Συνεντεύξεις

Wardrum

Πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του ίσως πιο επιτυχιμενου τους δίσκου μέχρι τώρα, οι Wardrum επέστρεψαν με το Mavericks. Πέμπτος δίσκος, πρώτο concept άλμπουμ, αλλαγές μελών, φτερωτοί αγγελιοφόροι και η ιστορία τους. Πολλά τα θέματα συζήτησης και ο κιθαρίστας της μπάντας, Κώστας Βρετός, μας λύνει κάθε απορία σε μία ιδιαίτερα πλούσια συζήτηση.

Αρχικά συγχαρητήρια για το νέο άλμπουμ. Προσωπικά με κέρδισε από το πρώτο κιόλας άκουσμα. Τι κάνατε διαφορετικά αυτή την φορά; Ποιο είναι το βήμα μπροστά για τους Wardrum στο Mavericks και με ποιον τρόπο διαφέρει από τον προκάτοχό του;

Σε ευχαριστώ πολύ, χαίρομαι πραγματικά που σου άρεσε. Μία από τις αρχικές μου ιδέες για αυτό το άλμπουμ, ήταν να υπάρχει καθ’όλη την διάρκεια η παρουσία και συμβολή ενός κουαρτέτου εγχόρδων. Κάτι που τελικά στην πορεία κατέληξα να κάνω με τις κιθάρες. Ότι δηλαδή θα έπαιζε το κουαρτέτο να το μεταφράσω με κιθάρες. Βέβαια αυτό μου πήρε πολύ καιρό γιατί έπρεπε να αρχίσω να το στήνω στρώση πάνω σε στρώση, αλλάζοντας πολλές φορές κάποια πράγματα στα αρχικά κομμάτια προκειμένου να μην δημιουργηθεί συχνοτικό πρόβλημα. Έπεσε πολύ “χαρτί και καλαμάρι” που λένε αρμονικά ώστε να μην μπλέκουν μεταξύ τους οι κιθάρες. Ανάλογα με το πόσο σφιχτές ας το πούμε ήταν οι βασικές κιθάρες έπρεπε να απλώνουν οι πίσω και ούτω κάθε εξής. Επίσης, είναι πιο εσωτερικό και σκοτεινό νομίζω από το Awakening. Έπαιξαν και οι καταστάσεις ρόλο σε αυτό όπως και όλη αυτή η τελευταία περίοδος, τόσο συνθετικά όσο και στο εκτελεστικό κομμάτι. Διαφορετικές ιδέες ίσως σε κάποια κομμάτια, αλλά και στιχουργικά υπάρχουν διαφορές. Το νόημα και το μήνυμα σε κάποια έγινε ακόμα πιο προσωπικό όπως για παράδειγμα στο Promise Land.

Τα κομμάτια που υπάρχουν στο Mavericks προοριζόντουσαν εξ αρχής για τον διάδοχο του “Awakening” , πριν ακόμα φύγει ο Γιάννης ή γράφτηκαν μεταγενέστερα; Ουσιαστικά η ερώτηση μου είναι, ασχέτως της κατάστασης που προέκυψε, αυτόν τον δίσκο θα “παίρναμε” όπως και να έχει στο συνθετικό κομμάτι;

Αν θυμάμαι καλά ο μεγαλύτερος όγκος των κομματιών, βέβαια όχι στην τελική τους μορφή, ήταν γραμμένα πριν φύγει ο Γιάννης. Οπότε σε έναν βαθμό όσον αφορά το συνθετικό κομμάτι ναι, θα ήταν ας πούμε το ίδιο. Αυτό που άλλαξε τα κομμάτια είναι το ότι κάναμε ένα διάλυμα και όταν τα ξανά πιάσαμε, με καινούργιο αυτί πλέον και πιο φρέσκια αντιμετώπιση, διορθώσαμε ή αλλάξαμε διάφορα πράγματα. Αυτό που άλλαξε επίσης με τον ερχομό του Γιώργου είναι οι  τονικές σε κάποια κομμάτια. Δοκιμάσαμε διάφορους τόνους, είπαμε μέχρι και να ρίξουμε λίγο το γκάζι αν χρειαστεί, κάτι που τελικά δεν έγινε πουθενά μην σου πω και το αντίθετο, προκειμένου να δούμε που “σκάει” το κάθε κομμάτι και η εκάστοτε μελωδία βάση της χροιάς του Γιώργου πλέον.

Αν δεν απατώμαι, με τον Γιώργο γνωρίζεστε αρκετά χρόνια. Γιατί δεν τον προσεγγίσατε από την αρχή για την θέση της φωνής και μεσολάβησε όλο αυτό το διάστημα των πέντε χρόνων, μέσα στο οποίο προβήκατε και σε κάποιου είδους audition;

Ναι, όντως, το Γιώργο τον ξέρω από τον καιρό που ήταν φοιτητής ακόμα. Από τότε ακόμα θυμάμαι ότι ο Γιώργος ήταν σε μία πιο hard rock, ας το πούμε, γραμμή τόσο φωνητικά όσο και σε ακούσματα. Κάτι το οποίο μου έγινε ακόμα πιο αντιληπτό την περίοδο λίγο πριν φύγει ο Γιάννης, όπου και συνεργαστήκαμε σε κάποιο project. Το βασικό πρόβλημα, κάτι το οποία είδαμε και στην πορεία όσο ψάχναμε, είναι πως το ύφος, η τεχνική αλλά και η φωνητική τοποθέτηση τόσο των μελωδιών μας όσο και γενικότερα αυτών των φωνητικών είναι πολύ συγκεκριμένη, κάτι που συνήθως δεν συμβαδίζει με τις πιο hard rock φωνές. Βέβαια, εν τέλει πάλι καλά που σκέφτηκα να του στείλω σε κάποια φάση, έστω και δοκιμαστικά κάποια κομμάτια στα οποία για καλή μας έκπληξη ταίριαξε εκπληκτικά. Χρειάστηκε κάποιο διάστημα μετά βέβαια προσαρμογής, καθότι ήταν κάτι καινούργιο όλο αυτό και για τον ίδιο, αλλά μόλις “ξεκλειδώθηκε” και ένιωσε άνετα με το υλικό, μας χάζεψε. Αυτό είναι ακόμα ένα πολύ καλό προσόν του Γιώργου, το ότι και λόγω δουλειάς έχει μελετήσει αρκετά συγκεκριμένα πράγματα που τον καθιστούν πολύ προσαρμοστικό σε θέματα τεχνικής και ερμηνείας. Οπότε του είναι εύκολο το να καταλάβει τόσο τι εννοείς, όσο και το πως να το κάνει. Βέβαια, όλος αυτός ο χρόνος είχε ως αποτέλεσμα να χάθηκε λίγο αυτό που λέμε η “στιγμή” αλλά ήταν κάτι συνειδητό σαν απόφαση. Θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει ένα άνθρωπο που να λέει απλά καλά τα κομμάτια για να μην χάσουμε την φόρα μας και να συνεχίσουμε, κάτι που μας πέρασε από το μυαλό σαν σκέψη, αλλά αποφασίσαμε να περιμένουμε όσο και αν χρειαστεί προκειμένου να βρεθεί το σωστό άτομο. Δεν κάνουμε εκπτώσεις και συμβιβασμούς στην μουσική μας.

Υπήρξε ποτέ η σκέψη να πάρετε μια εντελώς άλλη και διαφορετική φωνή τόσο σε ύφος όσο και σε χροιά; Κάτι το οποίο θα επέτρεπε και στην μπάντα να κάνει κάποιο είδους reboot καθώς και θα βοηθούσε στο να αποφευχθεί και η όποια περίπτωση σύγκρισης.

Όχι, ποτέ και θα σου εξηγήσω και το γιατί. Επειδή δεν έχει να κάνει τόσο με την φωνή σαν χροιά ίσως ή στυλ αλλά με τις μελωδίες. Αυτές είναι οι μελωδίες μας, έτσι γράφουμε, αυτό είναι ένα από τα πράγματα και τα στοιχεία της ταυτότητας μας από τον πρώτο κιόλας δίσκο, οπότε είναι λογικό ότι χρειάζεται κατά βάση μια φωνή που να μπορεί να τραγουδήσει τις γραμμές όπως εμείς τις φανταστήκαμε ή συνθέσαμε. Δεν είναι τόσο το πόσο ψηλά ή χαμηλά φτάνει, αλλά το πως είναι η γραμμές καθαυτές. Επίσης είναι το εύρος, υπάρχουν κομμάτια που εκτείνονται μελωδικά σε δύο οκτάβες με ακραίο παράδειγμα το Red Ruby Heartπου απλώνεται σε δυόμιση οκτάβες. Οπότε καταλαβαίνεις πως χρειάζεται μια φωνή που να μπορεί να διαχειριστεί το πως γράφουμε καθώς επίσης και τον χαρακτήρα των γραμμών. Ειδικά τις γραμμές που γράφει ο Στέργιος, ο οποίος έχει επιρροές από Χατζηδάκη ας πούμε. Στο τέλος δεν είναι το ποια φωνή ή χροιά διαλέγεις, αλλά το ποιά αποδίδει καλύτερα και σωστά αυτό που εσύ έχεις στο κεφάλι σου. Όπως είπα και πιο πριν, ποτέ δεν κάνουμε εκπτώσεις και συμβιβασμούς στην μουσική μας.

Είναι πάντοτε πολύ ωραίο να ακούς νέα πράγματα και στοιχεία σε μία μπάντα. Πόσο μάλλον όρεξη για πειραματισμό μετά από πέντε δίσκους. Σας βγαίνει αυθόρμητο αυτό ή γίνεται επί τούτου;

Όσο αυθόρμητα βιώνουμε πράγματα και καταστάσεις. Από όρεξη άλλο τίποτα, η μουσική και ο πειραματισμός δεν τελειώνουν ποτέ. Κάθε τι που ζούμε, ανάλογα την περίσταση μεταφράζεται και διαφορετικά μέσα στην μουσική. Το ξέρεις και εσύ φαντάζομαι πως, δεν έχουμε μάθει να εκφραζόμαστε διαφορετικά, ούτε να εξερευνούμε συναισθήματα αλλιώς, παρά μόνο μέσω της μουσικής. Θυμάμαι παραδείγματος χάρη το απόγευμα που μου ήρθε το αρχικό riff του Promise Land”. Περίεργη μέρα, πολύ φορτωμένη και γενικά πιεσμένη. Δέκα λεπτά πριν φύγω από το στούντιο, πιάνοντας την κιθάρα προέκυψε αυτό το riff. Ένα ολόκληρο συμβάν ή μια ολόκληρη κουβέντα μπορεί να είναι ένα bent ή μια συγχορδία για εσένα που δεν θα το μάθει ποτέ κανένας. Αυτά όλα αν ενταχθούν αρμονικά στην συνολική εικόνα χρωματίζοντας και όχι απλά σαν μία μουτζούρα, γιατί απλά είναι ωραίο το riff ή το θέμα, τότε βγαίνουν πάντοτε νέα και διαφορετικά πράγματα. Γιατί η ζωή από μόνη της δεν μένει ίδια.

Πως διαχωρίζεται και επιλέγετε τα κομμάτια που θα καταλήξουν εν τέλη στον δίσκο; Φαντάζομαι πως υπάρχουν πολλές περισσότερες ιδέες και demo από όσα βλέπουμε στο τελικό tracklist.

Συνήθως έχει να κάνει πάλι με τις μελωδίες. Ποιες μας αρέσουν περισσότερο, ποιες νιώθουμε ότι έχουν προοπτικές. Με του Στέργιου είναι λίγο πιο εύκολα τα πράγματα γιατί έχει συγκεκριμένο χαρακτήρα στις μελωδίες του και ξέρουμε πλέον πως δουλεύουν μέσα σε ένα κομμάτι. Με εμένα είναι λίγο πιο περίπλοκη η διαδικασία, οπότε επιλέγουμε και πορευόμαστε με αυτά που μας κάνουν “κλικ”, συν συνήθως δύο ακόμα κομμάτια έξτρα τα οποία δουλεύουμε μέχρι το τέλος και τα οποία ή που καταλήγουν εκτός ή που αξιοποιούνται σαν κάποιο bonus κομμάτι. Πάντως καθόμαστε και ακούμε τις ιδέες όσο μπορούμε σαν απλοί ακροατές και το καλό είναι ότι αφήνουμε την επιλογή των ιδεών ο ένας στον άλλο. Δηλαδή, από τις δικές μου ιδέες επιλέγει ο Στέργιος και εγώ επιλέγω από τις δικές του. Και αυτό γιατί δεν μπορείς να είσαι αντικειμενικός. Ο καθένας δένεται με τα κομμάτια του για τους δικούς του λόγους, που στο φινάλε για έναν απλό ακροατή δεν έχουν καμία σημασία.

Μετά την αποχώρηση του Γιάννη, φαντάζομαι πως θα υπήρξε αρχικά μια φυσιολογική περίοδος αδράνειας. Στην πορεία προστέθηκε και η περίοδος του Covid-19 η οποία έβαλε τόσο όλους μας όσο και όλα στον πάγο. Πόσο βοήθησε όλη αυτή η απόσταση  την μπάντα;

Η αλήθεια είναι πως είχαμε αποφασίσει να κάνουμε ένα διάλειμμα όπως και έχει. Από τον πρώτο δίσκο δεν είχαμε σταματήσει καθόλου και πηγαίναμε συνέχεια στα κόκκινα. Τα πρώτα τρία άλμπουμ τα βγάλαμε σε τρία χρόνια, κάτι που αν σκεφτείς την διαδικασία, την δουλειά και τους χρόνους είναι τρομακτικό. Βοήθησε νομίζω πολύ. Ήμασταν πιο καθαροί τόσο διανοητικά όσο και στο πως ακούμε ή γράφουμε. Επίσης, στην μεταξύ μας συνεννόηση αλλά και στο θέμα δουλειάς, είχαμε άλλη ψυχοσύνθεση όταν γράφαμε, μέχρι τότε ήμασταν πάντα στην τρεχάλα. Επίσης, το ότι έπρεπε να δουλέψουμε πολύ προκειμένου να “μάθουμε” ο ένας τον άλλο στο πως σκέφτεται και πως δουλεύει με τον Γιώργο απαιτούσε χρόνο, κάτι που η πανδημία μας “πρόσφερε” και κάτι που στο τέλος βοήθησε τα ίδια τα κομμάτια καθώς δουλεύτηκαν πραγματικά στην λεπτομέρεια αλλά με ανανεωμένη διάθεση και όρεξη.

Σε προσωπικό επίπεδο, αυτό το διάλειμμα και η ευκαιρία να δεις τα πάντα λίγο πιο αποστασιοποιημένα, άλλαξε καθόλου την εικόνα των Wardrum καθώς και το βάρος ή ίσως και την θέση της μπάντας στην ζωή σου;

Όχι, καθόλου. Δεν είναι απλά μια μπάντα που μαζευόμαστε όλοι απλά για να παίξουμε μουσική. Είναι τρόπος εξομολόγησης αν αυτό βγάζει νόημα. Γράφουμε μουσική γιατί αυτό ξέρουμε να κάνουμε και αυτό θα κάναμε όπως και να έχει, δεν μπορείς να το αποβάλεις από τον εαυτό σου ή να αλλάξεις γνώμη για αυτό. Είναι το κομμάτι σου, είσαι εσύ, δεν δουλεύει αλλιώς.

Η ιστορία του φτερωτού σας φίλου ο οποίος σας ακολουθεί από το Spadework, άφτερος ακόμα τότε, υπήρχε εξ’ αρχής στο μυαλό του Στέργιου ή προέκυψε στην πορεία; Ήταν κάτι που περιμένατε απλά την σωστή στιγμή για να κυκλοφορήσετε ή στήθηκε σταδιακά;

Όχι, στην πορεία ήρθαν όλα. Από το “Desolation” και μετά αποφασίσαμε αρχικά πως αυτή είναι η μασκότ μας και εκεί πλέον πήρε και τα φτερά του όπως και μία πρώτη έννοια ως προς τον ρόλο του. Η ιδέα για το τι είναι τελικά και η ιστορία που υπάρχει στο βιβλίο προέκυψε την περίοδο που περιοδεύαμε για το Awakening. Αν θυμάμαι καλά, ήμασταν στο αμάξι γυρνώντας από live στην Αθήνα, όπου πάνω στην κουβέντα για τα καινούργια κομμάτια, ότι μόλις είχαμε αρχίσει να γράφουμε καινούργιο υλικό, πέταξα την ιδέα να κάνουμε τον επόμενο δίσκο concept για τον Messenger. Το ποιος είναι, γιατί είναι έτσι, τι ακριβώς κάνει και γιατί. Κάπως έτσι γεννήθηκε και η ιδέα για το βιβλίο στην πορεία.

Ο Messenger είναι ένας ή πολλοί; Είναι ο Κώστας, ίσως ο Στέργιος; Είναι οι ίδιοι οι Wardrum σαν σύνολο ή μήπως θα μπορούσε να είναι ο κάθε ένας από εμάς;

Χε, ωραία ερώτηση. Δεν θέλω να κάνω spoiler για το βιβλίο αλλά, η μορφή σαν μορφή είναι ένας, αυτός που βλέπουμε στα εξώφυλλα. Ο ρόλος του βέβαια και ο σκοπός του είναι η κατακλείδα του βιβλίου, το τελευταίο κεφάλαιο. Αν έπρεπε να το θέσω κάπως διαφορετικά, θα έλεγα ότι ο Messenger είναι η προσωποποίηση την ιδεολογίας των στίχων και γενικά των Wardrum, ο αγγελιοφόρος ενός μηνύματος. Προσωπικά βέβαια, νιώθω πως είναι και κάτι ακόμα. Έχουμε μάθει να παρομοιάζουμε τις δύο διαφορετικές πλευρές προσωπικών θεμάτων με το κλασικό αγγελάκι από την μία και το διαβολάκι από την άλλη. Κάθε ένα από αυτά αντιπροσωπεύει κάτι, ο ένας την καλή πτυχή ο άλλος την κακή και εγωιστική. Ε, ο Messenger σε όλο αυτό είναι απλά η αλήθεια. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Είναι η πραγματικότητα όπως έχει, ούτε η μία πλευρά που σου χαϊδεύει τα αυτιά, ούτε η άλλη που θέλει να αποτύχεις. Είναι αυτός που δεν σε αφήνει να ξεχνιέσαι, που σου λέει μεγάλε αφέθηκες, κουνήσου, αδράνησες. Σου λέει την αλήθεια ξερά και στα ίσα όσο άσχημη και αν είναι.

Από που άντλησε έμπνευση ο Στέργιος για το βιβλίο;

Επί το πλείστον από βιβλία φαντασίας, μαζί με adventure παιχνίδια, μυθολογία ακόμα και ιστορία. Θυμάμαι που βγαίναμε για καφέ και συζητούσαμε, επί μήνες πριν ξεκινήσει το οτιδήποτε είχε κάνει ένα προσχέδιο να συνδέσει τους (χ) χώρους με τις (ψ) χρονολογίες με τις τάδε ιστορίες και γεγονότα. Έφαγε μήνες ολόκληρους κάνοντας τρομακτική έρευνα, από το πιο απλό στο πιο περίπλοκο, προκειμένου να τα συνδέσει όλα σωστά.

Ο Στράτος είναι ήδη αρκετά χρόνια στην μπάντα, παρόλα αυτά είναι η πρώτη του συμμετοχή στουντιακά με την μπάντα. Ποιά η συμβολή του στο άλμπουμ;

Εκπληκτική, ένα τρακτέρ μπήκε στην μπάντα. Φανταστική ενέργεια, και παικτικά και ηχητικά. Έχει παίξει πολύ και έχει βάλει πολύ ωραία πράγματα στον δίσκο, τόσο από μουσική όσο και από μουσικολογική άποψη. Έχει πολύ ωραίο χαρακτήρα αλλά και αισθητική στο μπάσο. Πρόσθεσε πολύ δύναμη στην μπάντα, διαφορετική φιλοσοφία και προσέγγιση τόσο στα παλαιότερα κομμάτια όσο και στα νέα κομμάτια.

Πέμπτος δίσκος, ανανεωμένη ομάδα, φαντάζομαι και υψηλότεροι στόχοι. Σταθερή αξία όμως αποτελεί η Steel Gallery Records με την οποία επιλέξατε για ακόμα μια φορά να υπογράψετε. Γιατί επιλέξατε ξανά να συνεργαστείτε με την ίδια εταιρία;

Θα σου το πω όπως είναι, όλοι ξέρουμε πως λειτουργούν οι μεγαλύτερες εταιρείες με τις μικρότερες ας το πούμε μπάντες. Όταν έρχεται λοιπόν ο CEO ή ο A&R της τάδε εταιρίας, την οποία δεν θα κατονομάσω, και σου λέει ανοιχτά ότι ναι ξέρουμε ποιοι είναι οι Wardrum και ότι είναι πολύ ωραία μπάντα αλλά δεν μας ενδιαφέρει να τους προωθήσουμε ή γενικά να ασχοληθούμε με αυτό το ύφος, τότε ποιος ο λόγος να κυνηγήσεις κάτι τέτοιο; Αν λοιπόν μεγάλες εταιρείες δεν θέλουν να προωθήσουν αυτή την μουσική που εμείς παίζουμε και αγαπάμε, προτιμάμε να πορευτούμε με αυτούς που αγαπάνε να την ακούν αρχικά και να την προωθούν επίσης. Οπότε χίλιες φορές με τον Κώστα.

Αν το Mavericks ήταν δίσκος μιας αγαπημένης σου μπάντας, ποιος θα ήταν και γιατί;

Πω, πω, καλή ερώτηση, πολύ καλό όντως. Θα έλεγα ότι το Mavericks”, ξέρω πως θα ακουστεί περίεργο, αλλά είναι το Rage For Orderτων Queensryche. Δεν ξέρω, προσωπικά έτσι το εκλαμβάνω έχοντας ζήσει την διαδικασία της σύνθεσης και όντας ακόμα εκεί κατά κάποιο τρόπο, το ακούω διαφορετικά. Είναι πραγματικά πολύ εσωτερικό άλμπουμ. Παρότι και το Empireείναι πολύ εσωτερικό και είχε τα κομμάτια, την εσωστρέφεια, την παραγωγή, δεν είχε όμως την μαυρίλα του Rage For Orderούτε την συναισθηματική ωμότητα του.

Αν ανοίξω το playlist του κινητού σου ή του υπολογιστή σου, τι θα βρω να παίζει αυτό τον καιρό;

Τα mix που κάνω αυτό τον καιρό (γέλια). Καινούργιο κομμάτι από My Brightful Darkness, κομμάτια του Κώστα Μυλώση, το καινούργιο Forbidden Seed επίσης. Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι ο χρόνος είναι πολύ πιεσμένος και περιορισμένος δεν ακούω πολύ καινούργια πράγματα. Το πρωί που πάω στούντιο και προσπαθώ να κουρδίσω, συνήθως παίζει πολύ κλασική μουσική. Λίγο να έρθουν τα αυτιά, να κουρδίσουν τα “κέντρα” σου, μου αρέσει πολύ αυτό. Πέρα από την κλασική τριάδα Bach, Mozart, Beethoven που έχω τρέλα, αγαπώ πολύ και τον Claude Debussy.  

Πρώτη φορά που η παραγωγή του δίσκου πέφτει στα χέρια σου. Τι μπορείς να μας πεις για αυτό; Επίσης, πόσο εύκολο είναι να αποστασιοποιηθείς από την μουσική σου και να ακούσεις με εντελώς νέο αυτί την δουλειά σου;

Ήταν ένα στοίχημα και αυτό που ήθελα να κερδίσω/κερδίσουμε καθώς είχα να “ανταγωνιστώ” την προηγούμενη παραγωγή. Βοήθησε πολύ η δουλειά των τελευταίων χρόνων που έχω κάνει με παραγωγές, βοήθησε που εξ’ αρχής μπήκαμε με άλλη αντίληψη αυτή την φορά στις ηχογραφήσεις. Πιο σωστά και πιο στοχευμένα, όλοι έπαιξαν στην λεπτομέρεια και ήταν από μόνοι τους πολύ “αυστηροί” ως προς το αποτέλεσμα. Ακολουθήσαμε αυτό που λέει, πρέπει να γράφεις σαν να μην πρόκειται να γίνει mix και να μιξάρεις σαν να μην πρόκειται να γίνει mastering. Προσωπικά δούλεψα πολύ σκληρά ώστε μετά την φάση της σύνθεσης να βγω από την μέση και να  αποστασιοποιηθώ όπως είπες από τα κομμάτια και να δω σαν ακροατής πλέον τι δουλεύει και τι όχι. Είναι τρομακτικά δύσκολο, αλλά νομίζω ότι κατά βάθος ξέρουμε όλοι την αλήθεια, απλά δεν θέλουμε να την δεχτούμε. Ξέρουμε τι δεν κολλάει ή τι δεν δουλεύει αλλά δενόμαστε συναισθηματικά με το κάθε κομμάτι για τους δικούς μας λόγους. Ευτυχώς είναι και ο Στέργιος εξίσου αυστηρός. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης και το mastering του Στράτου στα Valve Studio, o οποίος έκανε εξαιρετική δουλειά, καθότι πολλά χρόνια στο επάγγελμα. Έχει δουλέψει με πάρα πολλές μπάντες και γνωρίζει πολύ καλά τι χρειάζεται ένα άλμπουμ.

Υποθέτω πως είναι άσκοπο να μιλήσουμε για το κομμάτι των ζωντανών εμφανίσεων;

Ναι, αν δεν ξεκαθαρίσει η κατάσταση είναι άτοπο να κάνουμε την οποιαδήποτε συζήτηση για αυτό.

Κώστα σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου. Συγχαρητήρια ακόμα μια φορά για την νέα σας δουλειά. Νομίζω πως τα τελευταία λόγια είναι αποκλειστικά και δικαιωματικά δικά σου. 

Είναι δύσκολη η φάση που περνάμε, πολύ. Σε κάποιους έβγαλε τον καλύτερο τους εαυτό, στους περισσότερους δυστυχώς τον χειρότερο. Φάνηκε λίγο περισσότερο η παραφροσύνη που επικρατεί στο ανθρώπινο είδος, όχι ότι δεν το ξέραμε, αλλά φάνηκε πολύ ξεκάθαρα. Νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό και οφείλουμε να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε και να είμαστε αυτό που λέμε ευπρεπής ανθρώπινο πλάσμα, τώρα πιο πολύ από ποτέ άλλοτε. Ειδικά οι μουσικές κοινότητες, γιατί μουσική δεν είναι μόνο νότες αλλά συναισθήματα και ψυχοσύνθεση τόσο των ακροατών όσο και των μουσικών άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους, που υποτίθεται ότι είναι πιο ιδιαίτερες και ευαισθητοποιημένες είναι σημαντικό να διατηρήσουμε το να είμαστε αξιοπρεπείς σαν άνθρωποι και να προσπαθήσουμε να φέρουμε τις ζωές μας σε τάξη. Ευχαριστούμε όλους όσους μας στήριξαν όλο αυτό τον καιρό και που συνεχίζουν να μας στηρίζουν, σας αγαπάμε όλους. Να είστε όλοι ασφαλείς και υγιείς.

Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Μάρης

Website
Facebook
Instagram
Youtube
Spotify

Band Members
Γιώργος Μαργαριτόπουλος – Φωνητικά
Κώστας Βρετός – Κιθάρες
j. Demian – Κιθάρες
Strutter – Μπάσο
Στέργιος Κουρού – Τύμπανα

Discography
Spadework, 2011
Desolation, 2012
Messenger, 2013
Awakening, 2016
Mavericks, 2021

Greekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X