Karma To Burn, Rozbub, Universe217, Stonebringer
AN Club, 25/01/13, Αθήνα
Είναι ορισμένες μπάντες που όσες φορές και να τις δεις, θέλεις κι άλλο. Για τον καθένα μας είναι διαφορετικές, αλλά ποτέ δεν είναι πολλές. 1 με 3 το πολύ. Ε μία από αυτές για εμένα είναι οι Karma To Burn. Τέταρτη φορά που μας επισκέπτονται και τρίτη που προσωπικά θα τους έβλεπα. Έτσι λοιπόν, έφτασα στο Αν την ώρα που άνοιγαν οι πόρτες και μαζί με το φιλαράκι μου που με περίμενε εκεί, μπήκαμε μέσα λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή οι δικοί μας Stonebringer, για να προλάβουμε να δούμε και τι θα τσιμπήσουμε από το merchandise. Το πρόγραμμα έλεγε έναρξη στις 21:30 και όντως με μία ελάχιστη καθυστέρηση λίγων λεπτών, η τετράδα από τον Πειραιά ανέβηκε στη σκηνή. Αν και καινούρια μπάντα, φάνηκε αρκετά δεμένη και με ωραίες συνθέσεις που υπάρχουν και στο EP τους “Ocean Of The Brave” (μπορείτε να το βρείτε από το site της μπάντας) και attitude που Clutch-ίζει. Αν κάποιος έλεγε πριν από κάποια χρόνια ότι θα είχαμε και γαμώ τις stoner σκηνές στην Ελλάδα, θα γέλαγαν όλοι, αλλά τελικά να που έχουμε και οι Stonebringer μπορούν άνετα να είναι μέρος αυτής και η σκηνή να είναι περήφανη που τους έχει στο ενεργητικό της Ο κακός ήχος όμως και οι αδυναμία του Νίκου (δεύτερου κιθαρίστα ) να ακούσει το παραμικρό από το monitor έκανα τις διφωνίες να φαλτσάρουν και να υπάρχει πού και που μία μικρή ασυνεννοησία. Πραγματικά αυτό αδίκησε τη μπάντα που αν μη τι άλλο αξίζει να τη τσεκάρετε!
Δεύτεροι βγήκε μία μπάντα που δε χρειάζεται συστάσεις. Universe 217 κυρίες και κύριοι. Μία μπάντα με πολλές περγαμηνές και πολλά θετικά σχόλια, και όχι άδικα. Ωραίες συνθέσεις, η Τάνια έχει μία φανταστική φωνή, αλλά…. εκείνο το βράδυ είχαμε πάει εκεί να ακούσουμε stoner, όχι experimental doom metal. Με τα προβλήματα στον ήχο να συνεχίζονται (και όχι το σημείο που τραγούδησε ακαπέλα δεν ήταν λόγω των τεχνικών προβλημάτων αλλά προσχεδιασμένο), άφησαν το κοινό διχασμένο, όχι λόγω της απόδοσής τους, αλλά με το κατά πόσο “κολλούσαν” με την υπόλοιπη βραδιά. Εμένα τουλάχιστον, αν και τους εκτιμώ σαν μπάντα, εκείνο το βράδυ με έριξαν αντί να με ζεστάνουν όπως έκαναν οι Stonebringer…
… Κάτι που προσπάθησαν να (ξανά)κάνουν οι Ελβετοί Rozbub, προσωπική επιλογή των Karma To Burn. Το τρίο ανέβηκε στη σκηνή και το πρώτο που μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει ήταν ότι ο κιθαρίστας και ήθελε πολύ να είναι σαν τον Lynott εμφανισιακά και σαν τον Hendrix παικτικά. Ε δεν καταφέρνει τίποτε από τα δύο! Rock n roll Β’ διαλογής, με κάποιες καλές ιδέες που σε έκανα να αρχίσεις να κουνιέσαι και εκεί που έλεγες “νάτο έρχεται κάτι καλό” ΤΣΟΥΠ να το σόλο.. και άλλο σόλο.. και δώσ’ του σόλο…. Όσο δηλαδή μπορούσε να ακουστεί το τζιτζίκι, ε η κιθάρα πάνω από το βουητό του μπάσου (ναι ο ήχος ήταν και πάλι χάλια). Μέτρια βραδιά; Αυτές είναι οι δυνατότητές τους; Δε θα το μάθω, τουλάχιστον εγώ, ποτέ μιας και δε μου έδωσαν αυτό το κάτι για αν ασχοληθώ μελλοντικά μαζί τους.
Έχοντας λοιπόν στο μυαλό ότι οι νικητές του άτυπου “αγώνα” των support στις κλασικές συζητήσεις πριν τους Headliners για το “ποιος ήταν καλύτερος” να είναι οι Stonebringer, περιμέναμε αυτό το μουρλό δίδυμο και τον νέο τους ντράμερ από πίσω τους (Evan Devine) να βγει στη σκηνή. Μετά από έλα ολιγόλεπτο check για τον ήχο, που παρέμενε κακός, και τον William Mecum να προσπαθεί, μάταια, να πει στον ηχολήπτη ότι η κιθάρα είναι τόσο χαμηλά που δεν ακούει ούτε ο ίδιος, μπήκαν με το “8” και παρόλο που το πρόβλημα δε διορθώθηκε, το κοινό έφτιαξε το πρώτο mosh pit. Η ένταση της κιθάρας διορθώθηκε μόλις στο δεύτερο τραγούδι, και στο “19” να με συγχωρέστε, αλλά δεν έβλεπα τι γινόταν λόγω ανελέητου headbanging. Ο ήχος σαφώς καλύτερος από τις προηγούμενες μπάντες, αλλά και πάλι ίσως λίγο πιο βρόμικος από όσο χρειαζόταν. Το κοινό ναι μεν ήταν εκδηλωτικό, δεν έλειψαν τα Pits και μερικά stage diving, αλλά και πάλι, όσο περνάνε τα χρόνια τόσο το βλέπω όλο και πιο ξενέρωτο. Aν και στα γνωστά τους τραγούδια όπως τα “34”, “20” “32”, έγινε της εκδιδόμενης κορασίδας το σιδηρούν κιγκλίδωμα. Για περίπου μία ώρα, πάντα τόσο παίζουν, οι Karma To Burn ταρακούνησε για τα καλά το Αν και τον σβέρκο αρκετών από εμάς, και ελπίζω μετά τον νέο δίσκο που θα βγει από όσο γνωρίζω το καλοκαίρι, να του ξαναδούμε.
Setlist: 8 / 19 / 47 / 34 / 15 / 54 / 3 / 53 / 32 / 7 / 28 Encore: 1 / 20
Χάρης Παπαδόπουλος
