Το moto μου όσον αφορά τη μουσική ήταν να έχω πάντα ανοιχτό μυαλό. Με αυτό τον τρόπο έχω καταφέρει να ακούσω πολλά διαφορετικά είδη και πολλά από αυτά να μου αρέσουν κιόλας. Κάπως έτσι, μπορώ να πω ότι μου αρέσουν οι “φλωριές”. Ναι, μπορώ να πω ότι το “American Idiot” (ο δίσκος όχι το τραγούδι) των Green Day, είναι μια από τις αγαπημένες μου κυκλοφορίες. Κάπως έτσι ανακάλυψα και το “All Killer No Filler” των Sum 41. Για ποιο λόγο αυτή η εισαγωγή;
Μα φυσικά η τρίτη κυκλοφορία των Καναδών We Were Sharks, η οποία σύντομα θα μπει στα ράφια των δισκοπωλείων. Όταν φυσικά μιλάω για Green Day ή για τους Sum 41, ποτέ δεν θα προσπαθούσα να πείσω κάποιον που ακούει heavy metal, να ασπαστεί τις απόψεις μου για αυτές τις δυο μπάντες, ή μάλλον για τους δυο προαναφερθέντες δίσκους από αυτές τις μπάντες. Μιλάμε για καθαρό punk/pop/rock εξ’ Αμερικής και αυτό είναι που αντιπροσωπεύουν οι We Were Sharks.
Το “Lost Touch” μου θυμίζει από την αρχή μέχρι το τέλος, αμερικάνικες teen ταινίες. Απλά και όμορφα. Μια μίξη των Green Day και των Sum 41, μόνο που είναι ακόμη πιο εμπορική και πιο cheesy. Γλυκανάλατες μελωδίες, pop feeling και κάποια riff που προσπαθούν να γίνουν rock. Αρκετά “jumpy” ρεφρέν και, μάλλον τελειώσαμε με την παρουσίαση του δίσκου. Έτσι και αλλιώς το “Lost Touch” τελειώνει πριν καταλάβεις ότι άρχισε, αφού δεν φτάνει σε συνολική διάρκεια τα 30 λεπτά.
Άλλη μια παρουσίαση δίσκου, η οποία νομίζω ότι απλά τρώει τον χρόνο σας, αφού κάποιος που ακούει heavy metal, πολύ δύσκολα θα δεχτεί τις γλυκανάλατες στιγμές των We Were Sharks. Και φυσικά, δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να πω ότι το “Lost Touch” είναι ένας δίσκος σαν το “American Idiot”, που ορίζει ουσιαστικά ένα είδος μουσικής. Είναι απλά μια ακόμη κόπια, αυτού του American pop/punk/rock είδους. Αν νομίζετε ότι μπορεί να σας αρέσει κάτι από αυτό, ακούστε το “Stay” και βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα. Προσωπικά, τα 28 λεπτά του “Lost Touch” είναι ικανά μόνο για να ρίξετε μια γκομενίτσα των 20…
4/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
