…ή αλλιώς η σκοτεινή πλευρά του να παίζεις πιασάρικα. Οι Engel θα μπορούσαν να θεωρηθούν και ως μια B-Class all star band διότι όλα της τα μέλη εμπλέκονται ή έχουν εμπλακεί στο παρελθόν με διάφορες γνωστές ή όχι και τόσο μπάντες, ανάμεσα σ’ αυτές φιγουράρουν οι In Flames όσο αναφορά τον κιθαρίστα. Πρόλογος: σαν γνήσια παιδιά σουηδικής καταγωγής δεν θα μπορούσαν παρά να παίζουν μελωδικό death. Το πρόβλημα ως εκεί είναι ότι και οι πέτρες στη Σουηδία μπορούν να σου παίξουν ένα μελωδικό riff, άρα ευθύς εξ’ αρχής δεν περίμενα ότι θα ακούσω κάτι εξαιρετικά πρωτότυπο. Κυρίως θέμα: τα παλικάρια προσπαθούν. Έχουν κάποιες καλές ιδέες, έχουν δουλέψει πολύ πάνω στην παραγωγή του δίσκου, έχουν βάλει και αρκετά industrial στοιχεία αλά Pain, τα οποία διαφοροποιούν τα τετριμμένα αλλά είναι πραγματικά φοβερό το πώς ένας δίσκος ο οποίος ξεκινά με ‘wow’ προϋποθέσεις να καταλήγει τόσο βαρετό όσο περνάει η ώρα. Το εναρκτήριο ‘Threnody’ είναι πραγματικά ένα καταπληκτικό κομμάτι αλλά βρε καλά μου παιδιά τα emo καθαρά φωνητικά στο επόμενο ‘Sence the Fire’ τι τα θέλατε; Επίλογος: Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω για αυτό τον δίσκο. Από τη μια βρήκα αρκετό ενδιαφέρον στη δουλεία που έχει γίνει στις κιθάρες και πολλά από τα σημεία τους είναι αξιομνημόνευτα, όμως από την άλλη μερικά στοιχεία, όπως τα καθαρά του τραγουδιστή, ήταν αβάσταχτα τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα. Θα πρότεινα να τον τσεκάρετε γιατί αφενός έχει κάποια ποιότητα και αφετέρου γιατί οι απόψεις διίστανται.
6,5/10
Αγγελική Καπίρη
