Ναι, ναι και πάλι ναι. Προς τέρψη δικιά μου πρωτίστως και ελπίζω σε δεύτερη φάση και δική σας οι Teramaze επιστρέφουν, αν και τελευταία δεν έχουν λείψει ευτυχώς τόσο. Η μπάντα-διαμάντι που έχει καταφέρει να πάει κόντρα στο νέο ρεύμα του αυστραλέζικου prog/djent, επανέρχεται με τρίτο δίσκο μέσα σε τρία παρακαλώ, χρόνια. Καλοί οι Caligula’s Horse, οι Karnivool και τόσοι άλλοι αλλά τουλάχιστον στο παλιό prog το ορθόδοξο, αν υπάρχει κάτι τέτοιο, η μπάντα του Dean Wells παίζει μόνη της μπάλα και δεν έχει κανέναν αντίπαλο μάλιστα.
Το “Sorella Minore” έρχεται σε διάστημα περίπου εφτά μηνών από τη τελευταία δουλειά της μπάντας, το φοβερό “I Wonder”. Απίστευτο και όμως πραγματικό. Βέβαια για όσους γνωρίζουν, επειδή ο mastermind Dean Wells μόνο συμβατικός δεν είναι, διάβασε τη κατάσταση με τη μουσική βιομηχανία και εδώ και δυο άλμπουμ κυκλοφορεί τις δουλειές του ανεξάρτητα, χωρίς την υποστήριξη κάποιας δισκογραφικής. Η κίνησή του αυτή μόνο καλό από ότι φαίνεται έχει κάνει, καθώς του έχει δοθεί η ευκαιρία να κυκλοφορεί νέα μουσική όποτε αυτός θέλει. Και πάλι ευτυχώς θα ξαναπώ, διότι ο τύπος πραγματικά είναι μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και οτιδήποτε έχει κυκλοφορήσει είναι τουλάχιστον πολύ καλό, αν όχι κορυφαίο.
Το “Sorella Minore” δεν αποτελεί εξαίρεση. Με διάρκεια περίπου σαράντα λεπτά, ο δίσκος περιλαμβάνει τέσσερα κομμάτια και πρόκειται για κανονικό full-length. Αυτό που κάνει τους Teramaze να ξεχωρίζουν είναι ότι ενώ δηλώνουν progressive, στα αυτιά μου τουλάχιστον είναι πρωτίστως μια μελωδική metal μπάντα με prog υπόβαθρο. Είναι τόσο προσβάσιμη η μουσική τους αλλά ταυτόχρονα τόσο φινετσάτη, που η προοδευτική ταμπέλα τους ταιριάζει αλλά σε καμία περίπτωση δε τους καθορίζει. Πάρτε για παράδειγμα το φορτισμένο “Stone”. Μια απίστευτη, σκοτεινή μπαλάντα. Το κομμάτι είναι τόσο απλό και παράλληλα τόσο εκλεπτυσμένο που σε μαγεύει με την εξαιρετική φωνητική ερμηνεία του Wells.
Στον αντίποδα, το “Between These Shadows” είναι η φωτεινή πλευρά του “Sorella Minore”. Rock, pop, πείτε το όπως θέλετε. Δεν έχει καμία σημασία γιατί το κομμάτι σε αντίθεση με τον τίτλο σε ταξιδεύει σε πιο φωτεινά μέρη, φέρνοντας αρκετά στο μυαλό το “Broken” από το “Her Halo”. Φαίνεται ασύλληπτο το πως ο Wells έχει την ικανότητα να συνθέτει τόσο όμορφες μελωδίες και το καταφέρνει ξανά και ξανά. Το “Take Your Shot” είχε κυκλοφορήσει online λίγο καιρό πριν και είναι το κομμάτι που χωρίς να είναι κακό, είναι το πιο εκτός κλίματος του άλμπουμ. Straight μελωδικό heavy metal με δυνατά riffs και ωραίο refrain. Πρόκειται για μια πιο εμπορική πλευρά των Teramaze αλλά ενδεχομένως να δούλευε καλύτερα σε κάποιο άλλο άλμπουμ.
Η μεγάλη στιγμή του “Sorella Minore” όμως είναι το ομώνυμο έπος 26 λεπτών που ανοίγει το δίσκο. Στιχουργικά πρόκειται για τη συνέχεια του “Her Halo” και εδώ εκτός του Wells στα φωνητικά, συμμετέχουν επίσης οι Silvio Massaro (Vanishing Point) Nathan Peachey (ex-Teramaze) και Jennifer Borg (Divine Ascension). Ότι ακριβώς χρειάζεται ένα μεγαλόπνοο prog metal κομμάτι βρίσκεται εδώ. Ερμηνείες για σεμινάριο, θεατρικότητα, εναλλαγές διάθεσης που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια. Οι Savage Garden συναντούν τους Dream Theater και τους Seventh Wonder. Κορυφαίο πραγματικά. Αναμενόμενα συναισθηματικά φορτισμένο, καθώς η αδελφή της νεκρής πλέον ηρωίδας του “Her Halo” αναζητώντας τα αίτια του θανάτου, βρίσκεται και η ίδια αυτή τη φορά στη θέση του θύματος. Τα λόγια εδώ είναι όντως φτώχεια. Απλά ακούστε το για να καταλάβετε για τι συνθετικό μεγαλείο μιλάμε. Ξεκάθαρα από τις κορυφαίες στιγμές των Teramaze.
Το “Sorella Minore” προτείνεται με κλειστά μάτια σε όσους θέλουν να ακούσουν ειλικρινή μουσική μακριά από μόδες και «πρέπει». Οι Teramaze απλά δημιουργούν πρώτα για τους εαυτούς τους και κατόπιν για τους οπαδούς και είμαστε ΟΚ με αυτό. Ναι, προφανώς είναι αρκετά light και σίγουρα μας έχουν λείψει σχετικά εποχές “Esoteric Symbolism” αλλά και το πιο thrash πρόσωπο του “Anhedonia”, όμως εδώ είναι progressive και η ελευθερία έκφρασης πρέπει να θεωρείται αυτοσκοπός. Από όσο γνωρίζω το επόμενο άλμπουμ είναι ήδη έτοιμο και ενδέχεται να κυκλοφορήσει και μέσα στο χρόνο. Πόσο πιο αντί-trend πι,α ρε θεούλη Dean;
8,5/10
Βασίλης Μπατίλας
vasilis_vd@hotmail.com
