Οι Eternal Champion, προερχόμενοι από το Texas των Ηνωμένων Πολιτειών και έχοντας σχηματιστεί το 2012, δημιουργούν ιστορίες πεσμένων βασιλιάδων και κοσμικών θεοτήτων, γεμάτες με ίντριγκες και βίαιες συνέπειες. Η μπάντα επιστρέφει με το δεύτερο άλμπουμ της, “Ravening Iron”, το οποίο διαδέχεται το άλμπουμ “The Armor of Ire” του 2016 και έτσι μιλήσαμε με τον drummer Arthur Rizk για να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες για αυτή τη κυκλοφορία.
Γεια σου Arthur, καλώς ήρθες στο webzine μας. Πες μας πώς νιώθεις τώρα που μετά από τόσο καιρό επιτέλους κρατάς ολοκληρωμένο το αποτέλεσμα της δουλειάς και αγάπης στα χέρια σου!
Γεια σου Μιχάλη! Νιώθω ‘πεινασμένος’ και θέλω να κάνω περισσότερους δίσκους.
Υπάρχει ένα κενό τεσσάρων χρόνων μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης κυκλοφορίας. Είναι αρκετός καιρός. Ποιος ήταν ο λόγος ή οι λόγοι για αυτό;
Δεν είμαστε full-time μπάντα καθώς εγώ είμαι παραγωγός και ο Jason είναι o “σιδηρουργός”, παίρνει πολύ χρόνο από τις ζωές μας. Πραγματικά η μόνη ευκαιρία που βρίσκω να γράψω είναι μερικές μέρες μέσα στο μήνα και μερικές φορές απλά δεν θέλω να δω κιθάρα μπροστά μου όντας στο στούντιο είκοσι μέρες σερί.
Υπάρχει ένα γενικό ρητό ότι το δεύτερο άλμπουμ μίας μπάντας είναι το πιο σημαντικό. Λαμβάνοντας υπόψιν την επιτυχία του ντεμπούτου σας άλμπουμ, ένιωσες κάποια πίεση ενώ δούλευες πάνω στο καινούριο υλικό;
Υπάρχει πάντα λίγη πίεση στο να κάνεις κάτι καλύτερο από αυτό που έχεις ήδη κάνει. Νομίζω απορρέει από το φόβο της κριτικής αλλά εμείς δεν είχαμε αυτό το φόβο γιατί αυτός ο δίσκος δημιουργήθηκε για να καλύψει το κενό αυτού που θέλαμε να ακούσουμε. Θέλαμε να εντυπωσιάσουμε ο ένας τον άλλο και θέλαμε να σιγουρέψουμε ότι δεν θα το κυκλοφορούσαμε μέχρι ο δίσκος να ήταν “κολλημένος” στα αυτοκίνητα μας εξαιτίας του πόσο καλός ήταν. Εάν είμαστε χαρούμενοι, τότε πραγματικά δεν υπάρχει άλλη πίεση εκτός από τη δική μας!
Μιλώντας για δημιουργία νέου υλικού. Πόση διάρκεια είχε η διαδικασία; Πώς συνθέτουν μουσική οι Eternal Champion;
Είναι κάπως σαν τη διαδικασία παλαίωσης ενός λικέρ. Έχω πολλές ιδέες που γράφω στο notepad ή μουρμουρίζω στο τηλέφωνο μου και μετά όταν έχω ελεύθερο χρόνο, φτιάχνω ακατέργαστα demo αυτών των ιδεών. Μου αρέσει να τα ακούω ξανά και ξανά και να βρίσκω ποιο σκοπό εξυπηρετούν και μετά όταν η ιδέα στερεοποιείται, τα κάνω σε demo ξανά και ξανά. Η διαδικασία μπορεί να πάρει έως δύο μέρες για κάτι όπως το “Banners Of Arhai” ή ακόμα και δύο χρόνια για κάτι όπως το “A Face In The Glare”. Εάν δεν μου αρέσει κάτι θα το κρύψω από τον εαυτό μου και μετά όταν άλλα πράγματα αρχίσουν να ενώνονται, θα το επαναφέρω για αναθεώρηση.
Ακούγοντας το “Ravening Iron”, έπιασα κάποιες στιχουργικές αναφορές στο ντεμπούτο σας. Υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ των δύο;
Φυσικά, αλλά αυτό είναι για τους λάτρεις να το καταλάβουν και η σύνδεση δεν είναι μόνο στους στίχους αλλά και σε μερικά μουσικά θέματα επίσης. Αγγίζουμε θέματα που νιώθουμε ότι μπορούν να συνδεθούν καθώς γράφουμε σκόπιμα επειδή γεφυρώνει τα πάντα με αυτό τον τρόπο. Αυτά τα “Πασχαλινά αυγά” μπορούν να βρεθούν καθ΄ όλη τη διάρκεια του LP.
Στα αυτιά μου, το “Ravening Iron” είναι σαν μια εκλεπτυσμένη εκδοχή της μπάντας. Συμφωνείς με αυτό; Κατά τη γνώμη σου, ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ της καινούριας και της πρώτης δουλειάς, εάν αυτές υπάρχουν;
Μετά από δυο χρόνια που δεν γράφαμε μουσική, ήταν σημαντικό να έχουμε κάποια εξέλιξη μεταξύ των δύο δίσκων. Σαν άνθρωποι συνεχώς προσπαθούμε να βελτιώσουμε και να δυναμώσουμε τους εαυτούς μας και το ίδιο ισχύει και για τη μουσική μας. Νομίζω ότι τα εμφανή πράγματα είναι ότι υπάρχει ένας μικρός υπαινιγμός hard prog στη σύνθεση που δεν είναι όλα σε 4/4 οχτώ μέτρων. Άλλο ένα πράγμα που είναι εμφανές είναι ότι αναβαθμίσαμε την παραγωγή, το οποίο ήταν κάτι φυσικό για εμένα καθώς είχα εμμονή με τη βελτιστοποίηση της παραγωγής σε καθημερινή βάση. Δεν υπήρχε λόγος να το κάνουμε να ακούγεται “cult” απλά και μόνο για να γίνει. Είχαμε τα εργαλεία, οπότε τα χρησιμοποιήσαμε.
Τα περισσότερα τραγούδια έχουν ένα mid-tempo ρυθμό. Μου αρέσει πολύ και φαίνεται ότι αρέσει και σε εσένα. Χρησιμοποιήθηκε επιτηδευμένα για να διατηρήσει ένα γενικό συναίσθημα καθ’ όλη τη διάρκεια του άλμπουμ;
Μας αρέσει το αίσθημα πολεμικής πορείας. Δεν είναι ένας ευρέως διαδεδομένος ρυθμός στο επικό metal αλλά το έχουμε κάνει δικό μας στοιχείο. Μεταξύ των δύο άκρων, της μπότας και του ταμπούρου, υπάρχει αρκετός χώρος για τα φωνητικά και τις κιθάρες να προχωρήσουν σε βαριά περάσματα. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να υπάρχουν αυτά τα ‘σφυροκοπήματα’ για να δώσουν έμφαση στα υποκείμενα θέματα του να διαλύεις ό,τι σε περιορίζει.
Όχι μια τόσο σοβαρή ερώτηση. Γιατί θέλω να πάω γυμναστήριο κάθε φορά που σας ακούω; Υπάρχουν υποσυνείδητα μηνύματα στη μουσική σας;
Απλά κάναμε μία συμφωνία με αλυσίδες γυμναστηρίων σε όλο τον κόσμο για να ενισχύσουμε τις επιχειρήσεις. (γέλια)
Πίσω στο “Ravening Iron”. Το εξώφυλλο είναι εξαιρετικό. Τι μπορείς να μας πεις για αυτό;
Ήταν ένα προϊόν του Ken Kelly, κάποιου με τον οποίο δεν είχα φανταστεί ότι θα συνεργαζόμουν ποτέ. Μου άρεσε πολύ το άλμπουμ των Kiss, το “Destroyer”, και είχα το εξώφυλλο στον τοίχο μου στα νιάτα μου. Ό,τι άλλο έχει κάνει ο Ken είναι θρυλικό και πλούσιο οπότε ήταν μία απίστευτη επιλογή.
Το “Ravening Iron” κυκλοφορεί σε τόσες πολλές διαφορετικές εκδοχές. Κάποιες εξαντλήθηκαν από την πρώτη κιόλας μέρα. Εγώ κατάφερα να πάρω ένα μπλε/διαφανές βινύλιο αφού απείλησα τους ανθρώπους από τη No Remorse (γέλια). Υποθέτω πως είσαι υποστηρικτής του βινυλίου..
Προσωπικά πάντα λάτρευα το βινύλιο. Νομίζω ότι όταν κατέχεις κάτι σε φυσική μορφή, αυτό μπορεί και επανέρχεται στη ζωή σου ξανά και ξανά, ειδικά στη μουσική. Η άλλη επιλογή του να το αποθηκεύεις σε μία Spotify playlist που μπορεί να μην υπάρχει σε δέκα χρόνια, είναι ένας πολύ εύκολος τρόπος να χαθείς μέσα στο matrix. Το να πηγαίνω σε μαγαζιά με δίσκους να ρίχνω μια ματιά για να ψάχνω πράγματα που χρειάζομαι είναι επίσης το χόμπι μου όπως σε κάποιους ανθρώπους είναι οι κάρτες ποδοσφαίρου.
Τριανταεπτά λεπτά. Αυτό ήταν ό,τι χρειάστηκε για να περάσετε το μήνυμά σας. Πιστεύεις ότι ένα άλμπουμ δεν θα έπρεπε να είναι δύο ώρες σε διάρκεια; Λιγότερο είναι περισσότερο; Σε μία άλλη συνέντευξη που έκανα πρόσφατα, μία μπάντα μου είπε ότι ένα άλμπουμ δεν θα έπρεπε να είναι περισσότερο από μια διαδρομή με το αμάξι. Ποια είναι η γνώμη σου πάνω σε αυτό;
Είναι αστείο για εμένα καθώς προς το τέλος της παραγωγής προσπαθούσα να δω αν υπάρχουν τρόποι που θα μπορούσα να μειώσω τη διάρκεια του “Ravening Iron”. Γιατί να αποφασίσεις το οτιδήποτε πάνω στη διάρκεια βασιζόμενος σε οτιδήποτε άλλο πέρα από την ερώτηση «Είναι ο δίσκος ολοκληρωμένος; Έχει τελειώσει;». Μου αρέσει ένας δίσκος να είναι μικρός σε διάρκεια κα να μένει στη μνήμη αλλά επίσης μου αρέσει να ακούω μεγάλους σε διάρκεια δίσκους. Ωστόσο δεν θα έλεγα ποτέ τη φράση που μας έχουν ξεστομίσει από τότε που βγήκε το “The Armor of Ire”, η οποία ήταν «Ει, ωραίος ο δίσκος αλλά θα έπρεπε να τον είχαν κάνει ακόμα μεγαλύτερο». Μου αρέσουν τα πράγματα που είναι πλούσια και συναρπαστικά με την πρόθεση να δίνουμε στους υποστηρικτές μας κάτι να αφομοιώνουν και να κολλάνε μαζί του. Υπάρχουν στρώσεις πάνω από στρώσεις πάνω από στρώσεις ήχων και υποσυνείδητα στοιχεία στο δίσκο τα οποία δεν θα παρατηρήσεις αν δεν τον ακούσεις μερικές φορές ακόμα, γιατί να χάσεις στιγμή!
Σχετικά με τις πλατφόρμες streaming. Όλο και περισσότερες μπάντες “καίνε” πλατφόρμες όπως το Spotify που πληρώνουν μηδαμινά για τα δικαιώματα. Ποια είναι η στάση σας σε αυτό το ζήτημα;
Δεν μποϊκοτάρουμε ενεργά το Spotify. Όλοι έχουμε λογαριασμούς Spotify και απολαμβάνουμε να ακούμε μουσική αλλά δεν ενδιαφερόμαστε στο να γίνουμε μέρος αυτού. Μπορείτε να μας ακούσετε χωρίς χρέωση σε πολλά μέρη και πραγματικά προτρέπω τους ανθρώπους να κατεβάσουν παράνομα το άλμπουμ μας, δεν με νοιάζει. Απολαμβάνουμε να χρησιμοποιούμε μερικές πλατφόρμες που δέχονται εισφορές ή πληρωμές για ψηφιακό download και για αυτό το λόγο καταφέραμε να έχουμε κάποια λεφτά για να ξανά επενδύσουμε στη μπάντα. Οι άνθρωποι θέλουν τη βολικότητα του Spotify και εμάς δεν μας νοιάζει η βολικότητα. Η μουσική δεν προοριζόταν να είναι υπό καθεστώς άνεσης όπως το Netflix για τις streaming αποφάσεις των ανθρώπων. Ακόμα, όπως είπα νωρίτερα, ο ευκολότερος τρόπος για να ενδώσεις στο matrix, είναι να μπεις κατευθείαν σε αυτό. Καλύτερα να έχω 100 ακροατές που θα με ακούνε για πάντα παρά 100 χιλιάδες ανθρώπους που θα ακούσουν μία φορά το δίσκο μας και μετά θα προχωρήσουν στο επόμενο πράγμα που τους συστήνεται.
Περιοδείες μετά την Covid-19 εποχή. Υπάρχουν κάποια σχέδια; Θα σας δούμε εδώ αν όλα πάνε καλά;
Μπορώ να πω ειλικρινά ότι η Ελλάδα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου μέρη πάνω στον πλανήτη. Είμαι Λιβανέζος και η καρδιά μου είναι εκεί. Λατρεύω τις χώρες της Μεσογείου και η Ελλάδα μου θυμίζει αρκετά το μέρος από το οποίο προέρχομαι. Αγαπώ τα πάντα σχετικά με την Ελλάδα, αλλά πέρα από την ομορφιά και τη στάση των ανθρώπων εκεί, το φαγητό και την αρχαία ιστορία της χώρας σας.. πραγματικά μου αρέσει το πόσο αγαπάνε το heavy metal οι άνθρωποι εκεί!
Ευχαριστώ για το χρόνο σου. Κλείσε τη συνέντευξη με ένα μήνυμα για όλους τους φίλους εδώ στη Ελλάδα!
Παρακαλώ εγώ. Σε όλους τους φανατικούς Έλληνες, θα είμαστε και πάλι μαζί φίλοι μου!
Συνέντευξη: Μιχάλης Νταλάκος
Μετάφραση: Ελίζα Καπουράλου
Facebook
Instagram
YouTube
Bandcamp
Band Members
Jason Tarpey – Φωνητικά
Blake Ibanez – Κιθάρες
Nujon Powers – Κιθάρες
Brad Raub – Μπάσο
Arthur Rizk – Τύμπανα
Discography
The Armor of Ire, 2016
Ravening Iron, 2020
