Full House Brew Crew, Furor
Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2021, Temple Athens, Αθήνα
Επιτέλους διάολε! Ναι! Το πρώτο μου live μετά από όλη αυτή την τρέλα που ζούμε. Full House B. C. λατρεμένοι με τους Furor στο πλευρό τους σε ένα «γκρεμισμένο» πλέον Temple. Παρεμπιπτόντως εκεί έγινε και το τελευταίο live που πήγα, πριν την πρώτη καραντίνα δηλαδή. Πιο συγκεκριμένα, ήταν η ημέρα του “This Is Hell Festival”.
Και που λέτε, αγαπημένοι μου αναγνώστες, ανυπομονούσα για αυτό το live και από την ώρα που ξύπνησα απλά μετρούσα αντίστροφα για τη στιγμή που θα βρισκόμουν έξω από την είσοδο του «Ναού». Οι πόρτες άνοιξαν στις 20:00, όπως ακριβώς είχε καθοριστεί. Η προσέλευση του κόσμου δεν ήταν μεγάλη αλλά, δεδομένου ότι είχε αναρτηθεί στα social η ώρα που θα ανέβαινε το κάθε συγκρότημα, ήταν εν μέρει λογικό να μην έχει μαζευτεί κόσμος. Μια ώρα μετά, λοιπόν, ακούγεται η πρώτη νότα της βραδιάς. Ή μήπως όχι;
Και όμως όχι. Γιατί οι Furor έκαναν την είσοδό τους με τον Ανδρέα, που οι περισσότεροι έχουμε στην καρδιά μας για τις χρυσές εποχές που χάρισε στη χώρα μας. Τι ποιον Ανδρέα; Ένας είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, είχε την τιμητική του καθώς τα παιδιά μας έκαναν την είσοδό τους με μια ομιλία του αείμνηστου. Να πω ότι ενθουσιάστηκα; Βεβαίως και θα το πω γιατί ήταν από τις πιο πρωτότυπες εισόδους.
Λίγο πριν τελειώσει η ομιλία του Ανδρέα ακούστηκαν και οι πρώτες νότες. Ο Βαγγέλης Κολιός, ο τραγουδιστής του σχήματος, ήταν άκρως επικοινωνιακός με το κοινό, το οποίο ακολουθήσε το κάλεσμα του κάνοντας έτσι μια εξαιρετική αρχή. Πρώτη φορά που τους είδα και σίγουρα όχι η τελευταία. Κατάφεραν σε μια τους εμφάνιση, να αποκτήσουν μερικούς ακόμα funs (την παρέα μου και εμένα σίγουρα, ευελπιστώ και άλλους). Γεμάτοι ενέργεια στη σκηνή, το setlist τους αποτελείτο με κομμάτια και από τα τρία τους albums (σ.σ.: “Love”, “Architect The Invisible” και “Blind Faith Revolver”).
Δεν είναι η τυπική metalcore μπάντα, γεγονός που τους προσδίδει αρκετά συν σε σχέση με τις υπόλοιπες του είδους. Το μόνο που έχεις να κάνεις αναγνώστη φίλε μου, φίλε μου αναγνώστη (ναι, δύο φορές), είναι να τσεκάρεις εχθές τη μουσική των Furor. Τους αξίζει και με το παραπάνω.
Setlist: The King In Me/ Juliet/ Stinkhole Loaded/ Chariot/ Motherfucker/ Architect The Invisible/ Heartless/ Snakecharmer
Κάπως έτσι, περίπου σαράντα λεπτά αργότερα, έφτασε η ώρα για τους headliners. Από την ώρα του soundcheck το κοινό είχε αρχίσει τις επευφημίες και αυτό που ακολουθήσε, ήταν πέρα από κάθε προσδοκία. Ας ξεκινήσουμε από το ότι για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν φωτιές σε εσωτερικό χώρο. Για να συνεννοηθούμε καλύτερα, εννοώ τις φωτιές που ξεπετάγονταν στο video clip του “Cannot Be Judged” και προχωράμε παρακάτω.
Με το που βγήκε ο Βαγγέλης Καρζής στη σκηνή και πήρε τη θέση του πίσω από το μικρόφωνο, έδωσε το σύνθημα για το πρώτο moshing. Εννοείται πως έγινε χαμούλης. Οι μπροστινές σειρές φάγαμε αρκετό ξύλο αλλά χαλάλι. Όσο λάθος και να ακουστεί αυτό που θα πω, ήταν το πιο γαμάτο ξύλο που έχω φάει στη ζωή μου. Λόγω ύψους, γυαλιών και διάφορων άλλων ποτέ δεν μπαίνω σε mosh. Μόλις ξεκίνησαν και οι φωτιές, η ντοπαμίνη μου μαζί με την αδρεναλίνη μου έφτασαν στο pick τους και ένιωσα την ανάγκη να χωθώ και εγώ ανάμεσα στους κυρίους αλλά “safety goes first” οπότε έκατσα στη γωνίτσα μου.
Η δικιά τους εμφάνιση είχε περισσότερη απήχηση στο κοινό καλώς ή κακώς. Στα κομμάτια τους έβλεπες σχεδόν όλα τα κεφάλια να κουνιούνται στο ρυθμό του Alex Keito. Η σκηνική τους παρουσία ήταν η γνωστή και αγαπημένη. Αυτή που όλοι ξέρουμε και γουστάρουμε διάολε! Το μεγαλύτερο μέρος του setlist προφανώς περιείχε κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο, “Bare Knuckle”. Δεν παρέλειψαν, ωστόσο, ούτε το “Me Against You” ούτε το “Bet It All”. Πως πέρασαν σχεδόν δυο ώρες, ποτέ δεν το κατάλαβα. Όσα και να πω για τους Full House, δε θα είναι αρκετά για να περιγράψουν αυτό που ζήσαμε. Όλοι γύρω μου τραγουδούσαν, αγκαλιασμένοι μέσα στην απόλυτη έξαψη.
Setlist: Unforgiving Land/ Black Shade/ Bare Knuckle/ Hollow God/ Bury Me/ Cult Of Misery/ Me Against You/ Buried Hope/ Shuffled Deck/ Black Empty Box/ Draw From The Bottom/ No Retreat/ Ending Talk/ Nail In You/ Black Flag/ Cannot Be Judged
Το κλείσιμο της βραδιάς ήταν αρκετά συγκινητικό. Ο Βαγγέλης λίγο πριν κατέβει από τη σκηνή, ανέφερε ότι το live ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του Τάσου Ιωαννίδη από τους Phase Reverse και εκείνη τη στιγμή ακούστηκε το “My Soul”, το κομμάτι με το οποίο αποχαιρέτισαν οι δεύτεροι τον μπασίστα τους. Το πιο θερμό χειροκρότημα δόθηκε τότε, στο δικό μας αντίο σε έναν εξαιρετικό μουσικό μα πάνω από όλα άνθρωπο.
Η χαμένη μου φωνή, ο σακατεμένος μου αυχένας και οι πόνοι σε όλο μου το σώμα ήταν ένα τίποτα μπροστά στα πανέμορφα συναισθήματα που ένιωθα στο δρόμο προς το σπίτι. Αυτά που λέτε αγαπητοί μου αναγνώστες και θα ήθελα να ολοκληρώσω με μια ερώτηση το κείμενό μου. Πότε θα ξαναδούμε Full House Brew Crew μαζί με Furor είπαμε;
Κείμενο: Χριστίνα Γιαννούλη
