Συνεντεύξεις

Project Theory

Οι Project Theory επέστρεψαν στον τόπο του εγκλήματος τέσσερα χρόνια μετά το ντεμπούτο album τους. Το Blood And Loyalty είναι ένα απολαυστικό alternative metal/metalcore δισκάκι, με το οποίο θα περάσει ευχάριστα όποιος δεν πηγαίνει με παρωπίδες στη μουσική. Ο εκ των ιδρυτών και κιθαρίστας Λευτέρης Αράπογλου, έχει τις απαντήσεις.

Γεια σου Λευτέρη και καλώς ήρθες στο περιοδικό μας. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, με τις συστάσεις. Διαβάζω ότι τα μέλη της μπάντας είναι από διαφορετικές πόλεις. Πώς γνωριστήκατε μεταξύ σας και τι αλλαγές υπήρξαν στη σύνθεση μέχρι να φτάσετε εδώ;

Γεια χαρά Γιώργο, ευχαριστούμε για την πρόσκληση στο Greek Rebels, είναι χαρά μας! Μετά από διάφορες αλλαγές στη σύνθεση, καταλήξαμε στην τετράδα που είμαστε τώρα. Εγώ (κιθάρα) και ο Αλέξης (μπάσο) γνωριζόμαστε από πολύ παλιά και ξεκινήσαμε μαζί την μπάντα. Τον Αντρέα (φωνητικά) τον είχαμε γνωρίσει σε μια παρουσίαση δίσκου που είχαμε κάνει στην Αθήνα το 2016 και είχε έρθει σαν guest στο show μας και τον Τάσο (drums) μας τον σύστησε ο Αντρέας μετά. Έχουμε ένα διαφορετικό μοντέλο προσέγγισης, δηλαδή κάθεται ο καθένας σπίτι και βγάζει τα κομμάτια και τα μέρη του όσο καλύτερα γίνεται και μετά βρισκόμαστε για δυο-τρεις πρόβες πριν τη συναυλία και πάμε παίζουμε. Συνήθως το κάνουν μπάντες του εξωτερικού αυτό όταν τα μέλη τους είναι από διαφορετικά μέρη.

Δημιουργηθήκατε το 2012 και τέσσερα χρόνια μετά βγάλατε το ντεμπούτο σας “Something Between Us”. Πάλι τέσσερα χρόνια μετά από αυτό βγαίνει το Blood And Loyalty. Ξέρω ότι δεν θεωρείται μεγάλο χρονικό διάστημα στη μουσική σκηνή αλλά με τι καταπιανόσασταν τα διαστήματα μεταξύ των κυκλοφοριών;

Υπήρχαν διάφορες καταστάσεις στα ενδιάμεσα που εμποδίζανε να κάνουμε πράγματα μπροστά. Το καλό είναι ότι καταφέρναμε πάντα να προχωράμε και να φτάνουμε τους στόχους μας. Το να στήσεις ένα album δεν είναι πάντα τόσο απλό, πρέπει να βρεθούν τα κατάλληλα κομμάτια, να βρεθεί ο κατάλληλος χρόνος, να μπορείς να τρέξεις τα πάντα σωστά χωρίς να βιαστείς όπως επίσης και τα άτομα που είναι μέσα σ’ αυτό να μπορούν να το στηρίξουν όλο αυτό μέχρι το τέλος.

Έχετε επιρροές από αρκετά διαφορετικά είδη θα έλεγα. Στο ντεμπούτο σας όμως πηγαίνατε ξεκάθαρα προς το numetal ενώ το Blood And Loyalty είναι πιο επιθετικό, προς το metalcore. Συνειδητή αλλαγή ή προέκυψε κατά τη διαδικασία σύνθεσης; Παίζει να ακούσουμε πάλι κάτι διαφορετικό στο επόμενο;

Το ύφος ήταν σε πιο nu-metal/rapcore στυλ λόγω του ότι η μπάντα ήταν στημένη έτσι σαν σύνθεση. Οπότε όλες οι συνθέσεις και το σκεπτικό ήταν γύρω από εκείνο το φάσμα. Με την αλλαγή τραγουδιστή οι συνθέσεις έβγαιναν προς metalcore όπως πολύ σωστά είπες. Ήταν ένα αλληλένδετο πράγμα, δηλαδή το ύφος έβγαινε και φυσικά μέσω των νέων συνθέσεων αλλά και με την αλλαγή τραγουδιστή που καλώς ή κακώς είναι η πρόσοψη της μπάντας. Τα νέα κομμάτια που γράφουμε είναι στο ίδιο φάσμα μουσικής αλλά με πολλά έξτρα στοιχεία. Έχουν μέσα συμφωνικές ορχήστρες και heavy riffs όπως στα προηγούμενα κομμάτια συν όμως συνδυασμένα με trap beats και διάφορα ηλεκτρονικά σημεία. Είναι ένα περίεργο συνονθύλευμα που πιστεύω σαν αποτέλεσμα βγαίνει κάτι ιδιαίτερα όμορφο!

Βλέπω ότι και τα δύο albums έχουν παρόμοια φιλοσοφία στη διάρκεια. Δέκα τραγούδια και τα δύο, σχεδόν στα σαράντα λεπτά το καθένα το οποίο προσωπικά θεωρώ ιδανικό. Έτυχε ή αυτό θέλατε να κάνετε εξαρχής;

Ωραία η παρατήρηση. Η αλήθεια είναι ότι σαν album δεν θέλουμε να ξεφεύγει πάνω από δέκα-έντεκα κομμάτια. Προσπαθούμε να έχουν μια ροή που να μπορεί κάποιος να ακούσει σερί τον δίσκο χωρίς να κουραστεί ή οτιδήποτε. Οπότε μπορούμε να πούμε ότι αυτό θέλαμε εξαρχής σαν σκεπτικό, όχι όμως ότι το βάλαμε και σαν στόχο.

Βγάλατε ήδη τέσσερα επίσημα videos από το “Blood And Loyalty”, τα τρία μάλιστα πριν από δύο και τρία χρόνια. Ήταν από τότε έτοιμο το νέο album και περίμενε στην άκρη ή ήταν τα πρώτα που γράψατε και αποφασίσατε να τα κυκλοφορήσετε έτσι;

Σχεδόν όλα τα κομμάτια ήταν έτοιμα, απλά θέλαμε να βγάζουμε σιγά σιγά το νέο υλικό για να δείξουμε την αλλαγή της σύνθεσης μας στον κόσμο. Είχε μπει ο Αντρέας στην μπάντα όποτε έπρεπε να βγει άμεσα το νέο υλικό προωθώντας πλέον την καινούργια φάση.

Πες μου λίγο τι σημαίνει για εσάς ο τίτλος “Blood And Loyalty” και με τι στιχουργικά θέματα ασχολείστε; Αν κρίνω από τίτλους όπως το “Clown Festival”, θα έλεγα κοινωνικοπολιτικά.

Με τον τίτλο στην ουσία θέλουμε να πούμε ότι μπορεί με κάποιους να είμαστε σαν οικογένεια χωρίς να μας συνδέει κάποια συγγένεια εξ αίματος η οτιδήποτε αλλά και το ανάποδο. Δηλαδή και σόι να είσαι με κάποιον δεν πάει να πει ότι είστε σαν αληθινή οικογένεια. Βέβαια, το album μέσα καταπιάνεται με διάφορα θέματα, είτε κοινωνικά, είτε ερωτικά, είτε βιώματα που εκφράζονται μέσω των στίχων. Ωστόσο, ναι, το Clown Festival έχει τέτοιο μήνυμα μέσα.

Έχετε επιλέξει ένα μουσικό μονοπάτι που στην Ελλάδα του μεταλλά με το πηγμένο τυρί στα αυτιά κατακρίνεται οτιδήποτε προέρχεται από τον γενικότερο alternative χώρο. Πώς βλέπεις την ανταπόκριση του κόσμου γι’ αυτό το είδος όσο περνάνε τα χρόνια;

Σίγουρα οι μεταλλάδες δεινόσαυροι δεν υποστηρίζουν τόσο την πιο alternative μεριά της μουσικής γιατί δεν την θεωρούν “true”. Sorry guys αλλά πλέον οι μεταλλάδες κάνουμε μπάνιο! Ωστόσο, πέρα απ’ τον χαβαλέ, ο κόσμος που θα ακούσει την μουσική χωρίς να μπει στην διαδικασία να πει «α, είναι metal» ή όχι είναι αυτός που απολαμβάνει την μουσική πιο αγνά και καλύτερα, γιατί πολύ απλά δεν βάζει ταμπέλες. Ευτυχώς σιγά σιγά περνάνε αυτές οι νοοτροπίες περί “true metal” οπότε είμαστε σε καλό δρόμο.

Η συνεργασία σας με την αμερικάνικη Sliptrick ξεκίνησε λίγο πριν την κυκλοφορία του ντεμπούτου, πράγμα σπάνιο για ελληνικό συγκρότημα. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να βρείτε δισκογραφικό συμβόλαιο και πώς καταλήξατε στη συγκεκριμένη εταιρεία;

Παίζουν πολλά πράγματα ρόλο σ’ αυτό. Το υλικό που θα στείλεις, το τι θέσεις στο δυναμικό της έχει η οποιαδήποτε εταιρεία. Στο να κλείσεις ένα δισκογραφικό συμβόλαιο παίζει και πολύ ρόλο η μπάντα, δηλαδή το τι ψάχνει, τι θέλει και πόσο την συμφέρει το προσφορά που θα της φέρει μια εταιρεία. Εμάς τότε μας είχε φέρει μία προσφορά που για τον πρώτο δίσκο μας ήταν πολύ καλή. Είχε μέσα όλα αυτά που θέλαμε και μας ενδιέφεραν, όποτε είπαμε εδώ είμαστε. Θέλει τρομερή προσοχή σ’ αυτά.

Στο “Blood And Loyalty” ήρθε και η αλλαγή στέγης με την Infinity Entertainment Group από τη Θεσσαλονίκη να σας έχει πλέον στο δυναμικό της. Πώς προέκυψε αυτή η αλλαγή;

Είχαμε ψαχτεί με διάφορες προσφορές που είχαμε από εταιρίες της Αμερικής και της Ευρώπης. Πάντα κοιτούσαμε όμως το τι θα προσφέρει καλύτερα αποτελέσματα στην μπάντα μας. Η Infinity Entertainment Group είναι η εταιρεία που είχε από τις καλύτερες προσφορές, οπότε συμφωνήσαμε και έπειτα συνεργαζόμαστε μαζί.

Διαβάζω ότι έχετε κερδίσει δύο βραβεία σε διαγωνισμούς με ψηφοφορία κοινού στα festivals River Party 2014 και Street Mode 2015. Τι έχετε να θυμάστε από αυτές τις εμπειρίες; Ήσασταν ακόμα πολύ… φρέσκοι σαν συγκρότημα.

Στο River Party ναι, ήμασταν ένα-δυο χρόνια μπάντα, ήταν αρκετά αλλιώς τα πράγματα τότε. Το River Party τότε ήταν στα πολύ πάνω του, ήταν απ τις καλύτερες χρονιές του και θυμάμαι όλη η οργάνωση και το σκηνικό ήταν απίστευτο. Ένα open air festival με camping και τα σχετικά, ό,τι καλύτερο! Μετά μπήκαν άλλα πράγματα στην μέση και ξεκίνησε λίγο η κατρακύλα. Όσο για το Street Mode, είναι απ τις καλύτερες εμπειρίες που έχω ζήσει εγώ σαν Λευτέρης και πιστεύω και τα άτομα της μπάντας. Κοντά οχτώ χιλιάδες κόσμος να ακούει την μουσική σου και να βλέπεις να γουστάρει με αυτό. Νομίζω δεν υπάρχει κάτι καλύτερο σαν συναίσθημα!

Μιας και μιλάμε για ζωντανές εμφανίσεις, ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη συναυλιακή ανάμνησή σας;

Η καλύτερη μακράν στο Street Mode. Τώρα η χειρότερη, ανάλογα. Είχε τύχει θυμάμαι να παίξουμε ένα show παλιά σε ένα μαγαζί επαρχιακής πόλης, ας μην μπω σε λεπτομέρειες με το που και το ποιος, που το μαγαζί δεν είχε κάνει τίποτα ούτε από προώθηση, ούτε από διαφήμιση και στο τέλος δεν τήρησε και την συμφωνία που είχαμε κλείσει. Ο αντιεπαγγελματισμός στο μεγαλείο του.

Το να κάνω την επόμενη ερώτηση στο στοίχημα δίνει 1,05. Πανδημία. Πόσο σας επηρέασε, τόσο προσωπικά όσο και σαν συγκρότημα, και πού βλέπετε να πηγαίνει η κατάσταση για τη μουσική βιομηχανία και όσους εργάζονται σε studios ηχογράφησης και συναυλιακούς χώρους;

Πάλι καλά δεν με ρώτησες από που βγαίνει το Project Theory. Πίστεψέ με, συνήθως το δίνει 1,01! Πολλά πλάνα και σχέδια πήγαν πίσω και έμειναν στον πάγο. Κανονικά θα έπρεπε να έχουμε ξεκινήσει την παρουσίαση δίσκου με συναυλίες, διάφορα parties και events αλλά τώρα δεν κινείται τίποτα. Με τα νέα μέτρα πάλι όλα είναι στον αέρα. Για τα studios απ’ όσο μαθαίνω είναι ζόρικα τα πράγματα. Ειδικά μετά την καραντίνα, οι λογαριασμοί τρέχουν και δεν υπήρχαν έσοδα. Οι συναυλιακοί χώροι θα αργήσουν όπως φαίνεται να επανέλθουν στην φάση που ήταν. Τώρα για την μουσική βιομηχανία, είναι πολύ σχετικό το πώς το αντιμετωπίζουν και το πόσο τις έχει επηρεάσει.

Η πανδημία έφερε και την «ανάγκη» του live streaming από καλλιτέχνες και συγκροτήματα, είτε δωρεάν είτε επί πληρωμή. Πώς βλέπεις αυτή την κίνηση; Πώς σου φάνηκαν αυτά που παρακολούθησες από συγκροτήματα που αγαπάς;

Πρέπει και εμείς καλώς ή κακώς να προσαρμοστούμε στην όλη φάση με ό,τι μέσα διαθέτουμε και μπορούμε. Έχω δει διάφορες προσπάθειες που να πω την αλήθεια δεν με συγκίνησαν ιδιαίτερα. Είναι σαν να κάνεις πρόβα και να το τραβάς video live stream. Δεν κρίνω εννοείται κάποιον που το κάνει αλλά προσωπικά δεν με τραβάει κάτι τέτοιο. Ωστόσο, σκεφτόμαστε να κάνουμε κάτι σε τέτοια φάση άλλα με άλλη προσέγγιση live stream. Να το κάνουμε κάτι σαν εκπομπή και όχι τόσο ένα απλό live performance online. Θα φάνει το πως θα μπορέσουμε να το οργανώσουμε στο μέλλον για να βγει όσο το δυνατόν πιο όμορφο και ελκυστικό.

Είναι δύσκολη η περίοδος να κάνεις προγραμματισμό για το μέλλον αλλά τι σχέδια έχετε μόλις λήξει ο συναγερμός και επανέλθουμε στην όποια κανονική ροή της καθημερινότητάς μας;

Ναι, είναι πολύ δύσκολο να κάνεις πλάνα. Κάθε δέκα μέρες αλλάζουν τα δεδομένα και δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Τώρα, για το αν επανέλθουν όλα κάποια στιγμή στην κανονική ροή, είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Πιστεύω πολλά πράγματα ήρθαν για να μείνουν και όσο και αν ακούγομαι λίγο απαισιόδοξος δύσκολα θα γίνουν τα πράγματα όπως τα ξέραμε. Το θέμα είναι να προσαρμοστούμε όσο καλύτερα γίνεται.

Το μεγάλο στοίχημα για μένα είναι το όταν κάποια στιγμή οι συναυλίες ξανά αρχίσουν στην Ελλάδα το πώς θα αντιδράσει ο κόσμος. Θα τρέχει απ’ τη μία στην άλλη λόγω της έλλειψης που τόσο καιρό δεν μπορούσε να πάει ή θα ‘χει μάθει αλλιώς πλέον και δεν θα κάθεται να ασχοληθεί και πολύ με αυτά και θα πηγαίνει πού και πού σε κανένα show επειδή «είναι η φάση» και το Support Art Workers του Facebook ήταν μια ακόμα μόδα;  Θα φανούν όλα στην πράξη.

Αυτά από εμένα Λευτέρη, ευχαριστώ για το χρόνο σου και εύχομαι τα καλύτερα για το “Blood And Loyalty”. Ο επίλογος δικός σου.

Ευχαριστούμε άλλη μια φορά εσένα Γιώργο και το Greek Rebels. Μακάρι όλα αυτά να τελειώσουν σύντομα και να μπούμε σε μια σειρά σιγά σιγά. Ας ελπίσουμε ότι τα καλύτερα έρχονται. Μέχρι τότε, ας απολαύσουμε την μουσική με τον οποιοδήποτε τρόπο μπορούμε internet-ικά, επειδή στην τελική η μουσική είναι αυτή που μένει.

Γιώργος Τερζάκης

Facebook
Bandcamp
YouTube
Instagram

Band Members
Ανδρέας Μπούτος – Φωνητικά
Λευτέρης Αράπογλου – Κιθάρες
Αλέξης Κηπουρίδης – Μπάσο
Τάσος Μορφόπουλος – Τύμπανα

Discography
Something Between Us, 2016
Blood And Loyalty, 2020

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X