Mastodon
Τετάρτη 30/08/2016, Piraeus Academy117, Αθήνα
Τα αγαπημένα αγόρια από την Georgia επέστρεψαν δριμύτεροι. Έχοντας αρκετά χρόνια να παίξουν σε κλειστό χώρο στην Ελλάδα και μετά την τελευταία νίλα του Heavy By The Sea, εμφανίστηκαν στα ντουζένια τους και με πολλά κέφια μοναχοί τους στο Piraeus 117 Academy, κλείνοντας το τουρ για το “Once More Round The Sun”.
Η ώρα 21:28, μην έχοντας προλάβει ακόμα να πάρω θέση και να πω δυο κουβέντες, τα φώτα σβήνουν και enter “Tread Lightly”. O (λιγοστός) κόσμος φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι είχε έρθει για να περάσει καλά και να κάνει κακό χαμό. Ο ήχος στα πρώτα 3 κομμάτια δεν τους βοήθησε και πολύ, με τον Brent (καρδούλα) να περνάει τον χρόνο του κατά τη διάρκεια του πρώτου 10λέπτου στους ενισχυτές πίσω, μέχρι να χώσει στο ρεφρέν του “Blasteroid”. O Troy είναι ένας πραγματικός γίγαντας πίσω από το μικρόφωνο, ένας πραγματικός “frontman” και showman, να οργώνει την σκηνή όποτε είχε την ευκαιρία, να χοροπηδάει κ να ξεσηκώνει το κοινό. Ο Bill ήταν για εμένα πάντα η ήρεμη δύναμη της μπάντας, ίσως ο λιγότερο τρελιάρης απ’ όλους, αν και τη βραδιά της Τρίτης δεν σταμάτησε να λέει “Efhatisto Athina”, να κοπανιέται σαν να μην υπάρχει αύριο και να «ουρλιάζει» στο μικρόφωνο, σώζοντας αρκετές φορές τον κύριο Hinds. Εκείνος που δεν σταματάει να με εκπλήσσει είναι ο Brann, ο οποίος μεταμορφώνεται σε “Cthulu on cocaine” κάθε φορά πίσω από τα τύμπανα. Απλώνει τα πλοκάμια του και δε σταματάει λεπτό τα σπασίματα, αφήνοντας μας με το στόμα ανοιχτό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, παράλληλα είναι φανταστικός όταν τραγουδάει (αν και στο δεύτερο ρεφρέν του “ The Motherload” δεν ακούστηκε ποτέ)
Ο κόσμος από κάτω συμμετείχε ενεργά σε κάθε κομμάτι, είτε παίζοντας ξύλο, είτε τραγουδώντας και φωνάζοντας δυνατά με την μπάντα, ακόμα και ο Troy μας έδωσε εύσημα ότι είμαστε οι καλύτεροι τραγουδιστές όλης της περιοδείας, είτε χτυπώντας παλαμάκια.
Τώρα στο μείζον ζήτημα, που δεν είναι κάτι άλλο πέρα από τον ήχο. Προσωπικά, τους έχω δει 2 φορές στην Μαλακάσα, όπου ηχητικά ποτέ δεν μου άρεσαν, αλλά μπορώ να πω πως την Τρίτη σαφώς και ήταν καλύτεροι. Εκείνο που έπαιρνε διόρθωσης ήταν οι πολύ δυνατές κιθάρες και το θάψιμο του μπάσου. Πέρα από αυτά τα βασικά, εμένα μου άρεσαν ηχητικά.
Το σέτλιστ φυσικά και περιελάμβανε πολλά καινούρια, τα οποία και εκτέλεσαν άψογα, αλλά και μεγάλες παλιές επιτυχίες και κομματάρες. Προσωπικά και πάλι αποθεώθηκα με την επιλογή των τραγουδιών, αν και θα μπορούσαν να παίξουν περισσότερα από το “The Hunter”, αλλά όπως και να έχει εγώ πολύ καλά πέρασα.
Προς το τέλος της βραδιάς πιάνει ο Troy το μικρόφωνο και αφού μας ευχαριστεί και μας λέει πόσο τέλειο είμαστε, ανακοινώνει το “Blood And Thunder”, όπου καταλαβαίνετε τι επακολούθησε. Για encore διάλεξαν το “Emerald” διασκευή από Thin Lizzy, όπου μας ανακοίνωσε ο Brent ότι μιλάει για μια γαμάτη χώρα, την Ιρλανδία, αλλά όχι τόσο γαμάτη όσο η δική μας. Και για κερασάκι βγήκε ο Brann στο τέλος, όπου μας ευχαρίστησε για πολλοστή φορά, με τα γνωστά ότι δεν υπήρχε πιο τέλειο μέρος για να κλείσουν την περιοδεία και το πόσο λατρεύει τις ντομάτες μας και μας ανανέωσε το ραντεβού για του χρόνου με καινούριο δίσκο.
Εντυπώσεις από την βραδιά: είχα να περάσω πολύ καιρό τόσο καλά σε συναυλία και σε αυτό «έφταιξαν» η πολύ καλή απόδοση της μπάντας, η επιλογή των τραγουδιών (έπαιξαν 22 κομμάτια, 2 ή 3 παραπάνω απ’ ότι παίζουν συνήθως) και ο κόσμος που ανταποκρίθηκε όπως άρμοζε σε μια τόσο τρελιάρικη μπάντα. Το αρνητικό της βραδιάς ήταν η επιλογή του χώρου, ή μάλλον ή μη αξιοποίηση ενός ωραίου νέου χώρου, γιατί ιδρώναμε χωρίς αύριο και το ανέφερε και η μπάντα αρκετές φορές ότι είχε πολλή ζέστη εκεί μέσα. Έχω ακούσει παρόμοια σχόλια για τον συγκεκριμένο χώρο, αν και εγώ πήγαινα πρώτη φορά, και ευτυχώς που δεν είμασταν στριμωγμένοι όπως σε άλλες συναυλίες. Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει σωστός εξαερισμός και air condition παντού, όσο καινούριος χώρος και να είναι. Αν θες να μπει κόσμος Αύγουστο μήνα, πάρε και τα κατάλληλα μέτρα. Άκουσα και διάβασα πολλές φορές ότι ήταν μια μέτρια απόδοση της μπάντας. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά η γράφουσα πέρασε πολύ ωραία (ναι το ξαναείπα) όπως φάνηκε ότι έκανε και ο περισσότερος κόσμος που ήταν εκεί μέσα. Και μην ξεχνάμε ότι οι Mastodon δεν είναι και μικρή μπάντα και σε ποια φάση της καριέρας τους τους βλέπουμε. Και με κάπως έτσι πήραμε το High Road σπίτια, με τις μελωδίες και τα ουρλιαχτά να ηχούν ακόμα στα αυτιά μας.
Setlist: Tread Lightly / Feast Your Eyes / Blasteroid / Oblivion / The Motherload / Chimes at Midnight / High Road / Iron Tusk / Mother Puncher / Aqua Dementia / The Czar / Bladecatcher / Black Tongue / The Wolf Is Loose / Crystal Skull / Divinations / Ember City / Megalodon / Colony of Birchmen / Blood and Thunder
Encore: Emerald (Thin Lizzy cover)
Κείμενο: Τένια Λάρδα
