Ο Tom de Wit πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του full-length album με τίτλο “Fοuntains” και έτσι ήρθαμε σε επικοινωνία μαζί του για να μας δώσει περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από τη νέα του δουλειά και όχι μόνο.
Γεια σου Tom! Πρώτα από όλα συγχαρητήρια για το νέο album, είναι εκπληκτικό! Ποιες ήταν οι αντιδράσεις των θαυμαστών και του Τύπου;
Γεια σου Θανάση και εσείς υπόλοιποι υπέροχοι άνθρωποι, ευχαριστώ για τη συνέντευξη και για τα κομπλιμέντα. Ήταν ένα «τρελό ταξίδι» η προώθηση του “Fοuntains” γιατί ήρθε αμέσως μετά την κυκλοφορία του “The Days The Clock Stopped”, αλλά το κλίμα ήταν πολύ όμορφο. Προφανώς οι κριτικές συνεχίζουν να πέφτουν βροχή, αλλά αυτές που πήρα μέχρι στιγμής ήταν πολύ θετικές. Οι θαυμαστές που άκουσαν το νέο album, έρχονται πραγματικά πολύ κοντά σε αυτό και αυτό με κάνει χαρούμενο. Ήθελα να κάνω αυτόν τον δίσκο πολύ διαφορετικό από τον προηγούμενο επίτηδες, οπότε υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να χάσω κόσμο όταν το κάνω αυτό. Αλλά μέχρι στιγμής, προφανώς κατάφερα να δημιουργήσω μια βάση θαυμαστών που να αρέσει όταν τρελαίνομαι και απλώς δοκιμάζω όλα τα πράγματα, χαχα!
Το “Fοuntains” είναι ένα εξαιρετικό album. Ποια είδη συνδυάζει;
Νομίζω ότι η ερώτηση σχεδόν θα έπρεπε να είναι τι δεν έχει μέχρι τώρα. Πάντα μου άρεσε να γράφω μουσική που έχει τα κύρια χαρακτηριστικά του μοντέρνου metal και του prog rock συνδυαστικά, αλλά θα πήγαινε επίσης πιο μακριά σε μουσικό έδαφος που δεν θα περίμενες. Νομίζω ότι αν ακούσεις όλα τα albums μου από το “The Haunts” του 2008 μέχρι τώρα, αυτό είναι μια σταθερά στη δισκογραφία μου. Βαριέμαι εύκολα, γι’ αυτό μου αρέσει να γράφω τραγούδια που έχουν λογική δομή αλλά τολμούν να πάνε σε κατευθύνσεις που δεν περιμένεις. Κάθε φορά λοιπόν που γράφω κάτι, θέλω να υλοποιήσω κάτι που δεν έχω ξανακάνει. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, θέλω τα τραγούδια να έχουν και ένα λογικό reffrain/μελωδία που να κολλάει με τον κόσμο. Γνώρισα ανθρώπους που μου έλεγαν ότι είχαν κολλήσει μερικά από τα reffrains μου στο κεφάλι τους ακόμα και αφού άκουσαν πάνω από επτά τρελά τραγούδια που έκανα. Νομίζω ότι είναι καλό σημάδι (γέλια)! Ωστόσο, θεωρώ ότι αυτός ο δίσκος έγινε τόσο διαφοροποιημένος και πειραματικός όσο είναι τώρα, γιατί ήταν μια αντίδραση στο τελευταίο album “The Days The Clock Stopped” και στο concept που είχε. Το να γράψεις ένα concept album είναι μια εξαιρετική εμπειρία, αλλά και κάπως περιοριστική, καθώς πρέπει να συγκεντρώσεις όλη τη μουσική μέσα στη δεδομένη ιστορία. Είμαι περήφανος που είμαι απεριόριστος στη μουσική μου, αλλά όταν έχεις μια ιστορία με μια πολύ συγκεκριμένη ατμόσφαιρα όπως είχε το τελευταίο album, είναι απλά πολύ λυτρωτικό να κάνεις ένα album μετά που πάει παντού. Ήθελα απλώς να είμαι ελεύθερος για λίγο και να τρελαθώ με όλες τις μουσικές ιδέες και νομίζω ότι το “Fοuntains” το αντικατοπτρίζει καλά.
Από πού αντλείς έμπνευση;
Έχω τη λίστα μου με συγκροτήματα και μουσικούς από τους οποίους αντλώ πάντα ιδέες όπως οι Pain of Salvation, Coheed and Cambria, Between The Buried And Me, Pink Floyd, Genesis, Frank Zappa, Mr Bungle κ.λπ., αλλά παρατηρώ ότι τα γούστα μου έχουν γίνει πολύ ευρύτερα τώρα. Μπορώ να απολαμβάνω εξίσου μινιμαλιστικά κλασσικά πράγματα του Steve Reich καθώς και tech death από τους Archspire ή υπέροχο μελωδικό prog από παιδιά όπως οι Azure, για παράδειγμα. Το καλό υλικό, αν με εμπνέει, ακόμα κι αν είναι μόνο ένα τραγούδι, μπορεί να καταλήξει κάπου στη μουσική μου.
Το εξώφυλλο είναι αρκετά διαφορετικό από τα περισσότερα metal albums. Τι σε έκανε να το επιλέξεις;
Πρώτα και κύρια προσπαθώ να κάνω κάθε κομμάτι του album να είναι δικό του πράγμα, να το ξεχωρίζω από τους άλλους δίσκους. Πράγματα όπως το λογότυπό μου και ορισμένα easters eggs τα δένουν όλα μαζί, αλλά μου αρέσει όταν κάθε album είναι το μοναδικό του θηρίο. Για μένα ένα album μοιάζει λίγο με έναν μουσικό κόσμο από μόνο του και το έργο τέχνης πρέπει να αντικατοπτρίζει και να το τονίζει αυτό. Ο κύριος λόγος για τον οποίο επέλεξα αυτό το ελληνικό στυλ τέχνης, είναι επειδή τα θέματα για τα οποία μιλάω σε αυτό το album είναι πολύ κλασικά διλήμματα και ιδέες για τις οποίες μιλάω μέσα από τη μουσική και τους στίχους μου. Το εξώφυλλο για παράδειγμα, απεικονίζει τον αγώνα μεταξύ του καλλιτέχνη που θέλει να είναι ελεύθερος να κάνει την τέχνη που θέλει, αλλά βλέπεις τους εμπόρους να τον κρατούν όμηρο και να του λένε τι να κάνει για να βγάλουν χρήματα από αυτό. Αυτή η δυναμική πάλη μεταξύ χρημάτων και τέχνης είναι κυριολεκτικά τόσο παλιά όσο η ανθρωπότητα και κάτι που δεν έχουμε επιλύσει ακόμα. Πολλοί καλλιτέχνες θέλουν να είναι δημιουργικά ελεύθεροι, αλλά αν η δουλειά τους δεν μοιάζει με τίποτα άλλο, ένα μεγάλο μέρος του κοινού μπορεί να μην το κοιτάξει καν. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι ένα μέρος του κοινού είναι συντηρητικό και του αρέσει απλώς να μένει σε ό,τι γνωρίζει, αλλά και επειδή η βιομηχανία (τις περισσότερες φορές) δε λειτουργεί με βάση την τέχνη αλλά το χρηματικό ποσό που μπορεί να βγει από τις πωλήσεις. Έτσι, εάν μια δισκογραφική εταιρεία μπορεί απλώς να σας βάλει σε ένα τακτοποιημένο μικρό μουσικό χώρο και μπορεί να σας πουλήσει σε ένα τυπικό δημογραφικό, μπορεί να βγάλει εύκολα χρήματα επειδή ακούγεται σαν κάτι που το κοινό ήδη γνωρίζει… Και αυτό είναι κάτι που μπορεί να είναι πολύ απογοητευτικό για έναν τύπο σαν εμένα, που προσπαθεί να διευρύνει τον μουσικό του ορίζοντα και δανείζεται επιρροές από πολλά διαφορετικά μέρη και επομένως δεν είναι εύκολο να κατηγοριοποιηθεί.
Πιστεύεις ότι είναι καλύτερο να δουλεύεις solo από το να είσαι σε μπάντα;
Νομίζω ότι και οι δύο τρόποι εργασίας έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Μου αρέσει να γράφω και να δημιουργώ τέτοια πράγματα μόνος μου, γι’ αυτό θα συνεχίσω να το κάνω αλλά ταυτόχρονα, δραστηριοποιούμαι και ως ένας από τους στιχουργούς στο συγκρότημα Dreamwalkers Inc και αυτό είναι μια ομαδική διαδικασία που επίσης αγαπώ. Απλώς, όταν γράφεις με ένα συγκρότημα, συνήθως παίρνει πολύ περισσότερο χρόνο, γιατί όλοι έχουν ζωές, προγράμματα κ.λπ. Έτσι, για να είμαι χαρούμενος, μπορώ απλώς να γράφω και να κάνω ό,τι θέλω με το όνομα TDW και να έχω τους Dreamwalkers Inc για κάτι πιο χαλαρό. Θέλω να συνεχίσω να κάνω και τα δύο, γιατί μου αρέσουν και οι δύο διαδικασίες για διαφορετικούς λόγους. Μου αρέσει να κάνω αυτά τα τρελά albums μόνος μου και να κάνω χαρούμενο τον στιχουργό που ζει μέσα μου, αλλά μου αρέσει επίσης να είμαι σε ένα συγκρότημα και να γράφω ομαδικά, γιατί είναι ωραίο να κάνεις κάτι μαζί με ανθρώπους που αγαπάς ως αδέρφια.
Βλέπουμε μια εκτεταμένη χρήση των synths και των hardhitting synths, που χρησιμοποιούνται συνήθως στο EDM και στο techno. Σε ενδιαφέρουν αυτά τα είδη ή είναι απλώς σύμπτωση;
Στην πραγματικότητα δεν ακούω καθόλου αυτά τα είδη, καθώς τείνω να τα βαριέμαι. Ακούω συχνά τραγούδια σε αυτά τα είδη και μετά μου αρέσει η εισαγωγή λόγω των synth ήχων, αλλά μετά το υπόλοιπο τραγούδι τείνει να με κουράζει μέχρι δακρύων. Είναι τόσα πολλά τα “untz untz untz” που ακούγονται πριν το σταματήσω (γέλια). Μου αρέσει, ωστόσο, να παίζω με αυτούς τους ήχους, γιατί μου αρέσει η ιδέα να πάρω έναν cool ήχο όπως αυτός και μετά να προσθέσω τη σύνθεση των τραγουδιών, τις κιθάρες και τα βαριά τύμπανα για να δω σε τι θα μεταμορφωθεί. Μου αρέσει να δουλεύω με synth γιατί υπάρχουν τόσες πολλές δυνατότητες. Ξεκίνησα αρχικά με τα πλήκτρα και σκέφτηκα πώς να παίζω κιθάρα με τα χρόνια επίσης. Έτσι, όταν γράφω νέα μουσική, γράφω συχνά με synth keyboard/ programmable synth για να βγάλω τις πρώτες ιδέες. Απλώς μου έρχεται φυσικά. Η αλήθεια είναι ότι σκέφτομαι να κάνω μια ειδική επιπλέον κυκλοφορία (κάπου το 2022 ως bonus) που θα εμβαθύνει σε αυτήν την ηλεκτρονική πλευρά της μουσικής μου, αλλά δεν θα είναι techno ή EDM, γιατί δεν μπορώ να διατηρήσω τον ίδιο ρυθμό για πάρα πολύ καιρό.
Θα έλεγα ότι είσαι ο τύπος του καλλιτέχνη που δημιουργεί ό,τι θέλει. Όμως, όπως διάβασα, το album γράφτηκε με τα σχόλια των θαυμαστών να λαμβάνονται υπόψη. Πες μας περισσότερα για αυτό.
Ναι! Αυτή ήταν μια πολύ διασκεδαστική πρόκληση για μένα πραγματικά. Πέρυσι, όταν ανακοίνωσα το album μου “The Days The Clock Stopped”, ρώτησα τους ανθρώπους αν ήθελαν να προ-παραγγείλουν αυτόν τον δίσκο και να με βοηθήσουν να το πραγματοποιήσω, επειδή τα χρήματα ήταν λίγα και ο Covid προφανώς με επηρέαζε πολύ. Πολλοί ανταποκρίθηκαν και χάρη σε όλες τις δωρεές τους πήραμε τον δίσκο σε CD/DVD και διπλό βινύλιο! Κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας προ-παραγγελίας, είπα στους ανθρώπους ότι αν δεσμεύονταν αρκετά χρήματα εκ των προτέρων, θα έπαιρναν ένα τραγούδι που θα έγραφα με βάση ένα θέμα που ήθελαν. Και πολλά άτομα ανταποκρίθηκαν σε αυτό και πρόσφεραν γενναιόδωρα. Έτσι, μόλις ολοκληρώθηκε και κυκλοφόρησε το τελευταίο album, έπρεπε να καθίσω και να γράψω τα τραγούδια όλων αυτών των ανθρώπων με βάση αυτές τις ιδέες. Και ήταν πολύ διασκεδαστικό να το κάνω αυτό, γιατί έλαβα μερικές πολύ διαφορετικές και ενδιαφέρουσες ιδέες. Ήταν μια εξαιρετική πρόκληση να λειτουργήσουν όλα αυτά τα τραγούδια μεμονωμένα, καθώς και στο πλαίσιο ενός album σαν αυτό. Αυτό, λοιπόν, είναι που ξεκίνησε αυτό το album. Υπάρχουν έξι τραγούδια εδώ που βασίστηκαν σε προτροπές που έδωσαν οι θαυμαστές μου. Τα άλλα τραγούδια ήταν τραγούδια που έγραψα εν μέρει την ίδια περίοδο (“Fountains”, “Gratitude Song”, “Hope Song II”) και κάποια ήταν ήδη εκεί σε διαφορετικές μορφές (“Hope Song I”). Αυτά τα παλαιότερα τραγούδια διαμορφώθηκαν πλήρως για να ταιριάζουν στο στυλ αυτού του album. Συνολικά έγραψα, ηχογράφησα και παρήγαγα αυτό το album σε έξι μήνες που είναι προσωπικό ρεκόρ για μένα. Ποτέ δεν τελείωσα άλλο δίσκο τόσο γρήγορα! Ωστόσο, έμαθα πολλά από αυτή τη διαδικασία, οπότε πιστεύω ότι το επόμενο album μπορεί επίσης να γίνει σε τέτοιο χρονικό διάστημα, καθώς μου αρέσει η ιδέα να το βγάλω λίγο πιο γρήγορα και να δείξω στον κόσμο πού βρίσκομαι τη δεδομένη εκείνη στιγμή σε αντίθεση με το να κυκλοφορήσω ένα album που είχε γίνει πριν από περίπου ένα χρόνο, κάτι που συμβαίνει με πολλές μπάντες αυτές τις μέρες.
Έχεις κάποιο αγαπημένο κομμάτι; Προσωπικά λατρεύω το “Inner Enemy”, το “Anthracite” και το ομότιτλο.
Είναι πάντα δύσκολο να απαντήσω γιατί μου αρέσουν όλα τα τραγούδια εδώ και συχνά για διαφορετικούς λόγους. Δεν μπορώ να διαλέξω ανάμεσα στα παιδιά μου! Αλλά πιστεύω ότι το ομότιτλο “Fountains” είναι ένα σταθερό παράδειγμα του τι περιέχει αυτό το album, καθώς είναι ποικίλο, βαρύ και θυμωμένο αλλά και μελωδικό και πολυεπίπεδο. Έτσι, αν κάποιος μπορούσε να ακούσει μόνο ένα κομμάτι στο album, θα του έδινα αυτό γιατί έχει μέρη από όλα τα άλλα τραγούδια εκεί μέσα. Λατρεύω επίσης το “Hope Song II” γιατί είναι σαν ένα πολύ μεγάλο album. Αφού έκανα ένα album την τελευταία φορά με ένα τραγούδι 17 λεπτών και πολλά concept, δεν ήθελα να κάνω ένα επικό τραγούδι τώρα, αλλά υποθέτω ότι είναι στο σύστημά μου να έχω τουλάχιστον ένα επικό τραγούδι σε κάθε δίσκο!
Σκοπεύεις να κάνεις περιοδεία για την προώθηση του album;
Η σύντομη απάντηση είναι όχι, καθώς οι TDW είναι σε μεγάλο βαθμό ένα studio project από τη φύση του και οι άνθρωποι που εργάστηκαν σε αυτό ζουν σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, η μεγαλύτερη απάντηση είναι λίγο πιο λεπτή. Ο Fabio Alessandrini (Annihilator) ζει στην Ιταλία, ο Rich Gray (Annihilator) ζει στο Ηνωμένο Βασίλειο, εγώ ζω στην Ολλανδία και όλοι οι άλλοι ζουν μακριά επίσης, οπότε θα ήταν πολύ κοστοβόρο και υλικοτεχνικός εφιάλτης το να κάνουμε μια ολόκληρη περιοδεία μαζί! Παρόλα αυτά, δεν θα απέκλεια ίσως κάποιες ξεχωριστές εμφανίσεις στο μέλλον στις οποίες θα μπορούσαμε να παίξουμε και το “Fountains” και το “The Days The Clock Stopped”, για παράδειγμα. Αλλά τότε αυτές θα ήταν ιδιαίτερες βραδιές και μόνο λίγες εμφανίσεις, σε αντίθεση με μια ολόκληρη περιοδεία. Επίσης, έχει να κάνει με το γεγονός ότι είμαι άτομο με αναπηρία – είμαι ασθενής με στομία και πολύ μεγάλη ευαισθησία – και δεν μπορώ να είμαι full on tour σωματικά και ψυχικά. Μου αρέσει να παίζω ζωντανά, αλλά χρειάζομαι τον χρόνο αποθεραπείας μου μετά. Είναι απλώς η πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσω και όλα αυτά. Αλλά μου αρέσει η ιδέα να παίξω τα έργα των TDW ζωντανά στο μέλλον, όταν όλα θα είναι εντάξει. Θέλω να προχωρήσει η προώθηση αυτού του δίσκου και μετά να επικεντρωθώ στους Dreamwalkers Inc τον νέο χρόνο για να κυκλοφορήσει το επόμενο album και να παίξω ξανά ζωντανά με αυτό το συγκρότημα, καθώς αυτό έχουν πλέον διαχωρισθεί εντελώς από τους TDW και γράφουμε πολύ ωραίο, διαφορετικό υλικό. Οπότε η πρωταρχική μου εστίαση βρίσκεται τώρα στην προώθηση αυτού του δίσκου και αυτό είναι όλο. Ίσως έχουμε μερικές καλές ευκαιρίες στο μέλλον όμως, θα δούμε!
Υπάρχει περίπτωση να δούμε ζωντανά το “Fountains” ίσως στην Ελλάδα;
Όπως είπαμε και προηγουμένως, οι περιοδείες δεν είναι ακριβώς στα σχέδια, αλλά αν δεχόμασταν προσφορά για μία ή δύο εμφανίσεις στην Ελλάδα και ο κόσμος ήταν ενθουσιασμένος που θα μας έβλεπε σε αυτή την κατάσταση, είναι σίγουρα κάτι που θα το σκεφτόμουν. Λατρεύω την Ελλάδα και πραγματικά θα ήθελα να την επισκεφτώ ούτως ή άλλως. Είμαι ένας σπασίκλας της ιστορίας και καλά… Εσείς επινοήσατε βασικά την ιστορία! Θα πρέπει απλώς να δούμε πώς ανταποκρίνεται ο κόσμος σε αυτό το album και πού πηγαίνει.
Τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε από τους TDW στο μέλλον;
Όπως ανέφερα και παραπάνω το 2022 θα επικεντρωθώ ξανά στους Dreamwalkers Inc. Είμαι πραγματικά πολύ ενθουσιασμένος γι’ αυτό, οπότε αυτό σημαίνει ότι το TDW θα μείνει σε αναμονή για λίγο το 2022. Αν και γνωρίζοντάς με, πιθανότατα θα συνεχίσω να κάνω κάποια διασκευή στο κανάλι μου στο YouTube και ίσως να κυκλοφορήσω κάποια πράγματα στο ενδιάμεσο. Έχω πάρα πολλές δημιουργικές ιδέες που θέλω να ακολουθήσω ούτως ή άλλως, οπότε δεν είναι τίποτα απόλυτα σίγουρο μαζί μου. Ωστόσο, ήδη σχεδιάζω πράγματα για ένα νέο μεγάλο album των TDW το οποίο είναι κάτι που ήθελα να κάνω εδώ και χρόνια. Θα είναι ορχηστρικό και προοδευτικό με τρόπο που δεν έχω ξανακάνει. Αλλά αυτό θα χρειαστεί πολλή προετοιμασία για αυτό μπορεί να κυκλοφορήσει κάπου το 2023 με 2024 νομίζω.
Πρέπει να πω ότι είμαι πολύ πρόσφατος θαυμαστής και ασχολήθηκα με τη μουσική σου με το “Fountains”. Έχεις κάποια πρόταση για να συνεχίσω το ταξίδι μου στον κόσμο των TDW;
Θα σε συμβούλευα να ακούσεις το τελευταίο album “The Days The Clock Stopped”, καθώς είναι προφανώς συνδεδεμένο με αυτό, παρόλο που ακούγεται ριζικά διαφορετικό. Και προτείνω επίσης το album του 2017 “The Antithetic Affiliation”, καθώς είναι ένα album για το οποίο είμαι ακόμα αρκετά περήφανος μουσικά. Αυτό είναι το album στο οποίο ξετρελάθηκα με τους πειραματισμούς και τα μήκη τραγουδιών, με δύο επικά κομμάτια 20 λεπτών και δύο δίσκους που βασικά είναι παράλληλοι μεταξύ τους. Για μένα είναι δύσκολο να ακούω τα παλιά μου πράγματα γιατί πάντα νιώθω ότι μπορώ να τα καταφέρω καλύτερα και να κάνω καλύτερες παραγωγές, αλλά πιστεύω ότι αυτοί οι δυο δίσκοι είναι καλές επιλογές για να δεις αν σου άρεσε αυτό που άκουσες εδώ!
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Συνέχισε να γράφεις και να δημιουργείς ό,τι σου φαίνεται κατάλληλο. Χρειαζόμαστε πραγματικά καλλιτέχνες σαν εσένα. Μπορείς να κλείσεις την κουβέντα μας όπως θες εσύ. Να προσέχεις!
Ευχαριστώ πολύ για αυτά τα ενθαρρυντικά λόγια! Κάποτε είπα ότι ήθελα να φτιάξω μια στήλη με CD/βινύλια/εμπόρευμα/ό,τι χωράει από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι ενός μέσου σπιτιού. Θα έχω λοιπόν πολλή μουσική να φτιάξω (γέλια)! Να είστε όλοι ασφαλείς και υγιείς, σας ευχαριστώ!
Συνέντευξη: Θανάσης Γκότοβος
Μετάφραση: Χριστίνα Γιαννούλη
Official Website
Facebook
Instagram
Twitter
Bandcamp
Discography
First Draft, 2004
Up Close and Personal, 2005
The Haunts, 2008
Scrapbook, 2011
First Re-Draft, 2011
Music Τo Stand Around and Feel Awkward To!, 2014
The Antithetic Affiliation, 2017
The Days The Clock Stopped, 2020
Fountains, 2021
