Το “Αutumne” είναι η πρώτη του δισκογραφική δουλειά του συνθέτη και κιθαρίστα Κώστα Σαμπάνη, η οποία ταξιδεύει τον ακροατή μέσα από πολύ μελωδικά και γεμάτα συναισθηματισμό μονοπάτια και αποτελεί μια βαθιά νοσταλγία συγκεκριμένων χρόνων, τόπων και προσώπων. Ο Κώστας λοιπόν μας μιλά για την δουλειά του αυτή.
Γεια σου Κώστα! Συγχαρητήρια για τον πρώτο σου δίσκο “Αutumne”. Πριν ξεκινήσουμε όμως να μιλάμε για αυτό, θα ήθελες να δώσεις μερικές πληροφορίες για εσένα στους αναγνώστες μας;
Γεια σου Χριστίνα και ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία! Είμαι από την Αθήνα, ξεκίνησα κιθάρα και μουσικά θεωρητικά στα 13 με 14 μου χρόνια και από τότε ασχολούμαι με τη μουσική. Σπούδασα αργότερα στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α. και παράλληλα στο ωδείο Μουσικής Πράξης ηλεκτρική κιθάρα, κλασική και μοντέρνα αρμονία και jazz αρμονία. Παίζω σαν session μουσικός, γράφω μουσική και διδάσκω ηλεκτρική κιθάρα και μουσικά θεωρητικά.
Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στη μουσική;
Ήταν πολλές οι μπάντες που με οδήγησαν να ασχοληθώ με τη μουσική. Τρεις χαρακτηριστικοί δίσκοι που σίγουρα με ώθησαν προς τα εκεί ήταν το “Subliminal Verses (Vol. 3)” των Slipknot, το “Hybrid Theory” και το “Meteora” των Linkin Park. Ήταν από τα πρώτα πράγματα που ‘πέσαν στα χέρια μου και με είχε εντυπωσιάσει αυτό που συνέβαινε. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι το παράγουν άνθρωποι αυτό. Αργότερα ήρθαν βέβαια και πολλές άλλες μπάντες όπως In Flames, System Of A Down, Opeth, Porcupine Tree, OSI, Katatonia, Tool και η λίστα συνεχίζει στο άπειρο.
Το “Αutumne” είναι ένα instrumental EP. Σκέφτεσαι καθόλου να προσθέσεις και φωνητικά στις μελλοντικές κυκλοφορίες σου;
Σε αυτό το solo project που είμαι μόνος μου προς το παρόν όχι. Εάν θα το έκανα ενδεχομένως να άλλαζα το project αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Γενικά είμαι άνθρωπος που αν έχω ανάγκη να κάνω κάτι θα το κάνω. Θα δείξει στο μέλλον!
Αρκετές φορές, οι πρώτοι δίσκοι μιας μπάντας ή ενός καλλιτέχνη είναι αυτοχρηματοδοτούμενοι. Έτσι και ο δικός σου λοιπόν. Θα ήθελες να υπογράψεις συμβόλαιο με μια δισκογραφική; Αν ναι, ποιες πιστεύεις ότι μπορούν να ταιριάξουν με το είδος που ακολουθείς;
Εάν πίστευε στο υλικό και βοηθούσε οικονομικά, γιατί κακά τα ψέματα αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα πάντα, φυσικά, γιατί όχι; Με βάση τη μικρή μου εμπειρία όμως με τις δισκογραφικές, νομίζω ότι δεν αξίζει να είσαι σε εταιρεία για το λόγο του ότι το συγκεκριμένο είδος δεν έχει τόσο μεγάλο κοινό για να “συμφέρει¨ να είσαι σε κάποια εταιρεία. Πλέον με τη βοήθεια κάποιου manager μπορείς να τρέξεις τα πράγματα και μόνος σου. Ζωντανά παραδείγματα οι Nick Johnston, Plini κλπ. Χρήματα και χρόνος να υπάρχει.
Πόσο καιρό χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί το ΕΡ;
Δύο χρόνια. Ένα χρόνο δούλευα το pre-production στο σπίτι και ένα χρόνο πήραν οι ηχογραφήσεις και η μίξη.
Υπήρχε κάτι που να σε δυσκόλεψε κατά τη διάρκεια των συνθέσεων;
Ένα κομμάτι με δυσκόλεψε να το φέρω εκεί που ήθελα. Το “Until We Meet Again” με απασχόλησε ένα εξάμηνο. Είχα ηχογραφήσει κάποια στιγμή το θέμα και ξυπνούσα κάθε πρωί και δούλευα αυτό το κομμάτι. “Πέταξα” πολύ υλικό μέχρι τελικά να πω ότι είμαι ευχαριστημένος με το κομμάτι αυτό.
Πως προέκυψε ο τίτλος του δίσκου; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για παράφραση της λέξης autumn ώστε να δικαιολογηθεί η μελαγχολία της μελωδίας των περισσότερων κομματιών;
Ναι ακριβώς αυτό. Το φθινόπωρο είναι από τις αγαπημένες μου εποχές και γενικά η έμπνευσή μου για να γράψω ήταν η μελαγχολία κάποιων τόπων, ανθρώπων και χρόνων. Ο τίτλος του δίσκου και των κομματιών ήρθαν αρκετά αβίαστα γιατί είχα την εικόνα στο μυαλό μου και ήξερα σε τι απευθύνομαι.
Ποιος είναι υπεύθυνος για τη μίξη και την παραγωγή του “Αutumne”;
Η παραγωγή έγινε από εμένα και τον πολύ καλό μου φίλο Χρήστο Βλάχο. H μίξη έγινε από τον Χρήστο στα Eightyard Studios.
Οι κιθάρες στον δίσκο φέρουν τη δικιά σου υπογραφή. Τα υπόλοιπα όργανα όμως ποιοι τα ανέλαβαν;
Τύμπανα έπαιξε ο Γιώργος Πουλιάσης, μπάσο ο Ηλίας Καρκαβέλιας και πιάνο ο Στέλιος Φραγκούς.
Τι είδους ανταπόκριση έχεις λάβει μέχρι στιγμής από τον Τύπο και το κοινό;
Έχω πάρει πολύ καλό feedback μέχρι τώρα και από το κοινό και από τον Τύπο. Το άκουσαν περισσότεροι άνθρωποι από όσοι περίμενα και το ευχάριστο είναι πως ακόμη και άνθρωποι που δεν ακούν αυτό το είδος το άκουσαν και τους άρεσε. Το μόνο “αρνητικό” ας πούμε σχόλιο είναι από κάποιες κριτικές ότι είναι μικρό σε διάρκεια. Αυτό βέβαια εμένα με χαροποιεί και με παρακινεί να συνεχίσω να γράφω.
Παρά τον μικρό αριθμό των κομματιών, ένα κατάφερε να ξεχωρίσει περισσότερο στα αυτιά μου και να γίνει με διαφορά το αγαπημένο μου. Ο λόγος για το “Until We Meet Again”. Εσύ έχεις ξεχωρίσει κάποιο;
Για εμένα όλο το EP είναι ξεχωριστό αφού αφορά ολόκληρο ένα concept. Αλλά αν πρέπει να διαλέξω κάποιο και εγώ το “Until We Meet Again” θα πω!
Πριν ολοκληρώσουμε, θα ήθελες να μοιραστείς τυχόν μελλοντικά σχέδια με τους αναγνώστες μας;
Τα βασικότερα μελλοντικά σχέδια είναι τα live, να καταφέρω να το παρουσιάσω και να ξεκινήσω να γράφω κάποια στιγμή το επόμενο. Καλά να είμαστε να ξεπεράσουμε όλο αυτό που συμβαίνει και όλα θα γίνουν.
Σε αυτό το σημείο λοιπόν, θέλω να σε ευχαριστήσω πολύ για τον χρόνο σου και σου εύχομαι πάντα επιτυχίες στην πορεία σου. Τα τελευταία λόγια ανήκουν σε εσένα.
Εγώ σε ευχαριστώ Χριστίνα και όλη την ομάδα του GreekRebels για τη φιλοξενία!
Συνέντευξη: Χριστίνα Γιαννούλη
Facebook
Spotify
YouTube
Instagram
Bandcamp
Discography
Αutumne [EP], 2021
