Triptykon, Anaal Nathrakh, Alcest
03-10-2010
Κύτταρο, Αθήνα
Εδώ δεν χρειάζεται να μπούμε σε πολλές λεπτομέρειες εισαγωγικά. Μετά την διάλυση των Celtic Frost γεννήθηκαν οι Triptykon, οπότε οι λάτρεις της δουλειάς του Tom G. Warrior και της όλης μουσικής του πορείας έσπευσαν στον συναυλιακό χώρο του Κύτταρου, αυτή την φορά για άλλη μία σκοτεινή και αργή εμπειρία υπό την βοήθεια των καταιγιστικών πυρών των Anaal Nathrakh. Οι Alcest ως το πρώτο support της βραδιάς λίγα κατάφεραν. Δεν ήταν τόσο το γεγονός του ότι δεν ήταν τόσο γνωστό το όνομά τους ή το είδος που παίζουν που λέγεται ”shoegaze”, αλλά μάλλον φταίει το ότι ήταν κάπως ανέκφραστοι και το γεγονός ότι μάλλον δεν ήξεραν αγγλικά βοήθησε πολύ στο να μην υπάρχει καμία επαφή με το κοινό από κάτω που μόνο μερικοί εκτίμησαν αυτό που άκουγαν και κυρίως άτομα γένους θηλυκού. Φεύγουμε λοιπόν από το ήρεμο τοπίο που δημιούργησαν οι Alcest και μπαίνουμε ύστερα από λίγη ώρα στο πεδίο μάχης που δημιούργησαν οι Anaal Nathrakh. Ο frontman τους ομιλητικότατος όπως πάντα και ενθάρρυνε και το stage diving όπου στο τέλος απλά έγινε χαμός με καμία δεκαριά άτομα να ανεβαίνουν όλοι μαζί στη σκηνή και με το που αρχίζουν πάλι να παίζουν, να πηδάνε ένας ένας στο κοινό. Απλά ΧΑΜΟΣ. Βέβαια το μόνο που με δυσαρέστησε λίγο ήταν ο ήχος τους που ήταν λίγο πολύ ξερός. Σειρά πλέον είχαν οι Headliners της βραδιάς που όπως φανταζόμασταν όλοι θα έπαιζαν και πολλά από Celtic Frost και τελικά έτσι έγινε μιας και η setlist είχε μόνο τέσσερα κομμάτια από το ”Eparistera Daimones”. Έτσι ξεκινώντας με το Procreation Of The Wicked, μπήκε το πρώτο καρφί στο φέρετρό μας. Ακολούθησαν: Goetia, Circle Of The Tyrants, Babylon Fell, Abyss Within My Soul, Dethroned Emperor, Descendant, Necromantical Screams, The Usurper, Synagoga Satanae, The Prolonging. Μετά από μιάμιση ώρα ακατάπαυστου παιξίματος πιστεύω πως κανείς δεν έφυγε δυσαρεστημένος μιας και όλοι είχαν αισθανθεί στο μέγιστο αυτή την μαύρη οντότητα που κατοικεί μέσα στο μυαλό τοy Fischer. Άψογος ήταν και ο ήχος τους που είχε έναν απίστευτο όγκο που σε διαπερνούσε ολόκληρο και παρόλα αυτά τα άκουγες όλα πεντακάθαρα. Ας ελπίσουμε βέβαια την επόμενη φορά να τιμήσουν τέτοια ονόματα περισσότεροι μιας και αυτή την φορά το κύτταρο όσο γεμάτο θα περίμενε κανείς.
Ηλίας Μαρόγλου
