poison Heart” τα οποία δεν παίχτηκαν και δεν κρατούν πολύ παραπάνω (κυρίως αν βγάλεις ένα) από τα δέκα λεπτάκια που ανέφερα πριν ; Tέλος, δε μου αρέσει που το λέω, αλλά θεωρώ αντιεπαγγελματικό, που – ειδικά μετά από δυο encore κιόλας – αποχώρισαν στεγνά και δε χαιρέτησαν κανονικά τον κόσμο, με την καθιερωμένη υπόκλιση και τα υπόλοιπα που έχω δει σχεδόν σε όλες τις μεγάλες συναυλίες που έχω πάει. Λεπτομέρειες θα πει κανείς. Όπως και να έχει, μακάρι να έχουμε την ευκαιρία να τους ξαναδούμε… Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν, εάν υπάρξει, until we meet again. Gabba Gabba Hey!
Υ.Γ. Καλό και χρυσό το Piraeus Academy, έχω ξαναγράψει ότι χτίζει πολύ καλή παράδοση στις συναυλίες. Αλλά βρε παιδιά, βάλτε έναν εξαερισμό επιτέλους! Κολλάγαμε στον ιδρώτα πολύ πριν τη μέση της συναυλίας…
Μarky Ramone setlist:
- Rockaway Beach
- Teenage Lobotomy
- Psycho Therapy
- I Don’t Care
- Sheena Is a Punk Rocker
- Havana Affair
- Commando
- I Wanna Be Your Boyfriend
- Beat On The Brat
- 53rd & 3rd
- Now I Wanna Sniff Some Glue,
- Gimme Gimme Shock Treatment
- Rock’N Roll Highschool
- Oh I Love Her So
- Let’s Dance
- Surfing Bird
- Judy Is A Punk
- I Believe In Miracles
- The KKK Took My Baby Away
- Pet Semetary
- Chinese Rock
- I Wanna Be Sedated
- I Don’t Wanna Walk Around With You
- Pinhead
Encore:
- Do You Remember Rock’n’Roll Radio
- I Just Want To Have Something To Do
- Glad To See You Go
- Cretin Hop
- R.A.M.O.N.E.S
Εncore 2:
- California Sun
- What A Wonderful World
- Blitzkrieg Bop
Ανταπόκριση – Κείμενο: Πέτρος Μυστικός
[email protected]
