O Chris Mike είναι ένας αξιόλογος Έλληνας κιθαρίστας, μέλος σχημάτων όπως God.Fear.None & Parthian Shot, ο οποίος πρόσφατα κυκλοφόρησε τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο ονόματι “Socialholic”. Κλήθηκε λοιπόν να μας πει λίγα λόγια παραπάνω σχετικά.
Γεια σου Χρήστο, συγχαρητήρια για την κυκλοφορία του “Socialholic”. Πώς είναι η ανταπόκριση μέχρι στιγμής; Είσαι ευχαριστημένος με το τελικό αποτέλεσμα;
Γεια σου Γιάννη και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την ευκαιρία που μου δίνεις να μιλήσουμε για την καινούργια μου δουλειά. Το feedback μέχρι στιγμής είναι πάρα πολύ καλό και λαμβάνω συνεχώς μηνύματα ότι πρόκειται για την καλύτερη δουλειά μου μέχρι στιγμής. Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος για το τελικό αποτέλεσμα του δίσκου από άποψη σύνθεσης, παραγωγής και παιξίματος.
Ποιο ήταν το κύριο κίνητρο για να σε ωθήσει να γράψεις το συγκεκριμένο album;
Το κύριο κίνητρο ήταν ότι ήθελα να φτιάξω ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ, το δεύτερο μου προσωπικό, το οποίο να έριχνε φως στο ποιος είμαι σαν κιθαρίστας, μουσικός και άνθρωπος. Να μπορέσω να καταγράψω στη μουσική μου όλες αυτές τις ώρες δουλειάς, αφοσίωσης και μελέτης που είχα όλα αυτά τα χρόνια. Αισθάνομαι πιο ώριμος πια ως μουσικός και ψάχνω να βρω την ουσία στο τι θα παίξω και με ποιον τρόπο. Απώτερος σκοπός μου είναι να αποκτήσω μια ταυτότητα αυθεντική, ώστε όποιος θα ακούσει ένα κομμάτι μου ή ένα σόλο μου να καταλάβει ποιος είμαι. Πάντα τα κίνητρα του κάθε καλλιτέχνη είναι διαφορετικά στο να δημιουργήσει κάτι. Εγώ έχω πάντα την ανάγκη να δημιουργώ μουσική και όλη αυτή η διαδικασία με κάνει να περνάω καλά, κάτι σαν ψυχοθεραπεία στον εαυτό μου.
Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεματολογία πίσω από τα κομμάτια ή ακόμη και για όλον τον δίσκο γενικότερα;
Σαν θεματολογία δεν έχω κάποια συγκεκριμένη μιας και είναι πάρα πολύ δύσκολο να ορίσεις ένα θέμα σε κομμάτια instrumental. Τα κομμάτια αποκτούν ένα τίτλο συνήθως από το ύφος τους και άλλες φορές από την ζωή που έχω τη στιγμή πού δημιουργώ ένα κομμάτι. Π.χ. το κομμάτι “Wildfire” το ονόμασα έτσι διότι όταν το τελείωσα συνέβησαν οι καταστροφικές φωτιές στο Μάτι και με επηρέασαν τόσο πολύ ώστε έπρεπε να ορίσω τι ζούσα εκείνη τη στιγμή. Πάντα συνδέω με τη μουσική με στιγμές από τη ζωή μου, όπως κάνουμε όλοι μας. Ο δίσκος μου ονομάζεται “Socialholic”, και ουσιαστικά ήθελα να δηλώσω αυτή την τρελή κατάσταση που ζούμε μέσα στα social media. Που πολλές φορές οι άνθρωποι για να “φανούν” κάνουν και λένε πράγματα εντελώς αντίθετα της προσωπικότητάς τους και των αξιών τους. Μέσα από την ασφάλεια της απόστασης του διαδικτύου “δικάζουν”, “κριτικάρουν”, ικανοποιώντας τα απωθημένα τους. Περίμενα ότι όλη αυτή η κατάσταση με την Πανδημία θα μας έκανε να αναθεωρήσουμε τι είναι σημαντικό και τι όχι, αλλά φαίνεται ότι δεν το έχουμε πετύχει ακόμα αυτό δυστυχώς.
Πώς ήρθες σε επαφή με τον Derek Sherinian και γιατί επέλεξες το “Wildfire” σαν κομμάτι για την συνεργασία αυτή;
Κέρδισα ένα διαγωνισμό σύνθεσης του Derek Sherinian με το συγκεκριμένο κομμάτι και σαν έπαθλο είχε τη συνεισφορά του σε αυτό. Έπειτα γνωρίστηκα από κοντά με τον Derek Sherinian στη συναυλία που έπαιξα με την μπάντα μου τους Parthian Shot ως opening act στους Sons Of Apollo. Στο επόμενο δίσκο μου συμφωνήσαμε ότι η συνεισφορά του θα είναι μεγαλύτερη σχεδόν σε όλα τα κομμάτια. Με τιμά ιδιαίτερα το γεγονός ότι ένας τόσο καταξιωμένος μουσικός προσφέρεται να βοηθήσει χωρίς αντάλλαγμα. Είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος και καλλιτέχνης.
Προσωπικά λάτρεψα το “Velour”, ποια ήταν η κυρία ιδέα για εκείνο το χαρούμενο χορευτικό riff;
Να σαι καλά, χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε το συγκεκριμένο. Αυτό είναι το πρώτο κομμάτι που έγραψα για τον δίσκο. Πάντα μου αρέσει η χορευτική μουσική, τα ‘80s, και ήθελα να γράψω ένα θέμα στο ύφος των νέων Ghost και The Night Flight Orchestra. Ιδιαίτερα με το υπέροχο σόλο σαξόφωνο του φίλου μου Λευτέρη Πουλιού νομίζω ότι το κομμάτι απογειώθηκε.
Ποιο κομμάτι θεωρείς ότι αποτέλεσε την μεγαλύτερη πρόκληση συνθετικά;
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι. Το κάθε κομμάτι ήταν μία πρόκληση για μένα ώστε να δημιουργήσω κάτι ενδιαφέρον συνθετικά και ενορχηστρωτικά. Προσπαθώ να μην επαναλαμβάνομαι και να ενορχηστρώνω κάθε κομμάτι ανάλογα με τις ανάγκες που έχει. Επίσης θέλω να πω ότι η κιθάρα λειτουργεί ως κύρια φωνή του δίσκου. Οπότε προσπαθώ το υπόλοιπο “χαλί” της μουσικής να συμπεριλαμβάνει και άλλα όργανα εκτός της κιθάρας, ώστε να μπορεί η κυρία φωνή πού είναι η κιθάρα να ξεχωρίσει ηχητικά.
Έχεις ξεχωρίσει κάποιο σαν το προσωπικά αγαπημένο σου από αυτόν τον δίσκο;
Θεωρώ ότι το “Headbang”, το “Limerence” και το “Velour” είναι από τις καλύτερες στιγμές στο άλμπουμ.
Γιατί επέλεξες να γυρίσεις μουσικό βίντεο για το “Limerence”;
Το “Limerence” είναι ένα πολύ ξεχωριστό κομμάτι για μένα. Είναι μία μίξη Toto με Progressive Metal θα έλεγα. Το κύριο μέρος του είναι σε ρυθμό 12/8 και με ένα brass section να ορίζει την αρμονία. Το κύριο κιθαριστικό σόλο πιστεύω ότι έχει όλα τα χαρακτηριστικά του παιξίματος μου και είναι αναγνωρίσιμο. Επόμενο βίντεο όμως θα είναι το καθαρά επιθετικό και τεχνικό progressive metal κομμάτι “Headbang”.
Τι σε εμπνέει περισσότερο για να γράψεις μουσική;
Mε εμπνέουν οι στιγμές που ζω κάθε μέρα. Mε εμπνέουν οι καινούργιες μουσικές που ακούω και οι παλιές που είναι χαραγμένες στο μυαλό και στην καρδιά μου. Mε εμπνέουν οι άνθρωποι και οι καταστάσεις που δεν με κάνουν να βαριέμαι. Επίσης μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω οι άνθρωποι που ακούν τη μουσική μου και με ακολουθούν όλα αυτά τα χρόνια, και τους ευχαριστώ πολύ για αυτό.
Ποιος κιθαρίστας θεωρείς ότι σε άγγιξε περισσότερο παικτικά και τον θεωρείς μια από τις μεγαλύτερες επιρροές σου;
Θα μπορούσα να πω καμιά εικοσαριά. Θα πω πέντε!! Χαχαχα. Εννοείται ο πρώτος είναι ο John Petrucci, είναι η νούμερο 1 επιρροή για μένα και πολλούς άλλους κιθαρίστες της γενιάς μου. Και ακολουθούν ο Steve Vai, ο David Gilmour, ο Brian May και ο Nuno Bettencourt.
Ποια είναι η άποψή σου για την σκηνή του σκληρού ήχου στην Ελλάδα;
Υπάρχουν πάρα πολλοί αξιόλογοι μουσικοί και μπάντες στην Ελλάδα. Ειδικά στο χώρο μου, τους κιθαρίστες, το επίπεδο έχει ανέβει σε παγκόσμια standards. Πρέπει όλοι μας να στηρίζουμε αξιοκρατικά αυτόν που αξίζει και δουλεύει. Θυμάμαι παλιά τις μέρες που παίζαμε με την μπάντα μου τους God.Fear.None ότι κάτι “έβραζε”, ότι η ελληνική metal σκηνή θα είχε πολλά να δώσει στο μέλλον και τελικά το κατάφεραν πάρα πολλές μπάντες!
Αυτά από εμένα, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Κλείσε αν θες με ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες του περιοδικού μας.
Σας ευχαριστώ όλους που αφιερώσατε χρόνο να διαβάσετε τη συνέντευξη. Εύχομαι ότι καλύτερο για το μέλλον, υπομονή για να περάσει αυτή η δύσκολη κατάσταση, και σύντομα να ανταμώσουμε στις συναυλίες και στα καφέ. Ευχαριστώ πολύ το Greek Rebels για αυτή τη συνέντευξη. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για τον Έλληνα καλλιτέχνη/μουσικό είναι κάτι που πρέπει να αναδεικνύεται και να υπάρχει αμφίδρομη στήριξη.
Συνέντευξη: Γιάννης Σεβίλογλου
Official Website
Facebook
Instagram
YouTube
Spotify
Discography
Not Just Lipstick On A Pig, 2013
Socialholic, 2020
