Το ότι το Winterage ήρθε σαν αναπλήρωση στις παρουσιάσεις που είχα λάβει πραγματικά με ξεπερνά. Δίσκος καρπαζιά σε όποιον πιστεύει ότι σχήματα που παίζουν συμφωνικό power metal δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω στο είδος τους, αφήνει έτη φωτός πίσω τον προκάτοχό του.
Οι Winterage σίγουρα δεν παίρνουν βραβείο εργατικότητας. Από το 2008 που ξεκίνησαν έχουν κυκλοφορήσει μόλις ένα EP to 2011 και ένα ακόμα album πίσω στο 2015 με τίτλο “The Harmonic Passage” το οποίο αν θυμάμαι καλά δεν με είχε ενθουσιάσει και πάρα πολύ. Έκτοτε είδαν αλλαγές στην σύνθεση τους με τον Matteo Serlenga να μπαίνει στο μπάσο το 2018 και τον Gianmarco Bambini στην κιθάρα το 2020.
Που στέκει λοιπόν το “The Inheritance”; Σε αυτό το album το συγκρότημα παρουσιάζει ένα πραγματικά ενδιαφέρον κράμα ακροβατώντας κάπου ανάμεσα σε Nightwish, Rhapsody, Sonata Arctica. Πόσο καλά τα καταφέρνουν σε όλο αυτό τον αχταρμά; Πάρα πολύ καλά μπορώ να πω!
Αφήνω στην άκρη το εναρκτήριο “Ouverture” αλλά και το ομότιτλο το οποίο δεν είναι και από τα καλύτερα κομμάτια του album και μπαίνω στο ζουμί. To “The Wisdom Of Us” θα μπορούσε να βρίσκεται άνετα σε κάποιο από τα δυνατά albums των Nightwish. Από την άλλη το “The Mutineers” είναι καλοπαιγμένο αν και ολίγον τι…τετριμμένο. Υπάρχει όμως ένα “Orpheus And Eurydice” που θα το ζήλευαν και οι Rhapsody.
Όμως όλο το ζουμί βρίσκεται στην τριάδα που κλείνει το album. Το “La Morte Di Venere” είναι ένα πανέμορφο οπερετικό τραγούδι. Το “Oblivion Day” είναι το πιο προοδευτικό του δίσκου και προσωπικά για μένα το καλύτερο! Όμως έρχεται το πανέμορφο “The Amazing Toymaker” που στα δεκαέξι του λεπτά ξετυλίγει όλες τις ικανότητες του συγκροτήματος.
Σπάνια κομμάτι τέτοιου μεγέθους με ενθουσιάζει. Όμως το συγκρότημα παίζει τα ρέστα του και κερδίζει τις εντυπώσεις. Χωρίς να μπορώ να πω ότι δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, οι Winterage κάνουν το μπαμ με αυτή την δουλειά και μπαίνουν στα μεγάλα σαλόνια με άνεση. Εύχομαι η συνέχεια να είναι ανάλογη.
8/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
