«Ω ρε διάολε, από πού έσκασε αυτό;». Αυτή ήταν η πρώτη φράση που ξεστόμισα μόλις άκουσα τον εξαιρετικό δίσκο αυτών εδώ των death metallers από την Ινδονησία παρακαλώ, η οποία ειδικά το τελευταίο διάστημα έχει αρχίσει και βγάζει τη μία ποιοτική κάφρικη μπάντα πίσω από την άλλη. Και οι κύριοι εδώ, μπορώ να πω με σιγουριά ότι αποτελούν την αιχμή του δόρατος της σκηνής της χώρας, μετά από αυτόν τον πραγματικά καταστροφικό δίσκο. Υπάρχουν από το 2007 και έχουν κυκλοφορήσει μόλις δύο δίσκους μαζί με τον παρόν. Όπως θα δούμε όμως παρακάτω, κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Το “Doctrination Of Atisamdha” στα 32:36 που διαρκεί δεν σταματάει το ξύλο. Οι Ινδονήσιοι είναι επηρεασμένοι από μπάντες όπως οι Suffocation και οι Deeds Of Flesh και προσωπικά, σε σημεία ακούω και κάτι από τους Disavowed. Όλες οι επιρροές φυσικά στην πιο τεχνική τους μορφή και όλες μέσα από την οπτική της μπάντας, η οποία αδυνατεί να σταματήσει το ξύλο. Και φυσικά αυτό δε μας χαλάει. Ποιος θέλει το death metal αργό στην τελική; Φυσικά όμως το να βαράει μια μπάντα από μόνο του δε λέει κάτι. Αν ο δίσκος ήταν απλώς ένα ξερό blast beat δεν θα έγραφα αυτά που γράφω τώρα.
Η μπάντα ξέρει πότε να προσθέσει και να αφαιρέσει, τα κομμάτια έχουν κοψίματα στο ρυθμό, τα riffs είναι κατανοητά στο αυτί, ενώ δε τους λείπει και το τεχνικό επίπεδο. Η παραγωγή είναι ιδανική, καθαρή και ογκώδης χωρίς όμως να ακούγεται πλαστική και επίπεδη. Αυτό όμως που ξεχωρίζει στο δίσκο και τον κάνει αυτό που είναι, είναι ο drummer-πυροβολαρχία της μπάντας, ονόματι Monot. Θα μπορούσα να κάνω άθλιο λογοπαίγνιο για το όνομά του αλλά είμαστε σε κριτική, δεν πρέπει. Ή μάλλον πρέπει: η υπόλοιπη μπάντα ευτυχώς δεν τον άφησε…μόνοτ.
Ο τύπος πραγματικά διαλύει τα πάντα στο πέρασμά του και είμαι σίγουρος πως αν η μπάντα βρει ρυθμό με τις κυκλοφορίες της, θα έχουμε στάνταρ νεότερα από αυτόν. Το πιο σημαντικό όμως είναι να βρει το συγκρότημα τα πατήματά του και να μην κυκλοφορεί τόσο αραιά δίσκους. Είναι κρίμα να κυκλοφορούν άλλοι και άλλοι αχρείαστες δουλειές και μπάντες που πραγματικά σκοτώνουν να μένουν στην αφάνεια επειδή δεν κυκλοφορούν συχνά κάτι.
8/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
