Ανταποκρίσεις

Leprous, Klone, Maraton

Leprous, Klone, Maraton
Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020, Fuzz Club

Να πω την αλήθεια, τους Leprous, τους ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα παρόλο που είχα ακούσει για αυτούς κάποια χρόνια πριν. Συγκεκριμένα όποιος ήταν πέρυσι στο AthensRocks και τους πρόλαβε, είναι αδύνατο να μην πρόσεξε ότι κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει με αυτή τη μπάντα. Έτσι ήταν αναμενόμενο να κολλήσω με τα τραγούδια τους και να τους επισκεφτώ σχεδόν έξι μήνες μετά στο Fuzz Club.

Το πολύ ενδιαφέρον της συγκεκριμένης μέρας ήταν η συμπλήρωση του προγράμματος με δύο ακόμα πολύ καλές μπάντες από το εξωτερικό. Με την είσοδο μου στο μαγαζί, οι Νορβηγοί Maraton είχαν ήδη αρχίσει το set τους, με αρκετό κόσμο να έχει έρθει από νωρίς για να τους προλάβει. Παίξανε κομμάτια από το περσινό ντεμπούτο τους “Meta” που κυμαίνεται κυρίως σε μοντέρνα progressive μονοπάτια, μοιάζοντας σε σημεία με τους Leprous αλλά ταυτόχρονα δημιουργώντας τον δικό τους χαρακτήρα που, ήδη απ’ ότι φάνηκε, αρέσει σε αρκετό κόσμο. Η απόδοση τους ήταν ακόμα καλύτερη από αυτό που περίμενα, με τον τραγουδιστή να είναι ένας frontman που δύσκολα παίρνεις τα μάτια σου από πάνω του. Πραγματικά πολύ καλή φωνή που συνδυάζεται άριστα με τα ηλεκτρονικά στοιχεία και τις κοφτές djent κιθάρες. Αν δεν τους προλάβατε τσεκάρετε οπωσδήποτε τον πρώτο τους δίσκο.

Setlist: Prime / Almost Human / Seismic / Change of Skin / Mosaic / Altered State / Spectral Friends

Με ένα μικρό διάλειμμα για να αλλάξουν τα όργανα και οι ενισχυτές από την σκηνή, υποδεχθήκαμε τους Klone, ένα συγκρότημα από την Γαλλία, που έχει αρκετά χρόνια στον progressive metal ήχο. Αλλάζοντας θέση και ανεβαίνοντας στον εξώστη στο πλάι, διαπίστωσα κάπως μπουκωμένο τον ήχο κάτι το οποίο μάλλον δεν είναι θέμα του μαγαζιού αφού στους Leprous, στο ίδιο σημείο όλα ήταν τέλεια. Πίσω στους Klone που μας επισκέφθηκαν ύστερα από αρκετά χρόνια αν δεν κάνω λάθος, περιοδεύοντας και αυτοί για τον τελευταίο τους δίσκο “La Grand Voyage”. Ενώ αρχικά μου τράβηξαν την προσοχή, μετά από δύο – τρία κομμάτια με κούρασαν, λόγο μάλλον του ότι η μουσική τους είναι αρκετά ομοιόμορφη και ένιωσα σαν να άκουγα τα ίδια και τα ίδια. Σαν ύφος είναι πιο κοντά στο κλασσικό progressive και ίσως να ταίριαζαν καλύτερα σαν support των Dream Theater. Ίσως να με χάλασε που ενώ οι Maraton ήταν πιο ζωντανή μπάντα, με τους Klone κάπως έγινε μια κοιλιά. Παρόλα αυτά το είχαν το κοινό τους και η απόδοση ήταν σε πολύ υψηλά επίπεδα με ένα μικρό ενδοιασμό στα λίγα brutal που προσπάθησε ο τραγουδιστής.

Setlist: Yonder / Rocket Smoke / Breach / Sealed / Give Up the Rest / Immersion / Nebulus / Silver Gate

Το ότι οι Leprous βρίσκονται headliners πάνω από παλαιότερες μπάντες, λέει πολλά. Το ότι το Fuzz ήταν γεμάτο από πάνω μέχρι κάτω λέει ακόμα περισσότερα. Το σοκ που παθαίνει κάποιος ακούγοντας το “Below” σαν πρώτο κομμάτι μιας εμφάνισης, νομίζω δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Η φωνή του Einar Solberg μπορεί εύκολα να σε στοιχειώσει από τα πρώτα δευτερόλεπτα που θα την ακούσεις. Χωρίς να χρειαστεί καν ζέσταμα, έπιασε τις ψηλές με μεγάλη άνεση από την αρχή αφήνοντας μας να ανοιγοκλείνουμε το στόμα και καλά ότι τραγουδάμε μαζί του.  Η συνέχεια τίμησε ιδιαίτερα τον τελευταίο τους δίσκο “Pitfalls” που απ’ ότι φαίνεται τους άνοιξε τις πόρτες σε ένα ακόμη πιο ευρύ κοινό. Δεν υπάρχει κάτι που να διάλεγαν από αυτό το άλμπουμ και να μην άρεσε σε κάποιον. Κορυφαίες στιγμές ήταν τα “Alleviate” και “The Sky is Redμε τον κόσμο από κάτω να συμμετέχει με κάθε δυνατό τρόπο. Ακόμα το ονειρικό “The Cloak” και το εθιστικό “From the Flame” δεν έλειψαν από το set τους. Ο Einar προσπάθησε να λάβει τη θέση του ως frontman πιο σοβαρά προσπαθώντας να γίνει όσο πιο επικοινωνιακός μπορούσε. Η τύχη όμως του επιφύλαξε μια ατυχή στιγμή, γλιστρώντας και πέφτοντας ηρωικά από την σκηνή, με όσους το είδαν να τρόμαξαν πραγματικά. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και με αρκετό σαρκασμό αντιμετώπισε αυτό το άτυχο συμβάν. Ο ήχος καθόλη τη διάρκεια ήταν κρύσταλλο και πέρα από τους έγχορδους μουσικούς της μπάντας νομίζω την παράσταση έκλεψε ο ντράμερ, κλείνοντας το show τους κάνοντας crowdsurfing στο κοινό. Μία ακόμα έκπληξη της βραδιάς ήταν ο τσελίστας, που μας χάρισε μερικές σόλο στιγμές, που ευτυχώς αντικατέστησαν το παλιομοδίτικο drum solo. Η βραδιά έκλεισε με το δεύτερο encore όπου ο κόσμος ζήτησε το “Slave” και οι Leprous μας το έπαιξαν χωρίς να αφήσουν κανέναν παραπονεμένο στην σχεδόν δίωρη εμφάνιση τους.

Setlist: Below / I Lose Hope / Stuck / The Valley / Foe / The Flood / From the Flame / Observe the Train / Alleviate / The Cloak / Distant Bells Encore: The Price / The Sky is Red / Slave 

Κείμενο, Φωτογραφίες: Νίκος Δρακόπουλος

Greekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X