Strung Out, Bandage, Day Oof
15/05/2013, 7 Sins Club, Αθήνα
Τετάρτη βραδάκι σήμερα κι ετοιμάζομαι για άλλο ένα live, διοργανωμένο από την Hardtimes Athens και την Playfalse. Αυτή τη φορά, το μενού θα είχε τους Αθηναίους Bandage (Κερατσίνι) και Day Oof ως support και τους Αμερικάνους (Simi Valley, California) Strung Out. Μεγάλη ευκαιρία για μένα προσωπικά, μιας και δεν είχα ξαναδεί ζωντανά καμία από τις μπάντες του αποψινού billing και το μόνο που με απασχολούσε – λόγω των καιρών και καταστάσεων, ήταν το πόση θα ήταν η προσέλευση του κόσμου, μιας και το live θα γινόταν καθημερινή και στα μέσα της βδομάδας… αλλά αυτό θα το δούμε στον επίλογο!
Δυστυχώς υπήρχε μια μικρή καθυστέρηση, της τάξεως του μισάωρου, αλλά το πρόβλημα ήταν λειτουργικό και μιας και η διοργανώτρια εταιρεία δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια, ξεχάστηκε αμέσως. Οι Satelights τελικά δεν θα έπαιζαν λόγω σημαντικού προβλήματος ενός από τα μέλη τους, οπότε δεν χάσαμε πολύτιμο χρόνο στο περίμενε. Ελπίζω, όλα καλά και περαστικά…
Κατά τις 21:00 τελικά, άνοιξαν οι πόρτες [στην οποία είσοδο, η Vans (είδη ρουχισμού κι αξεσουάρ) που στήριζε τη συναυλία, μοίραζε τα’ αντίστοιχα δωράκια σ’ όσους εισέρχονταν στο χώρο] λοιπόν και μισή ώρα μετά, οι Bandage ήταν έτοιμοι ν’ αρχίσουν το σετ τους. Καλησπερίζουν το κοινό κι ετοιμάζονται να παρουσιάσουν τα κομμάτια τους. Για κακή τους τύχη, δεν είχαν έρθει και πολλοί οπαδοί έως εκείνη την ώρα, αλλά το φανατικό κοινό τους, στήριζε σθεναρά καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισης τους, καθώς από την πρώτη στιγμή έσπευσαν να μετακινηθούν προς το μπροστινό μέρος της σκηνής. Το στυλ τους κυμαίνονταν σε μια Punk / Rock μίξη, που νομίζω την εκδήλωναν με την σοβαρότητα των Bad Religion. Πολύ καλός ήχος, ευχάριστες μελωδίες, σοβαρή παρουσία και δυνατό drumming, πλαισιώνουν το κάθε τους κομμάτι, δυο από τα οποία αφιερώθηκαν στην διοργάνωση και στους Satelights που ακύρωσαν, αντίστοιχα, ευχόμενοι περαστικά στους τελευταίους. Ολοκλήρωσαν μέσα στο μισάωρο, παίζοντας και δυο διασκευές, χειροκροτούμενοι από το κοινό. Τσεκάρετε τους.
Set list: House / Inconvenience / Working Title / …And The Cheese Fell Down (Satanic Surfers cover) / Now That You’ re Gone / He’s Like Me / Determine / Making Friends / Basement Rats / Untitled / The Answer Is Still No (No use For A Name cover)
Λίγα λεπτά μετά τις 22:00, ανεβαίνουν στη σκηνή οι πιο έμπειροι Day Oof και προθερμαίνονται κάνοντας χιούμορ με το κοινό, πριν ξεκινήσουν να παίζουν τα εφτά – όπως δήλωσαν εξ’ αρχής – κομμάτια, στην αποψινή τους εμφάνιση. Προειδοποιούν ότι θ’ αρχίσουν με το “Intro” και προτρέπουν το κοινό να τραγουδήσει μαζί τους. Έτσι και γίνεται. Χαμός από κάτω κι όλα δείχνουν ότι έχουν του δικούς τους, πιστούς οπαδούς. Πανικός και στο “Core Codile” και στα υπόλοιπα τραγούδια και γενικότερα υπήρχε μια πολύ καλή κίνηση κι επαφή με το κινητικό – επίσης – κοινό. Ίσως να θυμίζουν λίγο Fall Οf Man κι έχουν πολλά στοιχεία από Blink 182 – αν θέλετε τη γνώμη μου – πολλές μελωδίες στις κιθάρες, εναλλάξ φωνητικά από τις τρεις διαφορετικές μεριές των εγχόρδων και το αντίστοιχο drumming. Δυστυχώς ο ήχος δεν ήταν με τον μέρος τους, σε σύγκριση πάντα με την προ-μισάωρου, ποιότητα του… Ένα κομμάτι ακόμα, μετά την προλόγιση του “The Month”, κάποια stage dives κι έρχεται η ώρα να ευχαριστήσουν με τη σειρά τους, κοινό και διοργάνωση, τελειώνοντας το σετ τους κατά τις 22:45.
Set list: Intro / Pessimist / Celebratory / Core Codile / Underage / I Would Die / The Month / 5or11
Κι ενώ περιμένουμε μ’ αγωνία τους Strung Out κόβοντας βόλτες και πίνοντας μπύρες, οι τεχνικοί, αλλά και οι ίδιοι μουσικοί, ετοιμάζουν πυρετωδώς τον εξοπλισμό τους για ένα σετ που όπως αποδείχθηκε, ήταν σκέτη κόλαση! Στο 7 Sins Club, είχε καταφθάσει ακόμα περισσότερος κόσμος – με μικρό ηλικιακό μέσο όρο, ως επί των πλείστων – και πολλοί από αυτούς άρχισαν να φωνάζουν ρυθμικά το όνομα της μπάντας, προκειμένου να επιταχυνθούν οι όλες διαδικασίες. Η ώρα έχει πάει 23:15 και η μπαντάρα καλησπερίζει τον κόσμο, εκφράζοντας την ευχαρίστηση τους που παίζουν Αθήνα. Από κει και πέρα, τα λόγια είναι περιττά…και μόνο η κίνηση μετράει! Κοινώς: στο pit γίνεται το έλα να δεις και η μπάντα κοπανιέται κανονικά και με τη σειρά της, πηγαίνοντας πάνω κάτω στη σκηνή και παροτρύνοντας τον κόσμο για περισσότερο χαμό! Super ήχος, ατελείωτη κίνηση, mosh και κοπάνιμα, μούσκεμα όλοι και ΤΙΠΟΤΑ απ’ όλα αυτά να επηρεάζει – στο ελάχιστο – αρνητικά, την επίδοση των Strung Out και την απόδοση των κομματιών τους [τρομερή εντύπωση, τουλάχιστον ακουστικά, μου έκαναν προσωπικά και ό,τι νότες βγήκαν από το μπάσο (Chris Aiken)… Respect!]. Όλο και καλύτεροι και πιο ζεστοί, όσο περνούσε η ώρα – τόσο που μετά το πρώτο encore, κάθισαν να παίξουν από μόνοι τους, ένα παραπάνω κομμάτι. Ο Jason Cruz (φωνητικά), είναι σε τρελή φόρμα, δεν χάνει ούτε νότα, ενώ άψογη είναι και η βοήθεια που παίρνει από τα backing vocals (Rob Ramos – κιθάρα). Στο διάλειμμα ανάμεσα από τα κομμάτια, ευχαρίστησε την διοργάνωση που τους έφερε Αθήνα (για την οποία αναφέρθηκε τιμητικά, ειδικά για το ένδοξο πολιτιστικό / πνευματικό παρελθόν της) για το live, τον κόσμο που τους τίμησε με την παρουσία του (ανταμείβοντας μερικούς από το κοινό, δίνοντας τους μερικά μπουκαλάκια με νερό), αλλά είπε κι ότι πάχυναν, χαριτολογώντας στο σημείο που αναπολούσε την προηγούμενη τους επίσκεψη στη χώρα μας, οχτώ χρόνια πριν. Το live συνεχίζεται με μια απίστευτη ατμόσφαιρα – πάνω και κάτω από τη σκηνή – πολλά stage divings, πανικό και mosh, κέφι κι ενέργεια. Ακούραστοι, μούσκεμα κι ομιλητικοί, οι Αμερικάνοι. Σε μια φάση γινόταν τόσο πανικός από την όλη υπερένταση, λες και το κάθε μέλος από τη μπάντα, ήταν ο μπροστάρης του εαυτού του…! Δεν ξέρω πόσο καλά να το περιγράψω, απλά έσπειραν από κάθε άποψη. Σχεδόν μισή ώρα μετά τις δώδεκα, τελειώνουν πανηγυρικά το σετ τους κι αποχαιρετούν το κοινό, μετά από το κλασσικό encore και τον Jordan Burns (τύμπανα), σχεδόν να παλεύει για το που θα πρωτοδώσει τις μπαγκέτες του! Στη συνέχεια, έπεσαν βροχή οι φωτογραφίες οπαδών με την μπάντα κι άλλοι απλά κάθονταν να ξαποστάσουν, μετά το τέλος της ξέφρενης αυτής, εμφάνισης των Αμερικανών. Strung Out FTW!!!
Κι επειδή κάτι έλεγα στον πρόλογο για την προσέλευση…Τελικά φάνηκε – αν όχι, αποδείχθηκε – ότι η επιλογή της μέρας, δεν πτόησε τους φανατικούς οπαδούς να παρευρεθούν στο live, αριθμός των οποίων σχεδόν γέμισε το μαγαζί. Αν ήταν Σάββατο η όλη φάση, σίγουρα θα ήταν ακόμα πιο τίγκα – χαίρω πολύ, αλλά αυτό δεν έχει και πολύ σημασία… Σημασία έχει ότι το κοινό του Punk / Rock / Core φάσματος και σκηνής, στηρίζει σθεναρά τα live του είδους, που τελευταία γίνονται όλο και πιο συχνά κι από πρώτο χέρι, έχω την ευχαρίστηση να διαπιστώνω. Αυτά είναι τα καλά… Support!
Set list: Too Close To See / No Voice Of Mine / Ultimate Devotion / Firecracker / Blueprint Of The Fall / Ghetto Heater / Everyday / Medley / Mind Of My Own / Reason To Believe / Uncoil / Scarlet / Bring Out Your Dead / Matchbook
Άγγελος “Kilmistered”
