Λίγους μήνες μετά από την τελευταία και εξαιρετική δουλειά των Mostly Autumn, Go Well, Diamond Heart, ήρθε πάλι στα χέρια μας ο όγδοος δίσκος τους, Glass Shadows, δηλαδή η ακριβώς προηγούμενη δουλειά τους, που αρχικά είχε κυκλοφορήσει το 2008. Τι σημαίνει αυτό; Πρακτικά ότι είναι το τελευταίο studio album με την αγαπητή Heather Findlay, που υπήρξε στα φωνητικά της μπάντας από το 1997, ενώ πίσω από το drum kit κάθεται ακόμα ο Henry Bourne. Όσο για τα κομμάτια που φιλοξενεί ο δίσκος, δέκα στον αριθμό και φυσικά πιστά στο ύφος των Mostly Autumn, ειδικά στα πρώτα τους βήματα. Εδώ λοιπόν θα βρείτε πολλές όμορφες και μελωδίες, που θα σας ηρεμίσουν σε συνδυασμό με την γλυκιά χροιά της Findlay και επιπλέον, όπως μας έχουν συνηθίσει, μερικά σκόρπια Pink Floydικά σημεία, είτε στις κιθάρες, είτε στα πλήκτρα, που ανεβάζουν πολλά levels στα κομμάτια που εμφανίζονται. Υπάρχουν κάποιες υποτονικές στιγμές, αλλά μετά από λίγο δίνουν την θέση τους σε πιο ζωηρές. Για ακόμα μία φορά, το ενδιαφέρον κεντρίζει το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, “Glass Shadows”, με μία πολύ ωραία γέφυρα με spooky πλήκτρα, αλλά και το ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό “Unoriginal Sin”, το μελαγχολικό “Tearing At The Faerytale”, ενώ το “A Different Sky” έχει μία ανάσα αισιοδοξίας και κλείνει με τον καλύτερο τρόπο τον δίσκο. Αν δεν έχει τύχει να ακούσετε λοιπόν αυτό το CD, φυσικά θα βρείτε ακόμα μία καλή δουλειά των Mostly Autumn, που σηματοδοτεί το τέλος μίας εποχής και την αρχή μίας νέας για την μπάντα.
8/10
Βίκυ Αθανασοπούλου
