Κάποιος να σταματήσει τους Teramaze. Μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια έχουν βγάλει τρεις καταπληκτικούς δίσκους, επειδή και αυτός εδώ περί καταπληκτικό δίσκο πρόκειται. Δηλαδή κάπου ήμαρτον. Τι νερό πίνουν εκεί κάτω; Ούτε έξι μήνες δεν έχουν περάσει από την παρουσίαση του “Sorella Minore” και ο Dean Wells και η παρέα του ξαναχτυπάνε.
Οι Teramaze είναι άλλο ένα τρανό παράδειγμα ότι σκηνή του progressive metal, με την πιο ευρεία έννοια, είναι ακμαιότατη στην Αυστραλία. Από το 1993 το σχήμα είναι αρκετά δραστήριο έχοντας κυκλοφορήσει εννιά άλμπουμ, με τα τέσσερα τελευταία από το 2020 και μετά. Σίγουρα το γεγονός ότι ο Wells αλλάζει μουσικούς όπως εγώ τρώω σουβλάκια ίσως και να ήταν θέμα σε άλλες περιπτώσεις αλλά εδώ δεν δείχνει να επηρεάζει την ποιότητα του υλικού.
Στις εννιά συνθέσεις λοιπόν του άλμπουμ ο ακροατής μπορεί να βρει λίγο από όλα. Από αμιγώς progressive συνθέσεις όπως το εναρκτήριο και ομώνυμο κομμάτι, το μοντέρνο rock του “Jackie Seth” (θέλω να το ακούσω να το τραγουδά ο Michael Jackson για κάποιο λόγο), πιο djent καταστάσεις αλλά και γενικά έναν μικρό χαμό. Πανέμορφο το “Modern Living Space” που στα δέκα λεπτά του αναπτύσσεται αργά και σταθερά. Τέλος, το άλμπουμ κλείνει με το πανέμορφο “Head Of The King” το οποίο κουβαλά έναν έντονο επικό αέρα.
Με λίγα λόγια το άλμπουμ είναι πλουσιότατο συνθετικά. Ο ακροατής δεν πρόκειται να ακούσει κάτι να επαναλαμβάνεται και κάθε σύνθεση έχει και την ιδιαιτερότητά της. Και όλα αυτά από ένα συγκρότημα που μόλις τέσσερις μήνες πριν είχε παρουσιάσει και άλλη δουλειά. Αν μη τι άλλο, αυτό πρέπει να είναι κάτι το εντυπωσιακό από μόνο του. Μελωδικός, σκληρός, progressive με την έννοια του πειραματισμού ήχος. Τολμώ να πω ότι το “And The Beauty They Perceive” έκανε κατάληψη στα ηχεία όσο καμία άλλη δουλειά αυτόν τον μήνα!
8,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
