Νομίζω ότι δεν αμφιβάλλει κανείς οπαδός του progressive power metal ότι οι Ιταλοί Labyrinth αποτελούν μια μπάντα από τις καλύτερες εκπρόσωπους του είδους, με όλες τις κυκλοφορίες τους από την έναρξη της δράσης τους το 1994 μέχρι σήμερα να κινούνται σε εξαιρετικά επίπεδα , άντε να εξαιρέσουμε το άλμπουμ του 2005 “Fever” που δίκιο έχετε, ούτε κι εμένα με ενθουσίασε.
Η μακροχρόνια σιωπή που ακολούθησε από το 2010 και την κυκλοφορία του πολύ καλού “Return to Heaven Denied Pt. II – A MidnightAutumn’s Dream“μέχρι και το 2016 όπου άρχισαν να έρχονται νέα από το στρατόπεδο της μπάντας, έκανε πολύ κόσμο, μεταξύ αυτών κι εμένα, να αναρωτιέται για την ύπαρξη των Labyrinth.
To 2016 λοιπόν οι “παλιοί’’ Andrea Cantarelli (Κιθάρες), Olaf Thörsen (Κιθάρες) και Roberto Tiranti ή “Rob Tyrant” αν προτιμάτε (φωνητικά) πλαισιώθηκαν από τους Nik Mazzucconi (μπάσο),Oleg Smirnoff (keybpards) και John Macaluso (ντραμς) κι έτσι όλα σιγά σιγά πήραν το δρόμο τους ώστε να φτάσουμε στην κυκλοφορία του όγδοου full-length άλμπουμ των Labyrinth που φέρει τον τίτλο ‘’Architecture Of A God’’.
Το ‘’Architecture Of A God’’ λοιπόν αποτελείται από 12 συνθέσεις και το πρώτο πράγμα που ξεχωρίζει είναι σαφώς ο καλύτερος ήχος και η πιο “γεμάτη” παραγωγή σε σχέση με το “Return to Heaven Denied Pt. II”.Μεταξύ των δώδεκα αυτών συνθέσεων περιλαμβάνονται ένα σύντομο ιντερλούδιο με τίτλο “Random Logic”και μια διασκευή στο trance hit “Children” του Robert Miles, ο οποίος δυστυχώς έφυγε από κοντά μας το Μάιο του 2017. Από εκεί και πέρα υπάρχει ο κλασσικός ήχος των Labyrinth με το ευρωπαϊκό power metalνα συνδυάζεται με τις progressive στιγμές , τα μελωδικά περάσματα και τη φωνάρα του Rob. Κιθάρες και πλήκτρα εναλλάσσονται σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, το rhythmsection βράχος και οι Labyrinth δουλεύουν σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή, χωρίς εντυπωσιασμούς και επιδείξεις με τα πάντα να λειτουργούν υπέρ των συνθέσεων.
Πραγματικά ακούγοντας τον δίσκο ξανά και ξάνατον βρίσκω κάθε φορά και καλύτερο, ανακαλύπτοντας συνεχώς νέα πράγματα χωρίς να μπορώ να βρω αδιάφορη ή κακή στιγμή, μιας και ακόμη και η διασκευή στο “Children” που προανέφερα λειτουργεί μια χαρά στο σύνολο του δίσκου. Ας βάλω μια τελεία εδώ, χωρίς να επεκταθώ σε κάθε τραγούδι αναλυτικά, ας ανακαλύψει ο καθένας τα δικά του αγαπημένα, γιατί αντί για review βλέπω να καταλήγω σε τόμο εγκυκλοπαίδειας.
Οι Labyrinth πραγματοποιούν μια από τις καλύτερες επιστροφές, ενδώστε άφοβα!
8.5/10
Πάνος Πρέντζας
[email protected]
