Κοιτάζοντας το δελτίο τύπου για το “Fountains” είδα κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ο Tom, o βασικός συνθέτης, έγραψε αυτό το άλμπουμ βάσει κριτικών των θαυμαστών του. Το να λαμβάνεις τόσο υπόψιν τους οπαδούς σου δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλή ιδέα, καθώς περιορίζει την καλλιτεχνική σου δημιουργία. Ας δούμε όμως τι έχει να μας πει.
Ξεκινάμε με το ομότιτλο “Fountains”. Ειλικρινά με εξέπληξε. Από τις πρώτες νότες καθηλώθηκα και δεν περίμενα τίποτα τέτοιο. Το πάντρεμα στις κιθάρες και το cello είναι υπέροχο. Τα ήρεμα φωνητικά που έρχονται σε αντίθεση με το επιθετικό riff είναι μια εξαιρετική προσθήκη. Πάρα πολύ ωραίο κομμάτι και πολύ όμορφος συνδυασμός folk και symphonic στοιχείων με πιο επιθετικά στοιχεία του σκληρού ήχου
Με το “Inner Enemy” βλέπουμε και κάποια ηλεκτρονικά και djenty στοιχεία τα οποία εκτίμησα πάρα πολύ. Σε αυτό το κομμάτι φαίνεται επίσης και ο πιο progressive χαρακτήρας. Το percussion που ακολουθεί στο “Hope Song I” είναι απλό αλλά πολύ όμορφο όπως και όλο το κομμάτι. Αγνό folk στα καλύτερά του. Επιστρέφουμε στην metal πλευρά με το επιθετικό riff του “Gratitude Song”. Τα backing φωνητικά και οι χορωδίες στο ρεφραίν είναι το κάτι άλλο. Είναι σαν power metal αλλά πιο ώριμο, πιο καλοπαιγμένο.
Σε παρόμοιο στυλ κινείται και το “Hunter’s Eyes” αλλά με ένα πιο ήρεμο σημείο και ένα solo φλογέρας, για να περάσουμε σε ένα σημείο που θυμίζει ινδιάνικη μουσική! Για να ηρεμήσει λίγο το κλίμα έρχεται το “Anthracite”. Για άλλη μια φορά υπέροχο percussion και ένας πολύ ιδιαίτερος ήχος. Στα μέσα του κομματιού γίνεται τρομερή αλλαγή. Απλά μπράβο, δεν έχω να πω κάτι παραπάνω. Το ότι είχαμε και blast beats και breakdown με κάνει απίστευτα χαρούμενο.
Τα synths στο “Another Choice, Another Universe” είναι μια φανταστική έκπληξη, όπως και ο πιο pop ρυθμός στα φωνητικά, τόσο στα κύρια όσο και στα δεύτερα. Η ιδιαιτερότητα και η παραξενιά συνεχίζονται με το “Graveyard Boogie”. Τα πλήκτρα και ο ανεβαστικός ρυθμός «τσίρκου» ήταν μια πολύ ωραία έκπληξη. Συνεχίζουμε με το “Traveler” και για άλλη μια φορά έχουμε hard synths στην εισαγωγή. Και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό. Το κομμάτι είναι πολύ ιδιαίτερο όπως και τα υπόλοιπα και οι κιθάρες με τα κοφτά riffs εδώ είναι φανταστικές.
Τέλος έχουμε το “Hope Song II”, που είναι και το μεγαλύτερο του άλμπουμ. Η ενορχήστρωση είναι υπέροχη. Ίσως να το προτιμούσα λίγο μικρότερο, παραμένει όμως πολύ καλό. Το άλμπουμ είναι φανταστικό. Ο Tom κατάφερε να συνδυάσει τα πάντα, να κάνει ό,τι θέλει και να το κάνει καλά. Το “Fountains” ακούγεται φανταστικό και είναι ακριβώς αυτό που θέλει να ακούσει κάποιος όταν θέλει να βιώσει κάτι διαφορετικό. Τα πάντα ήταν ιδιαίτερα και παιγμένα εξαιρετικά. Ανυπομονώ να ακούσω και άλλα από αυτή την ιδιοφυΐα.
8/10
Θανάσης Γκότοβος
[email protected]
