Moonspell
Σάββατο 24 Μαΐου, Stage Volume 1, Αθήνα
Η βραδιά του συγκεκριμένου Σαββάτου αποτέλεσε αμφιλεγόμενο γεγονός, καθώς στιγματίστηκε τόσο από θετικές, όσο και αρνητικές εντυπώσεις. H πολυαναμενόμενη “Night Of The Wolf” περιοδεία των Moonspell από τα μέρη μας, λοιπόν, έμελλε να δημιουργήσει περαιτέρω λατρεία για τη μπάντα, αλλά και παραπάνω γκρίνια όσον αφορά το παρασκήνιο. Δεν ξέρω κατά πόσο γνώριζε ή όχι η διοργανώτρια αρχή πως το live θα λάμβανε χώρα την ίδια μέρα με τον τελικό του Champions League, ούτε αν το πλάνο ήταν η μπάντα να κάνει την εμφάνισή της τα μεσάνυχτα. Αυτό που κατάλαβα εγώ ήταν ότι από τη στιγμή που μεταφέρθηκε το live για τις 00:00 ακριβώς, πολύς κόσμος θα απουσίαζε λόγω δυσκολίας στην επιστροφή. Όπως και έγινε.
Φτάνοντας λίγο μετά τις 21:30 στο Stage Volume 1, ένα μισοάδειο venue να έχει υποδεχτεί περίπου 100 άτομα. Όντας πρώτη μου φορά στο συγκεκριμένο χώρο, θεωρώ πως είναι πολλά υποσχόμενος και από πλευράς συνθηκών (χωρητικότητα, εξαερισμός κλπ.), αλλά και από πλευράς ηχητικής ποιότητας. Στη γιγαντοοθόνη, ο Ισπανικός εμφύλιος ανάμεσα σε Ατλέτικο και Ρεάλ έφτανε στο τέλος του, με την πρώτη να επιτυγχάνει την τέλεια αυτοκτονία δεχόμενη την ισοφάριση σε 1-1 στο 93′ από το Sergio Ramos. Και πάνω εκεί που ανησυχούσαμε για τυχόν παράταση, οι κουρτίνες σκέπασαν το stage μέχρι να ξεκινήσει αυτή η μαγική βραδιά.
Όπως δυστυχώς ήταν αναμενόμενο, η προσέλευση του κοινού δεν ήταν καθόλου επαρκής φτάνοντας στα 400 και κάτι άτομα με το ζόρι. Ωστόσο, όλα αυτά ξεχάστηκαν με το που οι Moonspell πάτησαν πόδι στο σανίδι υπό την επική μελωδία του “Wolfshade (A Werewolf Masquerade)”. Άψογος ήχος, Fernando Ribeiro ήδη ζεστός με το “καλημέρα” και το κομμάτι παιγμένο σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Το ταξίδι στο χρόνο είχε ξεκινήσει. Το “Wolfheart” (ένα από τα πιο αψεγάδιαστα albums αυτού του είδους κατά τη γνώμη μου) είχε αρχίσει να γιορτάζεται. Η ώρα για την εμφάνιση της Mariangela Demurtas (Tristania) ήρθε από πολύ νωρίς για την εκτέλεση του “Love Crimes”, ένα κομμάτι που άνετα χτυπάει δεκάδα στα highlights της δισκογραφίας τους. Υπέροχη συνεργασία male/female φωνητικών, με την εκθαμβωτική frontwoman δικαίως να κλέβει την παράσταση. Ιδιαίτερη αίσθηση δε θα ‘λεγα ότι έκανε το “…Of Dream And Drama (Midnight Ride)” καθότι η λιγότερο γνωστή σύνθεση του δίσκου. Όταν είχα πρωτοακούσει το album χρόνια πριν, παρακαλούσα κάποια στιγμή να ακούσω ζωντανά το ενάμιση λεπτό του “Lua D’ Inverno”, αφού ποτέ κανένα άλλο κομμάτι δεν είπε τόσα πολλά μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Ατμοσφαιρικό όσο και άκρως συγκινητικό, έδωσε τη δική του μαγευτική σφραγίδα στο setlist. Ώρα για χορό με το κλασικό folklore hit-άκι “Trebaruna” για να περάσουμε σε μία εκτέλεση που κατά πάσα πιθανότητα να μην ακούσουμε ποτέ ξανά live. Φυσικά μιλάμε για το “Ataegina”, κομμάτι που δεν συμπεριλήφθηκε στην original έκδοση του “Wolfheart”, καθώς η Century Media το άφησε στην απ’ έξω λόγω μιας απλής παρερμηνείας, αφού οι Moonspell αναφέρονται σε ένα ποτό και όχι στην Κέλτικη θεότητα. Χορός, κοπάνημα, μπόλικος ρυθμός και σκυτάλη στο δεύτερο hit του album (το πρώτο όλοι το ξέρουμε). “Vampiria” με τον Ribeiro να μεταμορφώνεται άλλη μία φορά σε βρικόλακα με την άριστη παραστατικότητα του, τόσο ερμηνευτικά όσο και σε στήσιμο. Λίγο πριν το φινάλε του πρώτου μέρους της βραδιάς, η Mariangela ανέβηκε ξανά δίπλα στο Fernando για να επαναφέρουν το πνεύμα του Μαρκήσιου Ντε Σάντ στη σκηνή μέσα από τους στίχους του “An Erotic Alchemy”. Τι να λέμε τώρα γι’ αυτό το κομμάτι; Ο Aires Pereira δίνει ρυθμό στο μπάσο, o Pedro Paixao συνοδεύει στα πλήκτρα και η λυρικότητα στο ντουέτο ξεχείλιζε από κάθε λέξη, αποδεικνύοντας πως δε χρειάζεται κιθάρα για να ικανοποιήσεις τα πλήθη. Όσον αφορά το “Alma Mater” θα μπορούσα να το χαρώ περισσότερο αν δεν το είχα ήδη ακούσει live τόσες φορές. Παρόλα αυτά, ίσως ήταν από τις καλύτερες εκτελέσεις από ηχητικής απόψεως. Έπειτα από 50 λεπτά, το πρώτο από τα δύο αριστουργήματα είχε παιχτεί. Σειρά είχε το δεύτερο…
Εκεί οι αντιδράσεις ήταν ελαφρώς πιο συγκρατημένες, καθώς είναι γεγονός πως το “Irreligious” σαν δίσκος δεν είναι για πολλούς. Αρκετά πιο gothic στις επιρροές του και με πιο πολύπλοκα τραγούδια στο περιεχόμενό του, αποτέλεσε το ζενίθ των συναισθηματικών ξεσπασμάτων. Με το “Opium” να είναι μάλλον η πιο έντονη στιγμή του setlist, εδώ βρίσκονται τα πρώτα δείγματα πως -καλώς ή κακώς- θα εξελίσσονταν σε μεγάλη γκομενομπάντα. Δίνοντας λοιπόν βάση περισσότερο στο συναίσθημα παρά στην ατμοσφαιρική doom νοοτροπία του ντεμπούτου και διαγράφοντας δίχως κάποια ουσιαστική δικαιολογία το “A Poisoned Gift” από το setlist τους, οι Moonspell έπαιξαν υπέροχα χαμένα διαμάντια όπως “For A Taste Of Eternity” και “Ruin & Misery”, μας παρέσυραν σε δυνατές κραυγές του ονόματος “Mephisto” (σχεδόν όλο το venue έκανε τα devil’s horns) και ανέβασαν για τελευταία φορά (…ή μήπως όχι;) τη Mariangela Demurtas για να τραγουδήσουν το αγαπημένο μου “Raven Claws”. Το κλείσιμο παραπάνω από αναμενόμενο. Στο videowall μία τεράστια συννεφιασμένη πανσέληνος, ο Fernando Ribeiro σχηματίζει με τα χέρια του το φεγγάρι και όλα είναι έτοιμα για το “Full Moon Madness”. Το κοινό ήταν πλήρως υπνωτισμένο από την ανατριχιαστική μελωδία (μερικοί νόμιζαν ότι είναι λύκοι, ουρλιάζοντας σαν τρελοί!) σε όλη τη διάρκεια του κομματιού ζώντας κυριολεκτικά τη στιγμή. Ένα τέλειο κλείσιμο σε μία άκρως σημαδιακή βραδιά.
Μέσα σε όλους αυτούς τους χαιρετισμούς και τις υποκλίσεις, ομολογουμένως οι Moonspell ψάρωσαν αρκετό κόσμο. Η πλειονότητα όμως ήξερε πως η guest συμμετοχή της Mariangela δεν έπρεπε να πάει στράφι. Αφού λοιπόν επέστρεψαν στη σκηνή για την εκτέλεση ενός σχεδόν απροβάριστου (όπως ακουγόταν) “Everything Invaded”, η πανέμορφη Ιταλίδα τραγουδίστρια δανείστηκε την ερμηνεία της Anneke για το υπερ-επιτυχημένο “Scorpion Flower”. M’ αυτά και μ’ αυτά η ώρα είχε πάει ήδη 2 παρά και συνειδητοποιήσαμε πως οι Πορτογάλοι έπαιξαν σχεδόν 2 ώρες, ασχέτως που μας έκαναν να νομίζουμε ότι διήρκεσαν πολύ λιγότερο. Με τον leader να μας υπόσχεται νέα επίσκεψη μέσα στην ερχόμενη χρονιά και γνωστοποιώντας μας πως το νέο album θα είναι απίστευτο, η “Night Of The Wolf” παράσταση έφτασε – και οριστικά πλέον – στο τέλος της.
Υ.Γ. 1: Όσο καλά και να περάσαμε, 28 ευρώ για μία μόνο μπάντα θεωρώ ότι είναι υπερβολικά.
Υ.Γ. 2: Ρε Fernando... Τρεις αλλαξιές μπλούζες σε λιγότερο από 2 ώρες; Από τη Mariangela το περιμέναμε, αλλά μας την έφερες!
Setlist: Wolfshade (A Werewolf Masquerade) / Love Crimes / …Of Dream And Drama (Midnight Ride) / Lua D’ Inverno / Trebaruna / Ataegina / Vampiria / An Erotic Alchemy / Alma Mater / Perverse…Almost Religious / Opium / Awake! / For A Taste Of Eternity / Ruin & Misery / Raven Claws / Mephisto / Herr Spiegelmann / Full Moon Madness Encore: Everything Invaded / Scorpion Flower
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
