Οι post-stoner rockers Banana Mayor μας έρχονται από την γειτονική Ιταλία. Το 2017 ξεκίνησαν ένα διαφορετικό project που χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με τον τίτλο “Primary Colours Pt. I: The Red”και λίγο καιρό πριν βγήκε το δεύτερο μέρος με το οποίο θα ασχοληθούμε.
Προσπάθησα να βρω ποιο είναι το story πίσω από αυτή την τριλογία αλλά η αλήθεια είναι πως δεν βρήκα τίποτα άλλο παρά μόνο ότι το “Blue” είναι το πιο ώριμο και ολοκληρωμένο έργο τους και ότι ασχολείται με θέματα όπως η φύση, η δεισιδαιμονία και η περιθωριοποίηση.
Προχωράμε όμως στο θέμα μας. Το “Primary Colours Pt. II: The Blue” αποτελείται από εφτά κομμάτια. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με αυτό που άκουσα. Πιο πολύ σαν ηχορύπανση ήταν παρά κάτι ευχάριστο.
Προφανώς και θα αναρωτηθείτε γιατί ηχορύπανση. Θα σας εξηγήσω. Επιτηδευμένο γρέζι στην φωνή του Stefano Capozzo που καταντάει ανυπόφορο. Η μελωδία εξίσου ανυπόφορη. Δεκτό να επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο σε ένα κομμάτι, μη του βγάζεις τα ματάκια όμως. Αν ήθελα να ακούσω κιθάρα που τη σφάζουν, θα έδινα την δικιά μου στα τρίχρονα ανίψια μου.
Έχω ξαναπεί γενικά ότι το stoner το αγαπάω. Μέχρι ένα σημείο όμως. Όταν χρειάζομαι παυσίπονα για να ηρεμήσει το κεφάλι μου μετά από αυτό που άκουσα, ε στο καλό να πάει και να μην ξαναγυρίσει.
Για να ολοκληρώνουμε λοιπόν, πάμε στο εξώφυλλο. Εντάξει το τι εξώφυλλο θα είχε είναι δεδομένο από τον τίτλο του album. Μπλε. Κοινώς τίποτα το ιδιαίτερο, λίγα σχέδια δεξιά και αριστερά και αυτό ήταν όλο. Απαιτήσεις και προσδοκίες δεν είχα για αυτό από την στιγμή που είδα το αντίστοιχο του “Red”. Ωστόσο, δεν θα τους ακυρώσω εντελώς γιατί θέλω να δω πώς θα ολοκληρωθεί αυτή η δουλειά. Ελπίζω το τελευταίο μέρος να είναι καλύτερο από αυτό εδώ το οριακά αισχρό.
5/10
Χριστίνα Γιαννούλη
