Therion, Imperial Age, Null Positiv, The Devil
Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018, Piraeus 117 Academy, Αθήνα
Την Παρασκευή 9 Μαρτίου η σκηνή του Piraeus 117 Academy φιλοξένησε τους Therion στα πλαίσια της περιοδείας τους για την παρουσίαση του νέου τους άλμπουμ “Beloved Antichrist”. Αν και η πόρτες άνοιξαν λίγο πριν τις 19:00 για το κοινό, το πρώτο support group εν ονόματι The Devil ξεκίνησε το show του στις 19:00 ακριβώς, σε ένα σχεδόν άδειο, δυστυχώς, Piraeus Academy.
Οι The Devil μας έρχονται από το Ηνωμένο Βασίλειο και πρόκειται για ένα γκρουπ που αφενός λανσάρεται προς τα έξω με ένα μυστήριο προφίλ και αφετέρου παίζουν ένα μυστήριο είδος ατμοσφαιρικού metal, το οποίο είναι instrumental αλλά έχει προ-ηχογραφημένες φωνές! Και ας γίνω λίγο ποιο σαφής. Η μπάντα εμφανίζεται με κοστούμια και μάσκες, δεν υπάρχουν φωτογραφίες της ούτε στο official site της, ενώ παίζει τη μουσική της που είναι συγχρονισμένη με βιντεοπροβολές. Σε αυτές τις προβολές άκουγες φωνές διαφόρων προέδρων της Αμερικής, φωνητικά αποσπάσματα από την πρώτη επίσκεψη του ανθρώπου στη σελήνη, την επίθεση στους δίδυμους πύργους και άλλα σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν την ανθρωπότητα.
Η μουσική των The Devil έχει προγραμματικό χαρακτήρα, και μοιάζει σα να ναι γραμμένη για να συνοδεύει την εικόνα. Κρατούσε γενικά μέτριες ταχύτητες με ατμοσφαιρικά πλήκτρα, ελάχιστα solos και ογκώδεις κιθάρες. Υπήρχαν και στιγμές που τα “χώνανε” και αυτό δημιουργούσε όμορφες αντιθέσεις και συναισθηματικές διακυμάνσεις. Μιας και το κείμενο δεν κάνει κριτική στη μουσική των The Devil αλλά αφορά σε ότι συνέβη στη βραδιά του live, δεν θα εισέλθω σε άλλες λεπτομέρειες σχετικά με τη μουσική τους. Προσωπικά αυτό που έβλεπα και άκουγα ταυτόχρονα ήταν πολύ ενδιαφέρον και μου άρεσε. Αν το show τους κρατούσε για παράδειγμα 1.5 ώρα, και συνέχιζε έτσι προφανώς και θα ήταν βαρετό ή αν άκουγα τη μουσική τους χωρίς να υπάρχει και το οπτικό ερέθισμα που σου προσφέρουν, να μην ήταν τόσο εντυπωσιακό. Δεδομένων λοιπόν των συγκεκριμένων συνθηκών, η εμφάνιση της μπάντας μου έκανε πολύ θετική εντύπωση και ήταν ιδανική για να ζεστάνει την ατμόσφαιρα. Ηχητικά η μπάντα έβγαινε γενικά ωραία… Ίσως θα ήθελα μεγαλύτερη ευκρίνεια στα samples των φωνών που ακούγονταν μια και πολλές φορές δυσκολευόσουν να καταλάβεις τη έλεγαν και έχανες λίγη απ την ατμόσφαιρα των κομματιών. Η μπάντα τελείωσε στην ώρα της (γύρω στις 19.40), όπως άρχισε άλλωστε, και οι ετοιμασίες για το επόμενο act ξεκίνησαν άμεσα.
Εν τω μεταξύ, ο κόσμος μαζευόταν στον συναυλιακό χώρο και γύρω στις 20.00 οι Γερμανοί Null Postiv ξεκίνησαν το δικό τους show. Πρόκειται για μια μπάντα που παίζουν contemporary metal και διαθέτουν για frontwoman, την πολύ εντυπωσιακή Elli Berlin. Η πελώρια Elli τραγουδούσε με άνεση brutal φωνητικά καθώς και πιο χαλαρές pop vocal harmonies. Η μπάντα είχε χαρακτηριστικές nu και djent συνθέσεις, με 7χορδες και 8χορδες κιθάρες, ένα 6χορδο μπάσο και προηχογραφημένα keyboards και φωνητικά. Οι στίχοι των κομματιών είναι κυρίως στα Γερμανικά κάτι που μου έκανε ακόμα ποιο “kinky” το όλο τους act. Οι Null Positiv παίζουν πολύ ωραία live και αυτό που καταφέρνουν πάνω απ όλα είναι να σου περνούν την ενέργειά τους κατά το performance τους. Για την ακρίβεια η αντίθεση που σου προκαλούν σε σχέση με τους The Devil, είναι ευχάριστα μεγάλη και με το που ξεκίνησαν είναι σαν να σε ξύπνησαν με το vibe τους, από ένα σκοτεινό όνειρο. Ο ήχος του γκρουπ ήταν πολύ καλός, καλύτερος θα έλεγα από τους The Devil, και η σκηνική παρουσία τους, ειδικά της Elli, ήταν πολύ καλή και ταιριαστή.
Να σημειώσω εδώ πως μια μπάντα σαν τους Null Positiv δεν θα έβαζα να την ακούσω στο ηχοσύστημά μου “ούτε με σφαίρες”, αλλά θα πρέπει να παραδεχτώ πως οι άνθρωποι κάνουν πολύ καλά αυτό που ξέρουν, και επιπλέον ανέβασαν την αδρεναλίνη και τη διάθεσή μου κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους. Αυτά και μόνο μου αρκούν για να τους χαρακτηρίσω ως μια αξιόλογη μπάντα που μπορεί να υποστηρίξει πολύ καλά τη ζωντανή της εμφάνιση και να κάνει το κοινό που βρίσκεται από κάτω να περάσει καλά.
Οι Ρώσοι Imperial Age ανέβηκαν στη σκηνή του Piraeus Academy γύρω στις 21.00 για να μας παρουσιάσουν κυρίως την τρίτη, και πιο πρόσφατη δισκογραφική δουλειά με τίτλο “The Legacy Of Atlantis”. Οι Imperial Age παίζουν symphonic –τύπου- metal με κλασσική σύνθεση κιθάρα, μπάσο, τύμπανα, προηχογραφημένα, και το line up περιλαμβάνει εκτός από τον Aor που είναι η ψυχή της μπάντας και τραγουδάει τα main vocals, τη μεσόφωνο Evgeniya Odintsova (aka Corn) και την υψίφωνο Anna Kiara. Το γκρουπ φάνηκε ότι είχε μεγάλη εμπειρία από gigs, από το πώς κινούταν στη σκηνή αλλά και από πώς επικοινωνούσε με τον κόσμο. Επίσης ήταν η πρώτη στιγμή της βραδιάς που άκουσα 6-χορδη κιθάρα (!!!) και ποιο παραδοσιακό metal ήχο.
Οι συνθέσεις των Imperial Age, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο είναι σίγουρα ποιο κοντά στα ακούσματά μου σε σχέση με τις προηγούμενες μπάντες. Σίγουρα ευχαριστήθηκα που άκουσα κομμάτια σαν το “Aryavarta” από το προηγούμενο άλμπουμ τους, εντούτοις όμως το συνολικό performance τους δε με άφησε ικανοποιημένο χωρίς να μπορώ να εντοπίσω τι ήταν ακριβώς αυτό που δε μου άρεσε. Σίγουρα ο ήχος τους έμπλεκε πολύ με τα προηχογραφημένα, οι φωνές πάσχιζαν να ξεχωρίσουν στη μίξη και ο νέος κιθαρίστας της μπάντας νομίζω πως είναι περισσότερο του φαίνεσθε απ ότι πρέπει. Δεν ξέρω αν ήταν επειδή διένυα την τρίτη ώρα μέσα στο Piraeus Academy, αλλά ήταν ακριβώς η ώρα που άρχισε να με κουράζει το πράγμα. Και επειδή ακριβώς ένοιωσα ανακούφιση όταν τελείωσαν το σετ τους οι Imperial Age θεωρώ ότι προφανώς κάτι δεν έκαναν καλά, και στο παρόν κείμενο γράφω για την ζωντανή εμπειρία από τις μπάντες άσχετα με το αν μου αρέσει ή όχι η δισκογραφία τους. Και με τους Imperial Age που βρίσκω τη δισκογραφία της συμπαθητική, θα έλεγα πως η ζωντανή τους εμφάνιση ήταν μέτρια, και θα πρέπει να τη φροντίσουν λίγο παραπάνω ώστε τα gigs τους να γίνουν περισσότερα και καλύτερα.
Και μετά την ανακούφιση που σταμάτησαν οι Imperial Age και την αναμονή για να ολοκληρωθεί το τεχνικό κομμάτι που θα υποδεχτεί τους headliners, φτάνει κάποια στιγμή που τα φώτα χαμηλώνουν και οι αισθήσεις σου σε προειδοποιούν πως κάτι πρόκειται να συμβεί από στιγμή σε στιγμή…. Και τότε συμβαίνει… Η σκηνή του Piraeus Academy ανήκει πλέον στο “Θηρίο” και ο χώρος πλημμυρίζει μουσική. Το set list ξεκινά με το “Theme of Antichrist” από το νέο τους άλμπουμ, και φυσικά μόλις βγήκε στη σκηνή ο μικροκαμωμένος, κουρεμένος αλλά πολύ συμπαθής Christofer Johnsson με το ημίψηλο καπέλο, του τα – ala Lennon – γυαλιά του και το φανταχτερό κοστούμι του το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Η μπάντα είχε εξαιρετικό ήχο, από την πρώτη νότα που έπαιξε έως την τελευταία. Η φωνή του Thomas Vikström ακούγεται εξαιρετικά καθώς επίσης και των δυο τραγουδιστριών που τον πλαισιώνουν – της Iταλίδας Chiara Malvestiti αλλά και της κόρης του πρώτου, Linnéa Vikström. Τα εισαγωγικά γαλλικά κόρνα ξεκινούν και το “Blood of Kingu” συνεπαίρνει το κοινό. Ακολουθεί το “Din” με την θυγατέρα Vikström να δίνει ρέστα και ξαφνικά, ωπ!!!, να σου η Elli Berlin εμφανίζεται στο stage και αναλαμβάνει τα brutal φωνητικά του κομματιού.
Πριν προλάβουμε να συνέλθουμε από τη φόρτιση, μας σερβίρουν αλλά δυο κομμάτια από την νέα τους όπερα, η οποία πρέπει να σημειώσω ότι μου άρεσε πολύ και με είχε προβληματίσει το πώς θα συνέβαινε η ενσωμάτωσή της σε ένα κανονικό live των Therion. Τελικά τα άτομα από τη Σουηδία μια χαρά τα βόλεψαν όλα, χωρίς πιστεύω να ξενίσουν κανέναν ακροατή. Η αλήθεια είναι πως παίζουν τόσο καλά, ο ήχος τους είναι τόσο ισορροπημένος και οι φωνές όλως των τραγουδιστών τόσο καλές που και “χασαποσέρβικα” να λέγανε δεν θα χάλαγε κανέναν από το κάτω (…λέμε τώρα….) Το show συνεχίζεται με hits τύπου “Nifelheim” και άλλα ωραία από το “Secrets of the Runes”. Το set list συνεχίστηκε με κομμάτια από το “Lemuria”, το “Theli”, το “Vovin” και φυσικά κάθε τόσο έπαιζαν και κάνα κομμάτι από την όπερα.
Η ζωντανή εμφάνιση των Therion γενικά σου έδινε μόνο θετικά vibes, και η κούραση από την ορθοστασία αλλά και η συσσώρευση της πίεσης από όλη την εβδομάδα πήγε περίπατο. Ηταν από τα live στα οποία η μουσική σε ξεκουράζει και σου δίνει ενέργεια, αντί να σου τη ρουφάει. Πότε πήγε η ώρα 23.30 δεν πήρα είδηση, και ήρθε η ώρα για το “Son of The Staves of Time” που αποτελούσε το τελευταίο κομμάτι τους. Άλλη μια φανταστική εκτέλεση και ο κόσμος στο Piraeus Academy δεν το κούνησε ρούπι, περιμένοντας το encore. Δε μας ταλαιπώρησαν οι άνθρωποι και βγήκαν πολύ γρήγορα και μας χάρισαν τα “Τhe Rise of Sodom and Gomorrah” και φυσικά το “To Megatherion” στα οποία έγινε ένας “πανικούλης” στο χώρο και επίσης ακούσαμε επιτέλους και τον Christofer να τραγουδά 2 στίχους στο μικρόφωνο, ενώ λίγο πιο πριν μίλησε στον κόσμο ευχαριστώντας τον, παρακινώντας τον να κάνει τον τελικό χαμό, αλλά και υπογραμμίζοντας ότι είχε να μυρίσει τόση “φούντα” από κάποιο live στη Πολωνία (ή κάτι τέτοιο). Η μπάντα ακόμα και στο encore ήταν σε εξαιρετική διάθεση και ενέργεια, αστειεύονταν μεταξύ τους και μάλιστα ο Vikström πήρε στη πλάτη του τον κιθαρίστα!
Συνοψίζοντας θα έλεγα πως η περιοδεία των Therion αποτελεί μια πολύ αξιόλογη και προσεγμένη παραγωγή που κάθε metal fan θα πρέπει να παρακολουθήσει, ενώ η τιμή του εισιτηρίου είναι απόλυτα ρεαλιστική και προσαρμοσμένη στη δύσκολη οικονομική πραγματικότητα της χώρας μας. Δεν έχω να πω το παραμικρό αρνητικό για τους Therion, αλλά και τα support group ήταν αξιόλογα. Ίσως να με κούρασαν λίγο οι Imperial Age αλλά νομίζω πως το γεγονός αυτό είναι αμελητέο μπροστά σε όλη τη βραδιά. Σημειώνω τα live των Therion σαν must-go για την επόμενη φορά που θα έρθουν στη χώρα μας, και θα πρότεινα σε όσους δεν τους έχουν δει να το κάνουν οπωσδήποτε την επόμενη φορά.
Γιώργος Αβραμίδης
Φωτογραφίες: Διονύσης Τσέπας
