Μετά από ένα υπέροχο album, μιλήσαμε με τον αρχηγό των Pentesilea Road, Vito, ο οποίος αποδείχτηκε ακόμα πιο υπέροχος άνθρωπος, καθώς και πολύ ομιλητικός. Ας τον αφήσουμε λοιπόν να μας ξεδιπλώσει όλες τις λεπτομέρειες του ντεμπούτου του.
Ελπίζω εσύ και η οικογένειά σου να είστε ασφαλής. Πώς είναι τα πράγματα εκεί; Σε ποιο μέρος της Ιταλίας μένεις;
Γεια σου Μιχάλη, όλα καλά εδώ. Ελπίζω και εσείς να είστε καλά! Το πατρικό μου είναι στη Νότια Ιταλία, στην περιοχή της Napoli, παρ’ όλο που ζω στο εξωτερικό εδώ και λίγα χρόνια. Αυτήν την περίοδο μένω στην Χάγη της Ολλανδίας, ένα όμορφο μέρος!
Δώσε μας ένα μικρό βιογραφικό του συγκροτήματος. Απ’ όσο ξέρω ξεκίνησες αυτό το one-man project το 2014.
Ναι, αυτό είναι σωστό. Ξεκίνησα αυτό το συγκρότημα ως solo project στο Ηνωμένο Βασίλειο, πίσω στο 2014. Για κάποια χρόνια δημοσίευα demos στο SoundCloud, κυρίως instrumental, στα οποία έπαιζα κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα σε ένα, κυρίως, synthetic drum. Η ιδέα πίσω από αυτό ήταν ότι θα έχω ένα demo portofolio με σκοπό να στρατολογήσω και άλλους μουσικούς. Πάντως, αυτό συνεχίστηκε για μερικά χρόνια, αλλά δεν είχα βρει ένα αληθινό ταίριασμα με τα συγκροτήματα που έπαιζα, κυρίως λόγω διαφορετικών μουσικών υπόβαθρων. Τον προηγούμενο χρόνο επιτέλους αποφάσισα να ηχογραφήσω κανονικά όλο το πράγμα και να δουλέψω στην τελική δομή, ολοκληρώνοντας επίσης και τους στίχους. Όταν κόντευε να τελειώσει το γυάλισμα της δουλειάς, το υλικό ήταν αρκετά καλό για να ξεκινήσω να ψάξω κάποιους session μουσικούς να παίξουν κάποιο όργανο πέρα από τις κιθάρες και το μπάσο. Αυτό έγινε περίπου τον Ιούλιο του 2020. Λίγους μήνες αργότερα ολοκληρώθηκε το line-up για την ηχογράφηση, οπότε το Σεπτέμβριο ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε το album. Μας πήρε τουλάχιστον τρεις μήνες να ολοκληρώσουμε τις ηχογραφήσεις, καθώς ξεκινήσαμε με τα τύμπανα και όλα τα υπόλοιπα όργανα ηχογραφήθηκαν πάνω σε αυτά. Ο συντονισμός οχτώ μουσικών ήταν στην πραγματικότητα πολλή δουλειά, καθώς όλοι έμεναν σε διαφορετικά μέρη! Ξέρεις, τον τελευταίο χρόνο τα ταξίδια ήταν ακόμα πολύ περιορισμένα, οπότε επιλέξαμε να μοιραστούμε το project. Ήταν πονοκέφαλος, αλλά δούλεψε στο τέλος!
Θεωρείς τους Pentesilea Road πλήρες συγκρότημα τώρα; Είναι τα υπόλοιπα μέλη full-time πλέον;
Από το ξεκίνημα αυτού του project, στόχευα να έχω ένα πλήρες και σταθερό συγκρότημα, ίσως με κάποιες συνεργασίες. Παρ’ όλα αυτά, αυτό ήταν ένα solo project για αρκετά χρόνια, επίσης επειδή ταξίδευα πολύ, οπότε δεν είχε γίνει ποτέ μια απτή επιλογή. Τον προηγούμενο χρόνο, φυσικά, και ειδικότερα μετά την ηχογράφηση του ντεμπούτου, τα πράγματα άλλαξαν ολοκληρωτικά. Πρόσφατα οι Ezio και Alfonso (πλήκτρα και τύμπανα) συμφώνησαν να μπουν επίσημα στο συγκρότημα, και είμαι πραγματικά χαρούμενος γι αυτό! Ξεκινήσαμε ήδη να φτιάχνουμε υλικό για το επόμενο album, έχοντας προσέγγιση συγκροτήματος από τη φάση των συνθέσεων.
Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από το όνομα του συγκροτήματος. Τι μπορείτε να μας πείτε γι αυτό;
Πέρα από το να είναι η βασίλισσα των Αμαζόνων στην Ελληνική μυθολογία, το όνομα Pentesilea είναι επίσης το όνομα μίας από τις πόλεις στο βιβλίο του Italo Calvino, το “Αόρατες Πόλεις”. Αγαπάω ειδικότερα το κεφάλαιο με την Pentesilea, τη διαλυμένη πόλη, που έχει απλωθεί σε μορφή υγρού, χωρίς καθορισμένα σύνορα. Μου άρεσε η ιδέα να τη χρησιμοποιήσω σα μεταφορά του παγκοσμιοποιημένου κόσμου. Η Pentesilea Road λοιπόν είναι το αρχέτυπο του, κυρίως μη απαραίτητου, ταξιδιού σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι σχετικά αυτοβιογραφικό, αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι ένα concept γνωστό σε πολλούς ανθρώπους. Μου αρέσει να το περιγράφω ως μια πράξη διαφωνίας, μια διαμαρτυρία ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων που μας επιβλήθηκε πρόσφατα και αυτή που ίσως έρχεται σύντομα. Μιλάει για την παγκοσμιοποίηση, την επιτήρηση και το συμπεριφορικό καπιταλισμό, το ρόλο που παίζουν τα mainstream media σε αυτό το μεγάλο παιχνίδι, καθώς και στις ρίζες και την ταυτότητα… Όλα αυτά τα πράγματα που αφορούν την εξοικείωση και αυτά που κάποτε θεωρούνταν θεμελιώδη στη ζωή. Το album έχει μια βαθιά φιλοσοφία πίσω του.
Έχεις συνθέσει τα πάντα στο album; Τα υπόλοιπα μέλη συνέφεραν καθόλου κάποια μέρη;
Σε αυτό έκανα πραγματικά τα πάντα, ωστόσο είχα μια πολύ δυνατή συνεργασία με τον Ezio στις ενορχηστρώσεις και τον ορισμό των μερών των πλήκτρων. Δουλεύαμε παρέα για μερικές εβδομάδες και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος για τη δουλειά που έκανε, ειδικά στην επιλογή των ήχων για τα πλήκτρα. Πιστεύω πως το γεγονός ότι το album ακούγεται μοντέρνο και vintage ταυτόχρονα συμβαίνει κυρίως λόγω του ασυνήθιστου συνδυασμού heavy κιθάρων και 70’s prog rock Hammond ηχοτοπίων. Το λατρεύω!
Πώς δουλεύεις πάνω στη μουσική; Τι έρχεται πρώτο; Η μουσική ή οι στίχοι;
Γενικά, λειτουργώ εντελώς ενστικτωδώς στη φάση της σύνθεσης. Δε ξεκινάω πάντα από τα κιθαριστικά μέρη… Μερικές φορές χτίζω πρώτα μια μπασογραμμή, κάποιες άλλες ξεκινάω με πιάνο ή πλήκτρα, ή ακόμα και τύμπανα. Σε κάποιες περιπτώσεις, ορίζω πρώτα τη δομή του τραγουδιού, σε άλλες χτίζω ένα τραγούδι πάνω σε ένα riff και ούτω καθεξής. Αυτό το λέω απλά για να δείξω ότι δεν ακολουθώ κάποια συγκεκριμένη διαδικασία και είμαι άνετος με αυτήν την προσέγγιση. Η μόνη εξαίρεση αφορά τους στίχους. Ενώ η μελωδία των φωνητικών είναι επίσης μέρος της διαδικασίας του χτισίματος της μουσικής, πάντα γράφω τους στίχους στο τέλος. Αυτό είναι απαραίτητο για μένα για να δώσω μια αίσθηση λογικής συνέχειας στο όλο πράγμα. Το να δουλεύεις σε ένα project τόσο περίπλοκο στιχουργικά ξεκινώντας από τους στίχους… Ειλικρινά, θα το έβρισκα ακόμα πιο πολύπλοκο.
Πώς θα περιέγραφες τη μουσική που φτιάχνεις με τους Pentesilea Road; Είπα στην κριτική μου ότι παίζεις “progressive rock/metal με ένα ταξιδιάρικο παλμό μέσα του”.
Πράγματι. Το ταξίδι είναι το κύριο concept πίσω από το album. Χαίρομαι που έχει ληφθεί ρητά από τη μουσική. Το album έχει ληφθεί από αυτή την οπτική πλευρά στις τρεις διαφορετικές χώρες που έχω μείνει. Πέρα από αυτό, είναι γεμισμένο με κάποιες αποχρώσεις: στην τελική ηχογράφηση κράτησα κάποια κομμάτια από την αρχική ηχογράφηση, τις οποίες συνδέει μια απόσταση δέκα χρόνων. Επανηχογράφησα αυτά τα μέρη, αλλά στο τέλος επέλεξα τις αρχικές εκδόσεις. Μου άρεσε η ιδέα να παρέχω μια πιο “παλαιά” αίσθηση στα παλαιότερα τραγούδια, επίσης και για να τιμήσω την ιστορία πίσω τους. Οπότε, είναι όντως ένα ταξίδι στο χρόνο και το χώρο. Είναι περίεργο που η τελική έκδοση ακούγεται σαν prog rock όπως λες, αρχικά αυτό επρόκειτο να είναι ένα prog metal album με πολλές άλλες επιρροές, αλλά όχι καθαρό prog rock. Νομίζω πως στο τέλος τα πλήκτρα πρόσθεσαν το vintage, prog rock τόνο. Στην αρχική μου ιδέα, αυτό θα έπρεπε να είναι μια μίξη prog metal και post rock, αλλά κατέληξε να περιέχει αρκετό καθαρό prog rock, jazzy ήχους και ειλικρινά μου άρεσε στο τέλος.
Τι μπορείς να μας πεις για τους στίχους του album; Οφείλω να ομολογήσω ότι τραγούδια όπως το “Noble Art” άγγιξαν χορδές της καρδιάς μου…
Όπως προανέφερα, το album αναφέρεται κάπως πιο χαλαρά στα ταξίδια, κάτι που έζησα έντονα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Ήθελα να είναι κάπως ερμητικό, αντί για σαφές, ώστε ο ακροατής να είναι σε θέση να δώσει τη δική του ερμηνεία και όχι τη δική μου. Τραγούδια όπως τα “Stranded”, “Genius Loci” και τα τελευταία δυο εστιάζουν κυρίως στο αεικίνητο ταξίδι, στον άστατο χαρακτήρα του και τις συνέπειες που φέρνει: την απώλεια αίσθησης της ταυτότητας, καθώς και την ατομικότητα της κοινωνίας. Θέλει να είναι ένας δυνατός κριτής στη mainstream propaganda, η οποία de facto αλλάζει ως προς αυτά που συνηθίζαμε να ξέρουμε ως δημοκρατίες σε ένα βασίλειο πλήρους καταναλωτισμού. Το “Noble Art” στην πραγματικότητα είναι μια εξαίρεση, αλλά ακόμα είναι πολύ προσωπικό. Έγραψα αυτό το τραγούδι για τη νεογέννητη κόρη μου και είναι στην πραγματικότητα μια αληθινή ιστορία. Κάποια χρόνια πριν συνάντησα έναν καλό φίλο μετά από 20 χρόνια και αυτό ήταν μια περίσταση να έχω μια βαθιά και ενδόμυχη αντανάκλαση στο πώς και πόσο έχει αλλάξει η ζωή μου και πώς άλλαξε προς το καλύτερο από τη γέννηση της κόρης μου. Είναι ένα αρκετά προσωπικό κομμάτι. Έγραψα τη μελωδία σκεφτόμενος τη φωνή του Roy και ακόμα βρίσκω εκπληκτικό το γεγονός ότι συμφώνησε να το τραγουδήσει… Η ερμηνεία του είναι καταπληκτική. Αυτό είναι που αποκαλώ ενστικτώδες τραγούδι, για τον τρόπο που γεννήθηκε. Θυμάμαι να βρίσκομαι σε ένα prog festival παρακολουθώντας τους Gazpacho – φοβερό συγκρότημα παρεμπιπτόντως – και έπιασα το κινητό μου και έγραψα τους περισσότερους στίχους καθώς βρισκόμουν ανάμεσα στο κοινό. Με το που βρέθηκα σπίτι, ηχογράφησα το κυρίως ρεφραίν και βγήκε πανέμορφο!
Υπάρχουν αρκετά instrumental μέρη στο album. Γιατί συμβαίνει αυτό; Χρησιμοποιούνται για να χτίσουν ατμόσφαιρα; Είναι μέρος της αφήγησης της ιστορίας;
Αυτό προέρχεται κυρίως από το γεγονός ότι δεν είμαι τραγουδιστής, οπότε θα έπρεπε να είναι ένα instrumental album κατά 50%. Από τότε που πήρα τον Lorenzo και τα άλλα παιδιά στο σχήμα, ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να περιορίσω τα instrumental μέρη. Τραγούδια όπως το “Stranded And Stains” έπρεπε αρχικά να είναι instrumental και οι στίχοι και οι φωνητικές μελωδίες ήρθαν αρκετά αργά, κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων και ήταν ξεκάθαρα μια καλή επιλογή! Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω πως τα instrumental μέρη παίζουν ρόλο κλειδί σε όλο το πράγμα. Καταλαβαίνω ότι τα μέσα τραγούδια διαρκούν περίπου πέντε με έξι λεπτά αλλά αυτός είναι ο τρόπος που μου αρέσει. Η μουσική είναι αρκετά περίπλοκη και χρειάζεται το χρόνο της για να εξελιχτεί όπως πρέπει. Η φιλοσοφία μου σχετικά με αυτό είναι ότι αν ένας ακροατής απολαμβάνει τη μουσική, μπορεί να θέλει περισσότερη από αυτήν, ενώ στους ανθρώπους που δεν τους αρέσει, δε θα ακούσουν το album ανεξάρτητα από τη διάρκειά του…
Υπάρχουν κάποιοι διακεκριμένοι καλεσμένοι στο album. Τι μπορείς να μας πεις γι αυτούς; Πώς συνεργάστηκες μαζί τους;
Ο Mark (σ.σ.: Zonder) είναι ο πρώτος καλεσμένος που εμφανίστηκε στο album. Είναι, για μένα ως μουσικός, ένας από τους πιο επιδραστικούς drummer. Τον θαύμαζα στους Fates Warning, αλλά και στους ισχυρούς Warlord και στους Chroma Key του Kevin Moore. Ήταν η πρώτη μου επιλογή, όταν άκουσα την πρώτη εκδοχή του “Memory Corners” μου φάνηκε ασύλληπτο! Είναι πολύ επαγγελματίας και αποτελεσματικός κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Εξαιρετικός άνθρωπος! Ο Michele (σ.σ.: Guaitoli) εμφανίστηκε όταν όλα τα φωνητικά είχαν ολοκληρωθεί και δεν είχα κάποιο τραγούδι να του δώσω. Οι στίχοι και τα φωνητικά στο “Stains” γράφτηκαν ειδικά για να τον έχουμε μαζί μας. Έκανε μια φανταστική ερμηνεία! Το “Stains” ήταν ένα instrumental filler και ξαφνικά έγινε το δεύτερο single. Ο Paul (σ.σ.: Prins) είναι ένας Ολλανδός φίλος και ένας εξαιρετικός παίκτης της jazz. Τον έχω δει να παίζει μερικές φορές κα ήμουν πολύ χαρούμενος όταν δέχτηκε να ηχογραφήσει ένα solo για το album! Τελευταίος, αλλά εξίσου σημαντικός, ο Ray (σ.σ.: Alder). Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και ένας κορυφαίας ποιότητας τραγουδιστής. Πιστεύω πως δε χρειάζεται να πω πολλά για τη μαγική του ερμηνεία. Σε αφήνω να φανταστείς το αίσθημα του να έχεις έναν από τους αγαπημένους σου μουσικούς να συμμετέχουν στο album σου. Καταπληκτικό!
Ξέρω πως το album έχει κυκλοφορήσει ψηφιακά μέχρι τώρα. Πού μπορούν να το βρουν οι ακροατές; Υπάρχουν σχέδια για φυσικές εκδόσεις στο μέλλον;
Αυτήν τη στιγμή, η πρώτη περιορισμένη παρτίδα από digipack έγινε πρόσφατα διαθέσιμη μέσω της σελίδας μας στο Bandcamp. Ρίξτε μια ματιά!
Το συγκρότημα θα κάνει live συναυλίες όταν τελειώσει η πανδημία ή πρόκειται αποκλειστικά για studio συγκρότημα;
Είχα μια συζήτηση με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος και όλοι μας συμφωνήσαμε ότι θέλουμε να ανέβουμε στη σκηνή στο μέλλον. Για την ώρα επικεντρωνόμαστε πλήρως στο νέο μας album, αλλά ναι, σίγουρα θέλουμε να παίξουμε ζωντανά!
Ποια είναι τα μελλοντικά πλάνα για σένα και το συγκρότημα;
Από μουσική πλευράς, θα επικεντρωθώ αποκλειστικά σε αυτό το συγκρότημα για την ώρα. Αυτήν τη στιγμή έχουμε ξεκινήσει να δουλεύουμε για το νέο μας album, για πρώτη φορά σαν πλήρες συγκρότημα. Δεν είμαι σίγουρος για τα timeline του νέου album, καθώς μας αρέσει να παίρνουμε το χρόνο μας.
Σε ευχαριστούμε για το χρόνο σου. Μπορείς να κλείσεις αυτήν τη συνέντευξη με ένα μήνυμα σε όλους τους φίλους σας στην Ελλάδα!
Γνωρίζω πως η Ελλάδα έχει μια ισχυρή παράδοση στην υποστήριξη του progressive και τα underground projects και αυτό το album δεν είναι εξαίρεση. Η Ελλάδα βρίσκεται πολύ κοντά στην κορυφή των chart ακρόασης. Είμαστε χαρούμενοι και ευγνώμονες. Προσωπικά, ως άνθρωπος της Νότιας Ιταλίας, πρώην Μεγάλη Ελλάδα, θα ήθελα να υπενθυμίσω τη δυνατή και αναντίρρητη σχέση γραμμής αίματος που έχουμε με τη χώρα και πιστεύω πως ολόκληρος ο κόσμος θα έπρεπε να θυμάται να αποτείει φόρο τιμής στον πολιτισμό από τον οποίο κληρονομήσαμε τουλάχιστον την έννοια της δημοκρατίας, της φιλοσοφίας, την αρχιτεκτονική επιρροή, ενώ στην πραγματικότητα τα πράγματα οδηγούνται σε διαφορετικό δρόμο. Γνωρίζω πως η οικονομική κατάσταση δεν είναι καλή εκεί. Στο όνομα αυτής της αρχαίας αδελφότητας, θα ήθελα να σας παροτρύνω να μην τα παρατάτε ποτέ και να παίζετε την καθημερινή βάση της επανάστασής σας ενάντια στο άδικο οικονομικό σύστημα που αποσπά τους πόρους σας. Σε αυτή τη μάχη, είμαστε με το μέρος σας. Και ένα ευχαριστώ στα παιδιά από το GreekRebels για το χώρο στο portal σας! Να είστε καλά!
Συνέντευξη: Μιχάλης Νταλάκος
Μετάφραση: Σταύρος Πισσάνος
Band Members
Vito F. Mainolfi – Κιθάρες, μπάσο
Ezio Di Ieso – Πιάνο, πλήκτρα
Lorenzo Nocerino – Φωνητικά
Alfonso Mocerino – Τύμπανα
Discography
Pentesilea Road, 2021