Συνεντεύξεις

Winterage

Οι Winterage είναι ένα symphonic power metal σχήμα που κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του το 2015 και σίγουρα δεν πέρασε απαρατήρητο. Τώρα με αλλαγές στο lineup επιστρέφει πιο δυνατό από ποτέ με το φανταστικό “The Inheritance Of Beauty”. Ο frontman του συγκροτήματος, Daniele Barbarossa, απαντά στις ερωτήσεις μας για να μάθουμε περισσότερα για την εξέλιξη, αλλά και για το μέλλον της μπάντας.

Γεια σου Daniele. Επέτρεψε μου να σε καλωσορίσω στo webzine μας και να σε συγχαρώ για το “The Inheritance Of Beauty”! Ποιες είναι οι αντιδράσεις των θαυμαστών και του τύπου μέχρι τώρα;

Γεια σου Μιχάλη, σε ευχαριστώ πολύ για την εκτίμηση. Γενικά το τελευταίο μας άλμπουμ έχει λάβει πολύ καλές κριτικές, πολλοί έχουν αναγνωρίσει την αφοσίωση και το πάθος μας, και τους άρεσαν οι ατμόσφαιρες και ο γενικός ήχος της μουσικής μας. Το πιο εκτιμημένο κομμάτι φαίνεται να είναι το “The Amazing Toymaker” παρά τη διάρκειά του, και πολλοί είπαν ότι η δουλειά μας ξεπέρασε το είδος μας και αγγίζει διαφορετικά στυλ.

Έχουν περάσει έξι χρόνια από την κυκλοφορία του ντεμπούτου άλμπουμ σας. Αυτός είναι πολύς καιρό! Τι έκανε το συγκρότημα όλον αυτόν τον καιρό;

Πρώτα πρέπει να πούμε ότι ο πραγματικός χρόνος πρέπει να μετράει από την στιγμή που ηχογραφήσαμε το άλμπουμ, στην πραγματικότητα ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια του 2019, οπότε πρέπει να μιλήσουμε για τέσσερα χρόνια: η πανδημία και η αναζήτηση μιας νέας εταιρείας άλλαξαν την ημερομηνία κυκλοφορίας περίπου δύο χρόνια. Εκείνος ο χρόνος ήταν απαραίτητος για να ξανασκεφτούμε μερικά στοιχεία του ήχου μας και να κάνουμε τα νέα κομμάτια κοντά σε μια πιο χαρακτηριστική φόρμουλα ταυτότητας, πιο πολλά συμφωνικά και λαϊκά στοιχεία μαζί και πιο συχνά, για παράδειγμα το “Orpheus and Eurydice” γράφτηκε ειδικά για να είναι ένα πλήρες παράδειγμα του χαρακτηριστικού μας ήχου. Επίσης, η πρόσφατη αλλαγή του line-up αντικατοπτρίζει τη δυναμική που κατά τη διάρκεια αυτών των ετών μας επιβράδυνε λίγο λόγω των προσωπικών δεσμεύσεων όλων, αλλά δεν εμπόδισε τα μέλη που έφυγαν να ηχογραφήσουν τα μέρη τους για ένα έργο που ήταν επίσης δικό τους. Ακόμα επικοινωνούμε μαζί τους.

Έχω ακούσει το άλμπουμ αρκετές φορές και κατέληξα να περιγράψω τη μουσική ως ένα πολύ ενδιαφέρον μείγμα progressive, power και symphonic metal. Συμφωνείς με αυτό? Πώς θα περιγράφατε τον ήχο σας σε κάποιον που δεν σας έχει ακούσει;

Συμφωνώ απολύτως μαζί σου και για άλλη μια φορά αναφέρω ένα ισχυρό λαϊκό στοιχείο που είναι συνήθως συμπληρωματικό και δεν θα το αποχωριστούμε ποτέ. Το συμφωνικό μας στοιχείο έχει ισχυρές ρίζες στο κλασικό υπόβαθρο του Gabriele που αποφοίτησε από σχολή μουσικής, έτσι ώστε οι ορχηστρικές διευθετήσεις να έρχονται όχι μόνο ως συνοδεία, αλλά μερικές φορές είναι επίσης πρωταγωνίστριες στα τραγούδια καθώς η ορχήστρα ήταν ένα αυτόνομο όργανο. Μαζί με ένα solo βιολιού, καθώς και rock όργανα, θα μπορούσε να μεταφέρει τον ακροατή σε ένα οπερατικό σκηνικό ή μερικές φορές σε ένα παραδοσιακό ιρλανδικό κομμάτι που έρχεται απροσδόκητα αλλά όχι αναγκασμένα.

Ας μιλήσουμε για τη διαδικασία ηχογράφησης. Πόσο καιρό πήρε; Πού ηχογραφήσατε; Υπάρχει ένας εντυπωσιακός αριθμός ατόμων που συμμετέχουν σε αυτό το άλμπουμ. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να τα οργανώσετε όλα αυτά;

Πήρε πολύ καιρό! Φαντάσου την πολυπλοκότητα της ηχογράφησης μεταξύ δεκάδων μουσικών και τραγουδιστών, οργάνωσέ τους, βρες κοινές ημερομηνίες και σκηνοθέτησε τις. Ο Gabriele, έγραψε το κάθε όργανο, συγκέντρωσε κλασικούς μουσικούς σε τμήματα και έβαλε τον Vito Lo Re να τους διευθύνει (μαέστρος Rhapsody Of Fire). Σε διαφορετικό στούντιο ο ίδιος ο Gabriele σκηνοθέτησε λυρικές χορωδίες και ακολούθησε λαϊκούς μουσικούς, ενώ ο Tommy Talamanca (Sadist) τους ηχογράφησε. Ηχογράφησα όλα τα φωνητικά μου και ακολούθησα την ηχογράφηση σύγχρονων χορωδιών στο home studio του vocal coach μου, Roberto Tiranti (Labyrinth). Συμπερασματικά, ήταν μια σκληρή δουλειά που χρειάστηκε μήνες λαμβάνοντας υπόψη και αναπόφευκτες διακοπές. Αυτό μόνο για τις ηχογραφήσεις και μετά ήρθε η φάση της μίξης: και πάλι αυτό δεν ήταν εύκολο.

Σύνθεση του άλμπουμ. Τι έρχεται πρώτο; Μουσική ή στίχοι; Είναι ομαδική προσπάθεια;

Πρέπει να πω ότι δεν συνέβη ποτέ να ξεκινήσουμε από στίχους, μερικές φορές τα τραγούδια μας γράφονται εντελώς από έναν μόνο, μαζί με στίχους, εκτός από τα solo και όλες τις λεπτομέρειες που είναι αρμοδιότητα του κάθε μουσικού. Μερικές φορές, αντίθετα, είναι μια πραγματικά ισορροπημένη ομαδική διαδικασία όπου οι προτάσεις αξιολογούνται από κοινού.

Μεταξύ των τραγουδιών του άλμπουμ, ο ακροατής θα ανακαλύψει το “La Morte Di Venere”. Έκανα κάποιο ψάξιμο και ανακάλυψα ένα μυθιστόρημα με το ίδιο όνομα. Βασίζονται οι στίχοι σε αυτό το μυθιστόρημα; Το να βάζεις ένα καθαρό οπερατικό τραγούδι σε ένα metal άλμπουμ είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό!

Βρήκαμε το ίδιο πράγμα με αυτό, είναι απλώς μια σύμπτωση, επειδή η πραγματική ιδέα προέρχεται από το κύριο θέμα του άλμπουμ που είναι η ξεχασμένη τέχνη, η ομορφιά και η φύση. Οι στίχοι γράφτηκαν αρχικά στα αγγλικά, οπότε ήταν το “Death Of Venus”, αλλά αναγνωρίσαμε ότι ο τραγουδιστής της όπερας μας θα ακουγόταν πολύ καλύτερα τραγουδώντας ιταλικούς στίχους. Επιπλέον στο ομότιτλο κομμάτι λέμε «Η Αφροδίτη είναι νεκρή», οπότε γιατί η Αφροδίτη πεθαίνει; Πεθαίνει επειδή έχει εγκαταλειφθεί από ανθρώπους που την απέρριψαν για περισσότερο εφήμερα πράγματα. Ο θάνατός της αντιπροσωπεύει το θάνατο της τέχνης, της μουσικής, της φροντίδας για τη φύση και όλων των πραγμάτων που έχουν σημασία.

Κυκλοφορήσατε ένα βίντεο για το τραγούδι Orpheus and Eurydice”. Βρίσκετε αυτό το τραγούδι ως ένα από τα πιο ελκυστικά του άλμπουμ; Οι στίχοι μιλούν για τον αρχαίο ελληνικό μύθο;

Ναι, αυτός ο μύθος είναι τέλειος για να αντιπροσωπεύσει το κοινό νόημα του άλμπουμ. Η Ευρυδίκη εκπροσωπεί και πάλι την τέχνη, την ομορφιά, τη μουσική έμπνευση και ο Ορφέας τον μουσικό, τον καλλιτέχνη που δεν μπορεί να κάνει τίποτα χωρίς αυτήν: αισθάνεται τόσο ισχυρή την ανάγκη να την συλλογιστεί. Το ρεφρέν είναι η μνήμη του για εκείνες τις μαγικές στιγμές που συνέθεσε τραγούδια γι ‘αυτήν, ανάμεσα σε λαμπερά δέντρα όπου η καλλιτεχνική και φυσική ομορφιά ήταν ολοκληρωμένες μαζί με τη δική της ομορφιά. Επειδή την αγαπούσε πάρα πολύ, έπρεπε να την χάσει ξανά, αλλά ακόμα κι αν δεν μπορούσε να τη φέρει πίσω στη ζωή, έχει την κληρονομιά της: Η κληρονομιά της ομορφιάς  (“The Inheritance of Beauty”) εξακολουθεί να διαπερνά τη γη και τα δάση που είναι η σοφία μας (“The Wisdom of Us”), έτσι οι έννοιες που εισήγαγαν τα δύο πρώτα τραγούδια, η καλλιτεχνική ομορφιά και η ομορφιά της φύσης, έρχονται σε μια αρμονία. Αυτό το τραγούδι δεν είναι μόνο ελκυστικό, αλλά ίσως και το πιο αντιπροσωπευτικό του ήχου μας, όπως είπα προηγουμένως, είχε σχεδιαστεί για το σκοπό αυτό, καθώς μπορείτε να βρείτε σχεδόν όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά μας.

Μιλώντας για τους στίχους, ποια είναι τα πράγματα που σας εμπνέουν να γράψετε;

Μερικές φορές προέρχονται από μια γενική ιδέα, οπότε βρίσκουμε κάτι σχετικό με το κύριο θέμα ενός άλμπουμ, όπως για τα τρία τραγούδια που αναφέρθηκαν προηγουμένως και επίσης το “Of Heroes and Wonders” μιλάει για μια ξεχασμένη τέχνη και ποίηση, που έγινε ηρωικά σε όλη την αρχαιότητα. Μερικές φορές βρίσκουμε μια πιασάρικη κρυφή ιστορία όπως στο “Chain of Heaven”: πριν από πολλά χρόνια ένας μοναχός έγραψε μια πολύ επική και ρομαντική ιστορία για έναν γνωστό άγιο που ήρθε για να σώσει μια αλπική κοινότητα από έναν δαίμονα που είχε ένα άγαλμα του Δία στην κορυφή ενός ορεινού περάσματος με σκοπό να κλέψει τις ψυχές των ταξιδιωτών. Αυτό το μυθιστόρημα ήταν καταπληκτικό, ένα είδος ιστορίας πριν από το Lord Of The Rings που διαβάσαμε από μια σάρωση του αρχικού βιβλίου που γράφτηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια: ο άγιος προστάτευσε με τη θεϊκή του χάρη μερικούς οπλισμένους αγρότες κατά την ανάβαση αυτού του βουνού, ενώ ο δαίμονας τους έστειλε κάθε είδος πληγών «σαν τα τέσσερα στοιχεία να ενώνονται». Όταν έφτασε στην κορυφή ο άγιος μετέτρεψε κυριολεκτικά το επιτραχήλιο του σε μια ιερή αλυσίδα, και μετά άρπαξε και έσπασε το άγαλμα. Μας αρέσει επίσης να μιλάμε για ιστορικά γεγονότα, αν έχουν σχέση με το κύριο θέμα: Το The Mutineers” είναι εμπνευσμένο από την ανταρσία του Bounty που συνέβη το 1789 στην Ταϊτή, όπου οι ναυτικοί ανακάλυψαν εκ νέου την ομορφιά της φύσης και μια αρμονική ζωή, πολύ μακριά από την ιμπεριαλιστική δύναμη. Δεν ήθελαν ποτέ να φύγουν μετά το γάμο τους με τοπικές γυναίκες. Μιλάμε για το να παρατηρήσουμε την ομορφιά γύρω μας και να σκεφτούμε όλα τα μικρά καλά πράγματα που μπορεί να προσφέρει ο κόσμος, εκείνοι οι ναυτικοί βρήκαν το εσωτερικό τους παιδί για μεγάλο χρονικό διάστημα καταπιεσμένο από μια ζωή καθήκοντος. Έτσι έρχεται το “The Amazing Toymaker”: αυτός ο χαρακτήρας θέλει να σας δείξει ότι το παιδί που έχετε χάσει με τα μαγικά του παιχνίδια, επειδή το συμπέρασμα είναι ότι μόνο με την απελευθέρωση του εσωτερικού σας παιδιού μπορείτε να καλωσορίσετε την πραγματική κληρονομιά της ομορφιάς. Δεν θα το πιστέψετε, αλλά αυτός ο κατασκευαστής παιχνιδιών υπάρχει πραγματικά: το κατάστημά του σε μια μικρή πόλη της Ιταλίας ενέπνευσε τον Gabriele για να γράψει ολόκληρο το κομμάτι.

Το άλμπουμ κλείνει με το αρκετά μεγάλο σε μέγεθος, “The Amazing Toymaker”, το οποίο μπορεί να πω ότι είναι … καταπληκτικό! Πόσο δύσκολο είναι να γράψεις τόσο μεγάλα τραγούδια;

Θυμάμαι όταν ο Simone Coen, ο μηχανικός ήχου μίξης, εισήγαγε για πρώτη φορά το project: η εφαρμογή κράσαρε. Δεν θα ήταν πρόβλημα, δεν ήταν το πρώτο μεγάλο έργο για τον Simone, αλλά στην πραγματικότητα υπήρχε τόσο μεγάλη ποσότητα καναλιών που, χωρίς να εφαρμόσουμε κάποια πρακτικά κόλπα, είχε κάποιο πρόβλημα. Ο Gabriele έγραψε αυτό το κομμάτι σε μια περίοδο δύο ετών, αυτό είναι κατανοητό, ήταν περίπλοκο να γράφεις και να ηχογραφήσεις: υπάρχουν πολλά solo κομμάτια και χορωδίες για πολλούς διαφορετικούς τραγουδιστές που ενώνονται μαζί, σαν να ήταν ένα είδος μιούζικαλ, και πολλές διαφορετικές στιγμές και στιλ που θυμίζουν μερικές φορές ένα soundtrack ταινίας, τα οποία γράφονται δίνοντας βάση για να μην κουράσουν τον ακροατή.

Ένα άλμπουμ με τόσο διαφορετικό ήχο, νομίζετε ότι μπορεί επίσης να προσελκύσει ακροατές που δεν ακούνε metal;

Ναι, έχει συμβεί: τα τραγούδια είναι αρκετά μελωδικά για να εκτιμηθούν και από μη metal ακροατές, υπάρχει λίγο κλασικό rock, και η όπερα μαζί με το λαϊκό στοιχείο είναι στοιχεία που τους συναρπάζουν και τους κάνουν να ανακαλύψουν ότι οι παραμορφώσεις της κιθάρας και οι γρήγοροι ρυθμοί δεν είναι καθόλου σκληροί.

Θα υποστηρίξετε το άλμπουμ με μερικές ζωντανές συναυλίες μόλις τελειώσει η πανδημία;

Σίγουρα, αλλά το μεγάλο ερώτημα παραμένει: Πότε θα μπορούσαμε να το κάνουμε.

Παρακαλώ πες μου ότι δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε άλλα πέντε ή έξι χρόνια για το επόμενο άλμπουμ!

Όχι αυτήν τη φορά, μόλις καταλάβετε καλά την πορεία σας, προχωράτε ευθεία… έχουμε ήδη αρχίσει να γράφουμε τα νέα τραγούδια.

Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου! Κλείσε αυτήν τη συνέντευξη με ένα μήνυμα σε όλους τους φίλους σας εδώ στην Ελλάδα!

Έχω υπέροχες αναμνήσεις για την Ελλάδα και τις ομορφιές της … Χαιρετούμε όλους και ελπίζω να έρθουμε στη γοητευτική χώρα σας για μερικές καλές συναυλίες! Ευχαριστούμε πολύ!

Συνέντευξη: Μιχάλης Νταλάκος
Μετάφραση: Θανάσης Γκότοβος

Official Website
Facebook
Instagram
YouTube
Spotify

Band Members
Matteo Serlenga – Μπάσο
Gabriele Boschi – Βιολί, ενορχήστρωση
Daniele Barbarossa – Φωνητικά
Gianmarco Bambini – Κιθάρες
Luca Ghiglione – Τύμπανα

Discography
The Harmonic Passage, 2015
The Inheritance Of Beauty, 2021

RodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X