Ο Göran Edman ήταν ανέκαθεν ένα από τα πιο σεβαστά ονόματα της σουηδικής hard rock σκηνής των 80s. Η ιδιαίτερα λεπτή χροιά της φωνής του σε συνδυασμό με τις εξωπραγματικές ψιλές του θα στιγματίζουν για πάντα albums-κειμήλια όπως το “Total Control” του φιλαράκου John Norum και το “Eclipse” του Yngwie Malmsteen. Δυστυχώς το τίμημα για τη φήμη του Göran ήταν βαρύ για την αρχική του μπάντα, η οποία έμελλε να εξαφανιστεί για πάντα από προσώπου γης. Ο λόγος για τους Madison και το δεύτερο δίσκο τους που αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα μίας μπάντας που είχε πολλά να προσφέρει, αλλά ήταν καταδικασμένη να εξαρτάται από τον ταλαντούχο τραγουδιστή.
Το “Best In Show” κυκλοφόρησε αρχικά το 1986, σε μία εποχή όπου οτιδήποτε προερχόταν από τη Σουηδία αυτομάτως ήταν καλοδεχούμενο μετά την παγκόσμια επιτυχία του “The Final Countdown“ των Europe. Μπορεί φυσικά να μην διέθεταν την φαντασμαγορική αίγλη στην παραγωγή ή την ικανότητα να γράψουν ένα “Cherokee” ή ένα “Rock The Night“, αλλά σίγουρα ήξεραν να γράφουν μουσική που αν τους το επέτρεπαν οι συγκυρίες θα ήταν ένα από τα σημαντικότερα ονόματα αυτής της χώρας. Άλλωστε εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε και πολύς ανταγωνισμός εκεί πάνω. Επιπλέον είχαν γνωρίσει μία σχετική, σύντομη επιτυχία στην ιαπωνική αγορά. Ο εν λόγω δίσκος διέθετε τα πάντα εκτός από εμπορικότητα. Αποστομωτική έναρξη με το “Oh Rendez Vous“, εξαιρετικά κιθαριστικά δείγματα στα “Hotel Party” και “Give It Back“, blues rock διαθέσεις (“Carry On“, “World Wide Man“) και ένα ήχο που ναι μεν δεν ήταν τέλειος, ήταν όμως διαχρονικός. Η επιλογή να βασιστούν περισσότερο στα riffs (άκου π.χ. την ταχύτητα στο “The Look In Your Eyes“) παρά να εστιάσουν στα πλήκτρα, δίνει στο album έναν πιο heavy metal αέρα τη στιγμή που οποιοσδήποτε άλλος θα έδειχνε προτίμηση σε πιο “φαντεζί” πράγματα για να ακολουθήσει την 80s μόδα. Μοναδικό στοιχείο που κάποιοι ίσως να το έλεγαν μειονέκτημα ήταν η ακόμα άβγαλτη φωνή του Göran Edman που τότε ακόμα έψαχνε τη δική της προσωπικότητα. Γι’ αυτό και σε σημεία η χροιά του είναι παρόμοια με εκείνη του Joey Tempest με πιο τρανταχτό παράδειγμα τη μπαλάντα “Show Me Your Love“. Από εκεί και πέρα η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή. Ο John Norum άφησε τους Europe μόλις έγιναν superstars και το 1987 κυκλοφόρησε παρέα με το Göran Edman ένα καταπληκτικό “Total Control” που ξεκίνησε επισήμως και την ανοδική του πορεία ως τραγουδιστή, αφήνοντας για πάντα τους Madison στην αφάνεια.
Αυτή η επανακυκλοφορία της Pride & Joy Music είναι μία σπάνια ευκαιρία να ανακαλύψεις ένα χαμένο σουηδικό διαμάντι από μία μπάντα με περίσσια έμπνευση, νεανικό θράσος και εξαιρετικές ιδέες. Η μοίρα όμως μπορεί μερικές φορές να γίνει σκληρή. Αν είσαι fan του 80s hard rock και το πετύχεις σε κάποιο δισκοπωλείο, το τσιμπάς με κλειστά μάτια.
Χάρης Μπελαδάκης
